Rak gruczołu krokowego z przerzutami. 1 wstrzyknięcie podskórne preparatu raz/dobę przez 7 dni przed zastosowaniem postaci o przedłużonym uwalnianiu. Niepłodność u kobiet. Podawać podskórnie 1 dawkę leku (0,1 mg)/dobę od drugiego dnia cyklu. Po uzyskaniu zmniejszenia wrażliwości przysadki (stężenie estrogenów w osoczu poniżej 50 pg/ml, tj. około 15. dnia od początku leczenia) rozpoczyna się stymulację gonadotropinami i kontynuuje ją, podając jednocześnie tryptorelinę, aż do dnia poprzedzającego dzień wyznaczony na dzień podania hCG.

Nadwrażliwość na GnRH, jej analogi lub jakikolwiek inny składnik produktu leczniczego. Ciąża i okres karmienia piersią.

Stosowanie analogów GnRH może zmniejszać gęstość mineralną kości. U mężczyzn wstępne dane wskazują, że stosowanie bisfosfonianów w skojarzeniu z analogami GnRH może zmniejszyć utratę gęstości kości. Zachowanie szczególnej ostrożności jest konieczne u pacjentów z dodatkowymi czynnikami ryzyka osteoporozy (np. przewlekłe nadużywanie alkoholu, palenie papierosów, długoterminowa terapia lekami zmniejszającymi gęstość mineralną kości, np. leki przeciwdrgawkowe lub kortykosteroidy, dodatni wywiad rodzinny w kierunku osteoporozy, niedożywienie). Przed rozpoczęciem leczenia należy upewnić się, że pacjentka nie jest w ciąży. W rzadkich przypadkach stosowanie analogów GnRH może ujawnić obecność wcześniej nierozpoznanego gruczolaka wywodzącego się z komórek gonadotropowych przysadki. U pacjentów tych może wystąpić udar przysadki, objawiający się nagłym bólem głowy, wymiotami, zaburzeniami widzenia i porażeniem mięśni oka. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia epizodu depresyjnego (z możliwymi przypadkami ciężkiej depresji) u pacjentów będących w trakcie leczenia agonistami hormonu uwalniającego gonadotropinę, takich jak tryptorelina. Pacjentów należy odpowiednio poinformować i leczyć w zależności od występujących objawów. Pacjenci z depresją powinni być ściśle kontrolowani podczas terapii. Rak gruczołu krokowego. Na początku leczenia tryptorelina, podobnie jak inne analogi GnRH, powoduje przemijający wzrost stężenia testosteronu w surowicy. W rezultacie w pierwszych tygodniach leczenia w izolowanych przypadkach okazjonalnie rozwijało się przemijające nasilenie przedmiotowych i podmiotowych objawów raka gruczołu krokowego. W początkowej fazie leczenia należy rozważyć dodatkowe podanie odpowiedniego antyandrogenu, aby przełamać początkowy wzrost stężenia testosteronu w surowicy i nasilenie objawów klinicznych. U niewielkiej liczby pacjentów może dojść do przejściowego nasilenia podmiotowych i przedmiotowych objawów raka gruczołu krokowego (przejściowe zaostrzenie objawów nowotworu) i przejściowego nasilenia bólu związanego z chorobą nowotworową (ból związany z przerzutami), które można leczyć objawowo. Podobnie jak w przypadku innych analogów GnRH obserwowano izolowane przypadki ucisku (kompresji) rdzenia kręgowego lub niedrożności cewki moczowej. Jeżeli rozwinie się ucisk (kompresja) rdzenia kręgowego lub niewydolność nerek, należy wdrożyć standardowe leczenie, a w ekstremalnych przypadkach należy rozważyć wykonanie pilnej orchidektomii (wycięcie jądra). W pierwszych tygodniach leczenia wskazane jest staranne monitorowanie terapii, szczególnie u pacjentów z przerzutami do kręgosłupa, narażonych na ryzyko ucisku rdzenia kręgowego oraz u pacjentów z niedrożnością układu moczowego. Po kastracji chirurgicznej tryptorelina nie indukuje dalszego zmniejszenia stężenia testosteronu w surowicy. Długotrwała deprywacja androgenu, zarówno po obustronnej orchidektomii (wycięcie jądra), jak i po podaniu analogów GnRH, związana jest ze zwiększonym ryzykiem utraty masy kostnej i może prowadzić do osteoporozy oraz wzrostu ryzyka złamań kości. Ponadto, w badaniach epidemiologicznych obserwowano, że u pacjentów może dojść do zmian metabolicznych (np. nietolerancja glukozy) lub może zwiększać się ryzyko choroby układu krążenia w czasie terapii z deprywacją androgenu. Jednakże prospektywne dane nie potwierdziły związku pomiędzy analogami GnRH i wzrostem śmiertelności z przyczyn sercowych. Pacjentów z dużym ryzykiem chorób metabolicznych i chorób układu krążenia należy starannie ocenić przed włączeniem leczenia i w odpowiedni sposób kontrolować w czasie terapii z deprywacją androgenu. Podawanie tryptoreliny w dawkach terapeutycznych powoduje supresję osi przysadkowogonadalnej. Normalna funkcja powraca zwykle po zaprzestaniu leczenia. Dlatego testy diagnostyczne gonadalnej funkcji przysadki w czasie leczenia i po zaprzestaniu terapii za pomocą analogów mogą być mylące. Na początku leczenia stwierdza się przemijające zwiększenie aktywności fosfatazy kwaśnej. W czasie leczenia zaleca się: okresowe sprawdzanie stężenia testosteronu we krwi, które nie powinno przekraczać 1 ng/ml. Przeprowadzać ocenę reakcji układu kostnego za pomocą scyntygrafii i/lub tomografii komputerowej, natomiast ocenę reakcji gruczołu krokowego na leczenie przeprowadza się za pomocą USG i/lub tomografii komputerowej oraz badania klinicznego i per rectum. Kobiety. Stosowanie analogów GnRH prawdopodobnie powoduje zmniejszenie gęstości mineralnej kości, o przeciętnie 1% na miesiąc w okresie sześciomiesięcznego leczenia. Każde zmniejszenie gęstości mineralnej kości o 10% wiąże się z około 2-3-krotnym wzrostem ryzyka złamań kości. Dostępne obecnie dane wskazują, że u większości kobiet gęstość mineralna kości powraca do normy po zaprzestaniu terapii. Nie są dostępne specyficzne dane, dotyczące pacjentów z rozpoznaną osteoporozą lub z czynnikami ryzyka osteoporozy (np. przewlekłe nadużywanie alkoholu, palenie papierosów, długoterminowa terapia lekami zmniejszającymi gęstość mineralną kości, np. leki przeciwdrgawkowe lub kortykosteriody, dodatni wywiad rodzinny w kierunku osteporozy, niedożywienie np. jadłowstręt psychiczny). Ponieważ zmniejszenie gęstości mineralnej kości jest prawdopodobnie bardziej szkodliwe u tych pacjentów, leczenie za pomocą tryptoreliny należy rozważyć u danego pacjenta i rozpoczynać je po bardzo starannym zbadaniu pacjenta tylko wówczas, gdy korzyści terapii przeważają nad ryzykiem. Należy rozważyć podjęcie dodatkowych działań w celu przeciwdziałania zmniejszeniu gęstości mineralnej kości. Niepłodność u kobiet. Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym należy upewnić się, że pacjentka nie jest w ciąży. Rekrutacja pęcherzyków, indukowana podawaniem analogów GnRH i gonadotropin może być istotnie zwiększona u niewielkiej liczby predysponowanych pacjentek, szczególnie u pacjentek ze stwierdzonym zespołem policystycznych jajników. Podobnie jak w przypadku innych analogów GnRH zgłaszano przypadki zespołu nadmiernej stymulacji jajników (ang. OHSS), związanego ze stosowaniem tryptoreliny w skojarzeniu z gonadotropinami. Reakcja jajników na jednoczesne zastosowanie tryptoreliny i gonadotropiny może się różnić u poszczególnych pacjentek, nawet jeśli stosuje się takie same dawki, a w niektórych przypadkach może się różnić u tej samej pacjentki w trakcie różnych cyklów miesiączkowych. Podczas leczenia pacjentka powinna być kontrolowana przez lekarza, z wykorzystaniem dokładnych i regularnych badań sprawdzających parametry biochemiczne i kliniczne: szybkiego badania stężenia estrogenów i badania USG (patrz punkt Działania niepożądane). W przypadku nadmiernej odpowiedzi jajników należy przestać wstrzykiwać gonadotropiny. Nie prowadzono badań nad wpływem produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być upośledzona, jeśli u pacjenta wystąpią zawroty głowy, senność i zaburzenia widzenia, będące działaniami niepożądanymi leczenia lub wynikające z choroby podstawowej.

Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego podawania tryptoreliny z lekami wpływającymi na wydzielanie gonadotropin; zaleca się kontrolowanie stanu hormonalnego pacjenta.

Tryptoreliny nie należy stosować w okresie ciąży, jako że stosowanie analogów GnRH jest związane z teoretycznym ryzykiem poronienia lub wystąpienia nieprawidłowości u płodu. Przed leczeniem potencjalnie płodne kobiety należy starannie zbadać w celu wykluczenia ciąży. W czasie leczenia tryptoreliną należy stosować niehormonalne metody antykoncepcji do czasu powrotu miesiączek. Przed zastosowaniem tryptoreliny w leczeniu niepłodności należy wykluczyć ciążę. Gdy tryptorelina jest stosowana w takim wskazaniu, nie ma dowodów klinicznych, które sugerują związek przyczynowy pomiędzy tryptoreliną a jakimikolwiek późniejszymi nieprawidłowościami w rozwoju oocytów, ciąży lub rezultacie ciąży. Tryptoreliny nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

Populacja dorosłych, włączonych do badań klinicznych i leczonych postacią tryptoreliny o natychmiastowym uwalnianiu, obejmowała 127 mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego, leczonych codziennie przez 3 m-ce oraz około 1000 kobiet, które zostały poddane zabiegowi zapłodnienia in vitro. W analizach zawarto również dodatkowe szczegółowe wyniki dotyczące bezpieczeństwa, uzyskane z badań klinicznych, w których u mężczyzn i kobiet stosowano 1-miesięczne i 3-miesięczne postacie tryptoreliny. Ogólna analiza wyników związanych z bezpieczeństwem, pochodzących z badań klinicznych, obejmowała działania niepożądane typowe dla leków należących do tej klasy farmakologicznej, będące rezultatem hipogonadyzmu hipogonadotropowego lub okazjonalnie początkowej stymulacji osi przysadkowo-gonadalnej. Ogólna tolerancja u osób dorosłych: (bardzo często) łagodne do ciężkich uderzenia gorąca oraz nadmierna potliwość, które zwykle nie wymagają przerwania terapii. Ogólna tolerancja u mężczyzn: bardzo często na początku leczenia: objawy ze strony układu moczowego, ból kości związany z obecnością przerzutów oraz objawy związane z uciskiem rdzenia kręgowego spowodowanego przerzutami do kręgów (ból pleców, osłabienie, parestezje kończyn dolnych) mogą ulec zaostrzeniu, gdy stężenie testosteronu w osoczu przejściowo zwiększa się na początku leczenia. Objawy te mają charakter przemijający i ustępują w ciągu 1-2 tyg. Często podczas leczenia: Zaburzenia nastroju, depresja, spadek libido i zaburzenia wzwodu związane są ze zmniejszeniem stężenia testosteronu w osoczu, wynikającego z farmakologicznego działania tryptoreliny. Ogólna tolerancja u kobiet: bardzo często na początku leczenia: W leczeniu niepłodności, w skojarzeniu z gonadotropinami może dojść do zespołu nadmiernej stymulacji jajników; może wystąpić przerost jajników, duszność, ból w miednicy małej i/lub ból brzucha. Bardzo często na początku leczenia 1-miesięczną i 3-miesięczną postacią tryptoreliny: W ciągu miesiąca od pierwszej iniekcji może wystąpić: krwawienie z dróg rodnych, w tym krwotok miesiączkowy lub krwotok maciczny. Bardzo często podczas leczenia 1-miesięczną i 3-miesieczną postacią tryptoreliny: Działania te wykazują generalny wzorzec działań niepożądanych związanych z hipoestrogenizmem, spowodowanym blokadą osi przysadkowo-gonadalnej; obejmują one zaburzenia snu, ból głowy, zmienny nastrój, suchość sromu i pochwy, bolesne stosunki płciowe, spadek libido. Często podczas leczenia 1-miesięczną i 3-miesięczną postacią tryptoreliny: Ból sutków (gruczołów piersiowych), skurcze mięśni, bóle stawów, wzrost mc., nudności, ból brzucha/dyskomfort w jamie brzusznej, osłabienie. Depresja oraz zaburzenia nastroju były również raportowane przy długotrwałym stosowaniu. Tolerancja lokalna: (bardzo rzadko) ból, rumień i stan zapalny w miejscu iniekcji. Działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu: po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano dodatkowe działania niepożądane u kobiet przygotowywanych do zabiegu zapłodnienia in vitro. Działania niepożądane sklasyfikowano według układów narządów, według malejącej częstości ich występowania: zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: reakcje nadwrażliwości, obejmujące świąd, pokrzywkę, wysypkę, obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia układu nerwowego: ból głowy. Zaburzenia oka: epizody nieostrego widzenia lub zaburzenie widzenia. U pacjentów leczonych za pomocą analogu GnRH zgłaszano zwiększenie liczby limfocytów. Ta wtórna limfocytoza jest najwyraźniej związana z kastracją indukowaną przez GnRH i wydaje się wskazywać, że hormony płciowe są włączone w proces inwolucji grasicy.

Nie obserwowano działań niepożądanych po przedawkowaniu produktu leczniczego.

Tryptorelina, substancja czynna produktu leczniczego to syntetyczny dekapeptyd, analog naturalnego hormonu GnRH - gonadoliberyny. Długotrwałe podawanie tryptoreliny, po początkowej stymulacji, powoduje zahamowanie wydzielania hormonów gonadotropowych, co w konsekwencji prowadzi do zahamowania czynności gonad (jąder lub jajników).

1 fiol. zawiera 0,1 mg tryptoreliny w postaci tryptoreliny octanu.