Dorośli i osoby w wieku podeszłym. 1 tabl. 2x/dobę (np. 1 tabl. rano i 1 tabl. wieczorem). W następstwie monitorowania stężenia wapnia należy rozważyć zmniejszenie dawki. Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie jest wymagana modyfikacja dawki. Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Dzieci i młodzież. Produkt nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci i młodzieży.

Zaleca się przyjmowanie tabl. powl. 1-1,5 h po posiłku, popijając szklanką wody lub soku, nie rozgryzając. W razie potrzeby tabl. można przełamać na pół.

Choroby i/lub stany, którym towarzyszy nadmiar wapnia we krwi (hiperkalcemia) i/lub nadmiar wapnia w moczu (hiperkalciuria) (np. szpiczak, przerzuty nowotworowe do kości, pierwotna nadczynność przytarczyc). Kamica nerkowa /zwapnienie nerek. Niewydolność lub ciężkie zaburzenia czynności nerek. Hiperwitaminoza D. Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą (w tym soję lub orzeszki ziemne).

Podczas długotrwałego leczenia należy oznaczać stężenie wapnia w surowicy krwi i monitorować czynność nerek poprzez badanie stężenia kreatyniny w surowicy. Monitorowanie jest szczególnie ważne u osób w podeszłym wieku leczonych jednocześnie glikozydami nasercowymi i lekami moczopędnymi, oraz u pacjentów z tendencją do tworzenia się kamieni nerkowych. W przypadku hiperkalcemii lub objawów zaburzenia czynności nerek, dawkę należy zmniejszyć lub przerwać leczenie. Zaleca się zmniejszenie dawki lub czasowe wstrzymanie podawania, gdy poziom wapnia we krwi przekracza wartość 7,5 mmol/24 h (300 mg/dobę). Wit. D należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, monitorując wpływ na stężenie wapnia i fosforanów. Należy uwzględnić ryzyko zwapnienia tkanek miękkich. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, wit. D w postaci cholekalcyferolu nie jest metabolizowana prawidłowo i należy stosować inną postać wit. D. Produkt należy przepisywać ostrożnie pacjentom chorym na sarkoidozę, z powodu ryzyka zwiększenia metabolizmu wit. D do jej aktywnych form. U tych pacjentów należy monitorować stężenie wapnia w surowicy oraz w moczu. Produkt należy ostrożnie stosować u pacjentów unieruchomionych z osteoporozą, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia hiperkalcemii. Podczas przepisywania innych produktów zawierających wit. D, należy uwzględnić zawartość wit. D (400 IU) w produkcie. Dodatkowe dawki wit. D i wapnia powinny być stosowane pod ścisłym nadzorem lekarza. W takich przypadkach konieczne jest częste badanie stężenia wapnia w surowicy i wydalania wapnia z moczem. Może występować zespół mleczno-alkaliczny (zespół Burnetta), czyli hiperkalcemia, alkaloza i uszkodzenie nerek, który może rozwinąć się, gdy wraz z łatwo wchłanialnymi lekami zasadowymi przyjmowane są duże ilości wapnia. Produkt zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadko spotykaną dziedziczną nietolerancją fruktozy, z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować tego leku. Brak danych o wpływie na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. Wpływ taki jest jednak bardzo mało prawdopodobny.

Tiazydowe leki moczopędne zmniejszają wydalanie wapnia w moczu. Może to spowodować zwiększone ryzyko wystąpienia hiperkalcemii. Stężenie wapnia we krwi powinno być regularnie kontrolowane podczas jednoczesnego stosowania z lekami moczopędnymi z grupy tiazydów. Kortykosteroidy zmniejszają wchłanianie wapnia. Podczas jednoczesnego stosowania może być konieczne zwiększenie dawki produktu. Jednoczesne stosowanie żywic jonowymiennych, np. kolestyraminy, lub środków przeczyszczających takich jak olej parafinowy może zmniejszyć wchłanianie wit. D z przewodu pokarmowego. Węglan wapnia może zaburzać wchłanianie stosowanych jednocześnie produktów zawierających tetracykliny. Dlatego produkty zawierające tetracykliny należy podawać co najmniej 2 h przed lub 4-6 h po doustnym zastosowaniu wapnia. Podczas leczenia wapniem i wit. D hiperkalcemia może zwiększać toksyczność glikozydów nasercowych. Z tego powodu pacjentów należy monitorować za pomocą badania elektrokardiograficznego (EKG) i badania stężenia wapnia w surowicy krwi. Podczas jednoczesnego stosowania bisfosfonianu lub fluorku sodu z produktem, należy je przyjmować co najmniej 3 h przed zastosowaniem produktu, ponieważ wchłanianie z przewodu pokarmowego może ulec zmniejszeniu. Rymfampicyna, fenytoina lub barbiturany mogą osłabić działanie wit. D₃ ze względu na przyśpieszenie metabolizmu. Wchłanianie się antybiotyków w grupy chinolonów może być ograniczone w wypadku zażycia wraz z wapniem. Antybiotyki z grupy chinolonów należy przyjmować przynajmniej 2 h przed przyjęciem leku zawierającego wapń lub co najmniej 6 h po zażyciu leku zawierającego wapń. Sole wapnia mogą zmniejszać wchłanianie żelaza, cynku lub strontu. Z tego powodu, produkty zawierające żelazo, cynk lub stront należy stosować w odstępie 2 h od zastosowania preparatu wapnia. Sole wapnia mogą zmniejszać wchłanianie estramustyny lub hormonów tarczycy. Zaleca się przyjmowanie produktu w odstępie co najmniej 2 h od przyjęcia tych leków. Kwas szczawiowy (występujący w szpinaku, szczawiu i rabarbarze) i kwas fitynowy (znajdujący się w pełnoziarnistych produktach zbożowych) mogą hamować wchłanianie wapnia poprzez tworzenie nierozpuszczalnych związków z jonami wapnia. Pacjent nie powinien stosować produktów zawierających wapń w ciągu 2 h od czasu spożycia posiłku bogatego w kwas szczawiowy i fitynowy.

Produkt można stosować podczas ciąży w przypadku niedoboru wapnia i wit. D₃. W czasie ciąży dobowa dawka nie powinna przekraczać 1500 mg wapnia i 600 IU wit. D. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ dużych dawek wit. D na rozrodczość. U kobiet w ciąży należy unikać przedawkowania wapnia i wit. D, ponieważ długotrwała hiperkalcemia może prowadzić do zahamowania rozwoju fizycznego i psychicznego, nadzastawkowego zwężenia tętnicy głównej oraz retynopatii u dzieci. Nie ma danych wskazujących na to, by wit. D3 stosowana u ludzi w dawkach terapeutycznych była teratogenna. Produkt może być stosowany w okresie karmienia piersią. Wapń i wit. D przenikają do mleka kobiecego. Należy wziąć to pod uwagę przy dodatkowym podawaniu wit. D dziecku. Endogenny poziom wapnia i wit. D nie ma szkodliwego wpływu na płodność. Brak danych dotyczących wpływu produktu na płodność.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) hiperkalcemia i hiperkalciuria; (bardzo rzadko) zespół mleczno-alkaliczny, występuje głównie w wypadku przedawkowania. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) zaparcia, wzdęcie, nudności, bóle brzucha, biegunka; (bardzo rzadko) dyspepsja. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) świąd, wysypka i pokrzywka.

Przedawkowanie może prowadzić do hiperwitaminozy i hiperkalcemii. Objawy hiperkalcemii mogą obejmować: anoreksję, pragnienie, nudności, wymioty, zaparcie, bóle brzucha, osłabienie siły mięśni, zmęczenie, zaburzenia psychiczne, nadmierne spożycie płynów, częste oddawanie moczu, bóle kości, zwapnienie nerek, kamienie nerkowe i w ciężkich przypadkach zaburzenia rytmu serca. Bardzo znaczna hiperkalcemia może prowadzić do śpiączki i śmierci. Utrzymujące się zwiększone stężenie wapnia może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń nerek i zwapnienie tkanek miękkich. Zespół mleczno-alkaliczny może wystąpić w przypadku zażycia dużej ilości wapnia wraz z łatwo wchłanialnymi zasadami. Objawy to częste oddawanie moczu, ciągłe bóle głowy, brak apetytu, nudności lub wymioty, uczucie zmęczenia lub osłabienia, hiperkalcemia, alkaloza i uszkodzenie nerek. Leczenie hiperkalcemii: należy przerwać leczenie wapniem i wit. D. Należy także przerwać leczenie tiazydowymi lekami moczopędnymi, litem, wit. A, wit. D i glikozydami nasercowymi. U chorych z zaburzeniami świadomości należy opróżnić żołądek. Nawodnienie i - w zależności od nasilenia - pojedyncze lub złożone leczenie diuretykami pętlowymi, bisfosfonianami, kalcytoniną i kortykosterydami. Należy monitorować elektrolity w surowicy, czynność nerek oraz diurezę. W ciężkich przypadkach należy kontrolować EKG oraz centralne ciśnienie żylne.

Wit. D zwiększa jelitowe wchłanianie wapnia. Podawanie wapnia i wit. D₃ (cholekalcyferolu) przeciwdziała zwiększonemu wydzielaniu parathormonu (PTH), które jest wywołane niedoborem wapnia i może prowadzić do zwiększonej resorpcji kości. Badania kliniczne pacjentów z niedoborem wit. D wykazały, że podawanie dziennie po 2 tabl. zawierające 500 mg wapnia i 400 j.m. wit. D przez 6 m-cy znormalizowało stężenie 25-hydroksylowanego metabolitu wit. D3 i zmniejszyło wtórną nadczynność przytarczyc oraz aktywność fosfatazy alkalicznej. 18-miesięczne badanie z zastosowaniem podwójnej ślepej próby, kontrolowane placebo, prowadzone z udziałem 3270 kobiet w wieku 84±6 lat otrzymujących wit. D (800 IU/ dobę) i fosforan wapnia (w ilości odpowiadającej 1200 mg wapnia/dobę) wykazało znaczące zmniejszenie wydzielania PTH. Po 18 m-cach, w analizie „zgodnej z zaplanowanym leczeniem” stwierdzono 80 złamań szyjki kości udowej w grupie otrzymującej wapń z wit. D i 110 złamań szyjki kości udowej w grupie placebo (p = 0,004). W badaniu kontrolnym po 36 m-cach stwierdzono przynajmniej jedno złamanie szyjki kości udowej u 137 kobiet w grupie otrzymującej wapń z wit. D (n = 1176), oraz u 178 kobiet w grupie placebo (n = 1127) (p ≤0,02).

1 tabl. powl. zawiera 600 mg wapnia (w postaci 1500 mg wapnia węglanu) i 10 µg cholekalcyferolu (równoważne 400 IU wit. D₃) (+ 10 % nadwyżki stabilności).