Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym pacjent powinien stosować standardową dietę obniżającą stężenie cholesterolu i utrzymywać ją przez cały okres leczenia lekiem. Dawki należy ustalać indywidualnie w zależności od wyjściowego stężenia cholesterolu LDL-C (LDL-C), celu terapeutycznego oraz odpowiedzi pacjenta na leczenie. Modyfikację dawkowania należy przeprowadzać w odstępach 4-tyg. lub dłuższych. Zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 10 mg raz/dobę. Maks. dawka wynosi 80 mg raz/dobę. Pierwotna hipercholesterolemia oraz hiperlipidemia złożona (mieszana): u większości pacjentów wystarcza dawka 10 mg produktu leczniczego raz/dobę. Odpowiedź na leczenie obserwuje się w ciągu 2 tyg. leczenia, a maks. działanie lecznicze osiąga się zwykle w ciągu 4 tyg. Działanie leku utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia. Heterozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna: dawka początkowa wynosi 10 mg/dobę. Dawki należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta i modyfikować w odstępach 4-tyg. do osiągnięcia dawki 40 mg/dobę. Następnie można albo zwiększać dawkę do dawki maks. 80 mg/dobę albo stosować dawkę 40 mg raz/dobę razem z lekiem wiążącym kwasy żółciowe. Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna: dostępne są ograniczone dane. U pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną stosowano dawki atorwastatyny 10-80 mg/dobę. Produkt leczniczy powinien być stosowany u tych pacjentów jako leczenie wspomagające inne sposoby terapii hipolipemizującej (np. afereza LDL), lub gdy inne podobne metody leczenia są niedostępne. Zapobieganie chorobom sercowo-naczyniowym: w badaniach nad prewencją pierwotną stosowana dawka wynosiła 10 mg/dobę. W celu uzyskania stężenia (LDL-C) odpowiadającego aktualnym wytycznym konieczne może być stosowanie większych dawek leku. Jednoczesne stosowanie z innymi lekami. U pacjentów przyjmujących w skojarzeniu z atorwastatyną leki przeciwwirusowe stosowane w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C, zawierające elbaswir z grazoprewirem, nie należy podawać dawki atorwastatyny większej niż 20 mg/dobę. Pacjenci z upośledzeniem czynności nerek: nie ma konieczności dostosowywania dawki. Pacjenci z upośledzeniem czynności wątroby: preparat należy stosować ostrożnie u pacjentów z upośledzeniem czynności wątroby. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u pacjentów z czynną chorobą wątroby. Osoby w podeszłym wieku. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność zalecanych dawek atorwastatyny u pacjentów w wieku powyżej 70 lat są podobne do występujących w populacji ogólnej. Dzieci i młodzież. Hipercholesterolemia: stosowanie leku u dzieci powinno być nadzorowane przez specjalistów mających doświadczenie w leczeniu hiperlipidemii u dzieci, a pacjenci powinni być oceniani w regularnych odstępach czasu w celu oceny postępów leczenia. U pacjentów powyżej 10 lat zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg atorwastatyny/dobę i może być zwiększona do 20 mg/dobę. Dawkę należy zwiększać zgodnie z indywidualną odpowiedzią i tolerancją pacjenta na leczenie. Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania u dzieci dawek powyżej 20 mg, co odpowiada około 0,5 mg/kg mc. są ograniczone. Doświadczenia dotyczące stosowania atorwastatyny u dzieci w wieku 6-10 lat są ograniczone. Nie należy stosować atorwastatyny u dzieci w wieku poniżej 10 lat. Dla tej grupy wiekowej inne formy farmaceutyczne / dawki mogą być bardziej odpowiednie.

Nadwrażliwość na którykolwiek ze składników leku. Czynne choroby wątroby lub utrzymujące się, niewyjaśnione zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy przekraczające trzykrotnie górną granicę normy. Choroby mięśni szkieletowych. Ciąża i karmienie piersią. Brak skutecznej antykoncepcji u kobiet w wieku rozrodczym.

Należy zachować ostrożność u pacjentów spożywających większe ilości napojów alkoholowych i pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie. Jeśli aktywność aminotransferaz przekroczy trzykrotnie górną granicę normy lub znacznie zwiększy się aktywność kinazy kreatynowej leczenie preparatem należy przerwać.

Jednoczesne stosowanie preparatu i cyklosporyny, antybiotyków (erytromycyny, klarytromycyny, kwinuprystyny/dalfoprystyny), leków hamujących proteazę HIV (amprenawiru, indynawiru, rytonawiru) lub nefazodonu, przeciwgrzybiczych pochodnych azolowych, niacyny oraz pochodnych kwasu fibrynowego może doprowadzić do zwiększenia stężenia atorwastatyny w surowicy zwiększając ryzyko miopatii z rabdomiolizą i niewydolnością nerek. Fenytoina zmniejsza skuteczność preparatu. Jednoczesne stosowanie z lekami zobojętniającymi kwas żołądkowy powoduje zmniejszenie stężenia atorwastatyny w osoczu o 35% bez istotnego wpływu na jej działanie. Podczas jednoczesnego stosowania z kolestipolem, stężenie atorwastatyny w osoczu zmniejsza się o 25%, natomiast skuteczność połączenia w porównaniu z leczeniem tylko atorwastatyną jest większa. Może zwiększać stężenie digoksyny w osoczu. Jednoczesne podawanie z warfaryną może prowadzić do nasilenia działania warfaryny z przemijającym skróceniem czasu protrombinowego w pierwszych dniach leczenia.

Nie stosować w ciąży i w okresie karmienia piersią. Nie podawać w okresie rozrodczym u kobiet nie stosujących skutecznej antykoncepcji.

W większości przypadków są łagodne i przemijające. W badaniach klinicznych mniej niż 2% pacjentów musiało odstawić lek z powodu działań niepożądanych. Najczęściej występują zaburzenia ze strony układu pokarmowego (nudności, bóle brzucha, wzdęcia, zaparcia, biegunka), bóle głowy, bóle mięśni i zaburzenia snu. Częstość występowania znamiennego zwiększenia aktywności aminotransferaz (A1AT, AspAT) jest prawdopodobnie związana z dawką, ponieważ występowało ono najczęściej u pacjentów, którzy zażywali 80 mg atorwastatyny. Mniej niż 0,3% pacjentów musiało z tego powodu odstawić lek. Miopatia objawiająca się bólami mięśni, ich osłabieniem i zwiększeniem aktywności mięśniowej frakcji kinazy kreatynowej (CK) występuje sporadycznie. W pojedynczych przypadkach rozwija się rabdomioliza, która może doprowadzić do ostrej niewydolności nerek. Pozostałe działania niepożądane, które występują sporadycznie lub zostały opisane w pojedynczych przypadkach to: brak apetytu, wymioty, dezorientacja, parestezje, neuropatia obwodowa, kurcze mięśni, zapalenie mięśni, zapalenie skórno-mięśniowe, martwica rozpływna naskórka, wysypka skórna, świąd, łysienie, żółtaczka, zastój żółci, zapalenie wątroby, zapalenie trzustki, zapalenie gardła, nieżyt nosa, bóle w klatce piersiowej, małopłytkowość, hipoglikemia lub hiperglikemia, zaburzenia erekcji i reakcje nadwrażliwości (anafilaksja, wysypka skórna, bóle stawów).

W przypadku miopatii z rabdomiolizą i ostrą niewydolnością nerek należy przerwać stosowanie leku, podać dożylne wlewy leków moczopędnych i dwuwęglanu sodu. W razie znacznej hiperkaliemii zastosować odpowiednie leczenie, rozważyć hemodializę. Atorwastatyna nie podlega hemodializie.

Inhibitor reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylo-koenzymu A (HMG CoA), enzymu, który jest katalizatorem syntezy cholesterolu w organizmie. Zwiększa powinowactwo receptorów wątrobowych i pozawątrobowych do cholesterolu LDL i jego eliminację z osocza. Hamuje również syntezę cholesterolu VLDL w wątrobie, co stanowi najprawdopodobniej mechanizm działania zmniejszającego stężenie trójglicerydów we krwi. Hamuje również syntezę izoprenoidów, substancji, które odgrywają rolę czynnika pobudzającego rozrost komórek mięśni gładkich błony wewnętrznej naczyń krwionośnych. Zmniejsza także lepkość osocza i osłabia działanie niektórych czynników wpływających na krzepliwość i agregację płytek. Z przewodu pokarmowego wchłania się w około 80%. Podlega efektowi pierwszego przejścia - dostępność biologiczna wynosi 12%. Z białkami osocza wiąże się w ponad 98%. W wątrobie ulega biotransformacji do czynnych metabolitów. T_0,5 wynosi średnio 14 h, a T_0,5 działania hamującego aktywność enzymu wynosi 20 do 30 h. Około 46% leku wydala się z kałem, a mniej niż 2% w moczu. Działanie preparatu występuje zwykle po 2 tyg, leczenia, maks. skuteczność jest obserwowana po 4 tyg. leczenia.

1 tabl. powl. zawiera 10 mg, 20 mg lub 40 mg atorwastatyny.