Wielkość dawki zależy od rozległości i umiejscowienia chorobowo zmienionego miejsca. Chorobowo zmienione miejsca pokrywać cienką warstwą maści 2-4x/dobę. Nie należy stosować dłużej niż przez 7 dni. Dzieci i młodzież. Nie stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Nadwrażliwość na neomycynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Uszkodzenie słuchu. Czynnikiem ryzyka dla działania ototoksycznego jest podeszły wiek, niewydolność nerek, zaburzenia słuchu lub równowagi w wywiadzie. Dzieci poniżej 12 lat ze względu na ryzyko ewentualnego działania nefrotoksycznego i ototoksycznego; na duże powierzchnie uszkodzonej skóry, na sączące zmiany chorobowe i owrzodzenia żylakowe czy długotrwale, ze względu na ryzyko działania nefrotoksycznego i ototoksycznego; w okresie ciąży i karmienia piersią; jednocześnie z lekami ototoksycznymi, nefrotoksycznymi i neurotoksycznymi.

Nie należy stosować długotrwale, ze względu na rozwijającą się oporność bakterii i możliwość toksycznego działania oraz nadkażenia drożdżakami. Produkt leczniczy stosowany miejscowo, zwłaszcza na otwarte rany i przez dłuższy czas, może być ototoksyczny i nefrotoksyczny. Wskutek stosowania neomycyny w lecznictwie od wielu lat bakterie łatwo wytwarzają na nią oporność; dotyczy to zarówno pałeczek Enterobacteriaceae, jak i gronkowców. Daje oporność krzyżową z kanamycyną, paromomycyną i framycetyną. Lek nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

W trakcie stosowania na skórę neomycyny wystąpić może krzyżowa reakcja uczuleniowa wobec paramycyny, kanamycyny, tobramycyny, amikacyny i izepamycyny. Antybiotyki te mają strukturę deoksykryptaminy połączonej z łańcuchem neozaminy, w obrębie którego występuje tylko jedna różnica. Krzyżowa reakcja uczuleniowa nie występuje w przypadku dibekacyny, arbekacyny, spektynomycyny. Wszystkie te substancje posiadają dwa miejsca różnicujące od neomycyny. Jednoczesne lub następcze stosowanie doustne lub miejscowe na skórę innych aminoglikozydów (np. paramomycyny) lub innych leków o potencjalnym działaniu nefro - i/lub neurotoksycznym (bacytracyny, cisplatyny, wankomycyny, amfoterycyny B, polimyksyny B, kolistyny, wariomycyny) powinno być przeciwwskazane ze względu na możliwość sumowania się toksycznych działań niepożądanych.

Ze względu na ryzyko ewentualnego działania nefrotoksycznego i ototoksycznego przeciwwskazane jest stosowanie miejscowe na skórę neomycyny przez kobiety w ciąży i w okresie karmienia piersią. Jak wynika z badań farmakokinetycznych po podaniu doustnym, od 0,6% do 0,8% zastosowanej dawki przenika z mlekiem matki do organizmu dziecka.

Sporadycznie występującymi działaniami niepożądanymi są podrażnienia skórne, zmiany alergiczne, zaczerwienienia, rumień, obrzęk, świąd, odczyny skórne, odczyny toksyczne oraz zmiany o charakterze wypryskowym. Skórne działania niepożądane występują przeciętnie u: 9,4% chorych na owrzodzenie podudzi, 2% chorych na łuszczyce (z wykluczeniem chorych na łuszczycę krostkową), 1,5% chorych z kontaktowym zapaleniem skóry.

Nie stwierdzono.

Antybiotyk aminoglikozydowy. Działa bakteriobójczo na gronkowce i liczne szczepy Gram(-), w tym na Escherichia coli, Klebsiella, Haemophilus influenzae, Proteus, Pseudomonas, Salmonella i Shigella oraz na prątki kwasooporne, w tym także oporne na streptomycynę szczepy Mycobacterium tuberculosis. Nie działa na Pseudomonas aeruginosa i Streptococcus spp. Nie działa na grzyby, drożdżaki i wirusy. Działa najbardziej skutecznie w środowisku zasadowym. W celu zmniejszenia niebezpieczeństwa powstawania szczepów opornych przy długotrwałym stosowaniu stosuje się w skojarzeniu z bacytracyną, polimiksyną B, chlorheksydyną, gramicydyną. Mechanizm działania ma dwa komponenty. Neomycyna hamuje syntezę białek wskutek nieodwracalnego wiązania z podjednostką 30S rybosomu oraz uszkadza błonę cytoplazmatyczną. Wiązanie z podjednostką 30S powoduje tworzenie białek o niewłaściwej sekwencji aminokwasowej (tzw. białka nonsensowne).

1 g maści zawiera 5 mg siarczanu neomycyny.