Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat: 2 tabl. W razie konieczności dawkę można powtarzać co 4 h, do 4x/dobę. Maks. dawka dobowa paracetamolu wynosi 4000 mg. Dzieci 6-12 lat: 0,5 -1 tabl. W razie konieczności dawkę można powtarzać co 4 h, do 4x/dobę. Nie należy stosować dawek większych niż zalecane. Nie zaleca się stosowania tabl. 500 mg u dzieci <6 lat. Należy wówczas zastosować produkt leczniczy zawiesina doustna przeznaczony dla dzieci od 3 m-ca życia. Bez konsultacji z lekarzem leku nie należy stosować regularnie dłużej niż przez 3 dni.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję, ciężka niewydolność wątroby lub wirusowe zapalenie wątroby, ciężka niewydolność nerek, choroba alkoholowa.

Produkt leczniczy zawiera paracetamol. Ze względu na ryzyko przedawkowania należy poinformować pacjentów, aby nie przyjmowali produktu jednocześnie z innymi lekami zawierającymi paracetamol. Ze względu na zwiększone ryzyko uszkodzenia wątroby, w czasie stosowania paracetamolu nie należy spożywać napojów alkoholowych, nie stosować produktu leczniczego u osób uzależnionych od alkoholu oraz u osób głodzonych. Stosować ostrożnie u osób: z niewydolnością wątroby, z niewydolnością nerek, z obniżoną aktywnością dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, z obniżoną aktywnością reduktazy methemoglobinowej, chorych na astmę z nadwrażliwością na ASA i inne NLPZ, ponieważ u mniej niż 5% pacjentów obserwowano skurcze oskrzeli po zastosowaniu paracetamolu. Produkt leczniczy 500 mg tabl. powl. nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Metoklopramid i domperidon zwiększają szybkość wchłaniania paracetamolu, a cholestyramina spowalnia jego wchłanianie. Produktu leczniczego nie należy przyjmować wraz z ośrodkowo działającymi środkami przeciwbólowymi ani z alkoholem, ponieważ nasila ich działanie. W przypadku jednoczesnego stosowania: barbituranów, leków przeciwpadaczkowych (min. glutetimid, fenobarbital, fenytoina, karbamazepina), ryfampicyny nasila się szkodliwe działanie paracetamolu na wątrobę. Paracetamol zwiększa toksyczność chloramfenikolu. Stosowanie paracetamolu jednocześnie z inhibitorami MAO może wywołać stan pobudzenia i wysoką temperaturę. Kofeina nasila działanie przeciwbólowe paracetamolu. Długotrwałe stosowanie paracetamolu w dużych dawkach nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Jednoczesne stosowanie paracetamolu z NLPZ zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek. Stosowanie paracetamolu może być przyczyną fałszywych wyników niektórych badań laboratoryjnych (np. oznaczania glukozy w osoczu krwi).

Paracetamol przenika przez łożysko. Duża liczba danych dotyczących kobiet w ciąży wskazuje na to, że paracetamol nie powoduje wad rozwojowych ani nie jest toksyczny dla płodów i noworodków. Paracetamol można stosować podczas ciąży, jeżeli jest to klinicznie uzasadnione. Należy wówczas podawać najmniejszą skuteczną zalecaną dawkę przez możliwie jak najkrótszy czas i jak najrzadziej. Paracetamol przenika do mleka kobiecego. W okresie karmienia piersią stosować tylko w razie konieczności, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla dziecka.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia), leukocytów (leukopenia, agranulocytoza). Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo rzadko) nudności, wymioty, biegunka. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) skórne reakcje uczuleniowe: pokrzywka, rumień, zapalenie skóry. Produkt leczniczy stosowany przez dłuższy czas lub przedawkowany może spowodować uszkodzenie wątroby i nerek oraz methemoglobinemię z objawami sinicy (szaroniebieskie zabarwienie skóry).

Ciężkie zatrucie może wystąpić u osób dorosłych po zażyciu 10-15 g paracetamolu, a u dzieci już po zażyciu 200 mg paracetamolu/kg m.c. Pojawia się ciężkie uszkodzenie wątroby, rozwijające się powoli i zwykle objawiające się od drugiego dnia po zastosowaniu produktu leczniczego w dawkach toksycznych. Do godziny od przyjęcia przez osobę dorosłą dawki 5 g paracetamolu lub wyższej, jeśli osoba ta jest przytomna, należy sprowokować wymioty i skontaktować się natychmiast z lekarzem. Zaleca się podanie doustne 60-100 g węgla aktywnego rozmieszanego z wodą. Wiarygodna ocena ciężkości zatrucia wymaga oznaczenia zawartości paracetamolu we krwi, a kolejne oznaczenia wykonywane podczas leczenia pozwalają ocenić jego skuteczność. Intensywna szpitalna terapia zatrucia paracetamolem polega na podawaniu dożylnym roztworów metioniny lub acetylocysteiny i metioniny.

Paracetamol jest pochodną aniliny wykazującą działanie przeciwgorączkowe i przeciwbólowe bez działania przeciwzapalnego. Paracetamol hamuje syntezę prostaglandyn w OUN poprzez hamowanie aktywności cyklooksygenazy kwasu arachidonowego. Dzięki temu zmniejsza wrażliwość receptorów bólowych na działanie kinin i serotniny, powodując podwyższenie progu bólowego. Działanie przeciwgorączkowe paracetamolu związane jest ze zmniejszeniem stężenia prostaglandyn w podwzgórzu. Paracetamol pozbawiony jest praktycznie działania przeciwzapalnego, ponieważ nie hamuje syntezy prostaglandyn w tkankach obwodowych. Nie hamuje agregacji płytek i nie wpływa na czas krzepnięcia krwi.

1 tabl. powl. zawiera 500 mg paracetamolu.