Stosować tylko w skojarzeniu z preparatami złożonymi: lewodopy z benserazydem lub lewodopy z karbidopą. 1 tabl. z każdą dawką preparatu zawierającego lewodopę z inhibitorem dopa-dekarboksylazy. Maks. zalecana dawka wynosi 1 tabl. 10x/dobę, czyli 2 000 mg entakaponu. Entakapon wzmaga działanie lewodopy, dlatego w pierwszych dniach lub tyg. leczenia często jest niezbędne dostosowanie dawek lewodopy, w celu zmniejszenia związanych z jej podawaniem działań niepożądanych o charakterze dopaminergicznym. Należy zmniejszyć dobową dawkę lewodopy o około 10-30%, poprzez zwiększenie odstępów między dawkami i/lub zmniejszenie pojedynczej dawki lewodopy, w zależności od stanu klinicznego pacjenta. W przypadku przerwania leczenia entakaponem, konieczne jest dostosowanie dawkowania innych leków stosowanych w chorobie Parkinsona, w szczególności lewodopy, w celu osiągnięcia wystarczającego opanowania objawów parkinsonizmu. Entakapon zwiększa dostępność biologiczną lewodopy zawartej w standardowych preparatach zawierających lewodopę z benserazydem nieco bardziej (o 5-10%) niż w przypadku standardowych preparatów lewodopy z karbidopą. Z tego względu, chorzy przyjmujący standardowe preparaty lewodopy z benserazydem mogą wymagać znaczniejszego zmniejszenia dawki lewodopy na początku stosowania entakaponu. Zaburzenia czynności nerek. Niewydolność nerek nie wpływa na parametry farmakokinetyczne entakaponu, dlatego nie ma konieczności zmiany dawkowania u tych pacjentów. Jednak w przypadku chorych dializowanych, można rozważyć wydłużenie odstępów między kolejnymi dawkami. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie jest wymagane dostosowanie dawek entakaponu u osób w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież. Preparat nie jest zalecany do stosowania u dzieci poniżej lat 18.

Entakapon podaje się doustnie, jednocześnie z każdą dawką produktu zawierającego lewodopę z karbidopą lub lewodopę z benserazydem. Lek można przyjmować wraz z posiłkami lub niezależnie od nich.

Nadwrażliwość na składniki leku. Zaburzenie czynności wątroby. Guz chromochłonny. Jednoczesne stosowanie z nieselektywnymi inhibitorami MAO-A i MAO-B, np. fenelzyną, tranylcyprominą jest przeciwwskazane. Przeciwwskazane jest jednoczesne podawanie selektywnego inhibitora MAO-A z selektywnym inhibitorem MAO-B i entakaponem. Stwierdzony w wywiadzie złośliwy zespół neuroleptyczny (neuroleptic malignant syndrome-NMS) i/lub bezurazowy rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych (rabdomioliza).

U pacjentów z chorobą Parkinsona rzadko obserwowano rozpad mięśni poprzecznie prążkowanych wtórny do ciężkich dyskinez lub złośliwy zespół neuroleptyczny (NMS). NMS, przebiegający z rozpadem mięśni poprzecznie prążkowanych oraz hipertermią, charakteryzuje się objawami motorycznymi (sztywnością, skurczami klonicznymi mięśni, drżeniem), zmianami stanu psychicznego (np. pobudzeniem, splątaniem, śpiączką), hipertermią, zaburzeniami czynności wegetatywnych (przyspieszoną czynnością serca, chwiejnym ciśnieniem tętniczym) oraz zwiększoną aktywnością fosfokinazy kreatynowej. W poszczególnych przypadkach, mogą być zauważalne tylko niektóre objawy i/lub zmiany. Podczas kontrolowanych badań nie odnotowano przypadków wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego lub rozpadu mięśni poprzecznie prążkowanych, związanego z nagłym przerwaniem stosowania entakaponu. Od czasu wprowadzenia na rynek donoszono o pojedynczych przypadkach NMS, zwłaszcza po nagłym zmniejszeniu dawki lub odstawieniu entakaponu i innych leków dopaminergicznych. Jeśli odstawienie entakaponu i innych leków dopaminergicznych jest konieczne, powinno ono następować powoli, a w przypadku wystąpienia objawów podmiotowych i/lub przedmiotowych pomimo powolnego odstawiania leku, konieczne może okazać się zwiększenie dawki lewodopy. Entakapon może wpływać na metabolizm oraz nasilać działanie leków zawierających grupę katecholową. Dlatego należy zachować szczególną ostrożność stosując entakapon u pacjentów otrzymujących leki metabolizowane przy udziale katecholo-O-metylotransferazy (COMT), np.: rymiterolu, izoprenaliny, adrenaliny, noradrenaliny, dopaminy, dobutaminy, α-metyldopy i apomorfiny. Entakapon jest stosowany zawsze w skojarzeniu z lewodopą - należy zachować środki ostrożności odnoszące się do stosowania lewodopy. Entakapon zwiększa dostępność biologiczną lewodopy zawartej w standardowych preparatach lewodopy z benserazydem o 5-10% w porównaniu do standardowych preparatów lewodopy z karbidopą. Z tego względu, niepożądane działania dopaminergiczne mogą występować z większą częstotliwością, gdy entakapon jest dodany do leczenia preparatem lewodopy z benserazydem. W celu zmniejszenia dopaminergicznych działań niepożądanych, związanych z podawaniem lewodopy, często konieczne jest dostosowanie dawki lewodopy w czasie pierwszych dni lub tyg. po wprowadzeniu leczenia entakaponem, do stanu klinicznego pacjenta. Entakapon może nasilać niedociśnienie ortostatyczne wywołane podawaniem lewodopy. Entakapon należy ostrożnie stosować u chorych przyjmujących inne leki, które mogą wywołać niedociśnienie ortostatyczne. W badaniach klinicznych wykazano częstsze występowanie dopaminergicznych działań niepożądanych, np. dyskinezę, u chorych leczonych entakaponem oraz agonistami dopaminy (takimi jak bromokryptyna), selegiliną lub amantadyną, w porównaniu do grupy pacjentów otrzymujących te leki i placebo. Na początku leczenia entakaponem może być konieczne skorygowanie dawek innych leków stosowanych w chorobie Parkinsona. Entakapon podawany w skojarzeniu z lewodopą może powodować u pacjentów z chorobą Parkinsona senność oraz epizody nagłego zaśnięcia. Dlatego należy zachować ostrożność w czasie prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. U pacjentów z biegunką zaleca się uzupełnianie mc., aby uniknąć możliwego, nadmiernego zmniejszenia mc. U pacjentów z postępującą anoreksją, astenią i zmniejszeniem mc. w relatywnie krótkim czasie, powinno być rozważone przeprowadzenie ogólnej oceny lekarskiej włączając ocenę czynności wątroby.

Nie obserwowano żadnych interakcji pomiędzy entakaponem i karbidopą przy zachowaniu zalecanego schematu dawkowania. Nie badano oddziaływania farmakokinetycznego z benserazydem. W badaniach, w których zdrowym ochotnikom podano pojedynczą dawkę leku, nie obserwowano interakcji między entakaponem i imipraminą oraz między entakaponem i moklobemidem. Podobnie w badaniach, w których pacjentom z chorobą Parkinsona podawano wielokrotnie dawkę leku, nie obserwowano interakcji zachodzących między entakaponem i selegiliną. Jednakże, doświadczenie dotyczące klinicznego stosowania entakaponu z wieloma lekami, w tym inhibitorami MAO-A, trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, inhibitorami wychwytu zwrotnego noradrenaliny, takimi jak: dezypramina, maprotylina i wenlafaksyna oraz lekami metabolizowanymi z udziałem COMT (np. leki zawierające grupę katecholową: rymiterol, izoprenalina, adrenalina, noradrenalina, dopamina, dobutamina, α-metyldopa, apomorfina i paroksetyna) jest nadal ograniczone. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania entakaponu z tymi lekami. Entakapon może być stosowany z selegiliną (selektywny inhibitor MAO-B), ale jej dobowa dawka nie powinna być większa niż 10 mg. W przewodzie pokarmowym entakapon może tworzyć związki chelatowe z żelazem. Dlatego należy zachować przynajmniej 2-3 h odstępu między przyjmowaniem entakaponu i preparatów żelaza. Entakapon wiąże się z albuminą ludzką w miejscu wiązania II, do którego przyłączają się również inne leki, między innymi diazepam oraz ibuprofen. Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących interakcji z udziałem diazepamu i NLPZ. Zgodnie z wynikami badań in vitro, nie należy oczekiwać istotnego wypierania z połączeń z albuminą w zakresie terapeutycznych stężeń leków. Ze względu na powinowactwo entakaponu do cytochromu P450 2C9 w warunkach in vitro, można spodziewać się jego wpływu na leki takie jak S-warfaryna, których metabolizm jest zależny od tego izoenzymu. Jednakże, w badaniach interakcji u zdrowych ochotników entakapon nie zmieniał stężenia S-warfaryny w osoczu, podczas gdy wartość AUC dla R-warfaryny zwiększyła się średnio o 18% (CI₉₀ 11-26%). Wartości INR zwiększyły się średnio o 13% (CI₉₀ 6-19%). Dlatego u pacjentów otrzymujących warfarynę zaleca się kontrolę INR w początkowym okresie leczenia entakaponem.

Ze względu na brak doświadczenia dotyczącego stosowania u kobiet ciężarnych, entakapon nie powinien być podawany w okresie ciąży. W badaniach na zwierzętach wykazano, że entakapon przenika do mleka. Bezpieczeństwo stosowania entakaponu u niemowląt nie jest znane. Kobiety przyjmujące entakapon nie powinny karmić piersią.

Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo częste) dyskinezy; (częste) nasilenie choroby Parkinsona, zawroty głowy, dystonia, hiperkineza. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo częste) nudności; (częste) biegunka, bóle brzucha, suchość w jamie ustnej, zaparcie, wymioty; (bardzo rzadkie) anoreksja, (nie znane) zapalenie okrężnicy. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo częste) zmiany w zabarwieniu moczu. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadkie) wysypka rumieniowata lub grudkowo-plamkowa; (bardzo rzadkie) pokrzywka; (nie znane) utrata barwy skóry, włosów, zarostu i paznokci. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (częste) zmęczenie, wzmożone pocenie się, upadki; (bardzo rzadkie) zmniejszenie mc. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadkie) nieprawidłowe wartości wyników testów wątrobowych; (nie znane) zapalenie wątroby głównie z cholestazą. Zaburzenia psychiczne: (częste) bezsenność, omamy, splątanie, koszmary senne; (bardzo rzadkie) pobudzenie. Entakapon podawany w skojarzeniu z lewodopą był w pojedynczych przypadkach przyczyną nasilonej senności w ciągu dnia oraz epizodów nagłego zaśnięcia. Donoszono o pojedynczych przypadkach NMS po nagłym zmniejszeniu dawki lub odstawieniu entakaponu i innych leków dopaminergicznych. Istnieją doniesienia o pojedynczych przypadkach rozpadu mięśni prążkowanych.

Nie odnotowano przypadków przedawkowania. Największa dawka zastosowana u człowieka wynosiła 2 400 mg/dobę. W przypadku ostrego przedawkowania leku należy zastosować leczenie objawowe.

Entakapon należy do nowej grupy farmakoterapeutycznej inhibitorów katecholo-O-metylotransferazy (COMT). Jest to inhibitor enzymu COMT działający wybiórczo, w sposób odwracalny i głównie obwodowo, przeznaczony do równoczesnego podawania z preparatami zawierającymi lewodopę. Poprzez hamowanie działania enzymu COMT entakapon zmniejsza przemianę metaboliczną lewodopy do 3-O-metyldopy (3-OMD). Prowadzi to do zwiększenia wartości AUC lewodopy. W ten sposób stężenie lewodopy w tkance mózgowej ulega zwiększeniu. W wyniku stosowania entakaponu uzyskuje się przedłużenie trwania odpowiedzi klinicznej na lewodopę. Entakapon hamuje aktywność enzymu COMT głównie w tkankach obwodowych. Hamowanie aktywności COMT w krwinkach czerwonych jest ściśle skorelowane ze stężeniami entakaponu w osoczu krwi, co wskazuje jednoznacznie na odwracalny charakter tego zjawiska.

1 tabl. powl. zawiera 200 mg entakaponu.