Dorośli. Maks. zalecana dawka dobowa wynosi 200 mg, stosowana w 2 dawkach podzielonych po 100 mg, rano i wieczorem. Pacjenci w podeszłym wieku. Zwykle nie jest wymagane zmniejszenie dawki, należy jednak wziąć pod uwagę środki ostrożności. Dzieci i młodzież: nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności u dzieci i młodzieży. Niewydolność wątroby. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby dawkę aceklofenaku należy zmniejszyć. Zalecana dawka początkowa wynosi 100 mg/dobę. Niewydolność nerek. Brak danych dotyczących konieczności zmiany dawkowania aceklofenaku u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek, zaleca się natomiast zachowanie ostrożności. Działania niepożądane można zminimalizować poprzez stosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez jak najkrótszy czas niezbędny do kontrolowania objawów.

Tabl. produktu leczniczego są przeznaczone do stosowania doustnego i należy je przyjmować z co najmniej połową szklanki płynu. Produkt leczniczy może być przyjmowany z jedzeniem.

Stosowanie aceklofenaku jest przeciwwskazane w następujących sytuacjach: u pacjentów z nadwrażliwością na aceklofenak lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu leczniczego; u pacjentów, u których stosowanie substancji o podobnym mechanizmie działania (np. ASA lub innych leków z grupy NLPZ) powoduje wystąpienie ataków astmy, skurcz oskrzeli, ostre zapalenie błony śluzowej nosa lub pokrzywki lub też u pacjentów, u których występuje nadwrażliwość na te leki; u pacjentów z krwawieniem lub u których występują choroby związane z krwawieniem; u pacjentów, u których występowało krwawienie lub perforacja przewodu pokarmowego związane z wcześniejszym leczeniem niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi; u pacjentów z czynną lub nawracającą chorobą wrzodową żołądka lub krwawieniem (dwa lub więcej odrębne epizody stwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia); u pacjentów z ciężką niewydolnością serca; u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek; w ostatnim trymestrze ciąży.

Należy unikać jednoczesnego stosowania produktu leczniczego z lekami z grupy NLPZ, w tym z selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy COX₂. Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych można zmniejszyć poprzez stosowanie najmniejszych skutecznych dawek przez najkrótszy czas konieczny do kontrolowania objawów. Działanie na układ pokarmowy: zgłaszano występowanie krwawienia, owrzodzenia lub perforacji układu pokarmowego, które mogą prowadzić do śmierci, podczas stosowania wszystkich leków NLPZ w dowolnym momencie leczenia, z objawami ostrzegawczymi lub bez nich lub u pacjentów, u których wcześniej występowały ciężkie zaburzenia dotyczące układu pokarmowego. Ryzyko wystąpienia krwawienia, owrzodzenia lub perforacji przewodu pokarmowego rośnie wraz ze zwiększaniem dawek leków z grupy NLPZ u pacjentów z owrzodzeniami w wywiadzie, zwłaszcza powikłanymi krwawieniem lub perforacją, oraz u pacjentów w wieku podeszłym. U tych pacjentów należy rozpoczynać leczenie od najmniejszej dostępnej dawki. Należy rozważyć zastosowanie skojarzonego leczenia lekami ochronnymi (np. mizoprostol lub inhibitory pompy protonowej) u tych pacjentów, jak również u pacjentów wymagających jednoczesnego stosowania małych dawek ASA lub innych leków zwiększających ryzyko dotyczące układu pokarmowego. Pacjenci, u których wystąpiły działania toksyczne na układ pokarmowy, szczególnie pacjenci w podeszłym wieku, powinni zgłaszać każde niepokojące objawy dotyczące jamy brzusznej (zwłaszcza krwawienie z przewodu pokarmowego) szczególnie w początkowym okresie leczenia. Należy zalecić ostrożność u pacjentów stosujących jednocześnie leki, które mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia owrzodzenia lub krwawienia, takie jak doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe takie jak warfaryna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub leki przeciwpłytkowe, takie jak ASA. Jeżeli u pacjenta stosującego produkt leczniczy wystąpi krwawienie lub owrzodzenie układu pokarmowego, należy przerwać leczenie. Niezbyt często występuje zapalenie trzustki wywołane stosowaniem tego produktu leczniczego. Tym niemniej zgłaszano występowanie zapalenia trzustki w powiązaniu ze stosowaniem leków z grupy NLPZ. Leki z grupy NLPZ należy stosować ostrożnie u pacjentów z objawami wskazującymi na schorzenia przewodu pokarmowego, z wywiadem wskazującym na owrzodzenie przewodu pokarmowego, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, chorobę Cohna, skazę krwotoczną lub zaburzenia hematologiczne, ponieważ może to powodować zaostrzenie objawów. Działanie na układ sercowo-naczyniowy oraz na krążenie mózgowe: wymagane jest odpowiednie monitorowanie i opieka u pacjentów ze stwierdzonym w wywiadzie nadciśnieniem tętniczym i/lub łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca, ponieważ zgłaszano występowanie zatrzymania płynów i obrzęków w związku ze stosowaniem leków z grupy NLPZ. Aceklofenak należy stosować ostrożnie i pod ścisłym nadzorem lekarza u pacjentów z krwawieniem naczyń mózgowych w wywiadzie. Dane z badań klinicznych oraz dane epidemiologiczne wskazują, że stosowanie niektórych leków z grupy NLPZ (szczególnie w dużych dawkach i długotrwale) może być związane z nieznacznym zwiększeniem ryzyka wystąpienia incydentów zakrzepowych w tętnicach (na przykład zawału serca lub udaru). Brak jest wystarczających danych aby wykluczyć takie ryzyko dla aceklofenaku. U pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, zdiagnozowaną chorobą niedokrwienną serca, chorobą naczyń obwodowych lub krążenia mózgowego należy stosować aceklofenak po dokładnej ocenie. Podobne postępowanie zaleca się przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia u pacjentów z czynnikami ryzyka rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, jak również u pacjentów z innymi chorobami predysponującymi do wystąpienia zatrzymania płynów. W tej grupie pacjentów stosowanie leków z grupy NLPZ może spowodować pogorszenie czynności nerek i zatrzymanie płynów. Ostrożnie należy stosować produkt leczniczy również u pacjentów otrzymujących diuretyki lub u których z innych powodów występuje ryzyko hipowolemii. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę oraz regularnie monitorować czynność nerek. Działanie na nerki jest zazwyczaj odwracalne po zaprzestaniu stosowania aceklofenaku. Należy odstawić aceklofenak gdy utrzymują się lub pogarszają nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, rozwijają się objawy podmiotowe i przedmiotowe wskazujące na chorobę wątroby lub gdy wystąpią inne objawy (eozynofilia, wysypka). Może wystąpić zapalenie wątroby bez objawów prodromalnych. Stosowanie leków z grupy NLPZ u pacjentów z porfirią wątrobową może spowodować wystąpienie ataku. Nadwrażliwość i reakcje skórne: mogą wystąpić reakcje alergiczne, w tym, reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne, bez wcześniejszej ekspozycji na produkt. Rzadko zgłaszano ciężkie reakcje alergiczne związane ze stosowaniem leków z grupy NLPZ, w niektórych przypadkach prowadzące do zgonu, w tym złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevens-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Wydaje się że największe ryzyko wystąpienia tych reakcji występuje na początku leczenia a w większości przypadków rozpoczynają się one w ciągu pierwszego miesiąca leczenia. Stosowanie produktu leczniczego należy przerwać w momencie pierwszego pojawienia się wysypki skórnej, uszkodzenia błon śluzowych lub jakichkolwiek objawów nadwrażliwości. W wyjątkowych przypadkach wirus ospy wietrznej może powodować ciężkie i skomplikowane infekcje błon śluzowych i tkanek miękkich. Jak do tej pory nie można wykluczyć roli leków z grupy NLPZ w zaostrzaniu przebiegu tych infekcji. Dlatego też zaleca się unikać stosowania produktu leczniczego w przypadku ospy wietrznej. Zaburzenia hematologiczne: aceklofenak może odwracalnie zahamować agregację płytek krwi. U pacjentów w podeszłym wieku działania niepożądane związane ze stosowanie leków z grupy NLPZ występują z większą częstością, zwłaszcza perforacja i krwawienie z przewodu pokarmowego, które mogą prowadzić do zgonu. Krwawienie i/lub perforacja przewodu pokarmowego mają często cięższy przebieg i mogą wystąpić bez objawów ostrzegawczych lub po raz pierwszy, w dowolnym momencie leczenia. Ponadto u pacjentów w podeszłym wieku istnieje większe prawdopodobieństwo zaburzenia czynności nerek, układu sercowo-naczyniowego lub wątroby. Wszystkich pacjentów, którzy stosują długotrwale leki z grupy NLPZ należy w ramach środków ostrożności monitorować (np. badania czynności nerek i wątroby i morfologia krwi). Aceklofenak należy stosować ostrożnie i pod ścisłym nadzorem lekarskim u pacjentów z toczniem rumieniowatym układowym, porfirią lub zaburzeniami hematopoezy i krzepnięcia. Stosowanie produktu leczniczego może niekorzystnie wpływać na płodność i nie jest zalecane u kobiet starających się zajść w ciążę. Należy rozważyć zaprzestanie stosowania produktu leczniczego u kobiet mających trudności w zajściu w ciążę lub poddającym się badaniom dotyczącym niepłodności. Pacjenci, u których podczas stosowania leków z grupy NLPZ wystąpią zawroty głowy lub inne objawy ze strony układu nerwowego nie powinni kierować pojazdami ani obsługiwać maszyn.

Nie wykonywano badań interakcji farmakokinetycznych z wyjątkiem warfaryny. Aceklofenak jest metabolizowany przez cytochrom P-450 2C9, a dane z badań in vitro wskazują, że aceklofenak może być inhibitorem tego enzymu. Dlatego też możliwe jest wystąpienie interakcji farmakokinetycznej z fenytoiną, cymetydyną, tolbutamidem, fenylbutazonem, amiodaronem, mykonazolem i sulfafenazolem. Podobnie jak w przypadku innych leków z grupy NLPZ, istnieje również ryzyko interakcji farmakokinetycznych z innymi lekami wydalanymi poprzez aktywny transport w nerkach, takimi jak metotreksat i lit. Aceklofenak wiąże się prawie całkowicie z albuminami osocza i dlatego też należy mieć na uwadze możliwość wystąpienia interakcji wypierania z połączeń białkowych z innymi lekami silnie wiążącymi się z białkami. Z powodu braku badań interakcji farmakokinetycznych, niżej zamieszczone dane oparte są na informacjach o innych lekach z grupy NLPZ. Leki z grupy NLPZ hamują wydzielanie kanalikowe metotreksatu oraz może również wystąpić nieznaczna interakcja metaboliczna, co powoduje zmniejszony klirensu metotreksatu. Dlatego też należy zawsze unikać przepisywania leków z grupy NLPZ podczas stosowania dużych dawek metotreksatu. Niektóre leki z grupy NLPZ hamują klirens nerkowy litu i digoksyny, co powoduje zwiększenie stężenia w surowicy obu leków. Należy unikać jednoczesnego stosowania o ile nie można prowadzić częstej obserwacji stężenia litu i digoksyny. Kortykosteroidy: istnieje zwiększone ryzyko owrzodzenia przewodu pokarmowego lub krwawienia. Leki z grupy NLPZ mogą nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna. Należy prowadzić uważną obserwację pacjentów stosujących jednocześnie leki przeciwzakrzepowe i aceklofenak. Leki hamujące czynność płytek krwi i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI): istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego. Należy mieć na uwadze możliwą interakcję pomiędzy lekami z grupy NLPZ a metotreksatem nawet wówczas, gdy stosuje się małe dawki metotreksatu, zwłaszcza u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek. W przypadkach gdy jednoczesne stosowanie jest konieczne, należy obserwować czynność nerek. Należy zachować ostrożność gdy zarówno NLPZ jak i metotreksat są podawane w ciągu 24 godzin, ponieważ stężenie metotreksatu może się zwiększyć i powodować zwiększenie jego toksyczności. Uważa się, że jednoczesne stosowanie leków z grupy NLPZ z cyklosporyną lub takrolimusem zwiększa ryzyko działania neurotoksycznego z powodu zmniejszonej syntezy prostaglandyn w nerkach. Dlatego też istotne jest, aby uważnie obserwować czynność nerek podczas leczenia skojarzonego. Inne leki z grupy NLPZ i leki steroidowe, w tym salicylany (ASA >3g/dobę): jednoczesne stosowanie z ASA, innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi oraz innymi lekami steroidowymi może zwiększać częstość występowania działań niepożądanych i z tego powodu zaleca się ostrożność. Leki moczopędne, inhibitory ACE oraz antagoniści angiotensyny II: leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych i produktów leczniczych stosowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, zwykle odwracalnej, może być zwiększone u niektórych pacjentów z upośledzoną czynnością nerek (np. pacjenci odwodnieni lub pacjenci w podeszłym wieku) podczas skojarzonego stosowania inhibitorów ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II i leków z grupy NLPZ. Dlatego też leczenie skojarzone należy prowadzić ostrożnie, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Po rozpoczęciu skojarzonego leczenia oraz okresowo później należy odpowiednio nawadniać pacjentów oraz obserwować czynność nerek. Jednoczesne stosowanie z lekami diuretycznymi oszczędzającymi potas może być związane ze zwiększonym stężeniem potasu i z tego powodu należy obserwować stężenie potasu w surowicy. Aceklofenak nie wpływał na ciśnienie tętnicze krwi podczas jednoczesnego stosowania z bendrofluazydem. Nie można jednakże wykluczyć interakcji z innymi lekami stosowanymi w leczeniu nadciśnienia tętniczego, takimi jak leki β-adrenolityczne. Badania kliniczne wykazały, że diklofenak można podawać jednocześnie z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi bez wpływu na ich skuteczność. W pojedynczych przypadkach obserwowano występowanie hipoglikemii i hiperglikemii. Dlatego też w przypadku aceklofenaku należy rozważyć dostosowanie dawkowania leków, które mogą powodować hipoglikemię. Podczas jednoczesnego stosowania leków z grupy NLPZ i zydowudyny zwiększa się ryzyko działań toksycznych na układ krwiotwórczy. Istnieją dowody na zwiększone ryzyko krwawienia do stawów i krwiaków u pacjentów z hemofilią i HIV otrzymujących jednocześnie zydowudynę oraz ibuprofen.

Brak danych klinicznych dotyczących ekspozycji na aceklofenak w ciąży. Hamowanie syntezy prostaglandyn może negatywnie wpływać na przebieg ciąży i/lub rozwój zarodka lub płodu. Dane pochodzące z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko poronienia oraz występowania wad serca oraz wad przewodu pokarmowego związane ze stosowaniem inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnym okresie ciąży. Bezwzględne ryzyko występowania wad układu sercowo-naczyniowego zwiększało się w tych badaniach z wartości mniejszej niż 1% do wartości około 1,5%. Prawdopodobnie ryzyko występowania powyższych wad wrodzonych zwiększa się wraz ze stosowaniem większych dawek produktu a także wraz z wydłużaniem okresu terapii. U zwierząt podawanie inhibitorów syntezy prostaglandyn wykazało zwiększenie ilości przypadków nie zagnieżdżenia się jaja i śmiertelność zarodków lub płodów. Dodatkowo, u zwierząt, którym podawano inhibitory syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy obserwowano zwiększoną częstość występowania różnych wad wrodzonych, w tym wad układu sercowo-naczyniowego. Nie należy stosować produktu leczniczego u kobiet w I i II trymestrze ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. W przypadku stosowania produktu leczniczego u kobiet planujących ciążę oraz w I i II trymestrze ciąży, podawane dawki powinny być możliwie jak najmniejsze, a czas trwania leczenia możliwie najkrótszy. W III trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą powodować u płodu następujące uszkodzenia: toksyczny wpływ na układ krążenia i oddechowy (nadciśnienie płucne z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego Botalla); zaburzenia czynności nerek, które mogą prowadzić do rozwoju niewydolności nerek z małowodziem. Ponadto podawane kobietom w końcowym okresie ciąży mogą powodować u matki i noworodka: wydłużenie czasu krwawienia oraz działanie antyagregacyjne, nawet po zastosowaniu bardzo małych dawek produktu; hamować kurczliwość macicy, co powoduje opóźnienie lub przedłużenie porodu. W związku z tym stosowanie produktu leczniczego jest przeciwwskazane w III trymestrze ciąży. Nie wiadomo czy aceklofenak jest wydzielany z mlekiem u ludzi. Jednakże odnotowano znaczne przenikanie aceklofenaku znaczonego radioaktywnie (¹⁴C) do mleka u szczurów. Decyzję dotyczącą kontynuacji lub przerwania karmienia piersią lub dotyczącą kontynuacji lub przerwania stosowania produktu leczniczego należy podjąć biorąc pod uwagę korzyści płynące z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści płynące ze stosowania produktu leczniczego dla kobiety.

Przewód pokarmowy: najczęściej obserwowane działania niepożądane wiązały się z działaniem produktu na przewód pokarmowy. Po zastosowaniu NLPZ mogą wystąpić: owrzodzenie, perforacje, krwawienie z przewodu pokarmowego, czasami śmiertelne, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. Zgłaszane były także przypadki nudności, wymiotów, biegunki, wzdęć, zaparć, niestrawności, bólów brzucha, smolistych stolców, krwawych wymiotów, wrzodziejącego zapalenia jamy ustnej, zaostrzenia przebiegu wrzodziejącego zapalenia jelita i choroby Crohna. Znacznie rzadziej zgłaszane były przypadki zapalenia błony śluzowej żołądka. Podczas przyjmowania NLPZ zgłaszane były także obrzęki, nadciśnienie tętnicze i niewydolność serca. Inne bardzo rzadkie oddziaływania narządowe opisywane w związku ze stosowaniem NLPZ to: zaburzenia nerek i układu moczowego - śródmiąższowe zapalenie nerek; reakcje pęcherzykowe w tym zespół Stevens-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Wyjątkowo, stosowanie NLPZ w czasie ospy wietrznej może wywołać poważne komplikacje dotyczące naskórka i tkanek miękkich. Poniższa lista działań niepożądanych zawiera działania niepożądane zgłaszane podczas badań klinicznych i potwierdzone po wprowadzeniu leku do obrotu lub zgłaszane tylko po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) niedokrwistość; (bardzo rzadko) zahamowanie czynności szpiku kostnego, granulocytopenia, trombocytopenia, neutropenia, niedokrwistość hemolityczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs), nadwrażliwość. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hiperkaliemia. Zaburzenia psychiczne: (bardzo rzadko) depresja, koszmary senne, bezsenność. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy; (bardzo rzadko) parestezje, drżenie, senność, ból głowy, zaburzenia smaku. Zaburzenia oka: (rzadko) zaburzenia widzenia. Zaburzenia ucha i błędnika: (bardzo rzadko) zawroty głowy, szumy uszne. Zaburzenia serca: (rzadko) niewydolność serca; (bardzo rzadko) kołatanie serca. Zaburzenia naczyniowe: (rzadko) nadciśnienie tętnicze, zaostrzone nadciśnienie tętnicze; (bardzo rzadko) zaczerwienienie twarzy, uderzenia gorąca, zapalenie naczyń. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) duszność; (bardzo rzadko) skurcz oskrzeli. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) niestrawność, ból brzucha, nudności, biegunka; (niezbyt często) wzdęcia z oddawaniem gazów, zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcia, wymioty, owrzodzenie jamy ustnej; (rzadko) smoliste stolce, owrzodzenie przewodu pokarmowego, krwawe biegunki, krwawienie z przewodu pokarmowego; (bardzo rzadko) zapalenie jamy ustnej, krwawe wymioty, owrzodzenie żołądka, perforacja przewodu pokarmowego, zaostrzenie wrzodziejącego zapalenia okrężnicy lub choroby Crohna, zapalenie trzustki. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększenie aktywności aminotransferaz; (bardzo rzadko) uszkodzenie wątroby (w tym zapalenie wątroby), zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) świąd, wysypka, zapalenie skóry, pokrzywka; (rzadko) obrzęk naczynioruchowy; (bardzo rzadko) plamica, wyprysk, ciężkie reakcje skórne i błony śluzowej. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi; (bardzo rzadko) zespół nerczycowy, niewydolność nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo rzadko) obrzęk, zmęczenie, skurcze mięśni nóg. Badania diagnostyczne: (bardzo rzadko) zwiększenie masy ciała. Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych podczas badań klinicznych zalicza się zaburzenia żołądka i jelit (niestrawność 7,5%, ból brzucha 6,2%, nudności 1,5% i biegunka 1,5%) oraz w rzadkich przypadkach zawroty głowy. Zgłaszano też występowanie zaburzeń skórnych (w tym świąd i wysypka), nieprawidłowej aktywności enzymów wątrobowych oraz nieprawidłowego stężenia kreatyniny w surowicy. Dane z badań klinicznych oraz dane epidemiologiczne wskazują, że stosowanie niektórych leków z grupy NLPZ (szczególnie w dużych dawkach i długotrwale) może być związane z nieznacznym zwiększeniem ryzyka wystąpienia incydentów zakrzepowych w tętnicach.

Brak jest danych dotyczących skutków przedawkowania aceklofenaku u ludzi. Objawy mogą obejmować: nudności, wymioty, ból żołądka, zawroty głowy, senność i ból głowy. Leczenie: Jeśli zachodzi taka potrzeba, można wykonać płukanie żołądka i podawać węgiel aktywowany w dawkach wielokrotnych. Jeśli to konieczne, można zastosować leki zobojętniające i inne leczenie objawowe dla zaburzeń takich jak niedociśnienie tętnicze, niewydolność nerek, drgawki, podrażnienie przewodu pokarmowego oraz zaburzenia oddychania. Wymuszona diureza, dializa lub hemoperfuzja mogą nie być skuteczne w eliminacji leków z grupy NLPZ z powodu ich dużego współczynnika wiązania z białkami i szerokiemu metabolizmowi.

Aceklofenak jest substancją niesteroidową o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbólowym. Mechanizm działania polega na zahamowaniu syntezy prostaglandyn.

1 tabl. powl. lub 1 sasz. zawiera 100 mg aceklofenaku.