Dawkowanie. U kobiet w wieku rozrodczym dawkę produktu ustala się na podstawie mc. i wieku. poj. dawka 100 µg jest zalecana dla kobiet w wieku 36 lat lub młodszych, o mc. ≤60 kg. Poj. dawka 150 µg jest zalecana dla kobiet: o mc. ≥60 kg, niezależnie od wieku, mc. ≥50 kg, w wieku pow. 36 lat. Kobiety w wieku pow. 36 lat i mc. mniejszej niż 50 kg nie były włączone do badań. Wiek 36 lat lub mniej: mc. <50 kg - dawka 100 µg; mc. 50-60 kg - dawka 100 µg; mc. ≤60 kg - dawka 150 µg. Wiek pow. 36 lat: mc. <50 kg - nie badano; mc. 50-60 kg - dawka 150 µg; mc. ≥60 kg - dawka 150 µg. Zalecane dawki produktu określono wyłącznie dla cyklu leczenia z zastosowaniem antagonisty GnRH, który podawano począwszy od 5. lub 6. dnia stymulacji. Stymulacja dzień 1: produkt. należy podawać w postaci pojedynczego wstrzyknięcia podskórnego, najlepiej w ścianę brzucha, we wczesnej fazie folikularnej cyklu miesiączkowego. Stymulacja dzień 5 lub 6: leczenie antagonistą GnRH najlepiej rozpocząć w 5. lub 6. dniu stymulacji w zależności od odpowiedzi jajników, np. liczby i rozmiaru pęcherzyków jajnikowych. Pomocne może być również jednoczesne oznaczanie stężenia estradiolu w surowicy krwi. Antagonistę GnRH stosuje się w celu zapobiegnięcia przedwczesnemu uwalnianiu hormonu luteinizującego (LH). Stymulacja dzień 8: 7 dni po podaniu produktu leczniczego w pierwszym dniu stymulacji można kontynuować kontrolowaną stymulację jajników podając codziennie wstrzyknięcia (rekombinowanego) hormonu folikulotropowego (recFSH), aż do osiągnięcia kryterium zainicjowania ostatecznej fazy dojrzewania komórek jajowych (3 pęcherzyki ≥17 mm). Dawka dobowa recFSH może zależeć od odpowiedzi jajników. U pacjentek z prawidłową odpowiedzią na leczenie zalecana dawka dobowa wynosi 150 j.m. recFSH. W zależności od odpowiedzi jajników można ominąć dawkę recFSH przypadającą w dniu podania ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG). Zgodnie z ogólną zasadą przyjmuje się, że pęcherzyki osiągają odpowiedni etap rozwoju zazwyczaj ok. 9 dnia leczenia (przedział czasowy wynosi 6-18 dni). Z chwilą gdy co najmniej 3 pęcherzyki osiągną średnicę ≥17 mm, należy jeszcze tego samego dnia lub najpóźniej w dniu następnym podać jednorazowo we wstrzyknięciu od 5000 do 10000 j.m. hCG w celu pobudzenia ostatecznego dojrzewania oocytów. W przypadku nadmiernej odpowiedzi jajników w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia zespołu hiperstymulacji jajników (ang. OHSS) należy postępować zgodnie z zaleceniami podanymi w CHPl. Zaburzenia czynności nerek. Nie przeprowadzono badań klinicznych z udziałem pacjentek z niewydolnością nerek. Ze względu na fakt, iż tempo eliminacji koryfolitropiny α u pacjentek z niewydolnością nerek może być zmniejszone, nie zaleca się stosowania produktu u tych kobiet. Zaburzenia czynności wątroby. Mimo braku danych dotyczących stosowania produktu u pacjentek z zaburzeniami czynności wątroby, jest mało prawdopodobne, by nieprawidłowa czynność tego narządu miała wpływ na eliminację koryfolitropiny α. Dzieci i młodzież. Zastosowanie produktu u dzieci nie wchodzi w zakres zarejestrowanych wskazań.

Podskórne wstrzyknięcie preparatu może być wykonywane samodzielnie przez kobietę lub jej partnera, po uprzednim szczegółowym poinstruowaniu przez lekarza. Samodzielne podawanie preparatu można zalecić wyłącznie kobietom o silnej motywacji do leczenia, po odpowiednim przeszkoleniu i z łatwym dostępem do fachowego poradnictwa.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych. Nowotwory jajników, piersi, macicy, przysadki lub podwzgórza. Nieprawidłowe (inne niż menstruacyjne) krwawienie z pochwy bez znanej/rozpoznanej przyczyny. Pierwotna niewydolność jajników. Torbiele lub powiększenie jajników. Przebyty zespół hiperstymulacji jajników (Ovarian Hyperstimulation Syndrome - OHSS) w wywiadzie. Jeśli w poprzednim cyklu kontrolowanej stymulacji jajników doszło do wytworzenia więcej niż 30 pęcherzyków o średnicy ≥11 mm w badaniu USG. Liczba pęcherzyków antralnych >20. Włókniako-mięśniaki macicy uniemożliwiające zajście w ciążę. Wady rozwojowe narządów płciowych uniemożliwiające zajście w ciążę.

Przed rozpoczęciem leczenia należy dokonać szczegółowej oceny rodzaju niepłodności u danej pary oraz zbadać czy u kobiety występują przeciwwskazania do ciąży. Szczególną uwagę należy zwrócić u pacjentek na niedoczynność tarczycy, niewydolność kory nadnerczy, hiperprolaktynemię oraz guzy przysadki lub podwzgórza i, w razie konieczności, zastosować właściwe leczenie. Preparat jest wskazany wyłącznie do pojedynczego wstrzyknięcia podskórnego. Kolejne wstrzyknięcia preparatu nie mogą być wykonywane w tym samym cyklu leczenia. W ciągu pierwszych 7 dni po podaniu preparatu nie należy podawać (rec)FSH. U pacjentek z łagodną, umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek wydalanie koryfolitropiny alfa może być zmniejszone. Dlatego nie zaleca się stosowania preparatu u tych pacjentek. Dane dotyczące leczenia preparatem w skojarzeniu z agonistą GnRH są ograniczone. Wyniki niewielkiego, niekontrolowanego badania klinicznego wskazują na silniejszą odpowiedź jajników w porównaniu do skojarzenia z antagonistą GnRH. Dlatego nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z agonistą GnRH. Nie badano stosowania preparatu u pacjentek z zespołem policystycznych jajników (ang. polycystic ovarian syndrome - PCOS). Dlatego nie zaleca się stosowania preparatu u tych pacjentek. Wykazano, że odpowiedź jajników była silniejsza po leczeniu preparatem w porównaniu do codziennego stosowania FSH. Dlatego kobiety ze znanymi czynnikami ryzyka dla silnej odpowiedzi jajników mogą być szczególnie podatne na występowanie OHSS w trakcie lub po leczeniu preparatem. U kobiet poddawanych pierwszemu cyklowi stymulacji jajników, u których czynniki ryzyka nie są w pełni znane, zaleca się dokładne kontrolowanie w kierunku potencjalnej hiperstymulacji jajników. OHSS jest stanem klinicznym różnym od niepowikłanego powiększenia jajników. Objawy przedmiotowe i podmiotowe łagodnego i umiarkowanego OHSS obejmują ból brzucha, nudności, biegunkę, łagodne lub umiarkowane powiększenie jajników oraz torbiele jajników. Ciężki OHSS może zagrażać życiu pacjentki. Do klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych ciężkiego OHSS należą duże torbiele jajników (podatne na pęknięcia), ostry ból brzucha, płyn w otrzewnej, wysięk opłucnowy, płyn w opłucnej, duszność, skąpomocz, nieprawidłowości hematologiczne oraz zwiększenie masy ciała. W rzadkich przypadkach przebieg OHSS może być powikłany wystąpieniem zakrzepów żylnych lub tętniczych. Objawy przedmiotowe i podmiotowe OHSS są stymulowane przez podawanie ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (Chorionic Gonadotropin – hCG) oraz przez ciążę (endogenne hCG). Wczesne objawy OHSS występują na ogół w ciągu 10 dni po podaniu hCG i mogą być związane z nadmierną odpowiedzią jajników na stymulację gonadotropiną. Zazwyczaj wczesny OHSS ustępuje samoistnie wraz z wystąpieniem miesiączki. Późny OHSS występuje po ponad 10 dniach po podaniu hCG jako następstwo (mnogiej) ciąży. Ze względu na ryzyko wystąpienia OHSS należy kontrolować pacjentki przez co najmniej 2 tyg. po podaniu hCG. Aby zminimalizować ryzyko OHSS, zaleca się wykonywanie badań ultrasonograficznych rozwoju pęcherzyków i/lub oznaczanie stężenia estradiolu w surowicy przed rozpoczęciem leczenia oraz w regularnych odstępach w trakcie leczenia. W przypadku stosowania techniki wspomaganego rozrodu (ART) istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia OHSS w postaci 18 lub więcej pęcherzyków o średnicy 11 mm lub większej. W przypadku 30 lub więcej pęcherzyków zaleca się wstrzymanie podawania hCG. W zależności od odpowiedzi jajników można zastosować następujące środki zapobiegające OHSS: wstrzymanie dalszej stymulacji gonadotropiną przez okres maks. 3 dni; opóźnienie wywołania fazy dojrzewania komórek jajowych za pomocą podawania hCG do czasu stabilizacji lub zmniejszenia stężenia estradiolu; podawanie dawek mniejszych niż 10 000 j.m. hCG w celu wywołania fazy dojrzewania komórek jajowych, np. 5000 j.m. hCG lub 250 µg rec-hCG (dawki równoważnej około 6500 j.m.); zamrażanie wszystkich zarodków w celu ich przeniesienia w przyszłości; wstrzymanie podawania hCG i przerwanie cyklu leczenia. Należy unikać podawania hCG w celu suplementacji fazy lutealnej. Przestrzeganie zalecanych dawek preparatu oraz schematów leczenia i dokładne kontrolowanie odpowiedzi jajników jest istotne dla minimalizacji ryzyka OHSS. Ciąże mnogie oraz porody mnogie opisywano w przypadku wszystkich metod leczenia gonadotropinami. Należy pouczyć kobietę i jej partnera o potencjalnym ryzyku dla matki (powikłania podczas ciąży i porodu) oraz dla noworodka (niska waga urodzeniowa) przed rozpoczęciem leczenia. U kobiet poddawanych zabiegom ART ryzyko ciąży mnogiej wynika głównie z liczby przenoszonych zarodków. Ponieważ u kobiet bezpłodnych poddawanych zabiegom ART, a w szczególności IVF, często występują nieprawidłowości w obrębie jajowodów, częstość występowania ciąży pozamacicznej może być podwyższona. Istotne jest wykonanie wczesnego badania ultrasonograficznego w celu potwierdzenia, że ciąża jest wewnątrzmaciczna i wykluczenia ciąży pozamacicznej. Częstość występowania wrodzonych wad rozwojowych po terapii ART może być nieco wyższa w porównaniu do zapłodnienia naturalnego. Sądzi się, że jest to spowodowane różnicami w charakterystyce rodziców (np. wiek matki, parametry nasienia) oraz częstszym występowaniem ciąż mnogich. Odnotowano przypadki nowotworu jajników lub nowotworów innych narządów układu rozrodczego, zarówno łagodnych jak i złośliwych, występujących u kobiet poddanych złożonej terapii lekowej w celu leczenia niepłodności. Nie udowodniono jeszcze, czy leczenie gonadotropinami zwiększa potencjalne ryzyko wystąpienia tych nowotworów u kobiet niepłodnych. U kobiet z rozpoznanymi czynnikami ryzyka zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, takimi jak dane z wywiadu w tym rodzinnego, znaczna otyłość (wskaźnik WMC >30 kg/m²) lub skłonność do zakrzepicy, leczenie gonadotropinami może zwiększyć to ryzyko. U takich kobiet należy ocenić stopień korzyści do ryzyka związanego z leczeniem gonadotropinami. Należy jednak zwrócić uwagę, że sama ciąża również zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych. Nie prowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Preparat może powodować zawroty głowy. Należy pouczyć kobiety, aby w razie wystąpienia zawrotów głowy nie prowadziły pojazdów mechanicznych i nie obsługiwały urządzeń mechanicznych w ruchu.

Nie przeprowadzono badań interakcji preparatu z innymi lekami. Ponieważ koryfolitropina alfa nie jest substratem enzymów cytochromu P450, interakcje metaboliczne z innymi produktami są mało prawdopodobne.

Nie opisywano ryzyka działania teratogennego po kontrolowanej stymulacji jajników podczas stosowania klinicznego z gonadotropinami. W przypadku nieumyślnej ekspozycji na preparat podczas ciąży dane kliniczne są niewystarczające do wykluczenia niekorzystnego wpływu na ciążę. W badaniach na zwierzętach opisywano toksyczny wpływ na reprodukcję. Stosowanie preparatu podczas ciąży nie jest wskazane. Preparatu nie należy stosować podczas karmienia piersią.

W badaniach klinicznych preparatu do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych należały: OHSS 5,2%, ból w obrębie miednicy (4,1%) oraz dyskomfort (5,5%), ból głowy (3,2%), nudności (1,7%), zmęczenie (1,4%) i dolegliwości ze strony piersi (w tym tkliwość piersi) (1,2%). Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy; (niezbyt często) zawroty głowy. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności; (niezbyt często) ból brzucha, wymioty, biegunka, zaparcia i wzdęcie brzucha. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) OHSS, ból i dolegliwości w obrębie miednicy, dolegliwości ze strony piersi; (niezbyt często) skręt jajnika. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie. Ponadto opisywano ciążę pozamaciczną, poronienia oraz ciąże mnogie. Powyższe działania niepożądane są związane z programem ART lub ciążą będącą następstwem programu ART.

Więcej niż jedno wstrzyknięcie preparatu w jednym cyklu leczenia lub zbyt duża dawka preparatu i/lub recFSH i może zwiększać ryzyko wystąpienia OHSS. W celu zapoznania się z badaniami umożliwiającymi zabezpieczenie przed wystąpieniem OHSS i odpowiednim postępowaniem.

Koryfolitropina alfa została opracowana jako długotrwały stymulant pęcherzyka jajnikowego o takim samym profilu farmakodynamicznym jak (rec)FSH, ale o wyraźnie dłuższym czasie trwania aktywności FSH. Dzięki zdolności do inicjowania i podtrzymywania wzrostu wielu pęcherzyków jajnikowych przez cały tydzień pojedyncze wstrzyknięcie podskórne zalecanej dawki preparatu może zastąpić pierwsze 7 wstrzyknięć jakiegokolwiek preparatu (rec)FSH podawanego codziennie w cyklu leczenia kontrolowanej stymulacji jajników. Długi czas trwania aktywności FSH osiągnięto poprzez dodatnie peptydu karboksy-końcowego podjednostki β ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej (hCG) do łańcucha β ludzkiego FSH. Koryfolitropina alfa nie wykazuje żadnej wewnętrznej aktywności LH/hCG.

1 ampułko-strzykawka zawiera 100 µg lub 150 µg koryfolitropiny alfa w 0,5 ml roztworze do wstrzykiwań.