Dawkowanie roztworu do infuzji należy dostosować do indywidualnego zapotrzebowania pacjenta. Dorośli: 6 g glukozy/kg masy ciała/dzień. Przy zaburzeniach metabolicznych (np. stres pooperacyjny lub pourazowy, hipoksja, niewydolność narządowa) utlenianie glukozy może ulec upośledzeniu, z czym może wiązać się hiperglikemia, wzrost odporności na insulinę, a nawet zwiększona umieralność. W takich przypadkach może okazać się konieczne ograniczenie ilości podawanej glukozy do 2-4 g/kg masy ciała/dobę. Stężenie we krwi nie powinno przekroczyć 110 mg glukozy/100 ml krwi (6,1 mmol/1). Maksymalna dzienna dawka glukozy: dzieci 6-10 lat: do 10 g glukozy/kg masy ciała, dzieci 10-14 lat: do 8 g glukozy/kg masy ciała. Ustalając dawkę należy pamiętać, że całkowita dzienna objętość podawanych płynów nie przekroczy poniższych limitów: dzieci 6-10 lat: 60-80 ml na kg masy ciała na dzień; dzieci 11-14 lat: 50-70 ml na kg masy ciała na dzień.

Hiperglikemia, wymagająca podawania więcej niż 6 jednostek insuliny na godzinę. Hipokaliemia. Kwasica. Przewodnienie. Odwodnienie hipotoniczne.

Ten produkt leczniczy może być podawany pacjentom ze zwiększoną osmolarnością surowicy, tylko przy zachowaniu szczególnej ostrożności. Monitorowanie stanu pacjenta powinno obejmować regularne kontrole poziomu glukozy we krwi przeprowadzane zależnie od stanu metabolicznego i podanej dawki roztworu. Monitorowanie pacjenta powinno także obejmować regularne kontrole bilansu płynów, elektrolitów i równowagi kwasowo-zasadowej, a także poziom potasu w surowicy krwi. Wlewy glukozy nie powinny być prowadzone przez ten sam zestaw infuzyjny, przez który była, jest, lub ma być podawana krew - ze względu na możliwość pseudo-aglutynacji krwinek.

Nie stwierdzono.

Nie ma dostępnych danych klinicznych dotyczących dożylnego podawania roztworu kobietom w ciąży. Badania wykonane na zwierzętach wykazały, że glukoza podawana dożylnie ciężarnym samicom nie wywierała żadnego bezpośredniego ani pośredniego niekorzystnego wpływu na ciążę, rozwój zarodka/płodu, poród, ani na rozwój poporodowy. Niemniej pacjentkom w ciąży lub karmiącym piersią roztwór winien być przepisywany rozważnie i w każdym przypadku konieczne jest staranne monitorowanie poziomu glukozy we krwi.

Jeżeli produkt ten jest stosowany zgodnie z zaleceniami, nie należy oczekiwać wystąpienia działań niepożądanych.

Przedawkowanie może prowadzić do hiperglikemii, cukromoczu, śpiączki hiperglikemicznej lub hiperosmotycznej, przewodnienia i zaburzeń elektrolitowych. Podstawowym rodzajem leczenia jest zmniejszenie dawki. Zaburzenia metabolizmu węglowodanów i elektrolitów są usuwane poprzez podawanie insuliny i odpowiednie uzupełnianie elektrolitów.

Glukoza, jako naturalny substrat dla komórek organizmu jest metabolizowana w całym organizmie. W warunkach fizjologicznych jest najważniejszym źródłem węglowodanów o wartości kalorycznej 17 kJ/g czyli 4 kcal/g. Glukoza jest niezbędna dla tkanek takich jak tkanka nerwowa, erytrocyty, rdzeń nerek. Prawidłowe stężenie glukozy we krwi wynosi 60-100 mg/100 ml czyli 3,3-5,6 mmol/I (na czczo).

1000 ml roztworu zawiera 50 g, 100 g, 200 g lub 400 g glukozy w postaci glukozy jednowodnej.