Dorośli (>18 lat). Zalecana dawka dobowa to 2 tabl. rano i 2 tabl. wieczorem (całkowita dawka dobowa: 800 mg ryfamycyny sodowej), przez 3 dni. W przypadku utrzymywania się objawów, produktu leczniczego nie należy stosować przez dłużej niż 3 dni. Nie wolno przyjmować drugiego cyklu leczenia. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Produkt leczniczy nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci i młodzieży. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Ze względu na niewielką biodostępność ogólnoustrojową ryfamycyny sodowej, nie przewiduje się wpływu zaburzeń czynności nerek na bezpieczeństwo stosowania i skuteczność leczenia produktem. Nie powinno być wymagane dostosowanie dawki. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Ze względu na niewielką biodostępność ogólnoustrojową ryfamycyny sodowej, nie przewiduje się wpływu zaburzeń czynności wątroby na bezpieczeństwo stosowania i skuteczność leczenia produktem. Nie powinno być wymagane dostosowanie dawki.

Tabl. należy przyjmować doustnie, popijając szklanką wody. Należy je połykać w całości, bez rozkruszania lub rozgryzania. Produkt leczniczy można przyjmować podczas posiłków lub poza posiłkami.

Nadwrażliwość na substancję czynną, na jakikolwiek antybiotyk z grupy ryfamycyny (np. ryfaksymina, ryfampicyna lub ryfabutyna) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedrożność przewodu pokarmowego, perforacje przewodu pokarmowego lub ciężkie wrzodziejące zmiany w jelitach. Produkt leczniczy Relafalk zawiera lecytynę sojową. Pacjenci uczuleni na orzeszki ziemne lub soję nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.

Produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów z objawami klinicznymi inwazyjnego zapalenia jelit, takimi jak gorączka lub krew w stolcu. W przypadku zaobserwowania nasilenia objawów należy przerwać leczenie produktem. Jeśli po 3 dniach leczenia objawy w znacznym stopniu nie ustąpiły, należy przerwać stosowanie produktu leczniczego. Nie należy podawać drugiego cyklu leczenia, nawet w przypadku nawrotu objawów krótko po zakończeniu leczenia. Podczas stosowania prawie wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym antybiotyków z grupy ryfamycyny, zgłaszano występowanie biegunki wywołanej przez Clostridium difficile. Nie można wykluczyć związku pomiędzy leczeniem ryfamycyną sodową a biegunką wywołaną przez Clostridium difficile i rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego. Pacjenci leczeni ryfamycyną z powodu choroby wywołanej przez prątki nie powinni otrzymywać produktu leczniczego. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby, ponieważ nie ma dostępnych danych klinicznych dotyczących stosowania produktu leczniczego w tych grupach pacjentów. Pacjentów należy poinformować, że mimo znikomego wchłaniania substancji czynnej (mniej niż 1%), tak jak wszystkie antybiotyki z grupy ryfamycyny, produkt leczniczy może powodować czerwonawe zabarwienie moczu. Przy podjęciu decyzji o leczeniu ryfamycyną, należy wziąć pod uwagę informacje dotyczące oporności na ryfamycynę określonych patogenów w odwiedzanych krajach. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W odniesieniu do zdolności do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn należy zwrócić uwagę na występowanie zawrotów głowy i zmęczenia.

Brak doświadczenia dotyczącego jednoczesnego podawania antybiotyków z grupy ryfamycyny w leczeniu ogólnoustrojowych infekcji bakteryjnych. Ze względu na potencjalne ryzyko ciężkiego zaburzenia mikroflory przewodu pokarmowego należy unikać jednoczesnego podawania produktu leczniczego i innych antybiotyków z grupy ryfamycyny. Z danych uzyskanych in vitro wynika, że ryfamycyna sodowa, tak jak inne leki z grupy ryfamycyny, jest silnym induktorem izoenzymu CYP2B6 i CYP3A4 cytochromu P450. Ponadto, ryfamycyna sodowa może również w umiarkowanym stopniu hamować aktywność wszystkich izoenzymów CYP. Ze względu na znikome wchłanianie ryfamycyny sodowej w przewodzie pokarmowym wydaje się, że u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby istnieje małe prawdopodobieństwo wystąpienia ogólnoustrojowych interakcji lekowych w wyniku indukcji lub hamowania CYP w wątrobie. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby ekspozycja ogólnoustrojowa może być jednak znacznie większa niż u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby ze względu na wolniejszy klirens wątrobowy, co potwierdzono już wcześniej dla ryfaksyminy, która jest antybiotykiem bardzo zbliżonym do tego produktu leczniczego. W przypadku zaburzenia czynności wątroby nie można wykluczyć zmniejszenia stężenia w osoczu jednocześnie podawanych substratów CYP3A4 (np. warfaryna, leki przeciwpadaczkowe, leki przeciwarytmiczne, doustne środki antykoncepcyjne). Ekspresja CYP3A4 ma również miejsce w jelitach, a indukcja CYP3A4 może potencjalnie wpływać na metabolizm przedukładowy leków, co może prowadzić do zmniejszenia stężenia w osoczu poszczególnych leków. Ryfamycyna sodowa jest uwalniana w dystalnym odcinku jelita cienkiego, w jelicie grubym i odbytnicy. W związku z tym produkt leczniczy może zmniejszać skuteczność leków metabolizowanych przez CYP3A4, które są wchłaniane lub wywierają działanie miejscowe w tych częściach jelit. Działanie w jelicie cienkim, gdzie w głównej mierze następuje wchłanianie leków, będzie prawdopodobnie ograniczone. W badaniach in vitro obserwowano działanie hamujące ryfamycyny sodowej na pompę eksportu soli kwasów żółciowych (ang. bile salt export pump, BSEP) i na wątrobowe transportery anionów organicznych (ang. hepatic organic anion transporters, OATP). Mimo że po podaniu ogólnoustrojowym u ludzi interakcja ta jest powiązana z zahamowaniem wydzielania bilirubiny, bromosulfaleiny i indocyjaniny w drogach żółciowych, nie oczekuje się istotnej klinicznie inhibicji spowodowanej produktem leczniczym ze względu na znikomą ekspozycję ogólnoustrojową u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. Jednak u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby interakcja ta może być potencjalnie istotna ze względu na spodziewany wzrost ekspozycji ogólnoustrojowej. Nie przeprowadzono oceny klinicznej potencjalnych interakcji lekowych na poziomie systemów transporterów jelitowych i nie można ich wykluczyć. Badanie in vitro wykazało, że ryfamycyna, podobnie jak ryfaksymina, jest substratem glikoproteiny P (P-pg) oraz możliwe, że substratem białka oporności raka piersi (ang. breast cancer resistance protein, BCRP). Jednoczesne podawanie ryfaksyminy z cyklosporyną, silnym inhibitorem P-gp, prowadziło do znacznego zwiększenia ekspozycji ogólnoustrojowej na ryfaksyminę, którego istotność kliniczna nie jest znana. Podobnego działania można spodziewać się w przypadku jednoczesnego podawania ryfamycyny sodowej z inhibitorem P-gp. Z tego względu należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania produktu leczniczego z silnym inhibitorem P-gp, z uwagi na potencjalne znaczne zwiększenie stopnia wchłaniania ryfamycyny sodowej. Według danych z badań in vitro ryfamycyna sodowa jest również inhibitorem P-gp i BCRP oraz może prowadzić do zwiększenia stężenia w osoczu leków, które są substratami jednego lub obu tych transporterów błonowych. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego podawania ryfamycyny sodowej i leków będących substratami P-gp i/lub BCRP. Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji lekowych w zakresie jednoczesnego przyjmowania ryfamycyny sodowej i innych leków często stosowanych w leczeniu biegunki podróżnych (np. loperamid i węgiel). Należy zalecić pacjentom, aby produkt leczniczy przyjmowali co najmniej 2 h po podaniu węgla.

Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania ryfamycyny sodowej u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały nieprawidłowości trzewne i kostne u płodu. W celu zachowania ostrożności, nie należy stosować produktu leczniczego w okresie ciąży. Nie wiadomo, czy ryfamycyna sodowa przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dziecka karmionego piersią. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie produktu leczniczego, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Brak informacji dotyczących wpływu ryfamycyny sodowej na płodność u mężczyzn i kobiet.

W badaniach klinicznych ryfamycyny sodowej stosowanej w leczeniu biegunki podróżnych obserwowano następujące działania niepożądane uważane za co najmniej prawdopodobnie związane z ryfamycyną sodową. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) zmniejszony apetyt. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) niepokój. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy pochodzenia błędnikowego. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka; (niezbyt często) skurcze i spazmy w obrębie jamy brzusznej, rozdęcie brzucha, ból w nadbrzuszu, tkliwość brzucha, owrzodzenie aftowe, zaparcia, parcie na stolec, suchość w jamie ustnej, niestrawność, odbijanie się, wzdęcia, nadkwaśność żołądka, nudności. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) łysienie, nadmierna potliwość, poty nocne, świąd (uogólniony). Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) ból stawów, ból pleców, ból w boku, skurcze mięśni, osłabienie mięśni, ból mięśni, ból kończyn. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) nieprawidłowe zabarwienie moczu, dysuria, skąpomocz. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) astenia, ból w klatce piersiowej, złe samopoczucie, ból, gorączka. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) zwiększenie aktywności ALAT, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (nieznana) infekcje wywołane przez bakterie z rodzaju Clostridium, kandydoza. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (nieznana) małopłytkowość. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcje anafilaktyczne, nadwrażliwość. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) wysypka ze świądem, zapalenie skóry (złuszczające), obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) obrzęk obwodowy.

Nie zgłoszono żadnego przypadku przedawkowania. W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów cierpiących na biegunkę podróżnych dawki do 1200 mg/dobę były dobrze tolerowane i nie odnotowano żadnych ciężkich objawów klinicznych. Ryfamycyna sodowa jest lekiem przeciwbakteryjnym z grupy ryfamycyny, który nieodwracalnie wiąże podjednostkę beta polimerazy RNA zależnej od DNA enzymu bakteryjnego i w rezultacie hamuje syntezę bakteryjnego RNA. Ryfamycyna sodowa wykazuje szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego wobec większości gram dodatnich i gram ujemnych bakterii tlenowych i beztlenowych odpowiedzialnych za infekcje jelitowe. Ze względu na bardzo niewielkie wchłanianie z układu pokarmowego ryfamycyna sodowa wywiera działanie miejscowe w świetle jelita i nie jest klinicznie skuteczna w leczeniu inwazyjnego zapalenia jelit.

1 tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 200 mg ryfamycyny sodowej.