Rany oparzeniowe. Pierwsza pomoc: dokładnie i przez co najmniej 10-20 min należy ochłodzić wodą miejsce oparzenia, a następnie jak najszybciej przykryć uszkodzone powierzchnie skóry opatrunkiem. Opatrunek zmieniać w pierwszych dniach leczenia co 12 h. Po 1-2 dobie leczenia należy zdjąć pęcherze, usunąć pozostałe tkanki martwicze i położyć opatrunek na ranę. W przypadkach uzasadnionych na powierzchnię opatrunku można stosować preparaty farmakologiczne, natomiast w sytuacji zagrożenia zakażeniem ogólnym (posocznica) wskazane jest stosowanie leczenia ogólnego antybiotykami. Oparzenia I°, bez widocznego natychmiastowego uszkodzenia skóry: natychmiast ochłodzić miejsce urazu i jak najszybciej przykryć cała ranę opatrunkiem. Oparzenia II i III°: schłodzić ranę i nałożyć opatrunek. W okresie obfitego wysięku w pierwszych dniach leczenia wskazane jest położenie warstwy jałowej gazy. Pod opatrunek nie należy stosować żadnych maści i innych preparatów farmakologicznych. Potrzebne leki należy stosować na powierzchnię opatrunku głównie w postaci płynów i aerozoli. Czas leczenia oparzeń I i II° przy wczesnym zastosowaniu opatrunku wynosi 7-10 dni. Owrzodzenia troficzne i odleżyny: rozpoczęcie leczenia nie wymaga wstępnej interwencji chirurgicznej. Pod opatrunek nie należy stosować żadnych maści ani innych środków leczniczych, a potrzebne leki stosować głównie w postaci płynów i aerozoli.

Opatrunki stosować do czasu uzyskania suchej powierzchni z widocznym narastającym równomiernie naskórkiem. Przygotowanie opatrunków specjalnych polega na nasączeniu opatrunku wodnymi roztworami soli, antybiotyków lub sulfonamidów w celu np. leczenia łuszczycy, egzem, grzybic. Opatrunek wyjęty z opakowania, a nie wykorzystany traci jałowość i nie może być użyty w późniejszym czasie. Stosować opatrunki wielkości odpowiadającej rozmiarom rany.

Przy dłuższym stosowaniu opatrunków hydrożelowych może wystąpić maceracja skóry wokół rany. Należy wówczas zabezpieczyć brzegi rany przez posmarowanie np. maścią cynkową. Opatrunku (pomimo jego elastyczności) nie rozciągać przy nakładaniu na ranę i nakładać tak, aby przylegał do zdrowej skóry wokół rany. W zależności od rodzaju rany i etapu leczenia zmienia się stopień przylegania opatrunku do powierzchni skóry i rany. Przy dużej ilości wydzielin zalecana jest zmiana opatrunku co 12 h. U chorych gorączkujących oraz przebywających w suchych lub przegrzanych pomieszczeniach opatrunek wysycha szybciej, aby temu zapobiec należy na 15-20 min położyć kompres z soli fizjologicznej lub z przegotowanej wody.

Opatrunek przyspiesza gojenie ran, pobudza ziarninowanie, zmniejsza ryzyko zakażenia, zapobiega powstawaniu przerostowych blizn. Stanowi barierę dla bakterii z zewnątrz, ale jednocześnie umożliwia dostęp tlenu do rany. Wraz z opatrunkiem usuwane są z rany zanieczyszczenia, wydzieliny, włóknik oraz tkanki martwicze. Opatrunek zapewnia właściwą wymianę ciepła i równowagę wilgotności. Zdejmowanie, zmiana opatrunku są bezbolesne i łagodne. W odróżnieniu od tradycyjnych opatrunków nie przywiera do rany. Przy zdejmowaniu opatrunku nie dochodzi do uszkodzenia młodego narastającego naskórka, dzięki temu wyleczona skóra jest gładka. Przezroczystość opatrunku pozwala na obserwację rany i wychwycenie wszelkich niekorzystnych zmian oraz umożliwia zmniejszenie częstotliwości zmian opatrunku.

Jałowy opatrunek hydrożelowy.