Dorośli. Zazwyczaj stosowana dawka to 1 kropla produktu do chorego oka, raz/dobę, rano. Stabilizacja ciśnienia wewnątrzgałkowego z zastosowaniem kropli zawierających karteolol wymaga czasami kilku tyg. Ocenę leczenia, która musi zawierać pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego i badanie rogówki, należy przeprowadzić na początku leczenia, a następnie w regularnych odstępach czasu po upływie około 4 tyg. leczenia. W przypadku długotrwałego leczenia, zaleca się coroczną kontrolę, w związku z możliwą utratą skuteczności leczenia. Lekarz okulista może, jeśli uzna to za konieczne, zalecić stosowanie jednego lub kilku dodatkowych leków przeciwjaskrowych (stosowanych miejscowo lub ogólnie) w skojarzeniu z karteololem w postaci kropli. Inne stosowane jednocześnie krople do oczu muszą być podane co najmniej 15 minut przed zastosowaniem produktu leczniczego. Uciśnięcie kanału nosowo-łzowego lub zamknięcie powiek na 2 minuty zmniejsza układowe wchłanianie leku. Może to prowadzić do ograniczenia ogólnoustrojowych działań niepożądanych i zwiększyć działanie miejscowe. Dzieci i młodzież (<18 lat). Nie należy stosować tych kropli do oczu u dzieci i młodzieży ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.

Podanie do oka. Jeśli pacjent używa soczewek kontaktowych, powinien je zdjąć przed zastosowaniem leku. Należy odczekać 15 minut przed ponownym ich założeniem. Używając tych kropli do oczu należy umyć dokładnie ręce przed otwarciem but. i wykonać następujące czynności: A. Przed pierwszym podaniem leku do oka. 1. Usunąć pierścień zabezpieczający. 2. Usunąć zakrętkę zabezpieczającą. 3. Trzymając but. do góry dnem i ścisnąć środek but. wystarczająco mocno, aby uwolnić 1-2 krople. Jeśli kropla nie wypłynęła, należy powtórzyć kroki A2 i A3. B. Zakroplenie roztw. kropli do oczu. 1. Patrząc do góry, delikatnie odciągnąć w dół dolną powiekę, umieścić but. nad okiem i stopniowo ściskać środek but. do momentu pojawienia się kropli. Nie dopuścić do zetknięcia końcówki kroplomierza z gałką oczną lub powiekami. 2. Należy mrugnąć okiem, aby ułatwić rozprowadzenie kropli na powierzchni oka. Nie otwierając oka, wytrzeć resztki leku z powiek. 3. Po każdym zastosowaniu leku, należy uciskać palcem kącik zamkniętego oka przy nosie przez 2 minuty. To pomaga obniżyć wchłanianie leku do organizmu. C. Po każdym zakropleniu. Aby usunąć resztki kropli: 1. Trzymać środek but. skierowanej dozownikiem do góry. 2. Obrócić but. szybko w dół, na tyle mocno, aby usunąć resztki kropli. 3. Nałożyć z powrotem zakrętkę zabezpieczającą. W przypadku jednoczesnego stosowania innych kropli do oczu, należy odczekać 15 minut przed ich zakropleniem. Te krople do oczu nie zawierają konserwantów. Zastępowanie innych leków. Jeśli produkt leczniczy ma zastąpić inny lek przeciwjaskrowy w postaci kropli, stosowanie dotychczas przyjmowanego leku musi zostać przerwane po zakończeniu pełnego dnia leczenia. Stosowanie produktu leczniczego rozpoczynamy od następnego dnia, podając 1 kroplę do chorego oka raz/dobę. Jeśli zastępujemy kilka leków przeciwjaskrowych karteololem, należy przerywać leczenie dotychczas stosowanymi lekami pojedynczo. Jeśli zastępujemy karteololem w postaci kropli leki zwężające źrenice, wówczas po ustąpieniu efektów działania leków miotycznych konieczne może być badanie refrakcji. Decyzji o zastosowaniu leku musi towarzyszyć pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, szczególnie na początku leczenia.

Należy brać pod uwagę przeciwwskazania do stosowania leków β-adrenolitycznych o działaniu ogólnym, ponieważ obserwowano ogólnoustrojowe działania niepożądane leków β-adrenolitycznych podawanych do oka. Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; reaktywne choroby dróg oddechowych, w tym astma oskrzelowa występująca aktualnie lub w przeszłości lub ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc; zdiagnozowana niewydolność serca; wstrząs kardiogenny; blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia niekontrolowany rozrusznikiem; zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego (w tym blok zatokowo-przedsionkowy); bradykardia zatokowa; nieleczony guz chromochłonny (pheochromocytoma).

Inne leki β-adrenolityczne: wpływ na ciśnienie wewnątrzgałkowe lub znane działania wynikające z ogólnego blokowania receptorów β-adrenergicznych mogą ulegać nasileniu, gdy karteololu chlorowodorek podaje się pacjentom już przyjmującym ogólnie działające leki blokujące receptory β-adrenergiczne. Należy starannie obserwować odpowiedź tych pacjentów na leczenie. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania 2 leków blokujących receptory β-adrenergiczne podawanych miejscowo. W przypadku stosowania kropli w celu obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego u pacjentów z ostrą jaskrą z zamkniętym kątem przesączania należy jednocześnie stosować leki zwężające źrenice. U tych pacjentów doraźnym celem leczenia jest powtórne otwarcie kąta przesączania. Wymaga to jednoczesnego stosowania leków miotycznych w celu zwężenia źrenicy, ponieważ karteolol ma niewielki wpływ na źrenicę lub nie wywiera go wcale. Podczas podawania leków zmniejszających wytwarzanie cieczy wodnistej (np. tymololu, acetazolamidu) opisywano przypadki odwarstwienia naczyniówki po zabiegu filtracyjnym. Używanie soczewek kontaktowych: podczas stosowania leków β-adrenolitycznych ze względu na zmniejszenie wydzielania łez występuje ryzyko nietolerancji soczewek kontaktowych. W trakcie długotrwałego leczenia może zmniejszyć się wrażliwość na karteolol, dlatego w celu zapewnienia skuteczności długotrwałego leczenia, raz w roku należy sprawdzić, czy nie występuje tachyfilaksja. Choroby rogówki: okulistyczne leki β-adrenolityczne mogą powodować suchość oka. Pacjenci z chorobami rogówki powinni być leczeni z zachowaniem ostrożności. Podobnie jak inne produkty lecznicze podawane miejscowo do oka, karteololu chlorowodorek wchłania się też ogólnoustrojowo. Ze względu na zawartość karteololu chlorowodorku, substancji czynnej o działaniu β-adrenolitycznym, podczas stosowania produktu mogą wystąpić te same działania niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego i płuc, a także inne działania niepożądane, które obserwuje się podczas stosowania produktów leczniczych zawierających β-adrenolityki o działaniu ogólnym. Częstość występowania ogólnych działań niepożądanych po podaniu miejscowym do oka jest mniejsza niż po podaniu ogólnoustrojowym. Informacje na temat zmniejszenia ogólnoustrojowego wchłaniania produktu. Tego produktu leczniczego zasadniczo nie wolno łączyć z amiodaronem, niektórymi produktami leczniczymi blokującymi kanał wapniowy (beprydylem, werapamilem, diltiazemem) i lekami β- adrenolitycznymi stosowanymi w leczeniu niewydolności serca. Nigdy nie należy nagle przerywać leczenia lekami β-adrenolitycznymi stosowanymi ogólnie, szczególnie u pacjentów z dławicą piersiową; nagłe przerwanie leczenia może wywołać poważne zaburzenia rytmu serca, zawał serca i nagły zgon.Dawki należy zmniejszać stopniowo, np. przez okres 1-2 tyg. U pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego (np. chorobą niedokrwienną serca, dławicą Prinzmetala i niewydolnością serca) oraz niedociśnieniem, leczenie lekami β-adrenolitycznymi należy poddać szczególnie starannej ocenie oraz rozważyć zastosowanie innych substancji czynnych. Pacjenci z chorobami układu sercowo-naczyniowego powinni być obserwowani pod kątem objawów nasilenia tych chorób i wystąpienia działań niepożądanych. Ze względu na wydłużenie czasu przewodzenia leki β-adrenolityczne należy podawać z zachowaniem ostrożności pacjentom z blokiem przedsionkowo-komorowym pierwszego stopnia. Należy zmniejszyć dawkę, jeśli częstość uderzeń serca w spoczynku zmniejszy się do wartości poniżej 50-55 na minutę, a pacjenci mają objawy związane z bradykardią. Pacjentów z ciężkimi zaburzeniami/chorobami krążenia obwodowego (tj. ciężkimi postaciami choroby Raynauda lub zespołem Raynauda) należy leczyć z zachowaniem ostrożności. Po zastosowaniu niektórych leków β-adrenolitycznych przeznaczonych do podania do oka zgłaszano działania niepożądane ze strony układu oddechowego, w tym zgony spowodowane skurczem oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową. Produkt leczniczy powinien być stosowany z zachowaniem ostrożności u pacjentów z łagodną / umiarkowaną postacią przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) i wyłącznie wtedy, gdy spodziewana korzyść przewyższa możliwe ryzyko. Leki β-adrenolityczne powinny być podawane z zachowaniem ostrożności pacjentom z tendencją do występowania samoistnej hipoglikemii lub pacjentom z niestabilną cukrzycą, ponieważ leki blokujące receptory β-adrenergiczne mogą maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe ostrej hipoglikemii. Stosowanie leków β-adrenolitycznych w leczeniu nadciśnienia spowodowanego leczonym guzem chromochłonnym wymaga ścisłego kontrolowania ciśnienia tętniczego. W tej grupie pacjentów stanowiących grupę zwiększonego ryzyka oraz w sytuacji kiedy leki β-adrenolityczne w postaci kropli do oczu są stosowane jednocześnie z lekami β-adrenolitycznymi podawanymi ogólnie, często konieczna jest modyfikacja dawkowania. Opisywano zaostrzenie łuszczycy podczas stosowania leków β-adrenolitycznych. Wskazania do stosowania produktu u pacjentów z łuszczycą powinny być należycie rozpatrzone. Podczas stosowania leków β-adrenolitycznych, u pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono atopię lub ciężką reakcję anafilaktyczną na wiele alergenów, może wystąpić zwiększona reaktywność przy powtórnym kontakcie z tymi alergenami. U pacjentów skłonnych do ciężkiej reakcji anafilaktycznej niezależnie od jej przyczyny, zastosowanie leków β-adrenolitycznych może prowadzić do zaostrzenia reakcji anafilaktycznej i oporności na leczenie epinefryną w normalnych dawkach, szczególnie w przypadku stosowania floktafeniny, jodowych środków kontrastowych, środków znieczulających lub leczenia odczulającego. Leki β-adrenolityczne podawane do oczu mogą blokować działanie leków β-adrenergicznych działających ogólnie, np. adrenaliny. Anestezjolog powinien być poinformowany o stosowaniu przez pacjenta karteololu chlorowodorku. Jeśli konieczne jest przerwanie leczenia, 48-godz. przerwa powinna wystarczyć do odzyskania wrażliwości na katecholaminy; w niektórych sytuacjach leczenie lekami β-adrenolitycznymi nie powinno być przerywane: u pacjentów z niewydolnością wieńcową zaleca się kontynuowanie leczenia do zabiegu chirurgicznego, ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia objawów związanych z nagłym odstawieniem leków β-adrenolitycznych. W nagłych przypadkach lub jeśli przerwanie leczenia jest niemożliwe, pacjentów należy zabezpieczyć przed zwiększoną aktywnością nerwu błędnego, podając atropinę w premedykacji i w późniejszym czasie, jeśli zajdzie taka potrzeba. Powinno się używać środków znieczulających o jak najmniejszym wpływie depresyjnym na mięsień sercowy i uzupełniać objętość krwi krążącej. Leki β-adrenolityczne mogą także maskować objawy nadczynności tarczycy. Leki β-adrenolityczne mogą maskować niektóre objawy tyreotoksykozy, szczególnie objawy sercowo-naczyniowe. Sodu diwodorofosforan dwuwodny, disodu fosforan dwunastowodny. Sodu diwodorofosforan dwuwodny, disodu fosforan dwunastowodny. Ten produkt leczniczy zawiera 19,2 μg fosforanów w każdej kropli co odpowiada 0,509 mg/ml. Jeśli u pacjenta występuje poważne uszkodzenie przezroczystej warstwy z przodu oka (rogówki), fosforany mogą w bardzo rzadkich przypadkach powodować zmętnienie rogówki na skutek gromadzenia się wapnia podczas leczenia. Stosowanie tych kropli wiąże się wystąpieniem działań niepożądanych (w szczególności zaburzeń widzenia), które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie prowadzono szczegółowych badań dotyczących interakcji karteololu chlorowodorku z innymi lekami. Krople do oczu: sporadycznie opisywano rozszerzenie źrenic w wyniku jednoczesnego stosowania leków β-adrenolitycznych podawanych do oczu i adrenaliny (epinefryny). W przypadku jednoczesnego stosowania kropli do oczu zawierających adrenalinę konieczna jest obserwacja okulistyczna (ryzyko rozszerzenia źrenicy). W przypadku stosowania więcej niż jednego okulistycznego produktu leczniczego do stosowania miejscowego, podawanie leków powinno odbywać się w odstępach co najmniej 15 minut. Produkt leczniczy należy podawać na końcu. Inne produkty lecznicze: chociaż po podaniu do oka przenikanie leków β-adrenolitycznych do krwiobiegu jest niewielkie, to jednak istnieje ryzyko wystąpienia interakcji. Z tego względu należy brać pod uwagę interakcje występujące po podaniu leków β-adrenolitycznych o działaniu ogólnym. Istnieje możliwość wystąpienia działania addytywnego, prowadzącego do niedociśnienia i/lub znacznej bradykardii, jeśli okulistyczny roztw. β-adrenolityku podawany jest jednocześnie z doustnymi antagonistami kanału wapniowego, lekami blokującymi receptory β-adrenergiczne, lekami przeciwarytmicznymi (w tym amiodaronem), glikozydami naparstnicy, parasympatykomimetykami, guanetydyną. Niezalecane terapie skojarzone. + Amiodaron: zaburzenia automatyzmu i przewodzenia (hamowanie kompensacyjnych mechanizmów współczulnych). Monitorowanie kliniczne i EKG. + Antagoniści wapnia (beprydyl, diltiazem i werapamil): zaburzenia automatyzmu (nadmierna bradykardia, zatrzymanie zatokowe), zaburzenia przewodzenia zatokowo-przedsionkowego i przedsionkowo-komorowego oraz niewydolność serca (synergia działania). Takie leczenie skojarzone należy przeprowadzić pod ścisłym monitorowaniem klinicznym i EKG, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku lub na początku leczenia. + Fingolimod: potencjalnie śmiertelne nasilenie działania obniżającego częstość akcji serca. Produkty β-adrenolityczne są szczególnie ryzykowne, ponieważ hamują mechanizmy kompensacji adrenergicznej. Ciągłe monitorowanie kliniczne i EKG przez 24 h po podaniu pierwszej dawki. + β-adrenolityki stosowane w niewydolności serca: ryzyko nasilenia działań niepożądanych β-adrenolityków, szczególnie w przypadku podwyższonego ryzyka bradykardii. Terapie skojarzone wymagające zachowania szczególnej ostrożności. + Lotne środki znieczulające chlorowcowane (desfluran, halotan, izofluran, metoksyfluran, sewofluran): leki β-adrenolityczne zmniejszają kompensacyjną reakcję sercowo-naczyniową. Blokada β-adrenergiczna powinna być zniesiona w trakcie zbiegów chirurgicznych za pomocą leków β-mimetycznych. Generalna zasada: nie należy przerywać podawania leków β-adrenolitycznych, ale jeśli jest to konieczne, należy unikać nagłego przerwania ich podawania. Anestezjolog powinien być poinformowany o stosowaniu leków β-adrenolitycznych. + Antycholinesterazy: donepezil, galantamina, rywastygmina, neostygmina, pirydostygmina, takryna, ambenonium; ryzyko nadmiernej bradykardii (dodanie efektów bradykardiogennych). Regularne monitorowanie kliniczne. + Zgłaszano nasilenie ogólnoustrojowego działania β-adrenolityku w postaci roztworu kropli do oczu: i zwiększenie stężenia β-adrenolityku w osoczu podczas jednoczesnego podawania roztw. β-adrenolityku w postaci kropli do oczu i chinidyny, prawdopodobnie w wyniku hamowania metabolizmu β-adrenolityku przez chinidynę (opisano dla tymololu). + Lidokaina; Przy podawaniu dożylnym zwiększa się stężenie lidokainy w osoczu z możliwością wystąpienia neurologicznych i sercowych działań niepożądanych (zmniejszenie klirensu wątrobowego lidokainy). Monitorowanie kliniczne i EKG oraz ewentualnie kontrola stężeń lidokainy w osoczu podczas leczenia skojarzonego i po odstawieniu β-adrenolityku. W razie potrzeby dostosowanie schematu dawkowania lidokainy. + Baklofen: Nasilenie działania obniżającego ciśnienie. Monitorowanie ciśnienia tętniczego i, jeśli to konieczne, dostosowanie schematu dawkowania leków przeciwnadciśnieniowych. + Klonidyna i inne leki obniżające ciśnienie działające ośrodkowo (guanfacyna, metylodopa, moksonidyna, rilmenidyna): znaczący wzrost ciśnienia krwi w przypadku nagłego przerwania leczenia lekiem obniżającym ciśnienie działającym ośrodkowo. Należy unikać nagłego przerwania leczenia obniżającego ciśnienie działającego ośrodkowo. Monitorowanie kliniczne. + Insulina, sulfonamidy obniżające poziom cukru, glinidy: wszystkie β-adrenolityki mogą maskować niektóre objawy hipoglikemii: kołatanie serca i tachykardię. Większość niekardioselektywnych β-adrenolityków zwiększa częstość występowania i nasilenie hipoglikemii. Należy ostrzec pacjenta i zalecić zwiększenie częstości samodzielnych pomiarów stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza na początku leczenia. + Propafenon: zaburzenia kurczliwości, automatyzmu i przewodzenia (tłumienie kompensacyjnych mechanizmów współczulnych). Monitorowanie kliniczne i EKG. + Produkty lecznicze wywołujące torsade de pointes: leki przeciwarytmiczne klasy Ia (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid) i leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron, dofetylid, ibutylid, sotalol), niektóre neuroleptyki: fenotiazyny (chlorpromazyna, cyamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna), benzamidy (amisulpryd, sulpiryd, tiapryd, sultopryd), butyrofenony (droperydol, haloperidol), inne neuroleptyki (pimozyd) oraz inne produkty lecznicze takie jak: beprydyl, cyzapryd, difenamil, erytromycyna iv., winkamina iv., mizolastyna, halofantryna, sparfloksacyna, pentamidyna, moksyfloksacyna. Zwiększone ryzyko zaburzeń rytmu komorowego, zwłaszcza torsade de pointes. Monitorowanie kliniczne i elektrokardiograficzne podczas leczenia skojarzonego. Terapie skojarzone do rozważenia. + NLPZ (ogólnoustrojowe) w tym selektywne inhibitory COX-2: zmniejszenie działania obniżającego ciśnienie NLPZ hamują działanie prostaglandyn rozszerzających naczynia oraz zatrzymywanie płynów i soli w przypadku pirazolowych NLPZ. + Leki α-adrenolityczne stosowane w urologii: (alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, silodosyn, tamsulozyna, terazosyna). Nasilenie działania obniżającego ciśnienie, ryzyko zwiększenia niedociśnienia ortostatycznego. + Amifostyna: zwiększenie działania obniżającego ciśnienie tętnicze krwi. + Blokery kanału wapniowego (pochodne dihydropirydyny): (amlodypina, klewidypina, felodypina, izradypina, lacydypina, lerkanidypina, manidypina, nikardypina, nifedypina, nimodypina, nitrendypina). Niedociśnienie, niewydolność serca u pacjentów z utajoną lub niekontrolowaną niewydolnością serca (ujemne działanie inotropowe dihydropirydyn in vitro, różniące się stopniem, w zależności od produktów i prawdopodobnie zwiększające negatywne działanie inotropowe β-adrenolityków). Obecność leku β-adrenolitycznego może także zmniejszyć odruchową reakcję współczulną, która pojawia się w przypadku nadmiernej odpowiedzi hemodynamicznej. + Dipirydamol: po dożylnym podaniu dipirydamolu występuje zwiększone działanie hipotensyjne. + Leki przeciwdepresyjne z rodziny imipramin (trójcykliczne), leki przeciwpsychotyczne: działanie obniżające ciśnienie i zwiększone ryzyko niedociśnienia ortostatycznego (efekt addytywny). + Meflochina, pilokarpina: ryzyko nadmiernej bradykardii (dodanie efektów bradykardiogennych).

Chociaż przenikanie leków β-adrenolitycznych do krwiobiegu po ich wkropleniu do oka jest mniejsze niż po podaniu ogólnym, to jednak można się go spodziewać. Brak odpowiednich badań karteololu chlorowodorku u kobiet w ciąży. Karteololu chlorowodorek nie powinien być stosowany w okresie ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Informacje dotyczące metod zmniejszenia ogólnoustrojowego wchłaniania produktu leczniczego, patrz ChPL. Wyniki badań epidemiologicznych nie ujawniły wywoływania wad wrodzonych, ale wykazały ryzyko wewnątrzmacicznego opóźnienia wzrostu w przypadku doustnego podawania leków β-adrenolitycznych. Ponadto obserwowano przedmiotowe i podmiotowe objawy blokady receptorów β-adrenergicznych (np. bradykardię, niedociśnienie, zaburzenia oddechowe i hipoglikemię) u noworodków, których matki otrzymywały leki β-adrenolityczne do czasu porodu. Jeśli produkt leczniczy podaje się do momentu porodu, noworodka należy starannie monitorować w ciągu pierwszych dni życia. β-adrenolityki są wydzielane z mlekiem matki. Jednakże podczas stosowania karteololu chlorowodorku w dawkach terapeutycznych w postaci kropli do oczu nie jest prawdopodobne uzyskanie w mleku stężeń wystarczających do wywołania klinicznych objawów blokady β-adrenergicznej u niemowlęcia. Informacje dotyczące metod zmniejszenia ogólnoustrojowego wchłaniania produktu leczniczego.

Podobnie jak inne leki stosowane miejscowo do oczu, karteololu chlorowodorek jest wchłaniany do krążenia ogólnego. Może to wywołać działania niepożądane zbliżone do obserwowanych w przypadku leków β-adrenolitycznych działających ogólnie. Częstość występowania ogólnych działań niepożądanych po podaniu miejscowym do oczu jest mniejsza niż po podaniu ogólnoustrojowym. Wymienione działania niepożądane obejmują działania obserwowane dla całej klasy leków β-adrenolitycznych podawanych do oczu. Niżej wymienione działania niepożądane opisywano w trakcie badań klinicznych lub po wprowadzeniu do obrotu kropli do oczu zawierających karteolol. Podczas stosowania okulistycznych leków β-adrenolitycznych obserwowano dodatkowe działania niepożądane, które mogą potencjalnie wystąpić podczas terapii produktem leczniczym. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) układowe reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, miejscowe i uogólnione wysypki, świąd, reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) hipoglikemia. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) bezsenność, depresja, koszmary nocne. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zaburzenia smaku; (niezbyt często) zawroty głowy; (nieznana) omdlenia, udar naczyniowy mózgu, niedokrwienie mózgu, nasilenie objawów przedmiotowych i podmiotowych miastenii, parestezje, ból głowy, amnezja. Zaburzenia oka: (często) objawy przedmiotowe i podmiotowe podrażnienia oczu (np. pieczenie, swędzenie, nasilone łzawienie), ból oka (np. kłucie), świąd oka, przekrwienie spojówek, zapalenie spojówek, zapalenie rogówki; (nieznana) zapalenie powiek, niewyraźne widzenie, odwarstwienie naczyniówki po zabiegu filtracyjnym, niedoczulica oka, suchość oczu, erozja rogówki, opadanie powiek, podwójne widzenie, zaburzenia refrakcji (w niektórych przypadkach z powodu odstawienia leku zwężającego źrenice). U niektórych pacjentów z poważnym uszkodzeniem rogówki zgłaszano bardzo rzadkie przypadki zwapnienia rogówki związane ze stosowaniem kropli do oczu z zawartością fosforanów. Zaburzenia serca: (nieznana) bradykardia, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca, obrzęk, zaburzenia rytmu serca, zastoinowa niewydolność serca, blok przedsionkowo-komorowy, zatrzymanie akcji serca, niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) niedociśnienie, objaw Raynauda, zimne dłonie i stopy, chromanie przestankowe. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (nieznana) skurcz oskrzeli (zwłaszcza u pacjentów z występującą uprzednio chorobą spastyczną oskrzeli), duszność, kaszel. Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) nudności, niestrawność, biegunka, suchość w jamie ustnej, bóle brzucha, wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) łysienie, łuszczycowe zapalenie skóry, nasilenie łuszczycy, wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) bóle mięśni, skurcze mięśni; (nieznana) toczeń rumieniowaty układowy. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (nieznana) zaburzenia seksualne, zaburzenie erekcji, obniżone libido. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) astenia, zmęczenie. Badania diagnostyczne: (rzadko) pozytywny wynik badania na obecność przeciwciał przeciwjądrowych.

Chociaż ilość leków β-adrenolitycznych przenikająca do krwiobiegu po wkropleniu do oka jest niewielka, to jednak należy wziąć pod uwagę ryzyko przedawkowania. Istnieją ograniczone dane na temat przedawkowania po podaniu do oka. W razie przypadkowego przedawkowania produktu po stosowaniu do oka należy przepłukać oko jałowym roztw. chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%). W przypadku braku dostępu do jałowego roztw. chlorku sodu, można przepłukać oczy czystą wodą. Po przypadkowym podaniu doustnym lub niewłaściwym użyciu produktu, objawy i działania, które należy podjąć są takie same jak po przedawkowaniu leków β-adrenolitycznych stosowanych ogólnie.

Ogólnoustrojowe. Karteolol jest niekardioselektywnym lekiem β-adrenolitycznym o częściowym działaniu agonistycznym (umiarkowana, wewnętrzna aktywność sympatykomimetyczna - ISA) i nieznacznym działaniu stabilizującym błony (działanie znieczulające miejscowo, chinidynopodobne). Dotyczące oka. Karteololu chlorowodorek w postaci kropli do oczu zmniejsza ciśnienie wewnątrzgałkowe (powiązane z jaskrą lub nie), poprzez zmniejszenie wydzielania cieczy wodnistej. Działanie produktu jest widoczne zazwyczaj po około 30 minutach od wkroplenia. Maks. działanie występuje między 2. a 4. godz. po podaniu i utrzymuje się po 24 godz. Stabilny efekt obniżający ciśnienie wewnątrzgałkowe nie zmienia się z upływem czasu: może utrzymywać się przez rok. Wrażliwość na karteololu chlorowodorek może jednak zmniejszyć się, szczególnie po dłuższym stosowaniu. Produkt praktycznie nie zmienia średnicy źrenicy i nie wpływa na akomodację. Produkt leczniczy zawiera rozpuszczalny w wodzie polimer (kwas alginowy) o właściwościach fizycznych (takich jak bioadhezja i interakcje jonowe), które umożliwiają zmniejszenie częstości podawania do jednorazowego zakroplenia na dobę.

1 ml roztw. zawiera 20 mg karteololu chlorowodorku.1 kropla roztw. zawiera 756 µg karteololu chlorowodorku. Ten produkt leczniczy zawiera 19,2 µg fosforanów w każdej kropli co odpowiada 0,509 mg/ml.