Kaps. i tabl. powl. W leczeniu zakażeń wywołanych przez paciorkowce β-hemolizujące należy stosować przez co najmniej 10 dni. Dorośli i dzieci o mc. większej niż 40 kg: 500-1000 mg 2x/dobę co 12 h, w zależności od ciężkości zakażenia. W zakażeniach skóry i tkanek miękkich oraz w niepowikłanych zakażeniach układu moczowego stosuje się 1000 mg raz/dobę. Dzieci powyżej 6 lat, o mc. mniejszej niż 40 kg: 500 mg 2x/dobę. U młodszych dzieci należy stosować cefadroksyl w postaci zawiesiny doustnej. Szczegółowe informacje znajdują się w ChPL produktu w postaci prosz. do sporz. zaw. doustnej. Osoby w podeszłym wieku. U osób w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek modyfikacja dawki ani zachowanie specjalnych środków ostrożności nie są konieczne. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. W celu uniknięcia kumulacji leku w organizmie dawkę produktu leczniczego dla pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy ustalać na podstawie Cl_Cr. Należy również kontrolować stężenie cefadroksylu w surowicy. U pacjentów z Cl_Cr >50 ml/min zmiana dawkowania nie jest konieczna. U pacjentów z Cl_Cr 50 ml/min lub mniejszym zaleca się następujący schemat dawkowania (na podstawie Cl_Cr wyrażonego w ml/min/1,73 m² pc.). Pacjentom z niewydolnością nerek można podawać cefadroksyl w początkowej dawce 500-1000 mg. Kolejne dawki podaje się zgodnie z przedstawionym niżej schematem: Cl_Cr 0-10: 500-1000 mg co 36 h; Cl_Cr 11-25: 500-1000 mg co 24 h; Cl_Cr 26-50: 500-1000 mg co 12 h. Prosz. do sporz. zaw. doustnej. W leczeniu zakażeń wywołanych przez paciorkowce β-hemolizujące lek należy stosować przez co najmniej 10 dni. Dorośli i dzieci o mc. większej niż 40 kg: 500-1000 mg 2x/dobę co 12 h, w zależności od ciężkości zakażenia. W zakażeniach skóry i tkanek miękkich oraz w niepowikłanych zakażeniach układu moczowego stosuje się 1000 mg raz/dobę. Dzieci o mc. mniejszej niż 40 kg: dzieci <1 rż.: 25 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych; dzieci 1-6 lat: 250 mg 2x/dobę; dzieci >6 lat: 500 mg 2x/dobę. Osoby w podeszłym wieku. U osób w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek modyfikacja dawki ani zachowanie specjalnych środków ostrożności nie są konieczne. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. W celu uniknięcia kumulacji leku w organizmie dawkę produktu leczniczego dla pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy ustalać na podstawie Cl_Cr. Należy również kontrolować stężenie cefadroksylu w surowicy. U pacjentów z Cl_Cr większym niż 50 ml/min zmiana dawkowania nie jest konieczna. U pacjentów z Cl_Cr 50 ml/min lub mniejszym zaleca się następujący schemat dawkowania (na podstawie Cl_Cr wyrażonego w ml/min/1,73 m² pc.). Pacjentom z niewydolnością nerek można podawać cefadroksyl w początkowej dawce 500-1000 mg. Kolejne dawki podaje się zgodnie z przedstawionym niżej schematem: Cl_Cr 0-10: 500-1000 mg co 36 h; Cl_Cr 11-25: 500-1000 mg co 24 h; Cl_Cr 26-50: 500-1000 mg co 12 h.

Kaps./tabl. należy połykać w całości, popijając dużą ilością płynu. Zawiesinę należy podawać z dużą ilością płynu. Pokarm nie wpływa na biodostępność i w konsekwencji na chemioterapeutyczną skuteczność produktu, dlatego można go podawać niezależnie od posiłków.

Rozpoznana nadwrażliwość na cefalosporyny lub podejrzenie nadwrażliwości. U pacjentów z nadwrażliwością na penicyliny należy zwrócić uwagę na zagrożenie wystąpieniem alergii krzyżowej (występowanie 5-10%).

Nie należy stosować cefadroksylu w skojarzeniu z antybiotykami aminoglikozydowymi, polimiksyną B, kolistyną lub dużymi dawkami diuretyków pętlowych, ponieważ takie połączenia leków mogą nasilać działanie nefrotoksyczne (uszkadzające nerki). Podczas skojarzonego, przewlekłego stosowania leków zmniejszających krzepnięcie krwi lub inhibitorów agregacji trombocytów z cefadroksylem podobnie jak z wszystkimi cefalosporynami (w dużych dawkach) niezbędna jest częsta kontrola wskaźników krzepnięcia krwi w celu uniknięcia powikłań w postaci krwawień. Cefadroksyl, podobnie jak inne antybiotyki, może osłabić działanie doustnych środków antykoncepcyjnych. Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych: Wyniki pośredniego testu Coombsa mogą być przemijająco dodatnie podczas lub po leczeniu cefadroksylem. Dotyczy to także testu Coombsa wykonywanego u noworodków, których matki leczone były cefalosporynami przed porodem. Cukier w moczu należy oznaczać metodami enzymatycznymi podczas leczenia cefadroksylem, ponieważ metody redukcyjne mogą dać fałszywie zawyżone wartości.

Brak dobrze kontrolowanych badań klinicznych dotyczących stosowania leku u kobiet w ciąży i podczas karmienia piersią. Karmiące piersią matki powinny odciągać pokarm i wyrzucać podczas leczenia oraz jeszcze 2 dni po odstawieniu leku.

Działania niepożądane wystąpiły u około 6% leczonych pacjentów. Najczęstsze działania niepożądane to zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha itp.) następnie objawy skórne (świąd, alergiczna wysypka) i bardzo rzadkie przypadki innych objawów takich jak zapalenie języka, zawroty głowy, nerwowość, bezsenność lub wstrząs anafilaktyczny. W pojedynczych przypadkach występowały objawy spowodowane nadkażeniami drobnoustrojami oportunistycznymi (grzyby) takie jak grzybica pochwy, pleśniawki itp. Nie wystąpiły dotychczas ciężkie lub zagrażające życiu działania niepożądane.

Brak doniesień o przedawkowaniu cefadroksylu. Natomiast, na podstawie doświadczenia z innymi antybiotykami z grupy cefalosporyn, prawdopodobne jest wystąpienie następujących objawów: nudności, halucynacje, hiperrefleksja, objawy pozapiramidowe, zamglenia świadomości lub nawet śpiączka i niewydolność nerek. Przede wszystkim należy spowodować wymioty lub płukanie żołądka, jeśli konieczne hemodializę. Należy monitorować i, jeśli konieczne, wyrównać równowagę wodno-elektrolitową, monitorować czynności nerek.

Antybiotyk β-laktamowy. Cefadroksyl, działa przez hamowanie syntezy ściany komórkowej bakterii. Następujące drobnoustroje są wrażliwe na cefadroksyl: paciorkowce β-hemolizujące (Streptococcus pyogenes), pneumokoki (szczepy o obniżonej wrażliwości na penicylinę są oporne) i gronkowce (szczepy oporne na metycylinę są oporne). Mniej wrażliwe na cefadroksyl są szczepy Klebsiellae, Escherichia coli, Proteus mirabilis, Haemophilus influenzae, Salmonella spp. oraz Shigella spp. Cefadroksyl nie wykazuje aktywności wobec szczepów Enterobacter spp., Proteus spp. i Pseudomonas spp. oraz Enterococcus spp. Po doustnym podaniu cefadroksyl wchłania się w górnym odcinku jelita cienkiego, a najwyższe stężenie osiąga po 1-2 h. Równoczesne przyjmowanie pożywienia nie ma praktycznie żadnego wpływu na wchłanianie leku. Cefadroksyl jest wydalany znacznie wolniej niż porównywalne doustne cefalosporyny, dlatego przerwy między kolejnymi dawkami leku mogą być przedłużone od 12 do 24 h. Od 15 do 20% cefadroksylu wiąże się z białkami osocza. Stężenie cefadroksylu mające znaczenie w leczeniu występuje w migdałkach, w tkankach i wydzielinie układu oddechowego, w wydzielinie ucha środkowego, w skórze, oczach, tkance mięśniowej, kościach i w stawach, wątrobie, żółci jak i również w moczu, gruczole krokowym i żeńskich narządach rozrodczych. Stężenie cefadroksylu występujące w krwi płodu i płynie owodniowym wynosi około 1/3 stężenia w surowicy krwi matki. Cefadroksyl w małym stężeniu występuje w mleku matki. W przybliżeniu 90% substancji czynnej wydala się w nie zmienionej postaci przez nerki z moczem. Wydalanie jest opóźnione u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, dlatego też przerwy w podawaniu kolejnych dawek muszą być dłuższe. Cefadroksyl nie przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego.

1 kaps. zawiera 500 mg cefadroksyny. 1 tabl. powl. zawiera 1 g cefadroksyny. 5 ml przygotowanej zawiesiny zawiera 125 mg, 250 mg lub 500 mg cefadroksyny.