Leczniczo. Dorośli: zwykle 2 tabl. 3x/dobę w trakcie lub po posiłku, w znacznych niedoborach 2 tabl. 4x/dobę. Dzieci powyżej 3 lat: leczniczo 4-6 mg żelaza na kg mc./dobę w dawkach podzielonych. Zapobiegawczo. Dorośli: około 60 mg żelaza (3 tabl.)/dobę w dawkach podzielonych. Dzieci: 2 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych. Uzyskanie pełnego efektu leczniczego wymaga regularnego i długotrwałego stosowania. O długości leczenia powinien zadecydować lekarz.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Glukonianu żelaza nie należy stosować w przypadku chorób krwi: hemosyderozy, hemochromatozy (marskość barwnikowa cechująca się wzmożonym wchłanianiem oraz nadmiernym odkładaniem żelaza w narządach wewnętrznych w postaci hemosyderyny), niedokrwistości hemolitycznej i aplastycznej, wielokrotnych transfuzji krwi, pozajelitowego podawania preparatów żelaza, porfirii skórnej późnej, zaburzeń wchłaniania z przewodu pokarmowego, chorób rozrostowych, marskości wątroby.

Stosowanie produktu leczniczego może spowodować czarne zabarwienie stolców wskutek obecności niewchłoniętego żelaza. Nie wpływa to na skuteczność działania produktu i nie zagraża zdrowiu. Nie należy przekraczać zalecanych dawek, zwłaszcza u dzieci. Przed rozpoczęciem stosowania produktu leczniczego należy wykluczyć inne przyczyny zaburzeń obrazu krwi niż niedobór żelaza. Należy zachować środki ostrożności w przypadku współistnienia: zapalenia wątroby lub zaburzenia czynności wątroby, chorób nerek, stanów zapalnych jelit, czynnej choroby wrzodowej żołądka i/lub dwunastnicy. Ostrożność należy zachować u osób starszych ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Lek zawiera barwnik azowy: czerwień Allura AC, lak (E 129). Produkt może powodować reakcje alergiczne. Lek nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Wchłanianie żelaza zmniejszają środki zobojętniające sok żołądkowy, neomycyna, chloramfenikol, cholestyramina, trójkrzemian magnezu, trientyna, entakapon, IPP, sole wapnia i bizmutu, wyciągi z trzustki. Wchłanianie soli żelaza i antybiotyków z grupy tetracyklin może być zmniejszone w przypadku jednoczesnego stosowania tych leków. Wchłanianie żelaza i cynku może być zmniejszone w przypadku ich jednoczesnego stosowania. Wchłanianie żelaza zwiększa się w obecności kwasu askorbowego. Podawane doustne związki żelaza osłabiają działanie metylodopy, lewodopy, karbidopy, bisfosfonianów i tyroksyny (nasilają objawy niedoczynności tarczycy). Żelazo zmniejsza wchłanianie penicylaminy i fluorochinolonów (cyprofloksacyny, norfloksacyny, lewofloksacyny, ofloksacyny). Chloramfenikol może opóźniać działanie żelaza. W przypadku jednoczesnego stosowania mykofenolanu mofetylu z solami żelaza, wchłanianie mykofenolanu mofetylu ulega znacznemu obniżeniu. Należy unikać łączenia żelaza z dimerkaprolem. Jednoczesne spożywanie herbaty, kawy, jajek, pożywienia lub leków zawierających wodorowęglany, węglany, szczawiany lub fosforany, mleka lub jego przetworów, chleba pełnoziarnistego lub płatków zbożowych oraz innych produktów zawierających błonnik może zmniejszać wchłanianie żelaza. Nie należy zażywać doustnych preparatów żelaza w ciągu 1 h przed lub 2 h po wymienionych lekach i produktach spożywczych.

Profilaktyczne stosowanie żelaza w II i III trymestrze ciąży oraz podczas laktacji jest pożądane, lecz wymaga badań morfologii krwi celem ustalenia właściwej dawki leku. Nadmierna dawka żelaza może być szkodliwa dla płodu lub karmionego piersią dziecka. Zalecane dzienne spożycie żelaza dla kobiet w ciąży i karmiących piersią wynosi 26 mg.

Zaburzenia żołądka i jelit: biegunki, zaparcia, nudności, wymioty, zgaga, bóle w nadbrzuszu. W takich przypadkach wskazane jest zmniejszenie dawki produktu leczniczego. Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości.

Po kilkumiesięcznym stosowaniu koniecznym w wielu stanach niedoboru żelaza, wskazane jest kontrolowanie wskaźników hematologicznych dla ustalenia momentu zakończenia leczenia. Zbyt długie stosowanie prowadzi do odkładania żelaza w tkankach. Objawami ostrego zatrucia są gwałtowne, często czarne wymioty, biegunka (kał zielonkawy lub smolisty), bóle żołądka, senność, bladość lub sinica. W takiej sytuacji konieczna jest natychmiastowa specjalistyczna pomoc lekarska, gdyż, zwłaszcza u dzieci, przedawkowanie może zagrażać życiu. Zalecane jest szybkie sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka, podtrzymywanie równowagi płynowej i kwasowo-zasadowej oraz zwalczanie kwasicy. Specyficzną odtrutką jest deferoksamina podawana dożylnie lub domięśniowo. Konieczna jest obserwacja pacjenta przez przynajmniej 24 h po ustąpieniu objawów, gdyż możliwe jest wystąpienie reakcji opóźnionych (wstrząs, krwawienie w przewodzie pokarmowym).

Żelazo jest składnikiem białek przenoszących i zużywających tlen (hemoglobina i mioglobina) oraz wielu enzymów przenoszących energię. Jego niedobór może zaburzać metabolizm.

1 tabl. powl. zawiera 23,2 mg jonów żelaza(II) w postaci żelaza(II) glukonianu 200 mg.