Lek jest przeznaczony do stosowania raz/dobę. Nadciśnienie tętnicze. Zalecana dawka produktu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym łagodnym do umiarkowanego wynosi 50 mg raz/dobę. U pacjentów, którzy nie reagują na dawkę 50 mg, dawkę można zwiększyć do 100-200 mg raz/dobę i/lub podawać lek w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Dławica piersiowa. Zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 100-200 mg raz/dobę. W razie konieczności produkt leczniczy można stosować jednocześnie z innymi lekami przeciwdławicowymi. Przewlekła niewydolność serca. Dawkę produktu leczniczego należy określić indywidualnie u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, ustabilizowaną podczas standardowego leczenia niewydolności serca. Zalecana dawka początkowa podczas pierwszych 2 tyg. leczenia to 1 tabl. o mocy 25 mg raz/dobę. Zaleca się, aby pacjenci z niewydolnością serca klasy III-IV wg NYHA rozpoczynali leczenie od przyjmowania połowy tabl. o mocy 25 mg raz/dobę w pierwszym tyg. Następnie należy podwajać dawkę co 2 tyg., aż do osiągnięcia maks. dawki docelowej produktu leczniczego, wynoszącej 200 mg raz/dobę (lub maks. dawki tolerowanej przez pacjenta). Podczas leczenia długoterminowego należy stosować dawkę 200 mg produktu leczniczego raz/dobę (lub maks. dawkę tolerowaną przez pacjenta). Podczas stosowania każdej dawki należy ocenić tolerancję leku przez pacjenta. W razie wystąpienia niedociśnienia może być konieczne zmniejszenie dawki jednocześnie stosowanych leków. Początkowe niedociśnienie nie musi oznaczać, że dana dawka leku nie może być tolerowana w leczeniu przewlekłym, natomiast należy podawać mniejszą dawkę produktu leczniczego do czasu ustabilizowania stanu pacjenta. Zaburzenia rytmu serca. Zalecana dawka wynosi 100-200 mg produktu leczniczego raz/dobę. Zapobieganie wystąpieniu nagłego zgonu sercowego lub ponownego zawału mięśnia sercowego u pacjentów po przebyciu ostrej fazy zawału. Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 200 mg raz/dobę. Czynnościowe zaburzenia serca z kołataniem serca. Zalecana dawka wynosi 100 mg raz/dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 200 mg. Profilaktyka migreny. Zalecana dawka wynosi 100- 200 mg raz/dobę. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie ma konieczności modyfikowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Zazwyczaj nie ma konieczności modyfikowania dawki u pacjentów z marskością wątroby, ponieważ metoprolol wiąże się z białkami osocza w małym stopniu (5-10%). Jeżeli występują objawy ciężkiej niewydolności wątroby (np. u pacjentów z zespoleniem wrotno-czczym), należy rozważyć zmniejszenie dawki. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma konieczności zmiany dawki produktu u pacjentów w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież. Zalecana dawka początkowa u pacjentów w wieku 6 lat i powyżej, z nadciśnieniem tętniczym, wynosi 0,5 mg/kg mc. produktu leczniczego (0,48 mg/kg mc. metoprololu bursztynianu), podawana raz/dobę. Ostateczna dawka podawana w µg powinna być jak najbardziej zbliżona do dawki przeliczonej na podstawie mg/kg mc. W przypadku braku reakcji klinicznej na dawkę 0,5 mg/kg mc., dawkę można zwiększyć do dawki wynoszącej 1,0 mg/kg mc. (0,95 mg/kg mc. metoprololu bursztynianu), nie większej niż 50 mg (47,5 mg metoprololu bursztynianu). W przypadku braku reakcji klinicznej na dawkę 1,0 mg/kg mc. dawkę można zwiększyć do maks. dawki dobowej wynoszącej 2,0 mg/kg mc. (1,90 mg/kg mc. metoprololu bursztynianu). Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania dawek większych niż 200 mg (190 mg metoprololu bursztynianu) raz/dobę u dzieci i młodzieży. Nie przeprowadzono badań dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Dlatego produktu leczniczego nie należy stosować w tej grupie wiekowej.

Lek jest przeznaczony do stosowania raz/dobę i może być przyjmowany podczas posiłku lub niezależnie od posiłku. Tabl. należy połknąć popijając płynem. Tabl. ani ich połówek nie należy żuć ani kruszyć.

Nadwrażliwość na składniki preparatu lub na inne β-adrenolityki. Wstrząs kardiogenny. Zespół chorego węzła zatokowego. Blok przedsionkowo-komorowy II lub III°. Nie wyrównana niewydolność krążenia (przebiegająca z obrzękiem płuc, hipoperfuzją narządów lub hipotonią). Nasilona bradykardia zatokowa lub hipotonia. Pacjentów z niewydolnością serca, u których pomiary ciśnienia krwi utrzymują się poniżej 100 mm Hg, należy ponownie zbadać przed wdrożeniem leczenia metoprololem.

Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z chromaniem przestankowym, ciężką niewydolnością nerek, w ciężkim stanie ogólnym, szczególnie, jeżeli jednym z objawów jest kwasica metaboliczna. Należy zachować ostrożność, stosując równocześnie z glikozydami naparstnicy. Szczególnie ostrożnie stosować w anginie Prinzmetala. U pacjentów z astmą oskrzelową lub innymi przewlekłymi obturacyjnymi chorobami płuc otrzymujących jednocześnie selektywne β₁-adrenolityki i leki z grupy agonistów receptorów β₂ często jest konieczne zwiększenie dawki β₂-mimetyków. W przypadku konieczności podawania preparatu pacjentom z guzem chromochłonnym nadnerczy należy rozważyć równoczesne zastosowanie leku α-adrenolitycznego. Dane kliniczne dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności leczenia β₁-adrenolitykami pacjentów z ciężką, stabilną niewydolnością serca (gr. IV NYHA) są ograniczone. Brak danych klinicznych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności leczenia metoprololem pacjentów z objawami niewydolności serca w przebiegu zawału mięśnia sercowego i z niestabilną chorobą niedokrwienną serca. Nagłe odstawianie leków β-adrenolitycznych jest niebezpieczne, szczególnie u pacjentów należących do grup dużego ryzyka. Nagłe odstawienie leku może spowodować zaostrzenie objawów przewlekłej niewydolności serca lub zwiększenie ryzyka wystąpienia zawału mięśnia sercowego i nagłego zgonu. Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania preparatu u dzieci.

Należy zachować szczególną ostrożność, stosując jednocześnie z lekami blokującymi zwoje współczulne i inhibitorami MAO. Nie należy stosować preparatu jednocześnie z pochodnymi kwasu barbiturowego ze względu na przyspieszony metabolizm. Jeżeli pacjent jest leczony jednocześnie klonidyną i metoprololem, a jest konieczne przerwanie podawania klonidyny, należy najpierw stopniowo zakończyć podawanie metoprololu i następnie w ciągu kilku dni podawanie klonidyny. Leki blokujące kanały wapniowe z grupy werapamilu oraz diltiazemu oraz leki antyarytmiczne z grupy chinidyny i amiodaron stosowane jednocześnie z metoprololem mogą powodować wystąpienie ciężkich zaburzeń automatyzmu i przewodnictwa, a także nasilenie działania inotropowo ujemnego. Podawany jednocześnie z wziewnymi anestetykami może nasilać ich działanie kardiodepresyjne. Ryfampicyna podawana jednocześnie powoduje zmniejszenie stężenia leku w surowicy. Zwiększenie stężenia metoprololu w surowicy może wystąpić po zastosowaniu cymetydyny, hydralazyny, leków z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (np. paroksetyny, fluoksetyny i sertraliny) i po wypiciu alkoholu. Jednoczesne stosowanie indometacyny i innych NLPZ powoduje zmniejszenie działania hipotensyjnego preparatu. Może nasilać działanie innych leków przeciwnadciśnieniowych, doustnych leków przeciwcukrzycowych i insuliny. W razie wystąpienia reakcji alergicznych i konieczności stosowania epinefryny w czasie leczenia metoprololem, może być niezbędne podawanie większych jej dawek.

Nie zaleca się stosowania preparatu w okresie ciąży i karmienia piersią.

Występują u około 10% leczonych z częstością i nasileniem zależnymi od dawki. Występujące często (>1/100 pacjentów): zmęczenie, bóle głowy, zawroty głowy; bradykardia, uczucie zimna w obwodowych częściach kończyn, hipotonia ortostatyczna (rzadko - omdlenie), kołatanie serca; bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka lub zaparcia. Występujące rzadko (<1/100 i >1/1000 pacjentów): ból w klatce piersiowej, zwiększenie masy ciała; przemijające zaostrzenie objawów niewydolności serca, blok I°, obrzęki; zaburzenia snu, parestezje; duszność, skurcz oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową. Występujące w pojedynczych przypadkach (<1/1000 pacjentów): nadmierna potliwość, wypadanie włosów, zaburzenia smaku, przemijające zaburzenia libido; trobocytopenia; wydłużony czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego, zaburzenia rytmu serca; koszmary senne, zaburzenia pamięci, splątanie, nerwowość, stany lękowe, omamy, depresja; zaostrzenie objawów łuszczycy, nadwrażliwość na światło; zwiększenie aktywności aminotransferaz, zapalenie wątroby; zaburzenia widzenia, szumy uszne; bóle stawów.

Główne objawy przedawkowania dotyczą układu krążenia. W niektórych przypadkach, szczególnie u dzieci i młodzieży mogą dominować objawy ze strony o.u.n. lub mogą wystąpić zaburzenia oddechowe. Do objawów przedawkowania należą: bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy różnego stopnia, asystolia, niedociśnienie, zaburzenia krążenia obwodowego, niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, zaburzenia oddechowe, bezdech, zmęczenie, splątanie, utrata świadomości, drżenia, skurcze, nadmierna potliwość, parestezje, skurcz oskrzeli, nudności, wymioty, skurcz przełyku, hipoglikemia (szczególnie u dzieci) lub hiperglikemia, hiperkaliemia, uszkodzenie nerek, przemijający zespół miasteniczny. Leczenie objawowe.

Selektywny antagonista receptorów β₁. Selektywność preparatu jest zależna od dawki. Zastosowanie nowej postaci leku: ZOK powoduje mniejsze maks. stężenie leku w osoczu, w porównaniu do tradycyjnych postaci. Ma niewielkie działanie stabilizujące błonę komórkową, ogranicza lub hamuje działanie amin katecholowych na mięsień sercowy. W dawkach leczniczych metoprolol ma dużo mniejszy wpływ na skurcz mięśniówki oskrzeli w porównaniu do nieselektywnych β-adrenolityków, może być stosowany równocześnie z agonistami receptorów β₂ u pacjentów z astmą lub objawami przewlekłej choroby obturacyjnej płuc. W mniejszym stopniu niż nieselektywne β-adrenolityki wpływa na uwalnianie insuliny i metabolizm węglowodanów. Wpływa hamująco na pobudzenie układu współczulnego, wykazuje ujemne działanie inotropowe i chronotropowe na serce, wydłuża przewodzenie przedsionkowo-komorowe. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, preparat ZOK obniża ciśnienie tętnicze krwi przez całą dobę, zarówno w pozycji stojącej, leżącej jak również podczas wykonywania wysiłku. Po rozpoczęciu leczenia metoprololem występuje krótkotrwałe zwiększenie oporu naczyń obwodowych, a następnie obniżenie całkowitego oporu naczyniowego, co przy zmniejszonej pojemności minutowej serca prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego. U mężczyzn z umiarkowanym lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym leczonych metoprololem, zaobserwowano również zmniejszenie ryzyka nagłego zgonu sercowego. W badaniach klinicznych pacjentów w grupie przewlekłej niewydolności serca II - IV NYHA, z frakcją wyrzutową lewej komory <40%, po leczeniu preparatem zanotowano zwiększenie przeżywalności pacjentów i zmniejszenie częstości hospitalizacji oraz zmniejszenie objawów niewydolności serca wraz ze wzrostem frakcji wyrzutowej i zmniejszeniem objętości lewej komory. Metoprolol zmniejsza także ryzyko wystąpienia ponownego zawału mięśnia sercowego lub nagłego zgonu sercowego u pacjentów po zawale mięśnia sercowego. Po podaniu doustnym wchłania się całkowicie, w całym przewodzie pokarmowym, włącznie z okrężnicą. Biodostępność preparatu ZOK wynosi około 30-40%. Uwalnianie metoprololu nie zależy od pH soku jelitowego i następuje ze stałą szybkością przez około 20 h. Wiąże się z białkami osocza w 5-10%. Jest metabolizowany w wątrobie do trzech głównych metabolitów bez klinicznie istotnej aktywności β-adrenolitycznej. Po podaniu doustnym, 95% podanej dawki jest wydalane przez nerki, w 5% w postaci nie zmienionej. T_0,5 surowicy wynosi 3-5 h.

1 tabl. o przedł. uwalnianiu zawiera 23,75 mg, 47,5 mg lub 95 mg metoprololu bursztynianu, co odpowiada 25 mg, 50 mg lub 100 mg metoprololu winianu.