Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku). Zalecana dawka początkowa wynosi 4 mg raz/dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta, dawkę można zwiększyć do 8 mg raz/dobę. Maks. dawka dobowa wynosi 8 mg. Pełny efekt terapeutyczny był obserwowany pomiędzy 2 a 8 tyg. Dlatego zaleca się ponowną ocenę skuteczności działania po 8 tyg. leczenia pacjenta. Tabletki należy stosować raz/dobę, połykając w całości i popijając płynem. Preparat można stosować z posiłkiem lub bez posiłku. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek i wątroby otrzymujących jednocześnie silne inhibitory CYP3A4, maks. dawka dobowa produktu powinna wynosić 4 mg raz/dobę. Zaburzenia czynności nerek i wątroby. Produkt jest przeciwwskazany u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, zalecenia u pacjentów z niewydolnością nerek patrz ChPL. Dzieci i młodzież. Produkt nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub orzeszki ziemne, lub soję, lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Zatrzymanie moczu. Zatrzymanie treści żołądkowej. Niekontrolowana jaskra z wąskim kątem przesączania. Myasthenia gravis. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby (klasa C wg klasyfikacji Child-Pugh). Jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4 u osób z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Toksyczne rozszerzenie okrężnicy.

Produkt należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z: istotnym klinicznie zablokowaniem odpływu z pęcherza moczowego zagrażającym zatrzymaniem moczu (np. istotnym klinicznie powiększeniem prostaty spowodowanym łagodnym rozrostem gruczołu krokowego); chorobami układu pokarmowego przebiegającymi ze zwężeniem światła (np. zwężenie odźwiernika); refluksem żołądkowo-przełykowym i/lub zażywających jednocześnie produkty lecznicze (takie jak doustne bisfosfoniany), które mogą wywoływać lub nasilać zapalenie przełyku; zmniejszoną perystaltyką układu pokarmowego; neuropatią układu autonomicznego; kontrolowaną jaskrą z wąskim kątem przesączania. Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania lub zwiększania dawki fezoterodyny u pacjentów, u których spodziewana jest zwiększona ekspozycja na aktywny metabolit: zaburzenia czynności wątroby, zaburzenia czynności nerek; jednoczesne stosowanie inhibitorów CYP3A4 silnie działających lub o średniej sile działania; jednoczesne stosowanie silnego inhibitora CYP2D6. W przypadku pacjentów, u których występuje połączenie tych czynników, spodziewane jest dodatkowe zwiększenie ekspozycji. Mogą wystąpić zależne od dawki działania niepożądane o charakterze antymuskarynowym. U pacjentów, u których dawka może zostać zwiększona do 8 mg raz/dobę, zwiększenie dawki powinno być poprzedzone oceną indywidualnej reakcji na leczenie oraz tolerancji leku. Konieczne jest wykluczenie przyczyn organicznych choroby przed rozważeniem zastosowania środków antymuskarynowych. Dotychczas nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania produktu u pacjentów z neurogenną przyczyną nadreaktywności mięśnia wypieracza. Przed zastosowaniem fezoterodyny należy rozważyć inne przyczyny częstego oddawania moczu (leczenie niewydolności serca lub choroby nerek). W przypadku zakażenia układu moczowego należy podjąć właściwe leczenie lub włączyć leczenie przeciwbakteryjne. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania fezoterodyny z lekami silnie indukującymi enzym CYP3A4 (tj. karbamazepiną, ryfampicyną, fenobarbitalem, fenytoiną, dziurawcem zwyczajnym). Należy zachować ostrożność stosując fezoterodynę u pacjentów, u których istnieje ryzyko wydłużenia odstępu QT (np. hipokaliemia, bradykardia, jednoczesne stosowanie leków, o których wiadomo, że powodują wydłużenie odstępu QT) oraz w przypadku istotnych, wcześniej zdiagnozowanych chorób serca (np. choroba niedokrwienna serca, arytmia, zastoinowa niewydolność serca). Ma to szczególne znaczenie w przypadku stosowania silnych inhibitorów CYP3A4. W niektórych przypadkach po pierwszej dawce fezoterodyny zaobserwowano obrzęk naczynioruchowy. W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego, należy przerwać stosowanie fezoterodyny i niezwłocznie zapewnić odpowiednie leczenie. Produkt zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego. Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podobnie jak w przypadku innych produktów antymuskarynowych należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na możliwe wystąpienie działań niepożądanych, takich jak niewyraźne widzenie, zawroty głowy i senność.

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania fezoterodyny z innymi produktami leczniczymi o właściwościach antymuskarynowych lub antycholinergicznych (np. z amantadyną, trójcyklicznymi lekami przeciwdepresyjnymi, niektórymi neuroleptykami), ponieważ może to nasilać ich działanie lecznicze jak i działania niepożądane (np. zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej, senność, zatrzymanie moczu). Fezoterodyna może zmniejszać działanie produktów leczniczych pobudzających perystaltykę układu pokarmowego, takich jak metoklopramid. Dane z badań in vitro wykazują, że aktywny metabolit fezoterodyny nie hamuje CYP1A2, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4 ani nie indukuje CYP1A2, 2B6, 2C9, 2C19 lub 3A4 przy istotnych klinicznie stężeniach w osoczu. Z tego względu jest mało prawdopodobne, żeby fezoterodyna zmieniała klirens innych produktów leczniczych metabolizowanych przez wymienione enzymy. Po zahamowaniu enzymu CYP3A4 przez jednoczesne podanie ketokonazolu w dawce 200 mg 2x/dobę, wartości C_max i AUC dla aktywnego metabolitu fezoterodyny zwiększyły się odpowiednio 2,0- i 2,3-krotnie u osób intensywnie metabolizujących przez CYP2D6 oraz 2,1- i 2,5-krotnie u osób słabo metabolizujących przez CYP2D6. Z tego względu, należy ograniczyć maks. dawkę fezoterodyny do 4 mg, w przypadku jednoczesnego stosowania tego produktu z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np: atazanawirem, klarytromycyną, indynawirem, itrakonazolem, ketokonazolem, nefazodonem, nelfinawirem, rytonawirem (i wszystkimi inhibitorami proteazy wzmacnianymi przez rytonawir), sakwinawirem i telitromycyną. Po zahamowaniu enzymu CYP3A4 przez jednoczesne podanie flukonazolu - inhibitora CYP3A4 o średniej sile działania w dawce 200 mg 2x/dobę przez 2 dni, wartości C_max i AUC dla aktywnego metabolitu fezoterodyny zwiększyły się odpowiednio o 19% i 27%. Nie zaleca się dostosowania dawki w obecności inhibitorów CYP3A4 o średniej sile działania (np. erytromycyny, flukonazolu, diltiazemu, werapamilu i soku grejpfrutowego). Nie oceniano wpływu słabych inhibitorów CYP3A4 (np. cymetydyna); nie oczekuje się, by był większy niż wpływ inhibitora o średniej sile działania. Po indukcji CYP3A4 przez jednoczesne podanie ryfampicyny w dawce 600 mg/dobę, wartości C_max i AUC dla aktywnego metabolitu fezoterodyny zmniejszyły się odpowiednio o około 70% i 75% po podaniu doustnym fezoterodyny 8 mg. Indukcja enzymu CYP3A4 może prowadzić do osiągnięcia subterapeutycznego stężenie leku w osoczu. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z produktami indukującymi enzym CYP3A4 (tj. z karbamazepiną, ryfampicyną, fenobarbitalem, fenytoiną, dziurawcem zwyczajnym). Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących interakcji produktu z inhibitorami CYP2D6. Średnie wartości C_max i AUC dla aktywnego metabolitu są odpowiednio 1,7- i 2-krotnie większe u osób słabo metabolizujących przez CYP2D6 w porównaniu do osób intensywnie metabolizujących przez ten enzym. Jednoczesne podawanie silnego inhibitora CYP2D6 może powodować zwiększoną ekspozycję i działania niepożądane, dlatego też może być konieczne zmniejszenie dawki do 4 mg. Fezoterodyna nie zaburza hamowania owulacji przez doustne hormonalne środki antykoncepcyjne. Obecność fezoterodyny nie wpływa na stężenia w osoczu stosowanych jednocześnie doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających etynyloestradiol i lewonorgestrel. Badanie kliniczne na zdrowych ochotnikach wykazało, że fezoterodyna stosowana w dawce 8 mg/dobę nie ma istotnego wpływu na farmokinetykę lub działanie przeciwzakrzepowe pojedynczej dawki warfaryny.

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania fezoterodyny u kobiet w ciąży. Badania toksycznego wpływu fezoterodyny na reprodukcję u zwierząt wykazują niewielki toksyczny wpływ na zarodek. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Nie zaleca się stosowania produktu w okresie ciąży. Nie wiadomo, czy fezoterodyna jest wydzielana do mleka matki; dlatego nie zaleca się karmienia piersią podczas leczenia produktem.

Bezpieczeństwo fezoterodyny zostało ocenione w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, przeprowadzonych na łącznej grupie 2 859 pacjentów z nadreaktywnoścą pęcherza, z których 780 otrzymywało placebo. Ze względu na właściwości farmakologiczne fezoterodyny, leczenie może powodować działania antymuskarynowe o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu, takie jak suchość błony śluzowej jamy ustnej, suchość oczu, niestrawność i zaparcia. Niezbyt często może wystąpić zatrzymanie moczu. Suchość błony śluzowej jamy ustnej, jedyne działanie niepożądane zaobserwowane bardzo często, występowało z częstotliwością 28,8% w grupie leczonej fezoterodyną w porównaniu do 8,5% w grupie placebo. Większość działań niepożądanych wystąpiło podczas pierwszego m-ca leczenia oprócz przypadków zaklasyfikowanych jako zatrzymanie moczu lub zaleganie moczu po opróżnieniu pęcherza moczowego przekraczające 200 ml, które występowały po długotrwałym leczeniu i były częstsze u mężczyzn niż u kobiet. Zaburzenia serca: (niezbyt często) tachykardia, kołatania serca. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, bóle głowy; (niezbyt często) zaburzenia smaku, senność. Zaburzenia oka: (często) suchość oczu; (niezbyt często) niewyraźne widzenie. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) suchość w gardle; (niezbyt często) ból gardła i krtani, kaszel, suchość w nosie. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) suchość błony śluzowej jamy ustnej; (często) ból w jamie brzusznej, biegunka, niestrawność, zaparcia, nudności; (niezbyt często) dyskomfort w jamie brzusznej, wzdęcia, refluks żołądkowo-przełykowy. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) bolesne lub utrudnione oddawanie moczu; (niezbyt często) zatrzymanie moczu (w tym uczucie zalegania moczu; zaburzenia oddawania moczu), słaby strumień moczu. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka, suchość skóry, świąd; (rzadko) obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) zakażenie dróg moczowych. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) uczucie zmęczenia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zwiększenie aktywności AlAT, zwiększenie aktywności GGT. Zaburzenia psychiczne: (często) bezsenność; (rzadko) splątanie. W badaniach klinicznych z zastosowaniem fezoterodyny częstość zgłaszania przypadków znacznego zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych nie różniła się od częstości w grupie otrzymującej placebo. Związek z leczeniem fezoterodyną jest niejasny. Badanie elektrokardiograficzne wykonano u 782 pacjentów leczonych fezoterodyną w dawce 4 mg, 785 leczonych fezoterodyną w dawce 8 mg, 222 leczonych fezoterodyną w dawce 12 mg i 780 otrzymujących placebo. Odstęp QT skorygowany względem częstości pracy serca u pacjentów leczonych fezoterodyną nie różnił się od obserwowanego w grupie otrzymującej placebo. Częstość występowania odstępu QT_c ≥500 ms po rozpoczęciu leczenia lub wydłużenia QT_c o ≥60 ms wynosiła 1,9%, 1,3%, 1,4% i 1,5% odpowiednio dla grupy otrzymującej fezoterodynę w dawce 4 mg, 8 mg, 12 mg i placebo. Znaczenie kliniczne powyższych wyników będzie zależeć od indywidualnych czynników ryzyka i wrażliwości pacjenta. Po wprowadzeniu produktu do obrotu w ciągu pierwszego tyg. leczenia fezoterodyną opisywano przypadki zatrzymania moczu, wymagające cewnikowania. Dotyczyły one głównie starszych mężczyzn ≥65 lat z łagodnym rozrostem prostaty w wywiadzie.

Przedawkowanie środków antymuskarynowych, w tym fezoterodyny może spowodować wystąpienie ciężkich działań antycholinergicznych. Należy wdrożyć leczenie objawowe i wspomagające. W przypadku przedawkowania zaleca się monitorowanie EKG oraz wdrożenie standardowych środków wspomagających, stosowanych w przypadku wydłużenia odstępu QT. W badaniach klinicznych fezoterodyna była bezpiecznie podawana w dawkach do 28 mg/dobę. W przypadku przedawkowania fezoterodyny należy wykonać płukanie żołądka i podać węgiel aktywowany. Objawy przedawkowania należy leczyć w następujący sposób: ciężkie ośrodkowe działania antycholinergiczne (np. omamy, silne pobudzenie): leczyć fizostygminą; drgawki lub nasilone pobudzenie: leczyć benzodiazepinami; niewydolność oddechowa: leczyć z zastosowaniem oddychania sztucznego; tachykardia: leczyć lekami β-adrenolitycznymi; zatrzymanie moczu: leczyć przez cewnikowanie dróg moczowych; rozszerzenie źrenic: leczyć pilokarpiną w kroplach do oczu i/lub przez umieszczenie pacjenta w ciemnym pokoju.

Fezoterodyna jest konkurencyjnym, swoistym antagonistą receptorów muskarynowych. Podlega szybkiej i intensywnej hydrolizie w wyniku działania nieswoistych esteraz osoczowych do pochodnej 5-hydroksymetylowej, głównego aktywnego metabolitu, która jest główną farmakologicznie czynną podstawą działania fezoterodyny.

1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 4 mg lub 8 mg fezoterodyny fumaranu.