Dawkowanie dobutaminy należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta. Dorośli. U większości pacjentów pożądaną reakcję uzyskuje się po zastosowaniu dobutaminy w dawce 2,5-10 µg/kg mc./min. Sporadycznie stosowano dobutaminę w dawkach do 40 µg/kg mc./min. Dzieci i młodzież. U dzieci i młodzieży (od noworodków do 18. roku życia) zaleca się dostosowanie dawki początkowej 5 µg/kg mc./min. do odpowiedzi klinicznej w zakresie 2-20 µg/kg mc./min. Sporadycznie odpowiedź uzyskuje się po podaniu małej dawki, wynoszącej 0,5-1,0 µg/kg mc./min. Dowiedziono, że minimalne dawki skuteczne u dzieci są większe niż u dorosłych. Podczas stosowania większych dawek dobutaminy należy zachować szczególną ostrożność, gdyż mas. dawki tolerowane w leczeniu dzieci są mniejsze od dawek stosowanych u dorosłych. Większość działań niepożądanych (zwłaszcza tachykardię) obserwowano po podaniu dobutaminy w dawkach równych lub większych niż 7,5 µg/kg mc./min. Szybkie ustąpienie działań niepożądanych można uzyskać przez zmniejszenie szybkości infuzji lub jej przerwanie. Wśród pacjentów pediatrycznych notowano dużą zmienność w odniesieniu zarówno do stężenia dobutaminy w osoczu wywołującego reakcję hemodynamiczną (próg), jak i do szybkości odpowiedzi hemodynamicznej na zwiększenie stężenia w osoczu, co wskazuje, że nie można z góry określić wymaganej dawki dla dzieci i dawkę tę należy ustalać biorąc pod uwagę przypuszczalnie węższy niż u dorosłych przedział terapeutyczny. Podawanie za pomocą infuzyjnych pomp strzykawkowych - szczegóły patrz ChPL. Podawanie za pomocą objętościowych (kroplowych) aparatów do infuzji - szczegóły patrz ChPL.

Nadwrażliwość na dobutaminę. Tamponada serca. Zaciskające zapalenie osierdzia. Zwężenie zastawki aortalnej lub zwężenie podzastawkowe aorty. Dobutaminy nie wolno stosować u chorych w trakcie leczenia inhibitorami MAO.

Ostrożnie należy stosować u chorych z ciężką chorobą wieńcową, ponieważ na skutek wzrostu ciśnienia krwi i częstości pracy serca może dojść do zwiększenia zapotrzebowania tlenowego mięśnia serca i pogłębienia niedokrwienia w przebiegu choroby wieńcowej.

W przypadku jednoczesnego podawania z β-blokerami może wystąpić zjawisko zmniejszenia efektu sympatykomimetycznego, z przewagą obwodowego efektu pobudzenia receptorów alfa w postaci skurczu naczyń i wzrostu oporu obwodowego i ciśnienia krwi. Jednoczasowa blokada obwodowych receptorów α przez leki rozszerzające naczynia może potęgować tachykardię. Stosowanie preparatu może spowodować hiperglikemię i wzrost zapotrzebowania na insulinę u chorych na cukrzycę. Jednoczesne podawanie z kaptoprilem może powodować zaburzenia rytmu serca i bóle zamostkowe ze względu na zwiększenie objętości minutowej serca i zwiększenie zapotrzebowania na tlen. Jednoczesne podawanie inhibitorów MAO może wywołać zagrażający życiu przełom nadciśnieniowy i ostrą niewydolność krążenia.

Nie stosować w okresie ciąży i karmienia piersią.

Wzrost ciśnienia skurczowego krwi, średnio o 10-20 mm Hg, ale u około 7,5% chorych wzrost ciśnienia może przekraczać 50 mm Hg. Większy wzrost ciśnienia może wystąpić u chorych z nadciśnieniem tętniczym. W pojedynczych przypadkach obserwowano nagły i znaczny spadek ciśnienia tętniczego krwi, które powracało do wartości prawidłowych po odstawieniu wlewu preparatu. Wzrost częstości pracy serca, przeciętnie o 5-15 uderzeń/min, chociaż obserwowano wzrost o 30 i więcej. Komorowe zaburzenia rytmu: pojawienie się skurczów dodatkowych, częstoskurcz komorowy. Chorym z migotaniem przedsionków przed zastosowaniem dożylnego wlewu preparatu należy podać preparat naparstnicy. U 1-3% chorych występują: bóle głowy, nudności, bóle zamostkowe, uczucie kołatania serca, duszność. Możliwe są reakcje nadwrażliwości pod postacią wysypki skórnej, gorączki z eozynofilią, skurczu oskrzeli. W miejscu wkłucia kaniuli do wlewu dożylnego obserwowano zapalenie żyły i tkanki podskórnej oraz martwicę skóry w przypadku wynaczynienia roztworu leku. Kilkudniowe leczenie preparatem może spowodować zaburzenia agregacji płytek krwi bez większego efektu klinicznego oraz obniżenie stężenia potasu, bardzo rzadko do poziomu znaczącej hipokaliemii.

Amina katecholowa o działaniu sympatykomimetycznym, pochodna dopaminy. Wykazuje bezpośrednie działanie pobudzające na receptory adrenergiczne β₁ w sercu. Zwiększa siłę skurczu mięśnia serca. Nieznacznie przyspiesza czynność serca. Zwiększa pojemność minutową serca, zwiększa przepływ wieńcowy. Zwiększa zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen. Nie zmienia przepływu nerkowego. T_0,5 w surowicy po podaniu dożylnym wynosi około 2 min. Dobutamina jest wydalana z moczem w postaci nieczynnych metabolitów.

1 fiolka zawiera 250 mg dobutaminy.