Nadciśnienie tętnicze samoistne: raz na dobę, maks. dawka pojedyncza 25 mg, maks. dawka dobowa 50 mg. Dorośli: zalecana dawka początkowa 12,5 mg/dobę przez pierwsze 2 dni, następnie 25 mg/dobę, można zwiększać w odstępach 2-tyg. Pacjenci >65 lat: 12,5 mg/dobę. Przewlekła stabilna choroba wieńcowa. Dorośli: zalecana dawka początkowa 12,5 mg 2x/dobę przez pierwsze 2 dni, następnie 25 mg 2x/dobę, można zwiększać w odstępach 2 tyg. Zalecana maks. dawka dobowa 100 mg, podawane w dawkach podzielonych (2x/dobę). Pacjenci >65 lat: zalecana dawka początkowa 12,5 mg 2x/dobę przez 2 dni, następnie 25 mg 2x/dobę, co jest zalecaną maks. dawką dobowa. Niewydolność serca. Początkowa dawka 3,125 mg 2x/dobę przez 2 tyg, można zwiększać w odstępach 2 tyg. do 6,25 mg 2x/dobę, potem 12,5 mg 2x/dobę, a następnie do 25 mg 2x/dobę. Zalecana dawka maks. 25 mg 2x/dobę u pacjentów o mc. <85 kg, oraz 50 mg 2x/dobę u pacjentów o mc. >85 kg, z wyłączeniem pacjentów z ciężką niewydolnością serca; można zwiększać do 50 mg 2x/dobę. Jeśli leczenie karwedilolem przerwano na ponad 2 tyg., należy je ponownie rozpoczynać od 3,125 mg 2x/dobę i stopniowo zwiększać.

Nadwrażliwość na składniki preparatu. Niewydolność serca, zakwalifikowana do IV klasy wg NYHA, wymagająca dożylnego leczenia inotropowego. Przewlekła obturacyjna choroba płuc z obturacją oskrzeli. Klinicznie istotne zaburzenia czynności wątroby. Astma oskrzelowa. Blok przedsionkowo-komorowy II lub III°. Ciężka bradykardia (<50 skurczów/min). Wstrząs kardiogenny. Zespół chorego węzła zatokowego (z blokiem zatokowo-przedsionkowym włącznie). Ciężkie niedociśnienie (ciśnienie skurczowe <85 mm Hg). Kwasica metaboliczna. Dławica Prinzmetala. Nieleczony guz chromochłonny. Ciężkie obwodowe zaburzenia krążenia tętniczego. Nie zaleca się stosowania preparatu u pacjentów <18 lat.

Karwedilol należy podawać głównie w połączeniu z lekami moczopędnymi, ACE, glikozydami naparstnicy i lekami rozszerzającymi naczynia. Pacjenci z ciężką niewydolnością serca, hiponatremią, hipowolemią, w podeszłym wieku lub z niskim wyjściowym ciśnieniem tętniczym, powinni pozostawać pod obserwacją w przybliżeniu przez 2 h, po podaniu 1. dawki lub po jej zwiększeniu, z powodu ryzyka wystąpienia hipotonii. U pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą pluć, nie leczonych lekami doustnymi lub wziewnymi, nie należy stosować karwedilolu, chyba że oczekiwane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko stosowania. Ostrożnie u pacjentów z cukrzycą i niewydolnością serca, może wystąpić pogorszenie kontroli glikemii. Karwedilol może maskować przedmiotowe i podmiotowe objawy tyreotoksykozy. Karwedilol może powodować bradykardię. Pacjenci noszący soczewki kontaktowe: możliwość zmniejszonego wydzielania łez. Ostrożnie u pacjentów z ciężkimi reakcjami nadwrażliwości w wywiadzie oraz u pacjentów w trakcie leczenia odczulającego: lek może nasilać wrażliwość na alergeny i reakcje anafilaktyczne. Ostrożnie u pacjentów z łuszczycą: może wystąpić nasilenie reakcji skórnych. Ostrożnie u pacjentów wolno metabolizujących debryzochinę. Z powodu ujemnego działania dromotropowego, karwedilol należy ostrożnie podawać pacjentom z blokiem serca pierwszego stopnia. Leczenia karwedilolem nie należy przerywać w sposób nagły, szczególnie u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (należy odstawiać stopniowo w ciągu 2 tyg). Z powodu niewielkiego doświadczenia klinicznego, karwedilolu nie należy podawać pacjentom z niestabilnym lub wtórnym nadciśnieniem tętniczym, hipotonią ortostatyczną, ostrą chorobą zapalną serca, z istotnym hemodynamicznie zwężeniem zastawek serca lub drogi odpływu, w schyłkowym stadium chorób tętnic obwodowych, w trakcie leczenia antagonistami receptora α₁ lub agonistami receptora α₂. Preparat zawiera laktozę: nie powinni go przyjmować pacjenci z rzadką wrodzoną nietolerancją laktozy, niedoborem laktazy Lappa lub zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy.

Podczas jednoczesnego podawania leków blokujących kanał wapniowy zwiększa się ryzyko zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego lub ryzyko niewydolności serca (efekt synergistyczny). Należy starannie obserwować pacjentów jednocześnie przyjmujących leki antyarytmiczne klasy I lub amiodaron (doustnie). Opisywano przypadki bradykardii, zatrzymania akcji serca oraz migotania komór krótko po rozpoczęciu leczenia β-blokerem u pacjentów otrzymujących amiodaron. Obserwowano pojedyncze przypadki zaburzeń przewodzenia, rzadziej z zakłóceniami hemodynamicznymi. Istnieje ryzyko niewydolności serca w przypadku jednoczesnego dożylnego podawania leków antyarytmicznych klasy la lub Ic. Jednoczesne leczenie rezerpina, guanetydyną, metylodopą, guanfacyną i inhibitorami monoaminooksydazy (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B) może prowadzić do dodatkowego zwolnienia rytmu serca. Zaleca się monitorowanie objawów czynności życiowych. Podawanie pochodnych dihydropirydyny i karwedilolu powinno być prowadzone pod ścisłym nadzorem, gdyż zgłaszano występowanie niewydolności serca i ciężkiego niedociśnienia. Azotany: zwiększenie efektu hipotensyjnego. Przy jednoczesnym stosowaniu karwedilolu i digoksyny u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym obserwowano w stanie stacjonarnym wzrost stężenia digoksyny o ok. 16% i digitoksyny o 13%. Karwedilol może nasilać działanie innych podawanych jednocześnie leków hipotensyjnych oraz leków, których działaniem niepożądanym jest zmniejszanie ciśnienia krwi (barbiturany, pochodne fenotiazyny, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, leki rozszerzające naczynia, oraz alkoholu). Przy jednoczesnym podawaniu karwedilolu zwiększa się stężenie cyklosporyny w osoczu. Karwedilol może nasilać hipoglikemizujące działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych; objawy hipoglikemii mogą być zamaskowane. Jeśli przerywa się skojarzone leczenie karwedilolem i klonidyną, karwedilol należy odstawić kilka dni przed stopniowym zmniejszaniem dawki klonidyny. Podczas stosowaniu karwedilolu i wziewnych leków stosowanych w znieczuleniu, należy zwrócić uwagę na możliwe nasilenie ujemnego działania inotropowego i hipotensyjnego. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), estrogeny i kortykosteroidy: hipotensyjne działanie karwedilolu jest zmniejszone wskutek retencji wody i sodu. Stężenia karwedilolu w surowicy mogą zmniejszać się wskutek działania leków indukujących i zwiększać wskutek działania leków hamujących enzymy cytochromu P450.Sympatykomimetyki o działaniu α-mimetycznym i β-mimetycznym: ryzyko nadciśnienia i nasilonej bradykardii. Ergotamina: nasilenie zwężenia naczyń. Leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe: nasilenie bloku nerwowo-mieśniowego.

Nie zaleca się stosowania w okresie ciąży i laktacji.

Bardzo często: hiperglikemia obrzęki obwodowe, hiperwolemia, zatrzymanie płynów, zaburzenia widzenia, obrzęki stóp i narządów płciowych, bradykardia, hipotonia ortostatyczna, nudności, biegunka, wymioty. Często: łagodna małopłytkowość, zawroty głowy. Niezbyt często: zaparcia. Rzadko: omdlenia, całkowity blok przedsionkowo-komorowy, zaostrzenie niewydolności serca, pogorszenie czynności nerek, ostra niewydolność nerek i zaburzenia czynności nerek u pacjentów z uogólnioną miażdżycą i upośledzeniem czynności nerek, w czasie zwiększania dawki może dojść do osłabienia kurczliwości serca. U pacjentów z nadciśnieniem i dławicą : bardzo często: zawroty i bóle głowy, zmniejszone wydzielanie łez, bradykardia, hipotonia ortostatyczna, nudności, bóle brzucha i biegunka, zmęczenie. Często: hipercholesterolemia. Rzadko: łagodna trombocytopenia, leukopenia, obrzęki obwodowe, zaburzenia snu, depresje, parestezje, omdlenia, niewydolność krążenia obwodowego, obrzęk błony śluzowej nosa, zaparcia, wymioty, pogorszenie czynności nerek, zwiększona aktywność transaminaz w surowicy. Bardzo rzadko: zaburzenia widzenia, podrażnienie oczu, suchość w ustach, trudności w oddawaniu moczu, impotencja, dławica, blok przedsionkowo-komorowy oraz zaostrzenie objawów u pacjentów cierpiących na chromanie przestankowe lub zespół Raynauda, duszność astmatyczną. Również rzadko zgłaszano różne reakcje skórne (wysypkę alergiczną, pokrzywkę, świąd i reakcje przypominające liszaj płaski), mogą pojawić się zmiany łuszczycowe lub zaostrzyć zmiany już istniejące. β-blokery, zwłaszcza nieselektywne, mogą odpowiadać także za ujawnienie ukrytej cukrzycy, zaostrzenie cukrzycy jawnej i zaburzenia kontroli glikemii. W czasie leczenia możliwe są również zaburzenia gospodarki węglowodanowej.

Objawy: ciężka hipotonia, bradykardia, niewydolność serca, wstrząs kardiogenny oraz zatrzymanie akcji serca, mogą wystąpić zaburzenia oddychania, skurcz oskrzeli, wymioty, zaburzenia świadomości oraz drgawki.

Nieselektywny β-bloker o działaniu rozszerzającym naczynia krwionośne, który zmniejsza opór naczyń obwodowych poprzez selektywne blokowanie receptorów α-adrenergicznych oraz hamuje układ renina-angiotensyna poprzez nieselektywne blokowanie receptorów β. Aktywność reninowa osocza ulega zmniejszeniu, a zatrzymywanie płynów występuje rzadko. Nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej, ma właściwości stabilizowania błon komórkowych i właściwości antyoksydacyjne. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym obniżenie ciśnienia nie jest związane z jednoczesnym wzrostem oporu obwodowego, co obserwuje się w przypadku selektywnych β-blokerów. Częstość akcji serca jest nieznacznie zmniejszona, pojemność wyrzutowa nie ulega zmianie. Przepływ krwi przez nerki oraz czynność nerek pozostają niezmienione, podobnie jak obwodowy przepływ krwi, dlatego objaw zimnych kończyn, często występujący podczas stosowania β-blokerów, obserwuje się rzadko. U pacjentów z nadciśnieniem lek powoduje wzrost stężenia noadrenaliny w osoczu. W długotrwałym leczeniu pacjentów z dławicą lek przeciwdziała niedokrwieniu i łagodzi ból. Karwedilol zmniejsza obciążenie wstępne i następcze. U pacjentów z dysfunkcją lewej komory lub zastoinową niewydolnością serca lek działa korzystnie na hemodynamikę oraz frakcję wyrzutową i wymiary lewej komory. Całkowita biodostępność leku wynosi ok. 25%. Ok. 98-99% karwedilolu wiąże się z białkami osocza. Objętość dystrybucji wynosi około 2 l/kg. Efekt pierwszego przejścia po podaniu doustnym wynosi ok. 60 -75%. T_0,5 w fazie eliminacji karwedilolu wynosi 6-10 h. Klirens osoczowy wynosi ok. 590 ml/min. Eliminacja odbywa się głównie z żółcią. Karwedilol jest wydalany głównie z kałem. Niewielka ilość jest eliminowana przez nerki w postaci metabolitów. Lek jest metabolizowany do różnych metabolitów (wydalanych z żółcią), w wątrobie.

1 tabl. zawiera 6,25 mg, 12,5 mg lub 25 mg karwedilolu.