Dorośli. Dawka dobowa dla dorosłych wynosi 1-4 g, w dawkach podzielonych. W leczeniu niezbyt nasilonych i niepowikłanych zakażeń dróg moczowych, anginy paciorkowcowej oraz zakażeń skóry i tkanek miękkich średnia dawka wynosi 250 mg co 6h lub 500 mg co 12h. W zakażeniach cięższych lub wywołanych przez bardziej oporne drobnoustroje może być konieczne stosowanie większych dawek leku. Jeżeli konieczne jest podanie dawki większej niż 4 g w ciągu doby, należy rozważyć podanie cefalosporyny pozajelitowo. Dzieci i młodzież. Dawka dobowa dla dzieci wynosi 25-50 mg/kg mc. zależnie od nasilenia zakażenia, w dawkach podzielonych. W niezbyt nasilonych i niepowikłanych zakażeniach dróg moczowych dawkę dobową można podawać w dwóch dawkach podzielonych (co 12 h). W ciężkich zakażeniach można zastosować podwójną dawkę. Niemowlętom lek można podawać wyłącznie wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne i pod ścisłą kontrolą lekarza. W leczeniu zapalenia ucha środkowego, opierając się na wynikach przeprowadzonych badań klinicznych, konieczne jest podanie w ciągu doby dawki 75-100 mg/kg mc. w 4 dawkach podzielonych. W leczeniu zakażeń wywołanych przez paciorkowce beta-hemolizujące. Lek należy podawać w dawce leczniczej przynajmniej przez 10 dni. Zawiesina doustna sporządzona z granulatu jest podawana za pomocą łyżeczki miarowej dołączonej do opakowania. 5 ml sporządzonej zawiesiny zawiera 250 mg cefaleksyny. Na łyżeczce miarowej zaznaczony jest poziom 2,5 ml (odpowiadający 125 mg cefaleksyny) i poziom 5 ml (odpowiadający 250 mg cefaleksyny).

Lek przeznaczony jest do stosowania doustnego.

Nadwrażliwość na antybiotyki z grupy cefalosporyn lub na którąkolwiek substancję.

Przed rozpoczęciem leczenia cefaleksyną należy dokładnie ustalić, czy u pacjenta nie występowały w przeszłości reakcje nadwrażliwości na cefalosporyny, penicyliny i inne produkty lecznicze. Cefaleksynę należy podawać z ostrożnością pacjentom uczulonym na penicylinę. Istnieją dowody kliniczne i laboratoryjne na częściową alergię krzyżową pomiędzy penicylinami i cefalosporynami. U pacjentów występowały ciężkie reakcje (w tym anafilaksja) na oba produkty lecznicze. Opisywano przypadki rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego podczas stosowania praktycznie każdego antybiotyku o szerokim spektrum działania, w tym makrolidów, półsyntetycznych penicylin i cefalosporyn. Jest to ważne i dlatego należy uwzględnić u pacjentów z biegunką występującą w związku ze stosowaniem antybiotyków. Takie zapalenie jelita może mieć przebieg od postaci lekkiej do zagrażającej życiu. W lekkich przypadkach rzekomobłoniastego zapalenia jelita zwykle wystarczy samo odstawienie leku. W przypadkach o przebiegu umiarkowanym lub ciężkim należy wdrożyć odpowiednie leczenie. W razie wystąpienia reakcji alergicznych na cefaleksynę należy przerwać podawanie leku i wdrożyć odpowiednie leczenie. Długotrwałe stosowanie cefaleksyny może prowadzić do rozwoju drobnoustrojów opornych. Niezbędna jest uważna obserwacja pacjenta. W razie wystąpienia nadkażenia w trakcie leczenia, należy wdrożyć odpowiednie leczenie. Cefaleksyny nie należy stosować w zakażeniach wywołanych przez Haemophilus influenzae lub jeśli prawdopodobny jest udział tych bakterii w zakażeniu. Cefaleksynę należy stosować ostrożnie u pacjentów ze znacznie zaburzoną czynnością nerek. Należy wykonywać odpowiednie badania diagnostyczne i laboratoryjne, ponieważ bezpieczne dawki mogą być mniejsze niż zwykle zalecane. Jeśli u pacjenta z niewydolnością nerek konieczna jest dializa, nie należy podawać w ciągu doby dawki cefaleksyny przekraczającej 500 mg. Podczas leczenia antybiotykami cefalosporynowymi opisywano występowanie dodatniego wyniku testu Coombsa. Wyniki pośrednich testów antyglobulinowych lub testów Coombsa używanych do przeprowadzenia prób krzyżowych w badaniach hematologicznych lub transfuzjologii u noworodków, których matki otrzymywały cefalosporyny przed porodem, były dodatnie, co może być związane ze stosowaniem tych produktów leczniczych. Wyniki testów laboratoryjnych wykrywających glukozę w moczu, przeprowadzane z zastosowaniem roztworu Benedicta lub Fehlinga lub tabletek z siarczanem miedzi, mogą być fałszywie dodatnie. Produkt leczniczy zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego. Produkt leczniczy zawiera 2,97 g sacharozy w 5 ml zawiesiny. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą lub na diecie niskokalorycznej.

Tak jak w przypadku innych antybiotyków beta-laktamowych, wydalanie przez nerki cefaleksyny jest hamowane przez probenecyd. Jednoczesne stosowanie innych substancji leczniczych, takich jak aminoglikozydy, inne cefalosporyny lub furosemid i podobne silnie działające leki moczopędne, może zwiększyć ryzyko nefrotoksyczności. W pojedynczym badaniu z udziałem 12 zdrowych ochotników, którym podawano pojedyncze dawki 500 mg cefaleksyny i metforminy, obserwowano średnie zwiększenie maksymalnego stężenia metforminy Cmax w osoczu oraz całkowitego pola pod krzywą AUC, odpowiednio o 34% i 24%, a klirens nerkowy metforminy był mniejszy średnio o 14%. W tym badaniu u 12 zdrowych ochotników nie obserwowano żadnych działań niepożądanych. Brak danych dotyczących interakcji cefaleksyny i metforminy po podaniu dawki wielokrotnej. Znaczenie kliniczne tych badań nie jest jasne, w szczególności nie stwierdzono występowania kwasicy mleczanowej podczas jednoczesnego leczenia metforminą i cefaleksyną.

Brak odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. Chociaż badania na zwierzętach nie wykazały dowodów na działanie teratogenne, należy zachować ostrożność, jeśli cefaleksynę przepisuje się kobietom w ciąży. Cefaleksyna jest wydzielana do mleka ludzkiego. Należy zachować ostrożność, stosując cefaleksynę u kobiet karmiących piersią.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) eozynofilia; (rzadko) neutropenia, trombocytopenia, niedokrwistość hemolityczna. Zaburzenia układu nerwowego: (rzadko) ból głowy, zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit Często biegunka, nudności: (rzadko) ból brzucha, wymioty, niestrawność, rzekomobłoniaste zapalenie jelita. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) przemijające śródmiąższowe zapalenie nerek. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka, pokrzywka, świąd; (rzadko) zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, toksyczno-rozpływna martwica naskórka (zespół Lyella), obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej (nieznana) bóle stawów, zapalenie stawów. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (rzadko) świąd narządów płciowych i odbytu, zapalenie pochwy (nieznana) kandydoza pochwy. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (rzadko) zmęczenie; (nieznana) gorączka. Zaburzenia układu immunologicznego (rzadko) reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zapalenia wątroby, żółtaczka zastoinowa. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) omamy, pobudzenie, dezorientacja. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) zwiększenie aktywności AlAT i AspAT (przemijające); (nieznana) dodatnie wyniki bezpośrednich testów Coombsa; fałszywie dodatnie wyniki testów wykrywających glukozę w moczu.

Objawy mogą obejmować nudności, wymioty, dolegliwości w nadbrzuszu, biegunkę i krwiomocz. W razie ciężkiego przedawkowania zaleca się leczenie podtrzymujące czynności życiowe, w tym uważną obserwację kliniczną i kontrolowanie parametrów laboratoryjnych czynności układu krwionośnego, nerek i wątroby, układu krzepnięcia, aż do uzyskania stabilnego stanu pacjenta. Nie stwierdzono, aby wymuszona diureza, dializa otrzewnowa, hemodializa lub hemoperfuzja z użyciem węgla aktywnego były skuteczne w leczeniu przedawkowania cefaleksyny. Jest bardzo mało prawdopodobne, aby było wskazane zastosowanie którejś z powyższych procedur. Jeżeli pacjent nie zażył dawki 5-10-krotnie przekraczającej zwykle stosowaną całkowitą dawkę dobową, płukanie żołądka i jelit nie jest konieczne.U dzieci, które przypadkowo spożyły więcej niż 3,5 g cefaleksyny w ciągu doby, donoszono o krwiomoczu bez zaburzenia czynności nerek. Wdrożono leczenie podtrzymujące (płyny) i nie zgłaszano żadnych następstw.

Cefaleksyna jest stabilnym kwasem i może być podawana niezależnie do posiłków. Po podaniu doustnym wchłania się szybko i prawie całkowicie. Średnie stężenie leku we krwi, osiągane po godzinie od podania dawki 250 mg, 500 mg i 1 g, wynosi odpowiednio około 9 µg/ml, 18 µg/ml i 32 µg/ml. Mierzalne stężenie leku we krwi stwierdza się również w 6 h po podaniu. Cefaleksyna jest wydalana w moczu w wyniku przesączania kłębuszkowego i wydzielania cewkowego. Badania wykazały, że ponad 90% produktu leczniczego w niezmienionej postaci wydalane jest z moczem w ciągu ośmiu h. W tym okresie maksymalne stężenia w moczu po podaniu dawki 250 mg, 500 mg i 1 g wynoszą odpowiednio 1 mg/ml, 2,2 mg/ml i 5 mg/ml.

5 ml zawiesiny doustnej sporządzonej z granulatu zgodnie z opisem zawiera 250 mg cefaleksyny w postaci cefaleksyny jednowodnej.