Dawki są dostosowywane zgodnie z indywidualnym zapotrzebowaniem na aminokwasy i płyny w zależności od stanu klinicznego pacjenta (stanu odżywienia i/lub stopnia katabolizmu azotu w związku z chorobą podstawową). Dorośli i młodzież w wieku 14-17 lat: średnia dawka dobowa: 10–20 ml/kg mc. co odpowiada 1,0-2,0 g aminokwasów/kg mc. co odpowiada 700-1400 ml w przypadku pacjenta o mc. 70 kg. Maks. dawka dobowa: 20 ml/kg mc. co odpowiada 2,0 g aminokwasów/kg mc. co odpowiada 140 g aminokwasów w przypadku pacjenta o mc. 70 kg co odpowiada 1400 ml w przypadku pacjenta o mc. 70 kg. Maks. szybkość inf. i wypływu kropli, odpowiednio: 1 ml/kg mc./godz. co odpowiada 0,1 g aminokwasów/kg mc./godz. co odpowiada 25 kropel/min w przypadku pacjenta o mc. 70 kg co odpowiada 1,17 ml/min w przypadku pacjenta o mc. 70 kg. Dorośli i młodzież w wieku 2-13 lat: podane poniżej zasady dawkowania dla tej grupy wiekowej stanowią przybliżone wartości orientacyjne. Dokładne dawki powinny być dostosowywane indywidualnie w oparciu o wiek, stopień rozwoju i chorobę podstawową. Dawka dobowa dla dzieci 2-4 lat: 15 ml/kg mc. co odpowiada 1,5 g aminokwasów/kg mc. Dawka dobowa dla dzieci 5-13 lat: 10 ml/kg mc. co odpowiada 1,0 g aminokwasów/kg m.c. Maks. szybkość inf.: 1 ml/kg mc./godz. co odpowiada 0,1 g aminokwasów/kg mc./godz. Roztw. ten można stosować tak długo, jak długo wskazane jest odżywianie pozajelitowe.

Podanie dożylne (inf. dożylna do żyły centralnej). Preparat jest jedynie jednym z elementów żywienia pozajelitowego. Pełne żywienie pozajelitowe, oprócz podawania aminokwasów, wymaga także zapewnienia źródła energii, niezbędnych kwasów tłuszczowych, elektrolitów, wit. i pierwiastków śladowych.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; wrodzone zaburzenia metabolizmu aminokwasów; ciężkie zaburzenia układu krążenia z zagrożeniem życia (np. wstrząs); hipoksja; kwasica metaboliczna; zaawansowana choroba wątroby; ciężka niewydolność nerek bez dostępu do hemofiltracji lub hemodializy; dzieci poniżej 2 lat, ponieważ proporcje składników odżywczych nie spełniają specjalnych zaleceń dla dzieci. Ogólne przeciwwskazania dla terapii infuzyjnej: niewyrównana niewydolność serca, ostry obrzęk płuc, przewodnienie.

W przypadku zaburzeń metabolizmu aminokwasów innego pochodzenia, niż wymieniono (w przeciwwskazaniach), preparat należy podawać wyłącznie po przeprowadzeniu starannej oceny korzyści i ryzyka. Przed rozpoczęciem żywienia pozajelitowego należy wyrównać odwodnienie hipotoniczne poprzez odpowiednie dostarczenie płynów i elektrolitów. W przypadku hipokaliemii i/lub hiponatremii należy dostarczyć odpowiednią ilość potasu i/lub sodu. U pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek należy dostosować dawkę zgodnie z indywidualnymi potrzebami. Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z podwyższoną osmolarnością surowicy. Należy regularnie monitorować stężenie elektrolitów w surowicy, stężenie glukozy we krwi, równowagę płynów, równowagę kwasowo-zasadową i czynność nerek (BUN, kreatynina). Monitorowanie powinno także obejmować stężenie białka w surowicy i testy czynnościowe wątroby. Należy zachować ostrożność podając duże objętości płynu infuzyjnego pacjentom z niewydolnością serca. Preparat jest podawany jako element schematu pełnego żywienia pozajelitowego w połączeniu z odpowiednią ilością suplementów stanowiących źródło energii (roztw. węglowodanów, emulsji tłuszczowych), witamin, mikroelementów i elektrolitów. Miejsce podania powinno być codziennie kontrolowane pod kątem oznak zapalenia lub zakażenia.

Nie dotyczy.

Nie przeprowadzono badań z tym produktem leczniczym u kobiet w okresie ciąży lub karmiących piersią. Brak jest danych przedklinicznych dotyczących podawania preparatu kobietom w okresie ciąży. Dlatego też należy zachować ostrożność podając preparat w okresie ciąży i karmienia piersią i stosować ten produkt leczniczy wyłącznie, jeśli jest to jednoznacznie wskazane na podstawie analizy korzyści i potencjalnego ryzyka związanych z leczeniem tym preparatem.

Mogą wystąpić działania niepożądane, które jednakże nie są wyraźnie związane z produktem, tylko ogólnie z żywieniem pozajelitowym, szczególnie w początkowym jego etapie. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcje alergiczne. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) nudności, wymioty. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) ból głowy, dreszcze, gorączka.

Przedawkowanie lub zbyt duża szybkość inf. mogą prowadzić do wystąpienia reakcji nietolerancji, których objawy obejmują dreszcze, nudności, wymioty i utratę aminokwasów przez nerki. W takim przypadku inf. aminokwasów zostanie tymczasowo przerwana i wznowiona w późniejszym czasie przy mniejszej szybkości.

Celem żywienia pozajelitowego jest dostarczenie wszystkich substancji odżywczych niezbędnych do wzrostu, utrzymania i regeneracji tkanek organizmu, itp. Aminokwasy mają szczególne znaczenie, ponieważ są częściowo niezbędne w procesie syntezy białka. Aminokwasy podawane dożylnie są włączane do odpowiednich zasobów wewnątrznaczyniowych i wewnątrzkomórkowych aminokwasów. Zarówno aminokwasy endogenne, jak i egzogenne służą jako substrat do syntezy białek funkcjonalnych i strukturalnych. W celu zapobiegania metabolizmowi aminokwasów w procesie produkcji energii oraz zasilania podczas innych energochłonnych procesów w organizmie niezbędne jest jednoczesne dostarczanie źródeł energii (w formie węglowodanów lub tłuszczów).

1 000 ml roztw. do infuzji zawiera: 5 g izoleucyny, 8,90 g leucyny, 5,74 g octanu lizyny, (zawartość równ. 4,07 g lizyny), 3,12 g lizyny jednowodnej, (zawartość równ. 2,78 g lizyny), 4,40 g metioniny, 4,70 g fenyloalaniny, 4,20 g treoniny, 1,60 g tryptofanu, 6,20 g waliny, 11,50 g argininy, 3 g histydyny, 10,50 g alaniny, 12 g glicyny, 5,60 g kwasu asparaginowego, 7,20 g kwasu glutaminowego, 5,50 g proliny, 2,30 g seryny, 0,40 g tyrozyny.