Chorobowo zmienione miejsca pokrywać cienką warstwą maści 3-5x/dobę lub nakładać maść w opatrunku zamkniętym.

Nadwrażliwość na chlorotetracyklinę, jak również na wszystkie substancje z grupy tetracyklin lub na substancję pomocniczą preparatu. Nie stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

W trakcie leczenia przeciwwskazane jest opalanie. Lek daje żółte świecenie w świetle nadfioletowym (np. światło w dyskotece). Należy zwracać szczególną uwagę na termin ważności leku. Nie stosować leku przeterminowanego.

Brak jest szczegółowych danych literaturowych na temat interakcji chlorotetracykliny stosowanej miejscowo wraz z innymi lekami stosowanymi na skórę. Doustnie nie zaleca się podawania chlorotetracykliny jednocześnie z penicylinami, cefalosporynami, ryfampicyną, antybiotykami aminoglikozydowymi, antybiotykami β-laktamowymi, erytromycyną, triacetylooleandomycyną, chloramfenikolem, sulfonamidami, pochodnymi fenotiazyny, fenytoiną, karbamazepiną, barbituranami. Ograniczone zostaje w ten sposób ryzyko wystąpienia oporności krzyżowej oraz hepatotoksyczności.

Brak wystarczających dowodów dotyczących bezpieczeństwa stosowania chlorotetracykliny miejscowo na skórę u kobiet w ciąży, dlatego leku nie należy stosować u kobiet w ciąży, chyba że będzie to niezbędne, po rozważeniu korzyści do ryzyka. W zakresie stężeń terapeutycznych (dawka jednorazowa, dawka łączna stosowana w standardowej terapii) chlorotetracyklina nie posiada właściwości teratogennych i embriotoksycznych. Nie zostało określone bezpieczeństwo stosowania u kobiet karmiących piersią. Ze względu na właściwości lipofilowe chlorotetracyklina przenika do mleka matek karmiących piersią. W związku z tym u matek karmiących należy rozważyć zaprzestanie karmienia piersią lub odstawienie leku.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: mogą wystąpić skórne reakcje nadwrażliwości (rumień, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, obrzęki), nadkażenia drożdżakami lub opornymi szczepami bakterii, rzadko złuszczające zapalenie skóry.

Nie stwierdzono przypadku przedawkowania.

Mechanizm działania chlorotetracykliny polega na hamowaniu biosyntezy białek (przez wiązanie z podjednostką 30S rybosomu) i procesów fosforylacyjnych w komórce bakteryjnej - zakres działania przeciwbakteryjnego jest bardzo szeroki. Zakres działania chlorotetracykliny jest podobnie jak w przypadku tetracykliny bardzo szeroki (jednak nieco słabszy): bakterie Gram(+) - gronkowce, paciorkowce, Listeria spp., Erysipelothrix spp., Bacillus anthracis, Clostridium spp., Nocardia spp.; bakterie Gram(-) Escherichia coli, Klebsiella spp., Enterobacter spp., Shigella spp., Neisseria gonorrhoeae, Brucella spp., Pasteurella spp., Vibrio cholerae, Haemophilus spp., Bordetella pertussis, Actinobacillus mallei, Bacteroides spp., Fusobacterium spp., Bartonella spp.; inne - Spirochaeta spp., Mycobacterium spp., Rickettsia spp., Chlamydia spp., Mycoplasma spp., Actinomyces spp. Nie działa na Pseudomonas aeruginosa, Proteus spp., Serratia marcescens, Providencia spp. Nie wywiera również działania na grzyby, pierwotniaki i wirusy. Szczepy oporne na tetracykliny występują we wszystkich gatunkach bakterii, w nierównym jednak stopniu. Najczęściej szczepy oporne stwierdza się wśród gronkowców, enterokoków i enterobakterii. W trakcie leczenia rozwój oporności ma charakter powolny. Przyjmuje się, że za jego rozwój odpowiedzialne są zmiany przepuszczalności błony komórkowej.

1 g maści zawiera 30 mg chlorowodorku chlorotetracykliny.