Adrenalina dożylnie powinna być podawana wyłącznie przez osoby mające doświadczenie w jej stosowaniu oraz w dostosowywaniu dawek substancji zwiększających ciśnienie krwi w wyniku działania obkurczającego naczynia krwionośne, w trakcie standardowej praktyki klinicznej. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa: 10 ml roztw. 1:10 000 (1 mg) adrenaliny podawane drogą dożylną lub śródkostnie, powtarzane co 3-5 minut do powrotu spontanicznego krążenia. Podanie dotchawicze powinno być stosowane jedynie jako ostateczność, jeżeli nie ma dostępu do żadnej z pozostałych dróg podania, w dawce 20-25 ml roztw. 1:10 000 (2-2,5 mg). Jeśli nagłe zatrzymanie krążenia poprzedzone jest zabiegiem chirurgicznym na sercu, adrenalinę należy podawać dożylnie bardzo ostrożnie, w dawkach 0,5 ml lub 1 ml roztw. 1:10 000 (50 µg lub 100 µg), w zależności od wykazywanego działania. Ostra reakcja anafilaktyczna. Podawać dożylnie (bolusy) 0,5 ml roztw. 1:10 000 (0,05 mg), dostosowując dawkę w zależności od reakcji na leczenie. Produkt leczniczy, 1 mg/10 ml (1:10 000), roztw. do wstrzykiwań w ampułkostrzykawce, nie jest zalecany do stosowania domięśniowego w leczeniu ostrej reakcji anafilaktycznej. Do podania domięśniowego należy stosować roztw. 1 mg/ml (1:1000). Populacja dzieci i młodzieży. Ten produkt leczniczy nie jest dostosowany do podawania dawki mniejszej niż 0,5 ml, dlatego nie należy go stosować dożylnie lub śródkostnie u noworodków i niemowląt o mc. poniżej 0,5 kg. Nagłe zatrzymanie krążenia u dzieci. Dożylnie lub śródkostnie (tylko u dzieci o masie powyżej 5 kg): 0,1 ml/kg mc. roztw. 1:10 000 (10 µg/kg mc.) adrenaliny do maks. dawki pojedynczej 10 ml roztw. 1:10 000 (1 mg), powtarzane co 3-5 minut do powrotu spontanicznego krążenia. Podanie dotchawicze powinno być stosowane jedynie jako ostateczność, niezależnie od wagi dziecka, jeżeli nie ma dostępu do żadnej z pozostałych dróg podania, w dawce 1 ml/kg mc. roztw. 1:10 000 (100 µg/kg mc.) do maksymalnie 25 ml roztw. 1:10 000 (2,5 mg).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą jeśli dostępne są alternatywne formy adrenaliny lub substancji obkurczających naczynia krwionośne.

Produkt, roztw. do wstrzykiwań w ampułkostrzykawce, jest wskazany do stosowania w nagłych przypadkach. Niezbędny jest nadzór lekarza po jego podaniu. Do podania domięśniowego należy stosować roztw. 1 mg/ml (1:1000). W leczeniu reakcji anafilaktycznej oraz u innych pacjentów z zachowanym spontanicznym krążeniem krwi, adrenalina podawana dożylnie może spowodować nadciśnienie zagrażające życiu, tachykardię, arytmie oraz niedokrwienie mięśnia sercowego. Adrenalina podawana dożylnie powinna być stosowana wyłącznie przez osoby mające doświadczenie w jej stosowaniu, oraz w dostosowywaniu dawek substancji obkurczających naczynia w trakcie standardowej praktyki klinicznej. Pacjenci, którym podaje się adrenalinę drogą dożylną wymagają co najmniej stałego monitorowania EKG, monitorowania za pomocą pulsoksymetrii oraz częstych pomiarów ciśnienia krwi. Występuje zwiększone ryzyko toksycznego działania, jeżeli u pacjenta stwierdzono następujące choroby: nadczynność tarczycy, nadciśnienie krwi, organiczne choroby serca, arytmie serca, ostra kardiomiopatia z zawężaniem drogi odpływu, niewydolność wieńcowa, guz chromochłonny, hipokalemia, hiperkalcemia, ciężkie zaburzenia czynności nerek, choroba naczyń mózgowych, organiczne uszkodzenia mózgu lub miażdżyca, pacjenci przyjmujący inhibitory MAO, pacjenci przyjmujący jednocześnie inne leki, które mają działanie addytywne lub które uwrażliwiają mięsień sercowy na działanie środków sympatykomimetycznych. Długotrwałe stosowanie adrenaliny może skutkować rozwinięciem się ostrej kwasicy metabolicznej spowodowanej zwiększonym stężeniem kwasu mlekowego we krwi. Adrenalina może zwiększać ciśnienie śródgałkowe u pacjentów z jaskrą wąskiego kąta przesączania. U pacjentów z rozrostem gruczołu krokowego z zatrzymywaniem moczu adrenalinę należy stosować z zachowaniem środków ostrożności. Adrenalina może powodować lub pogarszać hiperglikemię; należy monitorować stężenie cukru we krwi, w szczególności u pacjentów z cukrzycą. U pacjentów w podeszłym wieku, adrenalinę należy stosować z zachowaniem zasad ostrożności. Adrenaliny nie należy stosować podczas drugiej fazy porodu. Ten produkt leczniczy zawiera 3,54 mg sodu na ml roztw. do wstrzykiwań: należy to wziąć pod uwagę u pacjentów stosujących ścisłą dietę niskosodową. Nie dotyczy w prawidłowych warunkach stosowania.

Wziewne anestetyki halogenowe: ostra arytmia komorowa (zwiększenie pobudliwości serca). Leki przeciwdepresyjne pochodne imipraminy: napadowe nadciśnienie z możliwością wystąpienia arytmii (zahamowanie przenikania leków sympatomimetycznych do włókien współczulnych). Serotoninergiczno-adrenergiczne leki przeciwdepresyjne: napadowe nadciśnienie z możliwością wystąpienia arytmii (zahamowanie przenikania leków sympatomimetycznych do włókien współczulnych). Leki sympatomimetyczne: jednoczesne podawanie innych leków sympatomimetycznych może zwiększać toksyczność z powodu możliwych działań addytywnych. Nieselektywne inhibitory MAO: wzmocnienie działania adrenaliny zwiększającego ciśnienia krwi, zwykle o umiarkowanym natężeniu. Selektywne inhibitory MAO-A, linezolid (ekstrapolacja z nieselektywnych inhibitorów MAO): ryzyko nasilenia działania adrenaliny zwiększającego ciśnienia krwi. Inhibitory receptorów α-adrenergicznych: leki blokujące receptory α-adrenergiczne antagonizują działanie adrenaliny obkurczające naczynia krwionośne oraz podwyższające ciśnienie, zwiększając ryzyko niedociśnienia oraz tachykardii. Inhibitory receptorów β-adrenergicznych: może wystąpić ciężkie nadciśnienie tętnicze oraz bradykardia odruchowa podczas przyjmowania niekardioselektywnych β-adrenolityków. β-adrenolityki, w szczególności niekardioselektywne, również antagonizują działanie adrenaliny nasercowe oraz rozszerzające oskrzela. Insulina lub przyjmowane doustnie leki przeciwcukrzycowe: hiperglikemia spowodowana działaniem adrenaliny może prowadzić do utraty kontroli stężenia cukru we krwi u pacjentów z cukrzycą, leczonych insuliną lub doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi.

Działanie teratogenne zostało udowodnione w doświadczeniach na zwierzętach. Adrenalina może być stosowana w czasie ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści są większe niż możliwe ryzyko dla płodu. Adrenalina stosowana w czasie ciąży może spowodować niedotlenienie płodu. Adrenalina zwykle hamuje spontaniczne bądź indukowane oksytocyną skurcze macicy u kobiety w ciąży oraz może opóźnić drugą fazę porodu. W dawce wystarczającej, by zmniejszyć skurcze macicy, adrenalina może spowodować przedłużający się okres atonii macicy z krwotokiem. Z tego powodu nie należy podawać adrenaliny pozajelitowo w drugiej fazie porodu. Adrenalina przenika do mleka matki. Należy unikać karmienia piersią podczas przyjmowania adrenaliny. Matki stosujące adrenalinę nie powinny karmić piersią. Brak dostępnych informacji na temat wpływu adrenaliny na płodność.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) hiperglikemia, hipokaliemia, kwasica metaboliczna. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) niepokój, nerwowość, lęk, omamy. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) ból głowy, dreszcze, zawroty głowy, omdlenia. Zaburzenia oka: (nieznana) nadmierne rozszerzenie źrenicy. Zaburzenia serca: (nieznana) kołatanie serca, tachykardia. W dużych dawkach bądź u pacjentów wrażliwych na adrenalinę: arytmia serca (częstoskurcz zatokowy, migotanie komór/zatrzymanie akcji serca), ataki ostrej dławicy piersiowej oraz ryzyko ostrego zawału mięśnia sercowego. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) bladość, zimne kończyny. W wysokich dawkach lub u pacjentów wrażliwych na adrenalinę: nadciśnienie (z ryzykiem wystąpienia wylewu krwi do mózgu), zwężenie światła naczyń (np. skórnych, w kończynach lub nerkach). Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (nieznana) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) nudności, wymioty. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) pocenie, osłabienie. Wielokrotne miejscowe wstrzykiwania mogą spowodować martwicę w miejscach wstrzykiwań, w wyniku zwężenia światła naczyń.

Przedawkowanie lub nieumyślne podanie dożylne adrenaliny może spowodować ciężkie nadciśnienie. W wyniku takiego użycia mogą wystąpić zdarzenia mózgowe, sercowe i naczyniowe, które mogą być potencjalnie śmiertelne (wylew krwi do mózgu, przemijająca bradykardia, po której następuje tachykardia mogące powodować arytmie, martwicę mięśnia sercowego, ostry obrzęk płucny, niewydolność nerek). Działanie adrenaliny może być neutralizowane, w zależności od stanu pacjenta, poprzez podanie szybko działających środków rozszerzających naczynia, szybko działających leków blokujących receptory adrenergiczne α (np. fentolamina) lub receptory adrenergiczne β (np. propanolol). Jednak z powodu krótkiego T_0,5 adrenaliny, leczenie tymi lekami może nie być konieczne. W razie wystąpienia długotrwałego niedociśnienia, może być konieczne podanie kolejnego leku zwężającego światło naczyń krwionośnych, takiego jak noradrenalina.

Adrenalina jest bezpośrednio działającym lekiem sympatykomimetycznym, który ma wpływ zarówno na receptory adrenergiczne α, jak i β. Adrenalina silniej działa na receptory adrenergiczne β niż α, chociaż jej działanie na receptory α adrenergiczne jest dominujące po podaniu w dużych dawkach. Działanie adrenaliny obejmuje zwiększenie częstości oraz siły skurczy serca, zwężenie światła naczyń skórnych oraz rozszerzenie oskrzeli. Przy podawaniu dużych dawek adrenaliny, stymulacja obwodowych receptorów α powoduje zwiększenie oporu obwodowego oraz wzrost ciśnienia krwi.

1 ml roztw. do wstrzykiwań zawiera 0,1 mg adrenaliny (w postaci adrenaliny winianu).