Dorośli: 500-1500 mg/dobę. Dzieci: 5000-1000 mg/dobę.

Tabl. mus. należy rozpuścić w szklance wody (około 200 ml) i wypić bezpośrednio po rozpuszczeniu. Tabl. mus. mogą być przyjmowane z posiłkiem lub bez posiłku.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Choroby i/lub schorzenia powodujące hiperkalcemię i/lub zwiększenie wydalania wapnia z moczem. Zwapnienie nerek, kamica nerkowa.

U pacjentów z nieznacznym zwiększeniem wydalania wapnia w moczu (większym niż 300 mg/24 h lub 7,5 mmol/24 h), lub kamicą dróg moczowych w wywiadzie, wymagane jest monitorowanie wydalania wapnia z moczem. Jeśli okaże się to konieczne, należy zmniejszyć dawkę wapnia lub zaprzestać jego stosowania. Pacjentom ze skłonnością do tworzenia się kamieni w drogach moczowych zaleca się przyjmowanie większej ilości płynów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, sole wapnia powinny być przyjmowane pod kontrolą lekarza i należy monitorować stężenie wapnia i fosforanów w surowicy krwi. W okresie leczenia dużymi dawkami, a szczególnie podczas jednoczesnego leczenia wit. D istnieje ryzyko wystąpienia hiperkalcemii z następowym zaburzeniem czynności nerek. U tych pacjentów zaleca się kontrolę stężenia wapnia w surowicy oraz monitorowanie czynności nerek. Z danych literaturowych wynika, że możliwe jest zwiększenie wchłaniania glinu z solami cytrynianowymi. Tabletki mus. (zawierające kwas cytrynowy) należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, szczególnie, gdy otrzymują oni również preparaty zawierające glin. 1 tabl. zawiera aspartam, źródło fenyloalaniny w ilości równoważnej 15 mg/dawkę i może być szkodliwa dla osób z fenyloketonurią. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. 1 tabl. 500 mg zawiera 2,976 mmol (równoważne 68,45 mg) sodu. Tabletki mus. należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci. Informacja dla pacjentów z cukrzyca: 1 tabl. mus. zawiera 0,002 jednostki chlebowe, dlatego produkt może być stosowany u pacjentów z cukrzycą. Produkt nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Tiazydowe leki moczopędne zmniejszają wydalanie wapnia z moczem. Z powodu ryzyka wystąpienia hiperkalcemii, stężenie wapnia w surowicy powinno być regularnie monitorowane w przypadku równoczesnego stosowania tiazydowych leków moczopędnych. Kortykosteroidy stosowane ogólnie zmniejszają wchłanianie wapnia. Podczas jednoczesnego stosowania może być konieczne zwiększenie dawki. Tetracykliny podawane jednocześnie z preparatami zawierającymi wapń mogą być niezbyt dobrze wchłaniane. Dlatego preparaty zawierające tetracykliny powinny być podawane przynajmniej 2 h przed lub 4-6 h po doustnym zażyciu wapnia. Hiperkalcemia spowodowana leczeniem preparatami zawierającymi wapń może powodować zwiększenie toksyczności glikozydów nasercowych. Pacjentów należy monitorować uwzględniając wyniki EKG oraz stężenie wapnia w surowicy. W przypadku jednoczesnego zażywania bisfosfonianów lub fluorku sodu preparaty te powinny być przyjmowane przynajmniej 3 h przed zażyciem preparatu, ponieważ żołądkowo-jelitowe wchłanianie zarówno bisfosfonianów, jak i fluorku sodu może być zmniejszone. Kwas szczawiowy (zawarty w szpinaku i rabarbarze) i kwas fitynowy (zawarty w pełnych ziarnach zbóż) mogą hamować wchłanianie wapnia poprzez formowanie nierozpuszczalnych związków z jonami wapnia. Pacjenci nie powinni przyjmować preparatów zawierających wapń w ciągu 2 h od spożycia produktów bogatych w kwas szczawiowy i kwas fitynowy.

Zalecana dobowa dawka wapnia (włączając żywność i suplementy) dla kobiet w prawidłowo przebiegającej ciąży i laktacji wynosi 1000-1300 mg. W okresie ciąży dawka dobowa wapnia nie powinna być większa niż 1500 mg. Znacząca ilość przyjmowanego wapnia jest wydzielana do mleka kobiecego podczas laktacji, co nie powoduje żadnych działań niepożądanych u noworodka. Podczas ciąży i w okresie laktacji, tabl. mus. może być stosowany w przypadku niedoboru wapnia.

Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) nadwrażliwość z objawami, takimi jak wysypka, świąd, pokrzywka; (bardzo rzadko) zgłaszano pojedyncze przypadki uogólnionych reakcji alergicznych (reakcje anafilaktyczne, obrzęk twarzy, obrzęk naczynioruchowy). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) hiperkalcemia, zwiększenie wydalania wapnia w moczu. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) wzdęcia, zaparcia, biegunka, nudności, wymioty, bóle brzucha.

Przedawkowanie prowadzi do hiperkalcemii i zwiększenia wydalania wapnia w moczu. Objawy hiperkalcemii mogą obejmować: nudności, wymioty, pragnienie, wzmożone pragnienie, wielomocz, odwodnienie i zaparcia. Długotrwałe przedawkowanie prowadzące do hiperkalcemii może powodować zwapnienie naczyń krwionośnych i narządów wewnętrznych. Suplementacja wapnia w ilościach większych niż 2000 mg/dobę przez kilka m-cy stanowi wartość progowa, i może być przyczyną zatrucia. Postępowanie w przypadku przedawkowania: W przypadku zatrucia należy natychmiast przerwać leczenie i uzupełnić niedobór płynów. W przypadku długotrwałego przedawkowania z hiperkalcemią należy w pierwszym okresie zastosować nawodnienie roztworem soli. Następnie można zastosować diuretyki pętlowe (np. furosemid), aby zwiększyć wydalanie wapnia i zapobiec zwiększeniu objętości płynów. Należy jednak unikać podawania tiazydowych leków moczopędnych. U pacjentów z niewydolnością nerek nawodnienie jest nieskuteczne i pacjenci tacy powinni zostać poddani dializom. W przypadku utrzymującej się hiperkalcemii należy wykluczyć czynniki predysponujące np. hiperwitaminoza wit. A lub D, pierwotna nadczynność przytarczyc, nowotwory, niewydolność nerek lub unieruchomienie.

Wapń jest podstawowym składnikiem mineralnym, niezbędnym do budowania kości oraz utrzymania równowagi elektrolitowej w organizmie i właściwego funkcjonowania wielu mechanizmów regulacyjnych.

1 tabl. mus. zawiera 1132 mg wapnia laktoglukonianu i 875 mg wapnia węglanu (co odpowiada 500 mg lub 12,5 mmol jonów wapnia).