Przed założeniem opatrunku, ranę należy oczyścić i przemyć. Następnie delikatnie osuszyć okolice rany. Dobór właściwego rozmiaru opatrunku zależy od wielkości rany. Opatrunek powinien być większy o 1-2 cm od brzegów rany. Przed założeniem należy go ogrzać w rękach tak, aby opatrunek nabrał temperatury zbliżonej do temperatury ciała pacjenta, będzie przez to bardziej elastyczny podczas zakładania. Po założeniu opatrunku na ranę należy go delikatnie przytrzymać przez około 30 sekund w celu lepszego jego przylegania. Opatrunki stosuje się do leczenia trudno gojących się ran, zawierają higroskopijne cząsteczki, pochodzące z naturalnej celulozy. Tworzą elastyczną, samoprzyleną powierzchnię pokrytą przez półprzepuszczalną błonę poliuretanową. Opatrunek utrzymuje optymalne, wilgotne środowisko w ranie sprzyjające naturalnemu procesowi gojenia. Pochłaniając wysięk z rany opatrunek przybiera postać żółtobrązowego żelu wypełniającego całą powierzchnię rany, chroniąc w ten sposób ziarninującą tkankę oraz zakończenia nerwowe. Opatrunek zapobiega również wydostawaniu się nieprzyjemnego zapachu, charakterystycznego dla zamkniętej , gojącej się rany. Opatrunki mają wbudowany system sygnalizowania zmiany opatrunku tzw."efekt sygnaliacji świetlnej". Opatrunek stosuje sie przy odleżynach, owrzodzeniach podudzi, oparzeniach, miejscach po pobraniu tkanki do przeszczepów, otarciach naskórka i innych powierzchniowych uszkodzeniach skóry. Nie stosować u pacjentów uczulonych na jeden lub kilka składników opatrunku, nie stosować przy odsłoniętych kościach, mięśniach i ścięgnach, nie stosować u pacjentów z infekcjami swoistymi, takimi jak gruźlica, kiła, trąd.