Dorośli: w obu wskazaniach zalecana dawka to 5 mg bisoprololu fumaranu raz/dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg bisoprololu fumaranu raz/dobę. Maks. zalecana dawka wynosi 20 mg raz/dobę. We wszystkich przypadkach dawkowanie jest ustalane indywidualnie w zależności od częstości rytmu serca i reakcji na leczenie. Czas trwania leczenia w obu wskazaniach. Leczenie bisoprololem jest na ogół leczeniem długotrwałym. Nie zaleca się nagłego przerywania leczenia bisoprololem ze względu na możliwość przemijającego nasilenia objawów choroby. Zwłaszcza u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, nie należy nagle odstawiać produktu leczniczego. Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki dobowej. Niewydolność wątroby lub nerek. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby lub nerek zwykle nie ma potrzeby modyfikowania dawkowania. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (Cl_Cr < 20 ml/min) oraz u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, nie należy stosować dawki większej niż 10 mg bisoprololu na dobę. Doświadczenie ze stosowaniem bisoprololu u pacjentów poddawanych dializie jest ograniczone; nie ma jednak dowodów na konieczność modyfikowania dawkowania. Osoby w podeszłym wieku. Nie jest konieczne modyfikowanie dawki. Dzieci i młodzież. Ze względu na brak doświadczenia klinicznego ze stosowaniem bisoprololu u dzieci i młodzieży, nie zaleca się jego stosowania w tej grupie wiekowej.

Stwierdzona nadwrażliwość na bisoprolol lub związki należące do tej samej grupy chemicznej, ostra niewydolność serca lub okresy dekompensacji niewydolności serca wymagające stosowania dożylnej terapii inotropowej, wstrząs kardiogenny, blok przedsionkowo-komorowy II i III°, zespół chorego węzła zatokowego, blok przedsionkowo-zatokowy, znaczne zwolnienie tętna przed rozpoczęciem leczenia poniżej 50 skurczów/min., silnie obniżone ciśnienie tętnicze krwi, kwasica metaboliczna, ciężka astma oskrzelowa, ciężkie przewlekłe obturacyjne zaburzenia czynności płuc, późne stadium choroby zarostowej tętnic obwodowych lub zespół Raynauda, nieleczony guz chromochłonny nadnerczy. jednoczesne podawanie inhibitorów MAO (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B).Nie należy podawać dzieciom ze względu na brak badań w tej grupie wiekowej.

Cukrzyca, nadczynność tarczycy, długie głodówki, przebyte ciężkie reakcje uczuleniowe lub trwające leczenie odczulające, niewydolność serca, choroby naczyń obwodowych, blok przedsionkowo-komorowy I°z bólami w klatce piersiowej, dusznica bolesna naczynioruchowa z napadami bólowymi w spoczynku, łuszczyca lub łuszczyca w wywiadzie, chromochłonny guz rdzenia nadnerczy, zaawansowana niewydolność nerek lub wątroby. W początkowym okresie leczenia lek może ograniczać zdolność pacjenta do kierowania pojazdami mechanicznymi, obsługi maszyn lub pracy bez pewnego oparcia. Leczenia bisoprololem nie należy przerywać nagle. Lek należy odstawiać powoli, zmniejszając dawkę stopniowo w ciągu około 1 tyg.

Ze względu na brak badań w tej grupie bisoprololu nie należy stosować u kobiet w okresie ciąży i karmienia piersią.

Uczucie zmęczenia, zawroty głowy, bóle głowy oraz zaburzenia snu, depresja, niekiedy zaburzenia czucia, mrowienie i uczucie zimna w kończynach, parestezje, rzadko - zaburzenia widzenia, zapalenie spojówek, osłabienie łzawienia, nadmierne obniżenie ciśnienia krwi, hipotonia ortostatyczna, bradykardia, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, nasilenie niewydolności serca i zatrzymywanie płynów w kończynach, duszność wysiłkowa, nasilenie dolegliwości u pacjentów z chromaniem przestankowym lub zespołem Raynaud'a, rzadko - duszności u pacjentów ze skłonnością do skurczu oskrzeli, utrata apetytu, biegunka, zaparcia, mdłości i wymioty, bóle brzucha, bóle mięśni i stawów, osłabienie mięśni, skurcze mięśni, w pojedynczych przypadkach zapalenia jedno- lub wielostawowe, skórne reakcje uczuleniowe np. zaczerwienienie, świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło słoneczne, pokrzywka, poty, ujawnienie się łuszczycy, pogorszenie jej przebiegu lub wysypki łuszczycopodobne, rzadko - zaburzenia libido i potencji, ujawnienie się cukrzycy utajonej lub pogorszenie cukrzycy objawowej. W przypadku długotrwałych głodówek, ścisłych postów lub dużych obciążeniach fizycznych mogą wystąpić stany hipoglikemii. W rzadkich przypadkach dochodzi do zwiększenia stężenia lipidów w surowicy. W pojedynczych przypadkach obserwowano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy (A1AT, AspAT) i/lub zapalenie wątroby.

Lek z grupy β-adrenolityków o wysokiej selektywności w stosunku do receptorów β₁, pozbawiony wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej. Działa chronotropowo ujemnie, wydłuża czas przewodzenia w węźle AV, zmniejsza pojemność minutową, przez co obniża ciśnienie tętnicze krwi u chorych na nadciśnienie tętnicze. Nie wykazuje ujemnego działania inotropowego. Przez zmniejszenie zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen zmniejsza częstość epizodów bólowych i zwiększa tolerancję wysiłku w dławicy piersiowej. Zmniejsza również aktywność reninową osocza. Wybiórcza blokada receptorów adrenergicznych β₁ w sercu zmniejsza ryzyko występowania działań niepożądanych związanych z obwodowym działaniem leku w porównaniu z lekami nieselektywnymi. Po podaniu doustnym, prawie w całości jest wchłaniany z przewodu pokarmowego, a jego biodostępność wynosi ok. 90%. Około 50% dawki jest metabolizowane w wątrobie i wydalane z moczem w postaci metabolitów, a 50% jest wydalane z moczem w postaci nie zmienionej. T_0,5 wynosi 10-12 h.

1 tabl. powl. zawiera 5 mg lub 10 mg fumaranu bisoprololu.