Krople dostępne są w dwóch stężeniach: 1% i 2%. Należy podać 1 kroplę produktu leczniczego do chorego oka, jeden raz/dobę, rano. Aby podać produkt, należy: patrząc do góry, delikatnie odciągnąć w dół dolną powiekę oka i podać kroplę produktu. Zamknąć oko na kilka sekund po podaniu. Nie otwierając oka, wytrzeć resztki produktu z powiek. Pojemnik należy zamknąć po każdym użyciu. Zaleca się rozpoczęcie leczenia od podawania jednej kropli produktu o najmniejszym dostępnym stężeniu do chorego oka. Stabilizacja ciśnienia wewnątrzgałkowego z zastosowaniem kropli zawierających karteolol wymaga czasami kilku tyg. Ocenę leczenia, która musi zawierać pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego i badanie rogówki, należy przeprowadzić na początku leczenia, a następnie w regularnych odstępach czasu po upływie około 4 tyg. leczenia. Lekarz okulista może, jeśli uzna to za konieczne, zalecić stosowanie jednego lub kilku dodatkowych leków przeciwjaskrowych (stosowanych miejscowo lub ogólnie) w skojarzeniu z karteololem w postaci kropli. Inne stosowane jednocześnie krople do oczu muszą być podane co najmniej 15 minut przed zastosowaniem produktu leczniczego. Uciśnięcie kanału nosowo-łzowego lub zamknięcie powiek na 2 minuty zmniejsza układowe wchłanianie leku. Może to prowadzić do ograniczenia ogólnoustrojowych działań niepożądanych i zwiększyć działanie miejscowe. Zastępowanie innych leków. Jeśli karteolol w postaci kropli do oczu o przedłużonym uwalnianiu ma zastąpić inny lek przeciwjaskrowy w postaci kropli, stosowanie dotychczas przyjmowanego leku musi zostać przerwane po zakończeniu pełnego dnia leczenia. Stosowanie karteololu w postaci kropli o przedł. uwalnianiu rozpoczynamy od następnego dnia, podając jedną kroplę do chorego oka raz/dobę. Jeśli zastępujemy kilka leków przeciwjaskrowych karteololem, należy przerywać leczenie dotychczas stosowanymi lekami pojedynczo. Jeśli zastępujemy karteololem w postaci kropli leki zwężające źrenice, wówczas po ustąpieniu efektów działania leków miotycznych konieczne może być badanie refrakcji. Decyzji o zastosowaniu leku musi towarzyszyć pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, szczególnie na początku leczenia. Dzieci i młodzież (< 18 lat). Nie przeprowadzono badań klinicznych produktu leczniczego u dzieci i młodzieży, dlatego krople te nie są zalecane do stosowania w tej grupie wiekowej.

Należy brać pod uwagę przeciwwskazania do stosowania leków β-adrenolitycznych o działaniu ogólnym, pomimo tego, że ogólnoustrojowe działania niepożądane leków β-adrenolitycznych podawanych do oka występują tylko w wyjątkowych przypadkach. Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Reaktywne choroby dróg oddechowych, w tym astma oskrzelowa występująca aktualnie lub w przeszłości lub ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc, jawna niewydolność serca. Wstrząs kardiogenny. Blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia niekontrolowany rozrusznikiem. Zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego (w tym blok zatokowo-przedsionkowy), bradykardia zatokowa, nieleczony guz chromochłonny (pheochromocytoma).

Dotyczące oka. Inne leki β-adrenolityczne. Wpływ na ciśnienie wewnątrzgałkowe lub znane działania wynikające z ogólnego blokowania receptorów β-adrenergicznych mogą ulegać nasileniu, gdy karteololu chlorowodorek podaje się pacjentom już przyjmującym ogólnie działające leki blokujące receptory β-adrenergiczne. Należy starannie obserwować odpowiedź tych pacjentów na leczenie. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania dwóch leków blokujących receptory β-adrenergiczne podawanych miejscowo. W przypadku stosowania kropli w celu obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego u pacjentów z ostrą jaskrą z zamkniętym kątem przesączania należy jednocześnie stosować leki zwężające źrenice. U tych pacjentów doraźnym celem leczenia jest powtórne otwarcie kąta przesączania. Wymaga to jednoczesnego stosowania leków miotycznych w celu zwężenia źrenicy, ponieważ karteolol ma niewielki wpływ na źrenicę lub nie wywiera go wcale. Odwarstwienie naczyniówki. Podczas podawania leków zmniejszających wytwarzanie cieczy wodnistej (np. tymololu, acetazolamidu) opisywano przypadki odwarstwienia naczyniówki po zabiegu filtracyjnym. Używanie soczewek kontaktowych. Podczas stosowania leków beta-adrenolitycznych ze względu na zmniejszenie wydzielania łez występuje ryzyko nietolerancji soczewek kontaktowych. Chlorek benzalkoniowy – substancja konserwująca będąca składnikiem produktu, może powodować podrażnienie oczu, odkładać się na soczewkach i odbarwiać miękkie soczewki kontaktowe. Z tego względu nie należy używać miękkich soczewek kontaktowych w trakcie stosowania tego produktu. Przed zastosowaniem produktu należy zdjąć soczewki i nie zakładać ich wcześniej niż 15 minut po zastosowaniu produktu. W trakcie długotrwałego leczenia może zmniejszyć się wrażliwość na karteolol, dlatego w celu zapewnienia skuteczności długotrwałego leczenia raz w roku należy sprawdzić, czy nie występuje tachyfilaksja. Choroby rogówki. Okulistyczne leki β-adrenolityczne mogą powodować suchość oka. Pacjenci z chorobami rogówki powinni być leczeni z zachowaniem ostrożności. Ogólne. Podobnie jak inne produkty lecznicze podawane miejscowo do oka, karteololu chlorowodorek wchłania się też ogólnoustrojowo. Ze względu na zawartość karteololu chlorowodorku, substancji czynnej o działaniu β-adrenolitycznym, podczas stosowania produktu mogą wystąpić te same działania niepożądane ze strony układu sercowo-naczyniowego i płuc, a także inne działania niepożądane, które obserwuje się podczas stosowania produktów leczniczych zawierających β-adrenolityki o działaniu ogólnym. Częstość występowania ogólnych działań niepożądanych po podaniu miejscowym do oka jest mniejsza niż po podaniu ogólnoustrojowym. Informacje na temat zmniejszenia ogólnoustrojowego wchłaniania produktu. Ten produkt leczniczy zasadniczo nie może być stosowany jednocześnie z amiodaronem, niektórymi blokerami kanału wapniowego (beprydyl, werapamil, diltiazem) i lekami β-adrenolitycznymi stosowanymi w leczeniu niewydolności serca. Sportowcy. Należy ostrzec osoby uprawiające sport, że substancja czynna zawarta w tym produkcie może dać pozytywny wynik w testach antydopingowych. Przerwanie leczenia. Nigdy nie należy nagle przerywać leczenia lekami β-adrenolitycznymi stosowanymi ogólnie, szczególnie u pacjentów z dławicą piersiową; nagłe przerwanie leczenia może wywołać poważne zaburzenia rytmu serca, zawał serca i nagły zgon. Dawki należy zmniejszać stopniowo, np. przez okres jednego do dwóch tyg. Choroby serca. U pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego (np. chorobą niedokrwienną serca, dławicą Prinzmetala i niewydolnością serca) oraz niedociśnieniem, leczenie lekami β-adrenolitycznymi należy poddać szczególnie starannej ocenie oraz rozważyć zastosowanie innych substancji czynnych. Pacjenci z chorobami układu sercowo-naczyniowego powinni być obserwowani pod kątem objawów nasilenia tych chorób i wystąpienia działań niepożądanych. Ze względu na wydłużenie czasu przewodzenia leki β-adrenolityczne należy podawać z zachowaniem ostrożności pacjentom z blokiem przedsionkowo-komorowym pierwszego stopnia. Bradykardia. Należy zmniejszyć dawkę, jeśli częstość uderzeń serca w spoczynku zmniejszy się do wartości poniżej 50–55 na minutę, a pacjenci mają objawy związane z bradykardią. Choroby naczyń. Pacjentów z ciężkimi zaburzeniami/chorobami krążenia obwodowego (tj. ciężkimi postaciami choroby Raynauda lub zespołem Raynauda) należy leczyć z zachowaniem ostrożności. Choroby układu oddechowego Po zastosowaniu niektórych leków β-adrenolitycznych przeznaczonych do podania do oka zgłaszano działania niepożądane ze strony układu oddechowego, w tym zgony spowodowane skurczem oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową. Produkt powinien być stosowany z zachowaniem ostrożności u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną postacią POChP i wyłącznie wtedy, gdy spodziewana korzyść przewyższa możliwe ryzyko. Hipoglikemia/cukrzyca. Leki β-adrenolityczne powinny być podawane z zachowaniem ostrożności pacjentom z tendencją do występowania samoistnej hipoglikemii lub pacjentom z niestabilną cukrzycą, ponieważ leki blokujące receptory β-adrenergiczne mogą maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe ostrej hipoglikemii. Guz chromochłonny. Stosowanie leków β-adrenolitycznych w leczeniu nadciśnienia spowodowanego leczonym guzem chromochłonnym wymaga ścisłego kontrolowania ciśnienia tętniczego. Pacjenci w wieku podeszłym lub pacjenci z niewydolnością nerek i/lub wątroby. W tej grupie pacjentów stanowiących grupę zwiększonego ryzyka oraz w sytuacji kiedy leki β-adrenolityczne w postaci kropli do oczu są stosowane jednocześnie z lekami β-adrenolitycznymi podawanymi ogólnie, często konieczna jest modyfikacja dawkowania. Łuszczyca. Opisywano zaostrzenie łuszczycy podczas stosowania leków β-adrenolitycznych. Wskazania do stosowania produktu u pacjentów z łuszczycą powinny być należycie rozpatrzone. Reakcje alergiczne/anafilaktyczne. Podczas stosowania leków β-adrenolitycznych, u pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono atopię lub ciężką reakcję anafilaktyczną na wiele alergenów, może wystąpić zwiększona reaktywność przy powtórnym kontakcie z tymi alergenami. U pacjentów skłonnych do ciężkiej reakcji anafilaktycznej niezależnie od jej przyczyny, zastosowanie leków β-adrenolitycznych może prowadzić do zaostrzenia reakcji anafilaktycznej i oporności na leczenie epinefryną w normalnych dawkach, szczególnie w przypadku stosowania floktafeniny, jodowych środków kontrastowych, środków znieczulających lub leczenia odczulającego. Znieczulenie do zabiegów chirurgicznych. Leki β-adrenolityczne podawane do oczu mogą blokować działanie leków β-adrenergicznych działających ogólnie, np. adrenaliny. Anestezjolog powinien być poinformowany o stosowaniu przez pacjenta karteololu chlorowodorku. Jeśli konieczne jest przerwanie leczenia, 48-h przerwa powinna wystarczyć do odzyskania wrażliwości na katecholaminy. W niektórych sytuacjach leczenie lekami beta-adrenolitycznymi nie powinno być przerywane: u pacjentów z niewydolnością wieńcową zaleca się kontynuowanie leczenia do zabiegu chirurgicznego, ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia objawów związanych z nagłym odstawieniem leków β-adrenolitycznych, w nagłych przypadkach lub jeśli przerwanie leczenia jest niemożliwe, pacjentów należy zabezpieczyć przed zwiększoną aktywnością nerwu błędnego, podając atropinę w premedykacji i w późniejszym czasie, jeśli zajdzie taka potrzeba. Powinno się używać środków znieczulających o jak najmniejszym wpływie depresyjnym na mięsień sercowy i uzupełniać objętość krwi krążącej. Tyreotoksykoza. Leki β-adrenolityczne mogą także maskować objawy nadczynności tarczycy. Leki β-adrenolityczne mogą maskować niektóre objawy tyreotoksykozy, szczególnie objawy sercowo-naczyniowe. Stosowanie tych kropli wiąże się wystąpieniem działań niepożądanych (w szczególności zaburzeń widzenia), które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie prowadzono szczegółowych badań dotyczących interakcji karteololu chlorowodorku z innymi lekami. Krople do oczu. Sporadycznie opisywano rozszerzenie źrenic w wyniku jednoczesnego stosowania leków β-adrenolitycznych podawanych do oczu i adrenaliny (epinefryny). W przypadku jednoczesnego stosowania kropli do oczu zawierających epinefrynę konieczna jest obserwacja okulistyczna (ryzyko rozszerzenia źrenicy). Inne produkty lecznicze. Chociaż po podaniu do oka przenikanie leków β-adrenolitycznych do krwiobiegu jest niewielkie, to jednak istnieje ryzyko wystąpienia interakcji. Z tego względu należy brać pod uwagę interakcje występujące po podaniu leków β-adrenolitycznych o działaniu ogólnym. Istnieje możliwość wystąpienia działań addytywnych, które skutkują obniżeniem ciśnienia tętniczego i/lub wystąpieniem znacznej bradykardii podczas jednoczesnego stosowania leku β-adrenolitycznego podawanego miejscowo do oczu ze stosowanymi doustnie blokerami kanału wapniowego, lekami blokującymi receptory β-adrenergiczne, lekami przeciwarytmicznymi (w tym amiodaronem), glikozydami naparstnicy, parasympatykomimetykami, guanetydyną. Niezalecane terapie skojarzone: Amiodaron. Zaburzenia automatyzmu i przewodzenia (hamowanie kompensacyjnych mechanizmów współczulnych). Antagoniści wapnia (beprydyl, diltiazem i werapamil). Zaburzenia automatyzmu (nadmierna bradykardia, zahamowanie zatokowe), zaburzenia przewodzenia zatokowo-przedsionkowego i przedsionkowo-komorowego oraz niewydolność serca (działanie synergiczne). Takie skojarzone leczenie musi odbywać się pod ścisłą kontrolą kliniczną i kontrolą EKG, szczególnie w przypadku pacjentów w podeszłym wieku i na początku leczenia. Leki β-adrenolityczne stosowane w niewydolności serca. Zwiększone ryzyko występowania działań niepożądanych leków β-adrenolitycznych, szczególnie zwiększenie ryzyka bradykardii. Fingolimod. Nasilenie bradykardii, które może prowadzić do zgonu. Szczególne ryzyko związane jest z lekami β-adrenolitycznymi, ponieważ powstrzymują one mechanizmy kompensacji adrenergicznej. Takie skojarzenie musi być stosowane pod ścisłą kontrolą kliniczną, a pacjenta należy poddać ciągłemu badaniu EKG przez 24 h po podaniu pierwszej dawki. Terapie skojarzone wymagające zachowania szczególnej ostrożności: Lotne środki znieczulające chlorowcowane. Leki β-adrenolityczne zmniejszają kompensacyjną reakcję sercowo-naczyniową (blokada β45adrenergiczna powinna być zniesiona w trakcie zbiegów chirurgicznych za pomocą leków wpływających pobudzająco na receptory β-adrenergiczne). Generalna zasada: nie należy przerywać podawania leków β-adrenolitycznych, ale jeśli jest to konieczne, należy unikać nagłego przerwania ich podawania. Anestezjolog powinien być poinformowany o stosowaniu leków β-adrenolitycznych. Inhibitory cholinoesterazy: donezepil, galantamina, rywastygmina, neostygmina, pirydostygmina, takryna, ambenonium. Ryzyko wystąpienia nadmiernej bradykardii (dodatkowe działania nasilające bradykardię). Konieczny jest stały nadzór kliniczny. Podczas jednoczesnego stosowania leków β-adrenolitycznych w postaci kropli do oczu i chinidyny zgłaszano przypadki nasilenia działania ogólnego leków beta-adrenolitycznych stosowanych w postaci kropli do oczu i zwiększenia ich stężenia w osoczu krwi. Prawdopodobnie było to wynikiem hamowania metabolizmu leków β-adrenolitycznych przez chinidynę (odnotowano dla tymololu). Lidokaina. Po podaniu doż. może wystąpić wzrost stężenia lidokainy we krwi (z powodu jej zmniejszonego klirensu wątrobowego) oraz ryzyko sercowych lub neurologicznych działań niepożądanych. Podczas stosowania tego połączenia oraz po zaprzestaniu leczenia lekiem β-adrenolitycznym należy prowadzić obserwację kliniczną i wykonywać badanie EKG, a także kontrolować poziom lidokainy w osoczu. W razie konieczności należy zmodyfikować schemat dawkowania lidokainy. Baklofen. Nasilenie działania zmniejszającego ciśnienie tętnicze krwi. Należy monitorować ciśnienie tętnicze krwi i dostosować dawkę leku przeciwnadciśnieniowego, jeśli zachodzi taka konieczność. Klonidyna i inne działające ośrodkowo leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego (alfametylodopa, guanfacyna, moksonidyna, rylmenidyna). W przypadku nagłego przerwania terapii lekami stosowanymi w leczeniu nadciśnienia tętniczego działającymi ośrodkowo następuje znaczący wzrost ciśnienia tętniczego. Należy unikać nagłego przerywania leczenia tymi lekami. Konieczny jest nadzór kliniczny. Insulina, pochodne sulfonylomocznika o działaniu hipoglikemizującym, glinidy. Wszystkie leki β-adrenolityczne mogą maskować objawy hipoglikemii: kołatanie serca i częstoskurcz. Większość niekardioselektywnych leków β-adrenolitycznych zwiększa częstość i nasilenie hipoglikemii. Należy ostrzec pacjentów i zalecić zwiększenie częstości samodzielnych pomiarów stężenia glukozy we krwi zwłaszcza na początku leczenia. Produkty lecznicze powodujące torsade de pointes. Leki przeciwarytmiczne klasy Ia (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid) i klasy III (amiodaron, dofetylid, ibutylid, sotalol), niektóre neuroleptyki: fenotiazyny (chloropromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, tryfluoperazyna), benzamidy (amisulpryd, sulpryd, tiapryd, sultopryd), butyrofenony (droperydol, haloperydol), inne neuroleptyki (pimozyd) i inne produkty lecznicze takie jak: beprydyl, cyzapryd, difemanil, erytromycyna iv, winkamina iv, mizolastyna, halofantryna, sparfloksacyna, petamidyna, moksyfloksacyna itp. Zwiększone ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu, szczególnie torsade de pointes. Konieczny jest nadzór kliniczny i elektrokardiograficzny. Propafenon. Zaburzenia kurczliwości, automatyzmu i przewodzenia (hamowanie kompensacyjnego mechanizmu współczulnego). Konieczny jest nadzór kliniczny i elektrokardiograficzny. Terapie skojarzone do rozważenia: Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) o działaniu ogólnym, w tym selektywne inhibitory COX₂. Zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego (NLPZ hamują działanie prostaglandyn rozszerzających naczynia, a pirazolowe niesteroidowe leki przeciwzapalne powodują zatrzymanie sodu i wody w organizmie). Leki α adrenolityczne stosowane w urologii: alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulozyna, terazosyna. Nasilenie działania obniżającego ciśnienie, ryzyko zwiększenia niedociśnienia ortostatycznego. Amifostyna. Nasilenie działania obniżającego ciśnienie tętnicze krwi. Dipirydamol. Po doż. podaniu dipirydamolu występuje nasilenie działania obniżającego ciśnienie tętnicze krwi. Antagoniści wapnia (pochodne dihydropirydyny). Niedociśnienie, niewydolność serca u pacjentów z ukrytą lub niestabilną niewydolnością serca (inotropowo ujemne działanie pochodnych dihydropirydyny in vitro, o zmiennym stopniu nasilenia w zależności od produktu, i możliwe nasilenie inotropowo ujemnego działania leków β-adrenolitycznych). Obecność leku β-adrenolitycznego może także zmniejszyć odruchową reakcję współczulną, która pojawia się w przypadku nadmiernej odpowiedzi hemodynamicznej. Leki przeciwdepresyjne: pochodne imipraminy (trójpierścieniowe), leki przeciwpsychotyczne. Działanie przeciwnadciśnieniowe i zwiększenie ryzyka wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego (działanie addytywne). Meflochina, pilokarpina. Ryzyko nadmiernej bradykardii (nasilenie bradykardii).

Chociaż przenikanie leków β-adrenolitycznych do krwiobiegu po ich wkropleniu do oka jest mniejsze niż po podaniu ogólnym, to jednak można się go spodziewać. Brak odpowiednich badań karteololu chlorowodorku u kobiet w ciąży. Karteololu chlorowodorek nie powinien być stosowany w okresie ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Informacje dotyczące metod zmniejszenia ogólnoustrojowego wchłaniania produktu leczniczego. Wyniki badań epidemiologicznych nie ujawniły wywoływania wad wrodzonych, ale wykazały ryzyko wewnątrzmacicznego opóźnienia wzrostu w przypadku doustnego podawania leków β-adrenolitycznych. Ponadto obserwowano przedmiotowe i podmiotowe objawy blokady receptorów β-adrenergicznych (np. bradykardię, niedociśnienie, zaburzenia oddechowe i hipoglikemię) u noworodków, których matki otrzymywały leki β-adrenolityczne do czasu porodu. Jeśli produkt leczniczy podaje się do momentu porodu, noworodka należy starannie monitorować w ciągu pierwszych dni życia. β-adrenolityki są wydzielane z mlekiem matki. Jednakże podczas stosowania karteololu chlorowodorku w dawkach terapeutycznych w postaci kropli do oczu nie jest prawdopodobne uzyskanie w mleku stężeń wystarczających do wywołania klinicznych objawów blokady β-adrenergicznej u niemowlęcia. Informacje dotyczące metod zmniejszenia ogólnoustrojowego wchłaniania preparatu.

Podobnie jak inne leki stosowane miejscowo do oczu, karteololu chlorowodorek jest wchłaniany do krążenia ogólnego. Może to wywołać działania niepożądane zbliżone do obserwowanych w przypadku leków β-adrenolitycznych działających ogólnie. Częstość występowania ogólnych działań niepożądanych po podaniu miejscowym do oczu jest mniejsza niż po podaniu ogólnoustrojowym. Wymienione działania niepożądane obejmują działania obserwowane dla całej klasy leków β-adrenolitycznych podawanych do oczu. Niżej wymienione działania niepożądane opisywano w trakcie badań klinicznych lub po wprowadzeniu do obrotu kropli do oczu zawierających karteolol. Podczas stosowania okulistycznych leków β-adrenolitycznych obserwowano dodatkowe działania niepożądane, które mogą potencjalnie wystąpić podczas terapii produktem leczniczym. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) układowe reakcje alergiczne, w tym obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, miejscowe i uogólnione wysypki, świąd, reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) hipoglikemia. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) bezsenność, depresja, koszmary nocne, utrata pamięci. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) zawroty głowy; (nieznana) omdlenia, udar naczyniowy mózgu, niedokrwienie mózgu, nasilenie objawów przedmiotowych i podmiotowych miastenii, parestezje i ból głowy. Zaburzenia oka: (często) objawy przedmiotowe i podmiotowe podrażnienia oczu (np. palenie, pieczenie, swędzenie, łzawienie, zaczerwienienie), przekrwienie spojówek, zapalenie spojówek, zapalenie rogówki; (nieznana) zapalenie powiek, niewyraźne widzenie i odwarstwienie naczyniówki po zabiegu filtracyjnym, zmniejszona wrażliwość rogówki, suchość oczu, erozja rogówki, opadanie powiek, podwójne widzenie. Zmiany refrakcji (w niektórych przypadkach z powodu odstawienia leku zwężającego źrenice). U niektórych pacjentów z poważnym uszkodzeniem rogówki zgłaszano bardzo rzadkie przypadki zwapnienia rogówki związane ze stosowaniem kropli do oczu z zawartością fosforanów. Zaburzenia serca: (nieznana) bradykardia, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca, obrzęki, zaburzenia rytmu serca, zastoinowa niewydolność serca, blok przedsionkowo-komorowy, zatrzymanie akcji serca, niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) niedociśnienie, objaw Raynauda, zimne dłonie i stopy. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (nieznana) skurcz oskrzeli (zwłaszcza u pacjentów z występującą uprzednio chorobą spastyczną oskrzeli), duszność, kaszel. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) zaburzenia smaku; (nieznana) nudności, niestrawność, biegunka, suchość w jamie ustnej, bóle brzucha, wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) łysienie, wysypka łuszczycopodobna lub nasilenie łuszczycy, wysypka skórna. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) bóle mięśni, skurcze mięśni: (nieznana) toczeń rumieniowaty układowy, chromanie. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (nieznana) zaburzenia seksualne, obniżone libido, impotencja. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) astenia/zmęczenie. Badania diagnostyczne: (rzadko) pozytywny wynik badania na obecność przeciwciał przeciwjądrowych.

Chociaż ilość leków β-adrenolitycznych przenikająca do krwiobiegu po wkropleniu do oka jest niewielka, to jednak należy wziąć pod uwagę ryzyko przedawkowania. Istnieją ograniczone dane na temat przedawkowania po podaniu do oka. W razie przypadkowego przedawkowania produktu po stosowaniu do oka należy przepłukać oko jałowym roztworem chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%). Po przypadkowym podaniu doust. lub niewłaściwym użyciu produktu, objawy i działania, które należy podjąć są takie same jak po przedawkowaniu leków β-adrenolitycznych stosowanych ogólnie.

Karteolol jest niekardioselektywnym lekiem β-adrenolitycznym o częściowym działaniu agonistycznym (umiarkowana, wewnętrzna aktywność sympatykomimetyczna – ISA) i nieznacznym działaniu stabilizującym błony (działanie znieczulające miejscowo, chinidynopodobne). Dotyczące oka. Karteololu chlorowodorek w postaci kropli do oczu zmniejsza ciśnienie wewnątrzgałkowe (niezależnie od obecności jaskry), poprzez zmniejszenie wydzielania cieczy wodnistej. Działanie produktu jest widoczne zazwyczaj po około 30 minutach od wkroplenia. Maks. działanie występuje między 2. a 4. h po podaniu i utrzymuje się po 24 h. Stabilny efekt obniżający ciśnienie wewnątrzgałkowe nie zmienia się z upływem czasu: może utrzymywać się przez rok. Wrażliwość na karteololu chlorowodorek może jednak zmniejszyć się, szczególnie po dłuższym stosowaniu. Produkt praktycznie nie zmienia średnicy źrenicy i nie wpływa na akomodację. Produkt zawiera rozpuszczalny w wodzie polimer (kwas alginowy) o właściwościach fizycznych (takich jak bioadhezja i interakcje jonowe), które umożliwiają zmniejszenie częstości podawania do jednokrotnego /dobę.

1 ml kropli o przedł. uwalnianiu zawiera 20 mg chlorowodorku karteololu.