W trakcie leczenia zalecane jest oznaczanie aktywności czynnika VIII w celu określenia właściwej dawki i częstotliwości powtarzania wstrzyk. Odpowiedź na leczenie czynnikiem VIII może być różna u poszczególnych pacjentów w związku z różnymi T0,5 produktu leczniczego i różnym stopniem odzysku przyrostowego. Dawka ustalona w oparciu o mc. może wymagać dostosowania u pacjentów z niedowagą i nadwagą. W badaniu farmakokinetycznym po podaniu pojedynczej dawki u pacjentów dorosłych, maks. ekspozycja (Cmax) i całkowita ekspozycja (AUC) zwiększały się wraz ze wzrostem wskaźnika mc. (BMI), co wskazuje, że może być konieczne dostosowywanie dawki. Zwiększenie dawki może być konieczne u pacjentów z niedowagą (BMI <18,5 kg/m2), a zmniejszenie dawki - u pacjentów otyłych (BMI ≥30 kg/m2), ale nie ma wystarczających danych, aby wydać określone zalecenia, patrz ChPL. Szczególnie w przypadku dużych zabiegów chirurgicznych niezbędne jest dokładne monitorowanie leczenia substytucyjnego za pomocą odpowiednich testów (oznaczanie aktywności czynnika VIII w osoczu). W przypadku stosowania jednostopniowego testu krzepnięcia in vitro na bazie czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji (aPTT) do oznaczania aktywności czynnika VIII w próbkach krwi pacjentów, na wyniki aktywności czynnika VIII może w dużym stopniu wpływać zarówno rodzaj odczynnika aPTT, jak i stosowany w teście wzorzec odniesienia. Mogą również wystąpić znaczące rozbieżności między wynikami uzyskanymi w jednostopniowym teście krzepnięcia opartym na aPTT a metodą chromogenną zgodnie z Farmakopeą Europejską. Ma to znaczenie szczególnie w przypadku zmiany laboratorium i/lub stosowanego w teście odczynnika. Dawka produktu i czas trwania leczenia substytucyjnego zależą od stopnia niedoboru czynnika VIII, umiejscowienia i nasilenia krwawienia oraz stanu klinicznego pacjenta. Ilość podawanego czynnika VIII wyrażana jest w jednostkach międzynarodowych (j.m.), odnoszących się do aktualnego wzorca WHO dla preparatów czynnika VIII. Aktywność czynnika VIII w osoczu wyrażana jest w postaci procentowej (w odniesieniu do prawidłowego osocza ludzkiego) lub w jednostkach międzynarodowych (w odniesieniu do Wzorca Międzynarodowego dla czynnika VIII w osoczu). Jedna jednostka międzynarodowa (j.m.) aktywności czynnika VIII odpowiada ilości czynnika VIII zawartej w jednym ml prawidłowego osocza ludzkiego. Leczenie na żądanie. Obliczenie potrzebnej dawki czynnika VIII oparte jest na obserwacji, z której wynika, że podanie 1 jednostki międzynarodowej (j.m.) czynnika VIII na kg mc. zwiększa aktywność czynnika VIII w osoczu o 2 j.m./dl. Potrzebną dawkę czynnika VIII ustala się za pomocą następującego wzoru: wymagana liczba jednostek = mc. (kg) x pożądany wzrost aktywności czynnika VIII (%) (j.m./dl) x 0,5 (j.m./kg na j.m./dl). Ilość podawanego produktu oraz częstotliwość dawkowania należy zawsze dostosowywać indywidualnie biorąc pod uwagę skuteczność kliniczną leczenia. W przypadku wymienionych poniżej rodzajów krwawień aktywność czynnika VIII w osoczu nie powinna zmniejszyć się poniżej podanego poziomu (w % normy lub w j.m./dl) w odpowiednim okresie. Poniższa tabela zawiera informacje, które mogą być przydatne w ustalaniu właściwych dawek w leczeniu pacjentów z krwawieniami i poddawanych zabiegom chirurgicznym. Wskazówki dotyczące ustalania dawek w leczeniu pacjentów z krwawieniami i poddawanych zabiegom chirurgicznym. Krwawienie: wczesne krwawienie do stawów, mięśni lub z jamy ustnej: wymagana aktywność czynnika VIII (%) (j.m./dl) 20-40: powtarzać co 12-24 h przez co najmniej 1 dzień do momentu ustąpienia krwawienia, na co wskazuje ustąpienie bólu lub zagojenie rany; bardziej nasilone krwawienie do stawów, mięśni lub krwiak: wymagana aktywność czynnika VIII (%) (j.m./dl) 30-60: powtarzać wlew co 12-24 h przez 3-4 dni lub dłużej, do momentu ustąpienia bólu i powrotu sprawności; krwawienia zagrażające życiu: wymagana aktywność czynnika VIII (%) (j.m./dl) 60-100: powtarzać wlew co 8-24 h do momentu ustąpienia zagrożenia. Zabiegi chirurgiczne: małe zabiegi chirurgiczne, włączając ekstrakcję zęba: wymagana aktywność czynnika VIII (%) (j.m./dl) 30-60: co 24 h przez co najmniej 1 dzień, do momentu zagojenia rany. Duże zabiegi chirurgiczne: wymagana aktywność czynnika VIII (%) (j.m./dl) 80-100 (w okresie przed- i pooperacyjnym): powtarzać wlew co 8-24 h, do momentu uzyskania odpowiedniego zagojenia rany; następnie kontynuować leczenie przez co najmniej 7 kolejnych dni w celu utrzymania aktywności czynnika VIII w granicach od 30% do 60% (j.m./dl). Profilaktyka. W przypadku długotrwałej profilaktyki krwawień u pacjentów z ciężką postacią hemofilii A zazwyczaj stosowane dawki produktu wynoszą 20-40 j.m. czynnika VIII na kg mc. co 2 dzień lub 20-50 j.m. czynnika VIII/kg mc. 3xtydz. U dorosłych i młodzieży (>12 lat) produkt można podawać rzadziej (40-60 j.m./kg co 3. dzień lub 2x/tydz.). W niektórych przypadkach, zwłaszcza u pacjentów w młodszym wieku, konieczne może być skrócenie odstępów między dawkami lub zastosowanie większych dawek. Zabiegi chirurgiczne. Doświadczenie w stosowaniu podczas zabiegów chirurgicznych u dzieci i młodzieży jest ograniczone. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma doświadczenia w stosowaniu u pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Dzieci i młodzież. W przypadku długotrwałej profilaktyki krwawień u pacjentów w wieku poniżej 12 lat zaleca się dawki 25-50 j.m. czynnika VIII/kg mc. co 2. dzień lub 25-60 j.m. czynnika VIII/kg mc. 3x/tydz. Zalecenia dotyczące stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży po ukończeniu 12 lat są takie same jak dla dorosłych.