Dorośli: maks. zalecana dawka dobowa wynosi 200 mg, stosowana w dwóch dawkach podzielonych po 100 mg, czyli 1 tabl. rano i jedna wieczorem. Osoby w podeszłym wieku. Zwykle nie jest konieczne zmniejszenie dawki (patrz punkt "Ostrzeżenia specjalne/Środki ostrożności"). Farmakokinetyka produktu nie ulega zmianie u pacjentów w podeszłym wieku, dlatego nie jest konieczna modyfikacja dawki ani częstości podawania produktu. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci. Niewydolność wątroby. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby dawkę aceklofenaku należy zmniejszyć. Zalecana dawka początkowa wynosi 100 mg/dobę. Niewydolność nerek. Brak danych dotyczących konieczności zmiany dawkowania produktu u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek, zaleca się natomiast zachowanie ostrożności. Występowanie działań niepożądanych można ograniczyć stosując produkt leczniczy w najmniejszej skutecznej dawce i przez jak najkrótszy czas niezbędny do opanowania objawów.

Produkt jest przeznaczony do stosowania doustnego i należy go połykać w całości, popijając co najmniej połową szklanki płynu. Produkt może być przyjmowany z jedzeniem.

Stosowanie aceklofenaku jest przeciwwskazane w następujących sytuacjach: u pacjentów z nadwrażliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; u pacjentów, u których stosowanie substancji o podobnym mechanizmie działania (np. ASA lub innych leków z grupy NLPZ) powoduje wystąpienie ataków astmy, skurczu oskrzeli, ostrego zapalenia błony śluzowej nosa lub pokrzywki lub też u pacjentów, u których występuje nadwrażliwość na te leki; u pacjentów z czynnym krwawieniem lub zaburzeniami krzepnięcia krwi; u pacjentów, u których w przeszłości występowało krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja przewodu pokarmowego, związane z wcześniejszym leczeniem lekami z grupy NLPZ; u pacjentów z czynną lub nawracającą chorobą wrzodową żołądka i/lub krwawieniem w wywiadzie (2 lub więcej odrębne epizody potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia); u pacjentów ze stwierdzoną zastoinową niewydolnością serca (klasa II-IV wg NYHA), chorobą niedokrwienną serca, chorobą naczyń obwodowych i/lub chorobą naczyń mózgowych; u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek; podczas ostatnich 3 m-cy ciąży.

Należy unikać jednoczesnego stosowania aceklofenaku z innymi lekami z grupy NLPZ, w tym z selektywnymi inhibitorami COX₂. Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych można zmniejszyć poprzez stosowanie najmniejszych skutecznych dawek przez najkrótszy czas konieczny do kontrolowania objawów. Zgłaszano występowanie krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji przewodu pokarmowego, które mogą prowadzić do śmierci, podczas stosowania wszystkich leków z grupy NLPZ w dowolnym momencie leczenia, z objawami ostrzegawczymi lub bez nich, lub u pacjentów, u których wcześniej występowały ciężkie zaburzenia dotyczące przewodu pokarmowego. Ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji przewodu pokarmowego rośnie wraz ze zwiększaniem dawek leków z grupy NLPZ u pacjentów z owrzodzeniami w wywiadzie, zwłaszcza powikłanymi krwawieniem lub perforacją, oraz u pacjentów w wieku podeszłym. U tych pacjentów należy rozpoczynać leczenie od najmniejszej dostępnej dawki. Należy rozważyć zastosowanie skojarzonego leczenia lekami ochronnymi (np. mizoprostol lub inhibitory pompy protonowej) u tych pacjentów, jak również u pacjentów wymagających jednoczesnego stosowania małych dawek ASA lub innych leków zwiększających ryzyko dotyczące układu pokarmowego. Pacjenci, u których wystąpiły działania toksyczne na przewód pokarmowy, szczególnie pacjenci w podeszłym wieku, powinni zgłaszać każde nietypowe objawy dotyczące jamy brzusznej (zwłaszcza krwawienie z przewodu pokarmowego), szczególnie w początkowym okresie leczenia. Należy zalecić ostrożność u pacjentów stosujących jednocześnie leki, które mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia owrzodzenia lub krwawienia, takie jak kortykosteroidy o działaniu ogólnoustrojowym, leki przeciwzakrzepowe takie jak warfaryna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub leki przeciwpłytkowe, takie jak ASA. Jeżeli u pacjenta stosującego aceklofenak wystąpi krwawienie z przewodu pokarmowego lub owrzodzenie przewodu pokarmowego, należy przerwać leczenie. Leki z grupy NLPZ należy stosować ostrożnie oraz pod ścisłym nadzorem lekarskim u pacjentów z objawami wskazującymi na schorzenia górnego lub dolnego odcinka przewodu pokarmowego, z wywiadem wskazującym na owrzodzenie, krwawienia lub perforację przewodu pokarmowego, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, chorobę Crohna lub zaburzenia hematologiczne, ponieważ mogą one powodować zaostrzenie tych objawów. Wymagane jest odpowiednie monitorowanie i opieka u pacjentów ze stwierdzonym w wywiadzie nadciśnieniem tętniczym i/lub łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca, ponieważ zgłaszano zatrzymanie płynów i obrzęki w związku ze stosowaniem leków z grupy NLPZ. Aceklofenak należy również stosować ostrożnie i pod ścisłą kontrolą lekarską u pacjentów z krwawieniem w obrębie naczyń mózgowych w wywiadzie. Aceklofenak należy bardzo ostrożnie stosować u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca (klasa I wg NYHA) oraz u pacjentów z istotnymi czynnikami ryzyka zdarzeń dotyczących układu sercowo-naczyniowego (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). Produkt należy stosować możliwie jak najkrócej i w najmniejszej skutecznej dawce dobowej, ze względu na możliwość nasilenia ryzyka dotyczącego układu sercowo-naczyniowego po zastosowaniu aceklofenaku w dużych dawkach i długotrwale. Należy okresowo kontrolować konieczność kontynuacji leczenia objawowego i odpowiedź pacjenta na leczenie. Podawanie leków z grupy NLPZ może powodować zależne od dawki zmniejszanie wytwarzania prostaglandyn i wywoływać niewydolność nerek. Należy wziąć pod uwagę znaczenie prostaglandyn w utrzymywaniu przepływu krwi przez nerki u pacjentów z zaburzeniami czynności serca lub nerek, zaburzeniami czynności wątroby, u pacjentów stosujących leki moczopędne lub po zabiegach operacyjnych lub z innych przyczyn zagrożonych hipowolemią oraz u osób w podeszłym wieku. Należy monitorować pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek, ponieważ stosowanie leków z grupy NLPZ może spowodować pogorszenie czynności nerek. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę oraz regularnie kontrolować czynność nerek. Działanie na nerki jest zazwyczaj odwracalne po zaprzestaniu stosowania aceklofenaku. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby konieczny jest ścisły nadzór lekarski. Należy przerwać stosowanie aceklofenaku, gdy utrzymują się lub pogarszają nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, rozwijają się objawy podmiotowe i przedmiotowe wskazujące na chorobę wątroby lub gdy wystąpią inne objawy (eozynofilia, wysypka). Może wystąpić zapalenie wątroby bez objawów prodromalnych. Stosowanie leków z grupy NLPZ u pacjentów z porfirią wątrobową może spowodować wystąpienie ataku. Mogą wystąpić reakcje alergiczne, w tym, reakcje anafilaktyczne i/lub rzekomoanafilaktyczne, bez wcześniejszej ekspozycji na produkt leczniczy. Bardzo rzadko zgłaszano ciężkie reakcje alergiczne związane ze stosowaniem leków z grupy NLPZ, w niektórych przypadkach prowadzące do zgonu, w tym złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevens-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Wydaje się, że największe ryzyko wystąpienia tych reakcji występuje na początku leczenia, a w większości przypadków rozpoczynają się one w ciągu 1. m-ca leczenia. Stosowanie aceklofenaku należy przerwać w momencie pierwszego pojawienia się wysypki skórnej, uszkodzenia błon śluzowych lub jakichkolwiek objawów nadwrażliwości. W wyjątkowych przypadkach wirus ospy wietrznej może powodować ciężkie powikłania zakażeń skóry i tkanek miękkich. Jak do tej pory, nie można wykluczyć roli leków z grupy NLPZ w zaostrzaniu przebiegu tych zakażeń. Dlatego też, zaleca się unikać stosowania aceklofenaku w przypadku ospy wietrznej. Aceklofenak może odwracalnie zahamować agregację płytek krwi. Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów, u których występuje lub występowała w przeszłości astma oskrzelowa, ponieważ leki z grupy NLPZ wywoływały skurcz oskrzeli u tych pacjentów. U osób w podeszłym wieku działania niepożądane, związane ze stosowaniem leków z grupy NLPZ, występują z większą częstością, zwłaszcza krwawienie z przewodu pokarmowego i perforacja przewodu pokarmowego, które mogą prowadzić do zgonu. Krwawienie z przewodu pokarmowego i/lub perforacja przewodu pokarmowego mają często cięższy przebieg i mogą wystąpić bez objawów ostrzegawczych lub po raz pierwszy, w dowolnym momencie leczenia. Ponadto, u pacjentów w podeszłym wieku istnieje większe prawdopodobieństwo zaburzenia czynności nerek, układu sercowo-naczyniowego lub wątroby. Wszystkich pacjentów, którzy stosują długotrwale leki z grupy NLPZ należy, w ramach środków ostrożności, monitorować (np. parametry czynności nerek i wątroby oraz morfologię krwi). Aceklofenak należy stosować ostrożnie i pod ścisłym nadzorem lekarskim u pacjentów z toczniem rumieniowatym układowym, porfirią lub zaburzeniami układu krwiotwórczego. Stosowanie aceklofenaku może zaburzać płodność. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabl., to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”. Pacjenci, którzy podczas stosowania leków z grupy NLPZ doświadczają zawrotów głowy, uczucia wirowania lub innych objawów ze strony OUN nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji farmakokinetycznych, z wyjątkiem badań z warfaryną. Aceklofenak jest metabolizowany przez cytochrom P450 2C9, a dane z badań in vitro wskazują, że aceklofenak może być inhibitorem tego enzymu. Dlatego też, istnieje ryzyko wystąpienia interakcji farmakokinetycznej z fenytoiną, cymetydyną, tolbutamidem, fenylbutazonem, amiodaronem, mykonazolem i sulfafenazolem. Istnieje również ryzyko interakcji farmakokinetycznych z innymi produktami leczniczymi wydalanymi poprzez aktywny transport w nerkach, takimi jak metotreksat i lit. Aceklofenak wiąże się prawie całkowicie z albuminami osocza i dlatego też należy mieć na uwadze możliwość wystąpienia interakcji, wynikających z wypierania z połączeń białkowych, z innymi lekami silnie wiążącymi się z białkami. Leki z grupy NLPZ hamują wydzielanie kanalikowe metotreksatu oraz może również wystąpić nieznaczna interakcja metaboliczna, co powoduje zmniejszony klirens metotreksatu. Dlatego też, należy zawsze unikać przepisywania leków z grupy NLPZ podczas stosowania dużych dawek metotreksatu. Niektóre leki z grupy NLPZ hamują klirens nerkowy litu i digoksyny, co powoduje zwiększenie stężenia obu produktów leczniczych w surowicy krwi. Należy unikać jednoczesnego stosowania, chyba, że możliwe jest prowadzenie częstej kontroli stężenia litu i digoksyny. Istnieje zwiększone ryzyko owrzodzenia lub krwawienia z przewodu pokarmowego. Leki z grupy NLPZ mogą nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna. Należy prowadzić uważną obserwację pacjentów stosujących jednocześnie leki przeciwzakrzepowe i aceklofenak. Leki przeciwpłytkowe i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI): istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego. Jednoczesne stosowanie z niżej wymienionymi produktami leczniczymi może wymagać dostosowania dawki i zachowania środków ostrożności. Metotreksat (w małych dawkach): należy mieć na uwadze możliwą interakcję pomiędzy lekami z grupy NLPZ a metotreksatem nawet wówczas, gdy stosowane są małe dawki metotreksatu, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. W przypadkach, gdy jednoczesne stosowanie jest konieczne, należy kontrolować czynność nerek. Należy zachować ostrożność, gdy zarówno NLPZ jak i metotreksat są podawane w ciągu 24 h, ponieważ stężenie metotreksatu może się zwiększyć, co może prowadzić do zwiększenia toksyczności. Cyklosporyna, takrolimus: uważa się, że jednoczesne stosowanie leków z grupy NLPZ z cyklosporyną lub takrolimusem zwiększa ryzyko działania nefrotoksycznego z powodu zmniejszonej syntezy prostacykliny w nerkach. Dlatego też, istotne jest, aby uważnie kontrolować czynność nerek podczas leczenia skojarzonego. Inne leki z grupy NLPZ, w tym salicylany (ASA >3 g/dobę): jednoczesne leczenie ASA i innymi NLPZ może zwiększać częstość występowania działań niepożądanych i z tego powodu zaleca się ostrożność. Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać działanie produktów leczniczych stosowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, zwykle odwracalnej, może być zwiększone u niektórych pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (np. pacjenci odwodnieni lub osoby w podeszłym wieku) podczas skojarzonego stosowania inhibitorów ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II i leków z grupy NLPZ. Dlatego też, leczenie skojarzone należy prowadzić ostrożnie, szczególnie u osób w podeszłym wieku. Pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni, a czynność nerek powinna być monitorowana po rozpoczęciu leczenia skojarzonego oraz okresowo później. Aceklofenak może hamować działanie leków moczopędnych. Jednoczesne stosowanie z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas może być związane ze zwiększonym stężeniem potasu i z tego powodu należy kontrolować stężenie potasu w surowicy krwi. Aceklofenak nie wpływał na ciśnienie tętnicze krwi podczas jednoczesnego stosowania z bendrofluazydem. Nie można jednakże wykluczyć interakcji z innymi lekami moczopędnymi. Badania kliniczne wykazały, że diklofenak można podawać jednocześnie z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi bez wpływu na ich skuteczność. W pojedynczych przypadkach obserwowano występowanie hipoglikemii i hiperglikemii. Dlatego też, w przypadku aceklofenaku należy rozważyć dostosowanie dawkowania produktów leczniczych, które mogą powodować hipoglikemię. Podczas jednoczesnego stosowania leków z grupy NLPZ i zydowudyny zwiększa się ryzyko działań toksycznych na układ krwiotwórczy. Istnieją przesłanki dotyczące zwiększonego ryzyka krwawienia do stawów i krwiaków u pacjentów z hemofilią i HIV pozytywnych, otrzymujących jednocześnie zydowudynę oraz ibuprofen. Leków z grupy NLPZ nie należy stosować przez 8-12 dni po podaniu mifeprystonu, ponieważ mogą one osłabiać działanie mifeprystonu. Dane uzyskane z badań na zwierzętach wskazują, że leki z grupy NLPZ mogą zwiększać ryzyko występowania drgawek związanych ze stosowaniem antybiotyków chinolonowych. U pacjentów stosujących leki z grupy NLPZ oraz chinolony może występować zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek.

Brak danych dotyczących stosowania aceklofenaku w okresie ciąży. Hamowanie syntezy prostaglandyn może negatywnie wpływać na przebieg ciąży i/lub rozwój zarodka i/lub płodu. Dane pochodzące z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko poronienia oraz występowania wad serca oraz wytrzewień wrodzonych związanych ze stosowaniem inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnym okresie ciąży. Bezwzględne ryzyko występowania wad układu sercowo-naczyniowego zwiększało się w tych badaniach z wartości mniejszej niż 1% do wartości ok. 1,5%. Prawdopodobnie, ryzyko występowania powyższych wad wrodzonych zwiększa się wraz ze stosowaniem większych dawek produktu leczniczego, a także wraz z wydłużaniem okresu leczenia. U zwierząt wykazano, że podawanie inhibitora syntezy prostaglandyn prowadzi do zwiększenia częstości utrat ciąży przed i po zagnieżdżeniu zarodka oraz zwiększenia śmiertelności zarodków i płodów. Dodatkowo, u zwierząt, którym podawano inhibitory syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy obserwowano zwiększoną częstość występowania różnych wad wrodzonych, w tym wad układu sercowo-naczyniowego. Stosowanie aceklofenaku od 20. tyg. ciąży może powodować małowodzie, wynikające z zaburzeń czynności nerek u płodu. Może to wystąpić wkrótce po rozpoczęciu leczenia i jest zazwyczaj odwracalne po jego przerwaniu. Ponadto, odnotowano przypadki zwężenia przewodu tętniczego w następstwie leczenia w II trymestrze ciąży, z których większość ustępowała po przerwaniu leczenia. Z tego powodu, nie należy stosować aceklofenaku u kobiet w I i II trymestrze ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. W przypadku stosowania aceklofenaku u kobiet planujących ciążę oraz w I i II trymestrze ciąży, podawane dawki powinny być możliwie jak najmniejsze, a czas trwania leczenia możliwie najkrótszy. W przypadku kilkudniowego narażenia na aceklofenak od 20. tyg. ciąży należy rozważyć monitorowanie przedporodowe pod kątem małowodzia i zwężenia przewodu tętniczego. Należy przerwać stosowanie aceklofenaku w przypadku stwierdzenia małowodzia lub zwężenia przewodu tętniczego. Stosowanie wszystkich inhibitorów syntezy prostaglandyn w III trymestrze ciąży może narazić płód na działanie toksyczne na serce i płuca (przedwczesne zwężenie lub zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne), zaburzenia czynności nerek, które mogą prowadzić do rozwoju niewydolności nerek z małowodziem; matkę i noworodka w końcowym okresie ciąży na wydłużenie czasu krwawienia, działanie przeciwpłytkowe, które może wystąpić nawet po zastosowaniu bardzo małych dawek produktu, zahamowanie skurczów macicy, prowadzące do opóźnienia lub wydłużenia porodu. W związku z tym, aceklofenak jest przeciwwskazany do stosowania podczas trzeciego trymestru ciąży. Nie wiadomo czy aceklofenak przenika do mleka ludzkiego. Jednakże, odnotowano nieznaczne przenikanie aceklofenaku znaczonego radioaktywnie (14C) do mleka karmiących szczurów. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy przerwać i/lub wstrzymać podawanie aceklofenaku biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Stosowanie aceklofenaku może niekorzystnie wpływać na płodność i nie jest zalecane u kobiet starających się zajść w ciążę. Należy rozważyć zaprzestanie stosowania aceklofenaku u kobiet mających trudności w zajściu w ciążę lub poddającym się badaniom dotyczącym niepłodności.

Najczęściej obserwowane działania niepożądane mają charakter żołądkowo-jelitowy. Stosowanie leków z grupy NLPZ może powodować wystąpienie: wrzodów trawiennych, perforacji lub krwawienia z przewodu pokarmowego, które mogą czasem prowadzić do śmierci, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Zgłaszano także nudności, wymioty, biegunkę, wzdęcia, zaparcia, niestrawność, ból brzucha, smoliste stolce, krwawe wymioty, wrzodziejące zapalenie jamy ustnej, zaostrzenie przebiegu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby Crohna. Z mniejszą częstością zgłaszano zapalenie błony śluzowej żołądka. Podczas przyjmowania leków z grupy NLPZ zgłaszano także obrzęki, nadciśnienie tętnicze i niewydolność serca. Inne bardzo rzadkie działania klasy leków z grupy NLPZ to: zaburzenia nerek i dróg moczowych - śródmiąższowe zapalenie nerek; reakcje pęcherzowe, w tym zespół Stevens-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. W wyjątkowych przypadkach, zgłaszano występowanie ciężkich powikłań związanych z zakażeniem skóry i tkanek miękkich w wyniku stosowania leków z grupy NLPZ w czasie ospy wietrznej. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) niedokrwistość; (bardzo rzadko) zahamowanie czynności szpiku kostnego, granulocytopenia, trombocytopenia, neutropenia, niedokrwistość hemolityczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs), nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hiperkaliemia. Zaburzenia psychiczne: (bardzo rzadko) depresja, nietypowe sny, bezsenność. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego; (rzadko) parestezje, drżenie, senność, ból głowy, zaburzenia smaku (nieprawidłowy smak). Zaburzenia oka: (rzadko) zaburzenia widzenia. Zaburzenia ucha i błędnika: (bardzo rzadko) zawroty głowy układowe, pochodzenia przedsionkowego, szumy uszne. Zaburzenia serca: (rzadko) niewydolność serca; (bardzo rzadko) kołatanie serca. Zaburzenia naczyniowe: (rzadko) nadciśnienie tętnicze, zaostrzenie nadciśnienia tętniczego; (bardzo rzadko) zaczerwienienie twarzy, uderzenia gorąca, zapalenie naczyń. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) duszność; (bardzo rzadko) skurcz oskrzeli. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) niestrawność, ból brzucha, nudności, biegunka; (niezbyt często) wzdęcia, zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcia, wymioty, owrzodzenie jamy ustnej; (rzadko) smoliste stolce, owrzodzenie przewodu pokarmowego, krwawe biegunki, krwawienie z przewodu pokarmowego; (bardzo rzadko) zapalenie jamy ustnej, krwawe wymioty, owrzodzenie żołądka, perforacja jelit, zaostrzenie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby Crohna, zapalenie trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych; (bardzo rzadko) uszkodzenie wątroby (w tym zapalenie wątroby), zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) świąd, wysypka, stany zapalne skóry, pokrzywka; (rzadko) obrzęk naczynioruchowy; (bardzo rzadko) plamica, wyprysk, ciężkie reakcje skórne i błony śluzowej (w tym zespół Stevens-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka). Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi; (bardzo rzadko) zespół nerczycowy, niewydolność nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo rzadko) obrzęk, zmęczenie, skurcze mięśni nóg. Badania diagnostyczne: (bardzo rzadko) zwiększenie mc. Aceklofenak jest strukturalnie powiązany z diklofenakiem, jak również jest metabolizowany do tego związku. Wiele danych klinicznych i epidemiologicznych jednoznacznie wskazuje na zwiększone ryzyko występowania incydentów zakrzepowych dużych tętnic (zawał mięśnia sercowego lub udar, szczególnie po zastosowaniu dużych dawek i długotrwałym podawaniu) związanych ze stosowaniem diklofenaku. Dane epidemiologiczne wskazują również na zwiększone ryzyko występowania ostrego zespołu wieńcowego i zawału mięśnia sercowego, związanych ze stosowaniem aceklofenaku.

Brak jest wystarczającej ilości danych dotyczących skutków przedawkowania aceklofenaku u ludzi. Objawy mogą obejmować: nudności, wymioty, ból żołądka, zawroty głowy, senność i ból głowy. Leczenie ostrego zatrucia lekami z grupy NLPZ opiera się głównie na podawaniu leków zobojętniających, o ile jest to konieczne oraz na innym leczeniu podtrzymującym i objawowym powikłań, takich jak: niedociśnienie tętnicze, niewydolność nerek, drgawki, podrażnienie przewodu pokarmowego i zahamowanie czynności oddechowej. Postępowanie w przypadku ostrego przedawkowania aceklofenaku stosowanego doustnie polega na zapobieganiu wchłaniania najszybciej, jak to możliwe po przedawkowaniu, poprzez podawanie węgla aktywowanego. Wymuszona diureza, dializa lub hemoperfuzja mogą nie być skuteczne w eliminacji leków z grupy NLPZ z powodu ich wysokiego stopnia wiązania z białkami i intensywnego metabolizmu.

Aceklofenak jest niesteroidowym produktem leczniczym o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbólowym. Uważa się, że mechanizm jego działania polega na hamowaniu syntezy prostaglandyn.

1 tabl. powl. zawiera 100 mg aceklofenaku.