Dawkowanie. Zalecana dawka odewiksybatu to 40 µg/kg mc. podawane doustnie raz/dobę rano. Liczba kaps. produktu potrzebna do uzyskania dawki nominalnej 40 µg/kg mc./dobę: mc. 4 do <7,5 kg - 1 kaps. 200 µg; mc. 7,5 do <12,5 kg - 2 kaps. 200 µg lub 1 kaps. 400 µg; mc. 12,5 do <17,5 kg - 3 kaps. 200 µg; mc. 17,5 do <25,5 kg - 4 kaps. 200 µg lub 2 kaps. 400 µg; mc. 25,5 do <35,5 kg - 6 kaps. 200 µg lub 3 kaps. 400 µg; mc. 35,5 do <45,5 kg - 8 kaps. 200 µg lub 4 kaps. 400 µg; mc. 45,5 do <55,5 kg - 10 kaps. 200 µg lub 5 kaps. 400 µg; mc. ≥55,5 kg - 12 kaps. 200 µg lub 6 kaps. 400 µg. Zwiększanie dawki. Po rozpoczęciu leczenia odewiksybatem u niektórych pacjentów może stopniowo zmniejszać się nasilenie świądu i stężenie kwasów żółciowych w surowicy. Jeśli po 3 m-cach ciągłego leczenia nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi klinicznej, dawkę można zwiększyć do 120 µg/kg mc./dobę. Liczba kaps. produktu potrzebna do uzyskania dawki nominalnej 120 µg/kg mc./dobę: mc. 4 do <7,5 kg - 1 kaps. 600 µg; mc. 7,5 do <12,5 kg - 2 kaps. 600 µg lub 1 kaps. 1200 µg; mc. 12,5 do <17,5 kg - 3 kaps. 600 µg; mc. 17,5 do <25,5 kg - 4 kaps. 600 µg lub 2 kaps. 1200 µg; mc. 25,5 do <35,5 kg - 6 kaps. 600 µg lub 3 kaps. 1200 µg; mc. 35,5 do <45,5 kg - 8 kaps. 600 µg lub 4 kaps. 1200 µg; mc. 45,5 do <55,5 kg - 10 kaps. 600 µg lub 5 kaps. 1200 µg; mc. ≥55,5 kg - 12 kaps. 600 µg lub 6 kaps. 1200 µg. W przypadku pacjentów, którzy nie wykazują korzyści klinicznych po 6 m-cach ciągłego codziennego leczenia odewiksybatem, należy rozważyć inne leczenie. Pominięcie dawki. W przypadku pominięcia dawki odewiksybatu pacjent powinien przyjąć pominiętą dawkę jak najszybciej, ale tak aby nie przekroczyć 1 dawki/dobę. Zaburzenia czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie jest wymagane dostosowanie dawki produktu leczniczego. Brak dostępnych danych klinicznych dotyczących stosowania odewiksybatu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub ze schyłkową niewydolnością nerek (ang. ESRD), którzy wymagają hemodializy. Zaburzenia czynności wątroby. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie jest wymagane dostosowanie dawki produktu leczniczego. Brak dostępnych danych dotyczących pacjentów z PFIC i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stopień C w skali Childa-Pugha). U takich pacjentów niezbędna może być dodatkowa kontrola pod kątem działań niepożądanych po podaniu odewiksybatu. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności odewiksybatu u dzieci <6 m-cy. Dane nie są dostępne.

Odewiksybat można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. Większe kaps. 200 µg i 600 µg należy otworzyć i wsypać ich zawartość do jedzenia, ale można je także połykać w całości. Mniejsze kaps. 400 µg i 1200 µg należy połykać w całości, ale można je także otworzyć i wsypać ich zawartość do jedzenia. W przypadku połykania kaps. w całości pacjent powinien przyjmować je rano i popijać szklanką wody. W przypadku otwierania kapsułek pacjent powinien: umieścić w miseczce niewielką ilość (30 ml/2 łyżki) półpłynnego produktu spożywczego (jogurt, mus jabłkowy, owsianka, puree z banana lub marchewki, budyń czekoladowy lub kleik ryżowy). Produkt spożywczy powinien mieć temperaturę pokojową lub być schłodzony; przytrzymując kapsułkę za oba końce w pozycji poziomej, przekręcić je w przeciwnych kierunkach, by otworzyć kapsułkę i wysypać jej zawartość do miseczki. Kaps. należy delikatnie postukać, aby wysypać całą zawartość; powtórzyć powyższą czynność, jeśli dawka wymaga użycia więcej niż 1 kaps.; delikatnie zmieszać łyżeczką zawartość kaps. z półpłynnym produktem spożywczym; przyjąć całą dawkę bezpośrednio po zmieszaniu. Mieszaniny nie wolno zostawiać na później; po przyjęciu dawki wypić szklankę wody; wyrzucić puste kaps.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Mechanizm działania odewiksybatu wymaga zachowania jelitowo-wątrobowego krążenia kwasów żółciowych i transportu soli żółciowych do kanalików żółciowych włosowatych. Choroby, leki lub zabiegi chirurgiczne, które zaburzają perystaltykę przewodu pokarmowego albo jelitowo-wątrobowe krążenie kwasów żółciowych, w tym transport soli żółciowych do kanalików żółciowych włosowatych, mogą zmniejszać skuteczność odewiksybatu. Z tego względu, np. pacjenci z PFIC2 z całkowitym brakiem lub niewystarczającą funkcją białka pompy eksportu kwasów żółciowych (ang. BSEP) (tj. pacjenci z PFIC2 podtypu BSEP3), nie wykazują reakcji na odewiksybat. Brak jest danych lub istnieją tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące odewiksybatu w podtypach PFIC innych niż 1 i 2. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stopień C w skali Childa-Pugha). W przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy rozważyć okresowe badania czynności wątroby. Często zgłaszanym działaniem niepożądanym podczas leczenia odewiksybatem jest biegunka. Biegunka może prowadzić do odwodnienia. Należy regularnie kontrolować pacjentów, by zapewnić im odpowiednie nawodnienie podczas epizodów biegunki. W badaniach klinicznych u niektórych pacjentów otrzymujących odewiksybat obserwowano podwyższone wyniki badań czynności wątroby. W przypadku wszystkich pacjentów przed włączeniem produktu zaleca się ocenę wyników badań czynności wątroby (AspAT/AlAT, γ-glutamylotransferazy, fosfatazy alkalicznej i bilirubiny całkowitej) razem z kontrolą zgodnie ze standardową praktyką kliniczną. U pacjentów z podwyższonymi parametrami czynności wątroby należy rozważyć częstszą kontrolę. W przypadku wszystkich pacjentów przed włączeniem produktu zaleca się ocenę stężenia wit. rozpuszczalnych w tłuszczach (wit. A, D, E) oraz międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR) razem z kontrolą zgodnie ze standardową praktyką kliniczną. Leczenie odewiksybatem może wpływać na wchłanianie produktów leczniczych rozpuszczalnych w tłuszczach, w tym lipofilowych doustnych środków antykoncepcyjnych. Produkt leczniczy nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Odewiksybat jest substratem transportera wypływu, tj. glikoproteiny P (P-gp). U zdrowych dorosłych jednoczesne podawanie itrakonazolu, silnego inhibitora P-gp, prowadziło do większej o ok. 50-60% ekspozycji na odewiksybat w osoczu po podaniu pojedynczej dawki 7200 µg odewiksybatu. Wzrost ten nie jest istotny klinicznie. W warunkach in vitro nie stwierdzono żadnych innych potencjalnie istotnych interakcji zależnych od transportera. W warunkach in vitro odewiksybat nie indukował enzymów CYP. Badania in vitro wykazały, że odewiksybat jest inhibitorem CYP3A4/5. U zdrowych dorosłych jednoczesne stosowanie odewiksybatu zmniejszało pole pod krzywą (AUC) doustnego midazolamu (substratu CYP3A4) o 30% i ekspozycję na 1-OH-midazolam o mniej niż 20%, czego nie uważa się za istotne klinicznie. Nie przeprowadzono badań interakcji z UDCA ani ryfampicyną. Nie przeprowadzono badań interakcji z doustnymi hormonalnymi środkami antykoncepcyjnymi ani innymi lipofilowymi produktami leczniczymi. Nie można wykluczyć, że jednoczesne stosowanie odewiksybatu może mieć wpływ na wchłanianie doustnych środków antykoncepcyjnych. W badaniach klinicznych u niektórych pacjentów otrzymujących odewiksybat obserwowano zmniejszone stężenie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. Należy kontrolować stężenie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji u dzieci i młodzieży. Nie oczekuje się żadnych różnic między populacją osób dorosłych a populacją dzieci i młodzieży.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny w trakcie leczenia produktem stosować skuteczną metodę antykoncepcji. Ponieważ odewiksybat może wpływać na wychwyt lipofilowych doustnych środków antykoncepcyjnych, należy stosować barierową metodę antykoncepcji. Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania odewiksybatu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję. Nie zaleca się stosowania produktu w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. Nie wiadomo, czy odewiksybat lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego. Brak wystarczających danych dotyczących przenikania odewiksybatu do mleka zwierząt. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie produktem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Brak dostępnych danych dotyczących ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na płodność lub reprodukcję.

Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym była biegunka, obserwowana u 7% pacjentów. Działania niepożądane obserwowane w badaniach klinicznych u pacjentów z PFIC w wieku od 4 m-cy do 25 lat (mediana 3 lata 7 m-cy). Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, ból brzucha - w tym ból w nadbrzuszu, biegunka krwotoczna, luźne stolce. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) hepatomegalia. Działania niepożądane dotyczące układu pokarmowego występowały z częstością 11% u pacjentów otrzymujących produkt. Działania niepożądane w postaci biegunki, bólu brzucha i luźnych stolców trwały krótko, w większości przez ≤5 dni; mediana czasu do 1. wystąpienia wynosiła 16 dni. Wszystkie zgłaszane działania miały charakter łagodny do umiarkowanego i nie miały ciężkiego nasilenia. U dwóch pacjentów wystąpiło działanie niepożądane w postaci istotnej klinicznie biegunki, definiowanej jako biegunka utrzymująca się przez 21 dni lub dłużej bez innej etiologii, o ciężkim nasileniu, wymagająca hospitalizacji lub stanowiąca istotne zdarzenie natury medycznej, bądź której towarzyszyło odwodnienie wymagające doustnego lub dożylnego podawania płynów i/lub zastosowania innej interwencji medycznej. Przerwanie leczenia z powodu biegunki zgłoszono u 4% pacjentów, a odstawienie produktu z powodu biegunki u 1%.

Przedawkowanie może powodować objawy wynikające ze zbyt dużego natężenia znanego działania farmakodynamicznego produktu leczniczego - głównie biegunkę i dolegliwości dotyczące układu pokarmowego; maks. dawka podawana zdrowym osobom w ramach badań klinicznych wynosiła 10 000 µg odewiksybatu w pojedynczej dawce, czemu nie towarzyszyły żadne niepożądane skutki. W przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe, a w razie konieczności leczenie wspomagające.

Odewiksybat jest odwracalnym, silnym, selektywnym inhibitorem transportera kwasów żółciowych w jelicie krętym (ang. IBAT). Odewiksybat działa miejscowo w dystalnym odcinku jelita krętego, gdzie zmniejsza wychwyt zwrotny kwasów żółciowych i zwiększa klirens kwasów żółciowych przez jelito grube, co prowadzi do zmniejszenia stężenia kwasów żółciowych w surowicy. Stopień zmniejszenia stężenia kwasów żółciowych w surowicy nie koreluje z ogólnoustrojową farmakokinetyką.

1 kaps. twarda zawiera seskwihydrat odewiksybatu co odpowiada 200 µg, 400 µg, 600 µg lub 1200 µg odewiksybatu.