Dzieci. W zależności od ciężkości i lokalizacji zakażenia u dzieci w wieku powyżej 5 lat stosuje się od 8 mg do 25 mg klindamycyny na kg mc. Dawkę dobową podaje się w 3 lub 4 dawkach podzielonych. Tabl. powl. nie są odpowiednie do stosowania u dzieci w wieku poniżej 5-6 lat, które mogą mieć trudności w połknięciu leku. W przypadku podawania dzieciom klindamycyny w postaci tabl. powl. często nie można uzyskać precyzyjnego dawkowania. Dorośli. W zależności od ciężkości i lokalizacji zakażenia u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 14 lat stosuje się od 600 mg do 1,8 g klindamycyny na dobę. Dawkę dobową podaje się w 3-4 dawkach podzielonych. W razie konieczności zastosowania dawki mniejszej niż 1,2 g/dobę a także u dzieci w wieku poniżej 14 lat należy zastosować produkt leczniczy z mniejszą zawartością substancji czynnej. Pacjenci z niewydolnością wątroby. U pacjentów ze średnio ciężką lub ciężką niewydolnością wątroby okres półtrwania klindamycyny w surowicy jest wydłużony. Jeżeli klindamycynę podaje się co 8 h, zmniejszenie dawki nie jest zwykle konieczne. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby należy kontrolować stężenie leku w osoczu krwi. W zależności od wyników, może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępu między poszczególnymi dawkami. Pacjenci z niewydolnością nerek. U pacjentów z niewydolnością nerek okres półtrwania jest wydłużony. Zmniejszenie dawki nie jest konieczne w przypadku lekkiej lub średnio ciężkiej niewydolności. Jednak u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek lub bezmoczem należy kontrolować stężenie leku w osoczu krwi - w zależności od wyników tych badań może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępu między poszczególnymi dawkami od 8 do 12 h. Pacjenci poddawani hemodializie. Hemodializa nie usuwa klindamycyny z krwi, dlatego nie są konieczne dodatkowe dawki przed rozpoczęciem dializy lub po dializie.

Tabl. należy połknąć popijając płynem (np. szklanką wody). Produkt leczniczy można przyjmować niezależnie od posiłków.

Nadwrażliwość na klindamycynę lub linkomycynę (z powodu alergii krzyżowej) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Produkt leczniczy w tabl. powl. należy stosować ze szczególną ostrożnością w następujących przypadkach: zaburzenia czynności wątroby; zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (np. myasthenia gravis i choroba Parkinsona), przebyte wcześniej choroby żołądka i jelit (np. wcześniejsze zapalenie jelita grubego). Stosowanie w okresie ciąży i laktacji. W trakcie długotrwałego (dłuższego niż 3 tyg.) stosowania produktu leczniczego wskazana jest okresowa kontrola obrazu krwi, czynności wątroby oraz nerek. Długotrwałe i wielokrotne stosowanie klindamycyny może prowadzić do zakażenia i nadmiernego rozwoju opornych bakterii lub drożdżaków, zwłaszcza w obrębie skóry lub błon śluzowych. Może wystąpić rzekomobłoniaste zapalenie jelit spowodowane toksynami nadmiernie namnożonych w jelicie pałeczek Clostridium difficile. Należy wówczas odstawić lek i w zależności od ciężkości przebiegu zapalenia zastosować skuteczny antybiotyk lub chemioterapeutyk oraz w razie konieczności odpowiednie leczenie objawowe. Leki hamujące perystaltykę jelit są przeciwwskazane. W przypadku wstrząsu anafilaktycznego należy odstawić lek i zapewnić odpowiednią pomoc medyczną (np. adrenomimetyki, leki antyhistaminowe, kortykosteroidy lub w razie konieczności, oddech kontrolowany). Klindamycynę zwykle można stosować u pacjentów uczulonych na penicylinę. Występowanie reakcji alergicznych na klindamycynę u osób uczulonych na penicylinę (tzw. alergia krzyżowa) zwykle nie występuje z powodu strukturalnych różnic pomiędzy obiema substancjami. W pojedynczych przypadkach obserwowano jednak anafilaksję podczas leczenia klindamycyną pacjentów z alergią na penicylinę. Należy to wziąć pod uwagę przed rozpoczęciem leczenia klindamycyną pacjentów uczulonych na penicylinę. Klindamycyny nie należy stosować w leczeniu ostrych wirusowych zakażeń dróg oddechowych. Klindamycyna nie osiąga stężenia terapeutycznego w płynie mózgowo-rdzeniowym, dlatego leku nie należy stosować w leczeniu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Produkt leczniczy nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Klindamycyny nie należy stosować jednocześnie z antybiotykami makrolidowymi (np. erytromycyną), z powodu antagonistycznego działania obserwowanego in vitro. Drobnoustroje oporne na linkomycynę wykazują również oporność na klindamycynę (tzw. oporność krzyżowa). Klindamycyna ma właściwości hamowania przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, co może wzmacniać działanie środków zwiotczających (np. eteru, tubokuraryny, halogenku pankuroniowego). Dlatego podczas operacji może dojść do nieoczekiwanych sytuacji zagrożenia życia pacjenta. Skuteczność antykoncepcyjnych środków hormonalnych podczas jednoczesnego stosowania z klindamycyną nie jest pewna. Dlatego też w czasie leczenia klindamycyną należy stosować dodatkowe środki antykoncepcyjne.

W badaniach przeprowadzonych u ludzi nie wykryto teratogennego działania leku. Należy jednak starannie rozważyć współczynnik korzyści i zagrożeń wynikających ze stosowania klindamycyny podczas ciąży i karmienia piersią. Klindamycyna przenika do mleka kobiecego. U noworodka karmionego piersią może wystąpić nadwrażliwość, biegunka oraz zakażenie drożdżakami.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) małopłytkowość, leukopenia, eozynofilia, neutropenia, granulocytopenia. Występują rzadko i są przemijające, mogą mieć podłoże toksyczne lub alergiczne. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) odropodobna wysypka, swędzenie i pokrzywka; (bardzo rzadko) obrzęki (obrzęk Quinckego, obrzęki stawów), gorączka polekowa, rumieńwielopostaciowy (np. zespół Stevens-Johnsona), zespół Lyella, wstrząs anafilaktyczny. Powyższe reakcje mogą pojawić się już po pierwszym podaniu leku. Zaburzenia układu nerwowego: (rzadko) blokada nerwowo-mięśniowa; (bardzo rzadko) zmiany smaku i zapachu. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka o lekkim przebiegu. Wszystkie te objawy zależą od dawki i ustępują w trakcie terapii lub po jej zakończeniu. Może również dojść do zapalenia przełyku, języka lub błony śluzowej jamy ustnej; (bardzo rzadko) rzekomobłoniaste zapalenie jelit. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) przemijające niewielkie podwyższenie aktywności aminotransferaz w surowicy; (bardzo rzadko) przemijające zapalenie wątroby z żółtaczką cholestatyczną. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo rzadko) zapalenie wielostawowe. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo rzadko) zapalenie pochwy.

Objawy przedawkowania i zatrucia klindamycyną nie są znane. W przypadku przedawkowania leku podanego doustnie (tabletki powlekane) zalecane jest płukanie żołądka. Klindamycyny nie można usunąć z krwi poprzez dializę lub dializą otrzewnową. Specyficzne antidotum nie jest znane.

Klindamycyna jest półsyntetyczną pochodną linkomycyny. Należy do grupy linkozamidów, które jako piranozydy nie wykazują podobieństwa do innych antybiotyków. W zależności od wrażliwości drobnoustroju i stężenia antybiotyku klindamycyna może działać bakteriostatycznie lub bakteriobójczo.

1 tabl. powl. zawiera 300 mg w postaci 344 mg klindamycyny chlorowodorku lub 600 mg klindamycyny w postaci 688 mg klindamycyny chlorowodorku.