Zalecana dawka produktu leczniczego wynosi 22,5 mg tryptoreliny (1 fiol.) podawana co 6 m-cy (24 tyg.) w 1 zastrzyku domięśniowym. W przypadku zastosowania w leczeniu hormonozależnego raka gruczołu krokowego miejscowo zaawansowanego, jako terapia towarzysząca i następująca po radioterapii, dane kliniczne wykazały, że radioterapia z następującą po niej 3-letnią deprywacją androgenową jest korzystniejsza w stosunku do radioterapii z następującą po niej 6-miesięczną deprywacją androgenową. Zalecana przez medyczne wytyczne długość deprywacji androgenowej u pacjentów z rakiem prostaty w fazie T3-T4 otrzymujących radioterapię wynosi 2-3 lata. U pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby nie ma konieczności modyfikowania dawki. U pacjentów z przerzutowym, opornym na kastrację rakiem gruczołu krokowego, których nie poddano kastracji chirurgicznej, przyjmujących lek z grupy agonistów GnRH np. tryptorelinę oraz kwalifikujących się do leczenia octanem abirateronu, inhibitorem biosyntezy androgenów lub enzalutamidem, inhibitorem receptora androgenowego, należy kontynuować leczenie agonistą GnRH. Pacjenci z niewydolnością nerek lub wątroby. U pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby nie ma konieczności modyfikowania dawki. Dzieci i młodzież. Przedwczesne dojrzewanie (dziewczęta w wieku poniżej 8 lat, chłopcy w wieku poniżej 10 lat). Leczenie dzieci produktem leczniczym 22,5 mg powinno odbywać się pod ogólnym nadzorem pediatry endokrynologa albo pediatry lub endokrynologa z doświadczeniem w leczeniu przedwczesnego dojrzewania płciowego pochodzenia ośrodkowego. Leczenie należy przerwać w okolicy fizjologicznego wieku dojrzewania płciowego u chłopców i dziewcząt. U dziewcząt nie należy kontynuować leczenia,jeśli wiek kostny przekracza 12-13 lat. U chłopców istnieją ograniczone dane dotyczące optymalnego wieku odstawienia leczenia w oparciu o wiek kostny, jednakże zaleca się przerwanie leczenie u chłopców, u których wiek kostny wynosi 13-14 lat.

Podobnie jak w przypadku innych produktów leczniczych podawanych w postaci do wstrzykiwań, miejsce wstrzyknięcia należy okresowo zmieniać. Ponieważ produkt leczniczy jest zawiesiną mikrogranulek, należy unikać przypadkowego podania produktu do naczynia żylnego. Produkt leczniczy musi być podawany pod nadzorem lekarza. Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem - patrz ChPL.

Nadwrażliwość na GnRH, jej analogi lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Stosowanie agonistów GnRH może zmniejszać gęstość mineralną kości. U mężczyzn wstępne dane sugerują, że stosowanie bisfosfonianu w kombinacji z agonistą GnRH może zmniejszyć utratę gęstości mineralnej kości. Zachowanie szczególnej ostrożności jest konieczne u pacjentów z dodatkowymi czynnikami ryzyka osteoporozy (np. przewlekłe nadużywanie alkoholu, palenie papierosów, długoterminowa terapia lekami zmniejszającymi gęstość mineralną kości, np. leki przeciwdrgawkowe lub kortykosteroidy, dodatni wywiad rodzinny w kierunku osteoporozy, niedożywienie). W rzadkich przypadkach leczenie agonistami GnRH może ujawniać obecność wcześniej niewykrytego gruczolaka wywodzącego się z komórek gonadotropowych przysadki. U pacjentów tych może wystąpić udar przysadki, objawiający się nagłym bólem głowy, wymiotami, zaburzeniami widzenia i oftalmoplegią. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia epizodu depresyjnego (z możliwymi przypadkami ciężkiej depresji) u pacjentów będących w trakcie leczenia agonistami hormonu uwalniającego gonadotropinę, takich jak tryptorelina. Pacjentów należy odpowiednio poinformować i leczyć w zależności od występujących objawów. Pacjenci z depresją powinni być ściśle kontrolowani podczas terapii. W 1-szej fazie leczenia tryptoreliną, podobnie jak w przypadku innych analogów GnRH, może dojść do przemijającego zwiększenia stężenia testosteronu w surowicy krwi. Wskutek tego w ciągu 1-szych tyg. leczenia u niektórych pacjentów może czasem dochodzić do nasilenia objawów i dolegliwości związanych z rakiem gruczołu krokowego. W trakcie początkowej fazy leczenia należy rozważyć dodatkowe podawanie odpowiedniego leku antyandrogennego w celu przeciwdziałania początkowemu wzrostowi poziomu testosteronu w surowicy oraz nasilenia się objawów klinicznych. U niedużej liczby pacjentów może wystąpić przejściowe nasilenie przedmiotowych i podmiotowych objawów raka prostaty (gwałtowne zaostrzenie choroby nowotworowej) oraz przemijające nasilenie bólów związanych z chorobą nowotworową (bóle wywołane przez przerzuty nowotworowe), które mogą być leczone objawowo. Podobnie jak w przypadku innych analogów GnRH, obserwowano izolowane przypadki kompresji rdzenia kręgowego lub niedrożności cewki moczowej. W przypadku wystąpienia ucisku rdzenia kręgowego lub rozwoju niewydolności nerek należy wdrożyć standardowe leczenie tych powikłań, a w skrajnych przypadkach należy rozważyć wykonanie pilnej orchidektomii (kastracji chirurgicznej). Staranne monitorowanie pacjenta jest wskazane w trakcie pierwszych tyg. leczenia, w szczególności u pacjentów z przerzutami do kręgosłupa, zagrożonych kompresją rdzenia kręgowego oraz u pacjentów z zaburzeniami drożności dróg moczowych. Po kastracji chirurgicznej tryptorelina nie powoduje dalszego obniżenia poziomu testosteronu w surowicy krwi. W ciągu 1-ego m-ca leczenia tryptoreliną zostają osiągnięte poziomy testosteronu wskazujące na kastrację. Taki poziom testosteronu w surowicy utrzymuje się dotąd, dokąd pacjent przyjmuje iniekcje co 6 m-cy (24 tyg.). Skuteczność leczenia można monitorować poprzez pomiary poziomów testosteronu i antygenu specyficznego dla prostaty w surowicy. Długotrwałe pozbawienie androgenów poprzez obustronną orchiektomię lub podawanie analogów GnRH jest związane ze zwiększonym ryzykiem utraty masy kostnej i może prowadzić do osteoporozy i zwiększonego ryzyka złamań kości. U pacjentów z występującym w wywiadzie wydłużeniem odstępu QT lub z czynnikami ryzyka jego wystąpienia, jak również u pacjentów otrzymujących leczenie towarzyszące, które może powodować wydłużenie odstępu QT, lekarz powinien oszacować stosunek korzyści do ryzyka, w tym możliwość wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes, przed włączeniem produktu leczniczego. Ponadto, na podstawie danych epidemiologicznych zauważono, że pacjenci mogą doświadczać zmian metabolicznych (np. nietolerancja glukozy) lub zwiększonego ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego w trakcie terapii pozbawiającej androgenów. Jednakże, dane prospektywne nie potwierdzają związku pomiędzy leczeniem analogami GnRH i wzrostem umieralności z przyczyn sercowo-naczyniowych. Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem zaburzeń metabolicznych lub chorobami układu sercowo-naczyniowego powinni być dokładnie oceniani przed rozpoczęciem leczenia i odpowiednio monitorowani w trakcie terapii pozbawiającej androgenów. Należy zachować ostrożność przy iniekcji domięśniowej u pacjentów przyjmujących antykoagulanty ze względu na ryzyko wystąpienia krwiaka w miejscu iniekcji. Podawanie tryptoreliny w dawkach terapeutycznych powoduje supresję osi podwzgórzowo-przysadkowo-gonadalnej. Prawidłowa czynność zwykle powraca po zakończeniu leczenia. Badania diagnostyczne gonadalnej czynności przysadki prowadzone w trakcie leczenia lub po zakończeniu leczenia analogami GnRH mogą dawać błędne wyniki. Produkt leczniczy zawiera poniżej 1 mmol sodu (23 mg)/dawkę, co oznacza, że lek uznaje się za „wolny od sodu”. Nie badano wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być upośledzona, jeśli u pacjenta wystąpią zawroty głowy, senność i zaburzenia widzenia, będące działaniami niepożądanymi leczenia lub wynikające z choroby podstawowej.

Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego podawania tryptoreliny z lekami wpływającymi na wydzielanie gonadotropin w przysadce mózgowej. Zaleca się monitorowanie stanu hormonalnego pacjenta. Ponieważ deprywacja androgenowa może wydłużać odstęp QT, należy starannie rozważyć jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z innymi produktami wydłużającymi odstęp QT lub produktami leczniczymi powodującymi zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes tj.: leki antyarytmiczne z grupy IA (np. chinidyna, dizopiramid) lub z grupy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), metadon, moksyfloksacyna, leki przeciwpsychotyczne itp.

Produkt leczniczy nie jest zalecany do stosowania u kobiet. Badania na zwierzętach wykazały wpływ na parametry reprodukcyjne.

Ponieważ pacjenci z miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym zależnym od hormonów rakiem gruczołu krokowego są zazwyczaj osobami w starszym wieku i występują u nich inne choroby typowe dla wieku podeszłego, działania niepożądane leku zgłosiło ponad 90% pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych, ocena istnienia związku przyczynowego między stosowanym lekiem a występującym objawem jest trudna. Podobnie jak w przypadku leczenia z udziałem innych agonistów GnRH lub po kastracji chirurgicznej, najczęściej obserwowane działania niepożądane związane z leczeniem tryptoreliną spowodowane były przewidywanym działaniem farmakologicznym. Działania te obejmowały uderzenia gorąca i spadek libido. Wszystkie zdarzenia niepożądane z wyjątkiem reakcji immuno-alergicznych (rzadko) oraz odczynów w miejscu podania wstrzyknięcia (<5%), są związane ze zmianą stężenia testosteronu. Uznano, że zgłoszone następujące działania niepożądane były prawdopodobnie związane ze stosowaniem tryptoreliny. O większości z nich wiadomo, że są związane z biochemiczną lub chirurgiczną kastracją. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) trombocytoza. Zaburzenia serca: (niezbyt często) kołatanie serca; (nieznana) wydłużenie odstępu QT. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) szumy w uszach, zawroty głowy. Zaburzenia oka: (niezbyt często) upośledzenie widzenia; (rzadko) nieprawidłowe uczucie w obrębie oczu, zaburzenia widzenia. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) uczucie suchości w jamie ustnej, nudności; (niezbyt często) ból brzucha, zaparcie, biegunka, wymioty; (rzadko) wzdęcia, zaburzenia smaku, wzdęcia z oddawaniem wiatrów. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) osłabienie; (często) odczyn w miejscu wstrzyk. (w tym rumień, zapalenie i ból), obrzęk; (niezbyt często) letarg, obrzęki obwodowe, ból, dreszcze, senność; (rzadko) ból w klatce piersiowej, trudność w utrzymaniu pozycji stojącej, objawy grypopodobne, gorączka; (nieznana) złe samopoczucie. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) nadwrażliwość; (rzadko) reakcja anafilaktyczna; (nieznana) wstrząs anafilaktyczny. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (rzadko) zapalenie jamy nosowej i gardła. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie mc.; (niezbyt często) zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, zwiększona aktywność aminotransferazy asparginowej, wzrost stężenia kreatyniny we krwi, wzrost ciśnienia tętniczego krwi, wzrost stężenia mocznika we krwi, zwiększona aktywność γ-glutamylotransferazy, spadek mc.; (rzadko) zwiększona aktywność fosfatazy alkalicznej we krwi. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) jadłowstręt, cukrzyca, dna, hiperlipidemia, zwiększenie apetytu. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) ból pleców; (często) ból mięśniowo-szkieletowy, ból kończyn; (niezbyt często) ból stawów, ból kości, skurcze mięśni, osłabienie mięśniowe, ból mięśniowy; (rzadko) sztywność stawów, obrzęk stawów, sztywność układu mięśniowo-szkieletowego, zapalenie kości i stawów. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) parestezje w kończynach dolnych; (często) zawroty głowy, ból głowy; (niezbyt często) parestezje; (rzadko) zaburzenia pamięci. Zaburzenia psychiczne: (bardzo często) zmniejszenie libido; (często) utrata libido, depresja, zaburzenia nastroju; (niezbyt często)bezsenność, drażliwość; (rzadko) stan splątania, zmniejszenie aktywności, euforyczny nastrój; (nieznana) niepokój. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) moczenie nocne, zatrzymanie moczu; (nieznana) nietrzymanie moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo często) zaburzenia erekcji (w tym brak wytrysku, zaburzenia wytrysku); (często) ból miednicy; (niezbyt często) ginekomastia; ból sutków (gruczołów piersiowych), atrofia jąder, ból jąder. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) duszność, krwawienie z nosa; (rzadko) duszność w pozycji leżącej. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) nadmierna potliwość; (niezbyt często) trądzik, łysienie, rumień, świąd, wysypka, pokrzywka; (rzadko) powstawanie pęcherzy, plamica; (nieznana) obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo często) uderzenia gorąca; (często) nadciśnienie tętnicze; (rzadko) spadek ciśnienia. Tryptorelina powoduje przemijający wzrost stężenia krążącego testosteronu w ciągu pierwszego tygodnia po pierwszej iniekcji postaci o przedłużonym uwalnianiu. Przy takim początkowym wzroście stężenia krążącego testosteronu u niewielkiego odsetka pacjentów ( ≤5%) może dojść do przemijającego nasilenia podmiotowych i przedmiotowych objawów raka gruczołu krokowego (przejściowe zaostrzenie objawów nowotworu), które zwykle objawia się nasileniem objawów ze strony układu moczowego (< 2%) oraz bólu związanego z obecnością przerzutów (5%), które można leczyć objawowo. Objawy te są przemijające i zwykle ustępują w ciągu 1-2 tyg. W pojedynczych przypadkach wystąpiło zaostrzenie objawów choroby, objawiające się niedrożnością cewki moczowej lub uciskiem (kompresją) rdzenia kręgowego, związaną z obecnością przerzutów. Dlatego pacjentów z przerzutami do kręgosłupa i/lub niedrożnością górnego lub dolnego odcinka dróg moczowych należy ściśle obserwować w 1-szych tyg. terapii. Może to również prowadzić do niewłaściwej diagnozy przerzutów do kości. Stosowanie analogów GnRH w terapii raka gruczołu krokowego może wiązać się ze zwiększoną utratą masy kostnej i może prowadzić do osteoporozy oraz wzrostu ryzyka złamań kości. U pacjentów leczonych za pomocą analogu GnRH zgłaszano zwiększenie liczby limfocytów. Ta wtórna limfocytoza jest najwyraźniej związana z kastracją indukowaną przez GnRH i wydaje się wskazywać, że hormony płciowe są włączone w proces inwolucji grasicy.

Właściwości farmakologiczne produktu leczniczego i jego droga podawania sprawiają, że przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie jest mało prawdopodobne. Brak danych na temat przedawkowania u ludzi. Badania na zwierzętach wskazują, że w przypadku podania wyższych dawek produktu leczniczego nie obserwuje się innych skutków poza zamierzonym terapeutycznym wpływem na stężenie hormonu płciowego oraz na układ rozrodczy. W przypadku przedawkowania wskazane jest leczenie objawowe.

Tryptorelina, analog GnRH podawana w sposób ciągły i w dawkach terapeutycznych, działa jak silny inhibitor sekrecji gonadotropin. U samców i mężczyzn badania na zwierzętach i z udziałem ludzi wykazały, że po podaniu tryptoreliny występuje początkowy i przemijający wzrost stężenia krążącego hormonu luteinizującego (LH), hormonu folikulotropowego (FSH) oraz testosteronu.

1 fiol. zawiera 22,5 mg tryptoreliny w postaci tryptoreliny embonianu.