Dorośli, w tym pacjenci w podeszłym wieku: 1 tabl. raz/dobę. Maks. dawka wynosi 2 tabl. 2,5 mg lub 1 tabl. 5 mg raz/dobę. Pacjenci z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby: dawkowanie takie jak dla pojedynczych składników produktu. Maks. dawka dobowa ramiprylu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby wynosi 2,5 mg. Pacjenci z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek (Cl_Cr 20-60 ml/min) i pacjenci otrzymujący leki moczopędne: dawkowanie takie jak dla pojedynczych składników produktu. Dzieci. Nie ma wystarczających danych na temat skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu u dzieci. Produktu nie należy podawać dzieciom.

Tabl.i należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością wody. Tabl. nie należy dzielić, kruszyć ani żuć. Produkt może być stosowany przed posiłkiem lub po posiłku, który nie zawiera dużej ilości tłuszczów lub węglowodanów.

Produktu nie należy stosować u pacjentów z nadwrażliwością na felodypinę (lub inne pochodne dihydropirydyny), ramipryl, inny inhibitor ACE lub pozostałe substancje wchodzące w skład produktu; u pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym w wywiadzie, w stanach niewydolności hemodynamicznej np.: wstrząs kardiogenny, nieleczona niewydolność serca, ostry zawał mięśnia sercowego, niestabilna dławica piersiowa, niedokrwienny udar mózgu; u pacjentów z blokiem przedsionkowo-komorowym II lub III stopnia; u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby; u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny <20 ml/min) oraz u pacjentów dializowanych; u pacjentów z istotnym hemodynamicznie zwężeniem tętnic nerkowych: obustronnym lub jednostronnym w przypadku jedynej czynnej nerki; w czasie ciąży; w okresie karmienia piersią.

W razie wystąpienia obrzęku naczynioruchowego podczas leczenia inhibitorem ACE należy natychmiast odstawić produkt. Obrzęk naczynioruchowy może obejmować język, głośnię lub krtań. W takim przypadku należy zastosować terapie doraźną. U pacjentów leczonych inhibitorem ACE opisywano obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, języka, głośni lub krtani. Należy zastosować terapię doraźną, w tym - ale nie jedynie - natychmiastowe podskórne podanie 0,3-0,5 ml adrenaliny w rozcieńczeniu 1:1000 lub powolne dożylne wstrzyknięcie adrenaliny w dawce 1mg/ml pod kontrolą zapisu EKG i ciśnienia krwi. Pacjenta należy hospitalizować do całkowitego ustąpienia objawów, ale nie krócej niż przez 12-24 h. U pacjentów leczonych inhibitorami ACE opisywano obrzęk naczynioruchowy jelit. U tych pacjentów występował ból brzucha (z lub bez nudności lub wymiotów). W niektórych przypadkach w wywiadzie nie występował obrzęk naczynioruchowy twarzy, a aktywności esterazy-C1 były prawidłowe. Obrzęk naczyniowy rozpoznawano na podstawie takich badań jak tomografia komputerowa brzucha lub ultrasonografia, albo podczas operacji. Objawy ustępowały po przerwaniu podawania inhibitora ACE. U pacjentów z bólem brzucha przyjmujących inhibitory ACE należy uwzględniać w diagnostyce różnicowej obrzęk naczynioruchowy jelit. U pacjentów rasy czarnej leczonych inhibitorami ACE zgłaszano większą częstość występowania obrzęku naczynioruchowego w porównaniu do pacjentów innych ras. Należy kontrolować czynność nerek, szczególnie w początkowych tyg. stosowania inhibitorów ACE. Należy postępować ostrożnie u pacjentów z podwyższoną aktywnością układu renina-angiotensyna. U niektórych pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem, obserwowano zwiększenie stężenia potasu w surowicy krwi. Do pacjentów zagrożonych wystąpieniem hiperkaliemii należą osoby z niewydolnością nerek, cukrzycą, pacjenci przyjmujący równocześnie leki moczopędne oszczędzające potas, suplementy potasu lub substytuty soli zawierające potas, a także pacjenci przyjmujący inne leki, które mogą zwiększać stężenie potasu w surowicy krwi (np. heparyna). Jeżeli lekarz uważa, że stosowanie wyżej wymienionych leków jest właściwe, zaleca się regularną obserwację stężenia potasu w surowicy krwi. Białkomocz może wystąpić szczególnie u pacjentów z istniejącym zaburzeniem czynności nerek albo przyjmujących względnie duże dawki inhibitorów ACE. Istnieje zwiększone ryzyko ciężkiego niedociśnienia i niewydolności nerek u pacjentów z nadciśnieniem naczyniowonerkowym i istniejącym wcześniej zwężeniem jednej tętnicy nerkowej, leczonych inhibitorami ACE. Zaburzenie czynności nerek może objawiać się małymi zmianami w stężeniu kreatyniny w surowicy pacjentów z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej. Brak doświadczeń z zastosowaniem produktu u pacjentów po przebytym niedawno przeszczepieniu nerki. W rzadkich przypadkach stosowanie inhibitorów ACE było związane z wystąpieniem zespołu, który rozpoczynał się od żółtaczki cholestatycznej i postępował w kierunku piorunującej martwicy wątroby, a niekiedy zgonu. Mechanizm powstawania tego zespołu nie jest znany. U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE, u których pojawia się żółtaczka lub znaczne zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy przerwać stosowanie inhibitora ACE. Osoby te należy poddać odpowiedniej kontroli lekarskiej. U pacjentów poddawanych poważnym zabiegom albo po podaniu środków znieczulających ogólnie, o których wiadomo, że zmniejszają ciśnienie krwi, może wystąpić obniżone ciśnienie krwi. W razie wystąpienia hipotonii można ją wyrównać poprzez zwiększenie objętości płynów. Inhibitory ACE należy stosować ostrożnie u pacjentów z istotnym hemodynamicznie zaburzeniem napływu lub odpływu z lewej komory. Konieczna jest szczególna kontrola lekarska w początkowej fazie leczenia. U niektórych pacjentów, po rozpoczęciu podawania produktu, obserwuje się objawowe niedociśnienie, częściej u pacjentów z niewydolnością serca (z niewydolnością nerek lub bez niewydolności nerek) leczonych dużymi dawkami moczopędnych leków pętlowych, a także w hiponatremii lub ograniczonej wydolności nerek. Dlatego u takich pacjentów produkt należy stosować szczególnie ostrożnie. Produkt można podawać wyłącznie pacjentom wydolnym hemodynamicznie. U pacjentów z nadciśnieniem bez niewydolności serca lub nerek niekiedy obserwuje się niedociśnienie, szczególnie w przypadku zmniejszonej objętości krwi krążącej w wyniku stosowania leków moczopędnych, ograniczenia podaży soli, biegunki lub wymiotów. U pacjentów np. z niewydolnością naczyń wieńcowych i mózgu obniżenie ciśnienia krwi jest ryzykowne, dlatego takim pacjentom nie należy podawać produktu, a ramipryl i felodypinę należy stosować w postaci oddzielnych leków. W przypadku, gdy dawki pojedynczo stosowanych leków będą odpowiadały ilościowemu składowi produktu można zacząć podawanie leku złożonego. W niektórych przypadkach felodypina może powodować niedociśnienie z tachykardią i nasilać dławicę piersiową. Preparat może powodować agranulocytozę i neutropenię. Te działania niepożądane obserwowano także po zastosowaniu innych inhibitorów ACE, częściej u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, szczególnie jeżeli występuje ono w przebiegu kolagenozy (np. toczeń rumieniowaty układowy, twardzina), oraz leczonych lekami immunosupresyjnymi. Monitorowanie leukocytozy należy rozważyć jako badanie kontrolne u pacjentów z kolagenozami, szczególnie jeżeli w przebiegu choroby dochodzi do niewydolności nerek. Neutropenia i agranulocytoza przemijają bez leczenia po odstawieniu inhibitorów ACE. Lekarz powinien poinformować pacjenta o konieczności natychmiastowego zgłaszania następujących objawów po zastosowaniu produktu: gorączka, powiększenie węzłów chłonnych i/lub zapalenie gardła. W przypadku wystąpienia wymienionych objawów należy oznaczyć liczbę krwinek białych. Podczas stosowania inhibitora ACE może wystąpić suchy kaszel, który ustępuje po przerwaniu stosowania produktu. Równoczesne leczenie inhibitorami ACE i lekami przeciwcukrzycowymi (insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe) może prowadzić do nasilenia efektu hipoglikemicznego z ryzykiem hipoglikemii. Ten efekt jest zwykle najbardziej wyrażony na początku leczenia oraz u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. Felodypina jest metabolizowana przez izoenzym 3A4 cytochromu P450 (CYP3A4). Dlatego należy unikać stosowania produktu w skojarzeniu z produktami leczniczymi, które mają silne działanie hamujące lub pobudzające na CYP3A4. Z tego samego powodu należy unikać równoczesnego spożywania soku grejpfrutowego. Nie zaleca się stosowania litu i inhibitorów ACE w skojarzeniu. Należy unikać jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE oraz krążenia pozaustrojowego, w którym krew narażona jest na kontakt z ujemnie naładowanymi powierzchniami, ponieważ może to doprowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktoidalnych. Do terapii w krążeniu pozaustrojowym zaliczamy dializę lub hemofiltrację z zastosowaniem niektórych błon wysokoprzepływowych (np. z poliakrylonitrylu) oraz aferezę lipoprotein o niskiej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu. Podczas jednoczesnego przyjmowania inhibitorów ACE jest większe prawdopodobieństwo nasilenia reakcji anafilaktycznych i anafiktoidalnych przeciw toksynom owadów. Działanie leków w poszczególnych grupach etnicznych: podobnie jak w przypadku innych inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę działanie ramiprylu w postaci obniżenia ciśnienia tętniczego krwi jest mniej skuteczne u osób rasy czarnej w porównaniu do osób innych ras. Prawdopodobnie związane jest to z faktem, że u osób z nadciśnieniem tętniczym rasy czarnej częściej występuje mała aktywność reniny. Dzieci, pacjenci z klirensem kreatyniny <20 ml/min. i pacjenci dializowani: nie określono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu. Produktu nie należy stosować u tych pacjentów. W związku z występowaniem w tabl. laktozy, produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z dziedziczną nietolerancją galaktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem laktazy (typu Lapp). Niektóre działania niepożądane (np. niektóre objawy hipotonii objawowej takie jak zawroty głowy) mogą prowadzić do zaburzenia zdolności koncentracji i reakcji. Powoduje to zagrożenie w sytuacjach, w których te zdolności mają szczególne znaczenie, np. podczas prowadzenia samochodu lub obsługiwania maszyn.

Sole potasu, leki moczopędne oszczędzające potas: może wystąpić zwiększenie stężenia potasu w surowicy. Równoczesne podawanie diuretyków oszczędzających potas (np. spironolakton, triamteren, amylorid) lub soli potasu wymaga kontroli stężenia potasu w surowicy. Felodypina jest substratem CYP3A4. Leki, które pobudzają lub hamują CYP3A4 mogą mieć silny wpływ na stężenia felodypiny w osoczu krwi. Do leków, które nasilają metabolizm felodypiny poprzez pobudzenie cytochromu P450 3A4 należą karbamazepina, fenytoina, fenobarbital i ryfampicyna, a także preparaty dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum). Podczas równoczesnego podawania felodypiny z karbamazepiną, fenytoiną lub fenobarbitalem stwierdzono zmniejszenie AUC o 93% oraz C_max o 82%. Podobnego działania należy spodziewać się w przypadku preparatów dziurawca zwyczajnego. Należy unikać równoczesnego stosowania felodypiny z substancjami pobudzającymi CYP3A4. Do silnie działających inhibitorów cytochromu P450 3A4 należą leki przeciwgrzybicze z grupy pochodnych azolowych, antybiotyki makrolidowe, telitromycyna i inhibitory proteazy HIV. Podczas równoczesnego podawania felodypiny z itrakonazolem stwierdzono 8-krotne zwiększenie Cmax i 6-krotne zwiększenie AUC. Podczas równoczesnego podawania felodypiny z erytromycyną wystąpiło około 2,5-krotne zwiększenie C_max i AUC. Należy unikać stosowania felodypiny w skojarzeniu z silnie działającymi inhibitorami CYP3A4. Sok grejpfrutowy hamuje aktywność cytochromu P450 3A4. Podczas równoczesnego podawania felodypiny z sokiem grejpfrutowym stwierdzono zwiększenie C_max i AUC felodypiny ok. 2 razy. Należy unikać tych substancji w skojarzeniu. Inhibitory konwertazy mogą zmniejszać wydalanie litu, co może prowadzić do zwiększenia stężenia litu w surowicy i nasilenie jego działania toksycznego. Należy kontrolować stężenia litu we krwi. Leki przeciwnadciśnieniowe i inne substancje o działaniu obniżającym ciśnienie krwi: (np. azotany, leki przeciwpsychotyczne, narkotyczne leki przeciwbólowe, leki stosowane w znieczuleniu): mogą nasilać przeciwnadciśnieniowe działanie produktu. Allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki i inne leki, mogące wpływać na obraz krwi: zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji hematologicznych. NLPZ: możliwe osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego ramiprylu. Ponadto jednoczesne przyjmowanie inhibitorów ACE i NLPZ może prowadzić do zwiększenia ryzyka pogorszenia czynności nerek i zwiększenia stężenia potasu we krwi. Sympatykomimetyki o działaniu wazopresyjnym: możliwe osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego produktu. Zaleca się regularne kontrole ciśnienia tętniczego krwi. Insulina, metformina, sulfonylomocznik: równoczesne leczenie inhibitorami ACE i lekami przeciwcukrzycowymi może prowadzić do zwiększonego obniżenia stężenia cukru we krwi i zwiększać ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Efekt ten jest najsilniej wyrażony na początku leczenia. Równoczesne stosowanie teofiliny i felodypiny drogą doustną zmniejsza wchłanianie teofiliny o ok. 20%. Ma to prawdopodobnie niewielkie znaczenie kliniczne. Felodypina może zwiększać stężenie takrolimusu. Podczas leczenia w skojarzeniu należy kontrolować stężenie takrolimusu w surowicy krwi. Może zaistnieć konieczność skorygowania dawki takrolimusu. Heparyna: możliwość wzrostu stężenia potasu w surowicy. Zwiększone spożycie soli kuchennej w diecie może osłabić działanie przeciwnadciśnieniowe produktu. Alkohol: nasilenie efektu rozszerzenia naczyń. Przeciwnadciśnieniowy efekt produktu może ulec nasileniu.

Produktu nie należy stosować w okresie ciąży. Antagoniści wapnia mogą powodować hamowanie skurczów macicy podczas porodu. Brak jednak dowodów na przedłużenie porodu w donoszonej ciąży. Ryzyko niedotlenienia płodu wzrasta jeżeli u matki występuje niedociśnienie, a ukrwienie macicy zmniejsza się ze względu na redystrybucję krwi do naczyń obwodowych. W doświadczeniach na zwierzętach leki z grupy antagonistów kanału wapniowego powodowały efekty embriotoksyczne i/lub teratogenne, szczególnie w postaci malformacji dystalnych części szkieletu u kilku gatunków. Do tej pory nie przeprowadzono odpowiednich, dobrze kontrolowanych badań z zastosowaniem ramiprylu u ludzi. Inhibitory ACE przenikają przez łożysko do krążenia płodowego i mogą powodować wzrost chorobowości i śmiertelności płodów i noworodków, jeżeli są stosowane podczas ciąży. Ekspozycja płodu na inhibitory ACE podczas II i III trymestru wiązała się z występowaniem u noworodka niedociśnienia, niewydolności nerek, deformacji twarzy lub czaszki i/lub zgonu. Obserwowano także przypadki skąpowodzia, które było odzwierciedleniem zaburzonej czynności nerek płodu. W następstwie skąpowodzia występowały: przykurcze kończyn, deformacje twarzy i czaszki, hipoplazja płuc i opóźnienie wzrostu płodu. Zanotowano również opóźnienie wzrostu płodu, porody przedwczesne, przypadki przetrwałego przewodu tętniczego oraz śmierci płodu, nie jest jednak jasne czy były one zależne od stosowania inhibitorów ACE, czy od choroby podstawowej występującej u matki. U zwierząt, ramipryl przenika do mleka. Nie wiadomo, czy ramipryl przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Felodypina przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Produktu nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane, które mogą występować podczas leczenia felodypiną. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy; (niezbyt często) zawroty głowy, parestezje; (rzadko) omdlenie. Zaburzenia naczyniowe: (często) uderzenia gorąca, obrzęk obwodowy; (bardzo rzadko) zapalenie naczyń z obecnością leukocytoklastów. Zaburzenia serca: (niezbyt często) przyspieszona czynność serca, kołatanie serca. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) nudności, ból brzucha; (rzadko) wymioty; (bardzo rzadko) przerost dziąseł, zapalenie dziąseł. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hiperglikemia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka, świąd; (rzadko) pokrzywka; (bardzo rzadko) reakcje nadwrażliwości na światło, obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) zmęczenie; (bardzo rzadko) gorączka. Zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego i tkanki łącznej: (rzadko) ból stawów, ból mięśni. Zaburzenia psychiczne: (rzadko) impotencja/zaburzenia czynności seksualnych. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo rzadko) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zaburzenia nerek i układu moczowych: (bardzo rzadko) częstomocz. Zaburzenia układu odpornościowego: (bardzo rzadko) reakcja nadwrażliwości. Działania niepożądane, które mogą występować podczas leczenia ramiprylem. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) suchy łaskoczący kaszel. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) ból głowy, zaburzenia równowagi, zaburzenie reakcji; (rzadko) zwroty głowy, omdlenia, drżenie, zaburzenia odczuwania smaku i zapachu, brak smaku; (bardzo rzadko) parestezje. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) częstoskurcz; (rzadko) obrzęk naczyniowy, uderzenia krwi; (bardzo rzadko) nasilenie zaburzeń przepływu z powodu zwężenia naczyń, wywołanie lub nasilenie zjawiska Raynauda, zapalenie naczyń, przejściowy atak niedokrwienny, niedokrwienny udar mózgu, niedokrwienie mózgu. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) nudności; (rzadko) suchość w jamie ustnej, zapalenie języka, reakcje zapalne jamy ustnej i przewodu pokarmowego, dyskomfort brzucha, ból żołądka, zaburzenia trawienia, zaparcie, biegunka, wymioty; (bardzo rzadko) niedrożność jelit. Nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych i zaburzenia równowagi elektrolitowej: (niezbyt często) zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny w surowicy krwi; (rzadko) zwiększenie stężenia potasu w surowicy krwi, zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych; (bardzo rzadko) zmniejszenie stężenia sodu w surowicy krwi, zwiększenie miana przeciwciał przeciw jądrowych. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) osłabienie, senność, zawroty głowy; (rzadko) zmęczenie, nadmierne pocenie się; (bardzo rzadko) gorączka. Zaburzenia oka: (niezbyt często) zapalenie spojówek; (rzadko) zaburzenia widzenia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) obrzęk naczynioruchowy, świąd, wysypka, pokrzywka; (bardzo rzadko) wysypka plamisto-grudkowa, pęcherzyca, nasilenie łuszczycy, zmiany przypominające łuszczycę, wysypka przypominająca pęcherzycę lub liszaj, zmiany na błonach śluzowych, rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, toksyczna martwica rozpływna naskórka, wyłysienie, oddzielanie się paznokcia od łożyska, nadwrażliwość na światło, zapalenie błon śluzowych. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych w surowicy krwi i/lub stężenia bilirubiny, żółtaczka cholestatyczna; (bardzo rzadko) zapalenie trzustki, niewydolność wątroby, zapalenie wątrobowo-komórkowe lub cholestatyczne. Zaburzenia serca: (rzadko) ciężkie obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, kołatanie serca, zaburzenia regulacji ortostatycznej; (bardzo rzadko) niedokrwienie mięśnia sercowego, zawał mięśnia sercowego, wstrząs krążeniowy, niewydolność tętnic dławica piersiowa, zaburzenia rytmu serca wieńcowych. Zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego i tkanki łącznej: (rzadko) kurcze mięśni; (bardzo rzadko) ból mięśni, ból stawów, zapalenie mięśni. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) zmniejszenie liczby czerwonych krwinek i stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby białych krwinek lub płytek krwi; (bardzo rzadko) agranulocytoza, pancytopenia, zaburzenie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość hemolityczna, eozynofilia, przyspieszenie odczynu opadania krwinek czerwonych, leukocytoza. Zaburzenia układu odpornościowego: (rzadko) reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli, skurcz oskrzeli, duszność, nasilenie astmy, zapalenie błony śluzowej nosa. Zaburzenia psychiczne: (rzadko) nerwowość, obniżenie nastroju, niepokój, splątanie, zapalenia snu, uczucie lęku, senność, zmniejszenie libido. Zaburzenia ucha i błędnika: (rzadko) szum w uszach, zaburzenia słyszenia. Zaburzenia układu płciowego i piersi: (rzadko) okresowe zaburzenia erekcji. Zaburzenia gruczołu wydzielania wewnętrznego: (bardzo rzadko) ginekomastia.

Przedawkowanie może prowadzić do nadmiernego rozszerzenia naczyń obwodowych z wyraźnym niedociśnieniem, bradykardią, wstrząsem, zaburzeniami równowagi wodno-elektrolitowej i niewydolnością nerek. Postępowanie należy rozpocząć od np. płukania żołądka, podawania substancji adsorbujących i/lub siarczanu sodu w ciągu 1-szych 30 min. od przedawkowania. W przypadku niedociśnienia należy rozważyć podawanie α-1-sympatykomimetyków i angiotensyny II obok substytucji płynów i elektrolitów. W przypadku bradykardii lub nasilonych reakcji wagalnych należy podawać atropinę. Brak doświadczeń na temat roli diurezy wymuszonej, zmiany pH moczu, hemofiltracji lub dializy w przyspieszaniu eliminacji ramiprylu i ramiprylatu. Jeżeli jednak rozważa się zastosowanie hemofiltracji lub dializy - patrz Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności.

Zarówno antagonista kanału wapniowego - felodypina, jak i inhibitor ACE - ramipryl, zmniejszają ciśnienie przez rozszerzenie obwodowych naczyń krwionośnych. Antagoniści kanału wapniowego rozszerzają łożysko tętnicze, natomiast inhibitory ACE powodują rozszerzenie łożyska tętniczego i żylnego. Rozszerzenie naczyń i spadek ciśnienia krwi mogą powodować pobudzenie układu współczulnego i układu renina-angiotensyna. Inhibitor ACE powoduje zmniejszenie stężenia angiotensyny II w surowicy.

1 tabl. powl. zawiera 2,5 mg ramiprylu i 2,5 mg felodypiny.