Dawkę dobową należy przyjmować każdego dnia o tej samej porze wraz z jedzeniem lub napojem mlecznym (w celu zapewnienia maks. absorpcji). Jeśli pacjenci w danym okresie nie tolerują żywności, to również należy podać im preparat, lecz działanie ogólnoustrojowe atowakwonu będzie wówczas zmniejszone. W przypadku wymiotów, w ciągu godz. po podaniu produktu dawkę należy powtórzyć. Profilaktyka. Profilaktyka powinna: zostać rozpoczęta 24-48 h przed dotarciem na rejon endemiczny malarii; być kontynuowana w trakcie pobytu; trwać przez kolejne 7 dni od opuszczenia rejonu. Bezpieczeństwo i skuteczność działania produktu leczniczego na częściowo odpornych mieszkańców rejonów endemicznych zostały ustalone w badaniach trwających do 12 m-cy. W przypadku osób nieodpornych, średni czas ekspozycji na działanie produktu w badaniach klinicznych trwał 27 dni. Dawkowanie u osób dorosłych i młodzieży o mc. większej niż 40 kg: 1 tabl. produktu leczniczego/dobę. Tabl. produktu leczniczego 250 mg/100 mg nie są zalecane w profilaktyce malarii u osób o mc. mniejszej niż 40 kg. Leczenie. Dawkowanie u osób dorosłych: 4 tabl. produktu leczniczego przyjmowane w pojedynczej dawce dobowej przez 3 kolejne dni. Dawkowanie u dzieci o mc. 11 kg lub większej: ≥11 do <21 kg mc. 1 tabl. codziennie przez 3 kolejne dni. ≥21 do <31 kg mc. 2 tabl. w pojedynczej dawce dobowej przez 3 kolejne dni. ≥31 do ≤40 kg mc. 3 tabl. w pojedynczej dawce dobowej przez 3 kolejne dni. >40 kg mc. Dawka jak u osób dorosłych. Dawkowanie u osób w podeszłym wieku: badania farmakokinetyczne wskazują, że u osób w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Dawkowanie u osób z zaburzeniami czynności wątroby. Badania farmakokinetyczne wskazują, że u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami dostosowywanie dawek nie jest potrzebne. Mimo że nie przeprowadzono badań u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, nie przewiduje się specjalnych środków ostrożności lub dostosowania dawkowania. Dawkowanie przy niewydolności nerek. Badania farmakokinetyczne wskazują, że u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek, dostosowanie dawek nie jest konieczne. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr <30 ml/min) w leczeniu ostrej gorączki powodowanej przez P. falciparum, zaleca się stosowanie leków alternatywnych do produktu leczniczego. Aby dowiedzieć się więcej o profilaktyce malarii (P. falciparum) u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Preparat jest przeciwwskazany w profilaktyce malarii (P. falciparum) u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr <30 ml / min).

Jeżeli w profilaktyce lub leczeniu malarii osoby przyjmujące preparat wymiotują w ciągu godz. po przyjęciu dawki, powinna ona zostać przyjęta ponownie. W przypadku biegunki zaleca się kontynuowanie normalnego dawkowania. U osób z biegunką lub wymiotami wchłanianie atowakwonu może być słabsze, przy czym zaburzenia te nie miały związku z jego mniejszą skutecznością w badaniach klinicznych dotyczących profilaktyki malarii. Jednakże podobnie jak w przypadku innych leków przeciwmalarycznych, pacjentom u których wystąpiła biegunka lub wymioty należy zalecić kontynuowanie stosowania metod zapobiegania malarii, a mianowicie stosowanie środków ochrony osobistej (środków odstraszających czy moskitier do zawieszenia nad łóżkiem). W przypadku pacjentów z ostrą malarią i towarzyszącą biegunką lub wymiotami, należy rozważyć terapię alternatywną. Jeśli w leczeniu malarii u tych pacjentów jest stosowany preparat, należy uważnie monitorować parazytemię i stan kliniczny pacjenta. Działanie produktu leczniczego nie zostało sprawdzone w leczeniu malarii mózgowej ani innych ciężkich objawów powikłanej malarii, w tym hiperparazytemii, obrzęku płuc lub niewydolności nerek. Od czasu do czasu u pacjentów przyjmujących preparat zgłaszano silne reakcje alergiczne (w tym anafilaksję). Jeśli u pacjentów wystąpi reakcja alergiczna (patrz punkt 4.8), należy natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego i rozpocząć stosowne leczenie. Wykazano, że preparat nie działa na hipnozoity Plasmodium vivax, ponieważ nawrót pasożyta zdarzał się nagminnie gdy malaria (P. vivax) była leczona wyłącznie tym produktem. Podróżujący silnie narażeni na obecność pasożytów P. vivax lub P. ovale, a także inne osoby zakażone przez jednego z tych pasożytów, wymagają dodatkowego leczenia lekiem działającym na hipnozoity. W przypadku zakażeń wywołanych przez P. falciparum po zakończeniu leczenia produktem leczniczym lub gdy stosowanie tego produktu w profilaktyce było nieskuteczne, pacjenci powinni być leczeni różnymi lekami schizontobójczymi, ponieważ takie zdarzenia mogą świadczyć o oporności pasożyta. Należy ściśle monitorować parazytemię u pacjentów przyjmujących jednocześnie tetracyklinę. W miarę możliwości należy unikać jednoczesnego stosowania produktu leczniczego i efawirenz lub wzmocnionych inhibitorów proteazy. Nie zaleca się jednoczesnego przyjmowania produktu leczniczego Falcimar z ryfampicyną lub ryfabutyną. Nie zaleca się również jednoczesnego stosowania metoklopramidu. Należy zastosować wówczas inne leczenie przeciwwymiotne. Zaleca się zachowywanie ostrożności przy wprowadzaniu lub wycofywaniu profilaktyki malarycznej, lub przy leczeniu pacjentów produktem leczniczym w trakcie ciągłego leczenia warfaryna i innymi lekami przeciwzakrzepowymi opartymi na kumarynie. Atowakwon może zwiększać poziom etopozydu i jego metabolitu. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr<30 ml/min), przy leczeniu ostrej malarii (P. falciparum) zaleca się alternatywy produkt dla produktu leczniczego. Nie ustalono szczegółów dot. bezpieczeństwa i skuteczności produktu leczniczego w profilaktyce malarii u pacjentów, o masie ciała mniejszej niż 40 kg lub w leczeniu malarii u dzieci, o mc. mniejszej niż 11 kg. Zgłoszone zostały objawy zawrotów głowy. Należy ostrzegać pacjentów, że jeśli są oni narażeni na pewne objawy to nie powinni prowadzić pojazdów, obsługiwać urządzeń mechanicznych ani uczestniczyć w działaniach, które mogą być zagrożeniem dla nich lub innych ludzi.

Jednoczesne stosowanie ryfampicyny lub ryfabutyny nie jest zalecane, ponieważ powoduje ono zmniejszenie stężenia atowakwonu w osoczu odpowiednio o około 50% i 34%. Jednoczesne leczenie metoklopramidem wiąże się ze znacznym spadkiem (około 50%) stężenia atowakwonu w osoczu. Wówczas należy zastosować inne leczenie przeciwwymiotne. W przypadku jednoczesnego stosowania efawirenzu lub wzmocnionych inhibitorów proteazy, obserwowany jest spadek stężenia atowakwonu do 75%. Należy unikać takiego skojarzenia leków, gdy tylko jest to możliwe. Proguanil może nasilać działanie warfaryny i innych leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny, co może prowadzić do zwiększenia ryzyka krwotoków. Mechanizm potencjalnej interakcji z lekami nie został ustalony. Należy zachować ostrożność podczas wprowadzania lub wycofywania profilaktyki malarycznej u pacjentów, lub podczas leczenia atowakwonem i proguanilem w trakcie ciągłego leczenia doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. Dawkowanie doustnych leków przeciwzakrzepowych w trakcie leczenia produktem leczniczym lub po rezygnacji z niego (w oparciu o wyniki INR) może wymagać dostosowania. Jednoczesne leczenie tetracykliną było związane ze spadkiem stężenia atowakwonu w osoczu. Jednoczesne podawanie atowakwonu i indynawiru powoduje spadek wartości C_min indynawiru (spadek o 23%, 90% CI 8-35%). Należy zachować ostrożność przepisując atowakwon wraz z indynawirem, ze względu na możliwy spadek stężenia indynawiru. Przy jednoczesnym podawaniu atowakwonu w profilaktyce PCP, podając go w dawkach 45 mg/kg mc./dobę dzieciom (n=9) z ostrą białaczką limfoblastyczną stwierdzono zwiększenie stężenia (AUC) etopozydu w osoczu i jego metabolitu (pirokatechiny) średnio o 8,6% (P=0,055) i 28,4% (P=0,031) (odpowiednio w porównaniu do jednoczesnego stosowania etopozydu i sulfametoksazolu z trimetoprymem). Należy zachować ostrożność u pacjentów podejmujących jednoczesne leczenie etopozydem. Proguanil jest metabolizowany głównie przez enzym CYP2C19. Nie są znane żadne potencjalne interakcje farmakokinetyczne enzymu CYP2C19 z innymi substratami, inhibitorami (np. moklobemidem, fluwoksaminą) lub induktorami (np. artemizyną, karbamazepiną). Atowakwon silnie wiąże się z białkami (>99%), lecz nie wypiera on innych silnie wiążących się z białkami leków in vitro, co wskazuje na to, że są mało prawdopodobne interakcje atowakwonu z takimi lekami.

Nie ustalono czy równoczesne stosowanie atowakwonu i chlorowodorku proguanilu u kobiet w ciąży jest bezpieczne. Nie jest również znane związane z tym ryzyko. Badania na zwierzętach nie wykazały żadnych dowodów teratogenności takiego skojarzenia leków. Nie wykazano niepożądanego działania poszczególnych składników produktu przy porodzie oraz w okresie prenatalnym i po urodzeniu dziecka. Podczas badania teratogenności, stwierdzono toksyczne działanie na ciężarną samicę u królików. Stosowanie produktu leczniczego w ciąży należy rozważać tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści dla matki przeważają nad potencjalnym ryzykiem dla płodu. Proguanil, substancja czynna produktu leczniczego, działa przez hamowanie pasożytniczej reduktazy dihydrofolianowej. Nie ma danych klinicznych wskazujących na to, że suplementacja folianami zmniejsza skuteczność działania leku. Kobiety w wieku rozrodczym przyjmujące foliany aby zapobiec wadom wrodzonym cewki nerwowej, powinny nadal kontynuować ich przyjmowanie podczas stosowania produktu leczniczego. W badaniu przeprowadzonym na szczurach, stężenie atowakwonu w mleku stanowiło 30% stężenia atowakwonu w osoczu matki. Nie wiadomo czy atowakwon przenika do mleka matki. Proguanil przenika do mleka matki w małych ilościach. Nie należy stosować produktu leczniczego u kobiet karmiących piersią. Aktualne dane dotyczące płodności kobiecej i męskiej są niewystarczające lub ich brak.

W badaniach klinicznych atowakwonu i proguanilu w leczeniu malarii, najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były bóle brzucha, bóle głowy, anoreksja, nudności, wymioty, biegunka i kaszel. W badaniach klinicznych atowakwonu i proguanilu w profilaktyce przeciwmalarycznej, najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były bóle głowy, bóle brzucha i biegunka. Poniżej przedstawiono podsumowanie działań niepożądanych zgłoszonych w badaniach klinicznych i spontanicznie po wprowadzeniu leku do obrotu, które podejrzewano o prawdopodobieństwo związku (co najmniej jednego możliwego) przyczynowego z leczeniem atowakwonem i proguanilem. Dostępne są ograniczone długotrwałe dane o bezpieczeństwie stosowania u dzieci. W szczególności nie były badane długotrwałe skutki działania produktu leczniczego na wzrost, dojrzewanie płciowe i ogólny rozwój dzieci. Zaburzenia układu chłonnego i krwi: (często) anemia, neutropenia; (nieznana) pancytopenia u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) reakcje alergiczne; (nieznana) obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja, układowe zapalenie naczyń. Zaburzenia odżywiania i metabolizmu: (często) hiponatremia, anoreksja; (niezbyt często) zwiększone stężenie amylazy. Zaburzenia psychiczne: (często) nietypowe sny, depresja; (niezbyt często) niepokój; (rzadko) halucynacje; (nieznana) ataki paniki, płacz, koszmary, zaburzenia psychotyczne. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) bezsenność, zawroty głowy; (nieznana) drgawki. Zaburzenia serca: (niezbyt często) kołatanie; (nieznana) tachykardia. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: (bardzo często) nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha; (niezbyt często) zapalenie jamy ustnej; (nieznana) nietolerancja ze strony żołądka i jelit, owrzodzenie jamy ustnej. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) podwyższony poziom enzymów wątrobowych; (nieznana) żółtaczka, cholestaza. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd, wysypka; (niezbyt często) wypadanie włosów, pokrzywka; (nieznana) zespół Stevens-Johnsona, rumień wielopostaciowy, pęcherze, złuszczanie się skóry, nadwrażliwość na światło. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) gorączka. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel - szczegóły patrz ChPL.

Posiadana aktualnie wiedza jest niewystarczająca, aby móc przewidzieć konsekwencje lub zasugerować konkretne działania na wypadek przedawkowania produktu leczniczego. W zgłoszonych przypadkach przedawkowania atowakwonu zaobserwowane objawy były zgodne ze znanymi dotąd działaniami niepożądanymi leku. W przypadku przedawkowania należy monitorować stan pacjenta i zastosować standardowe leczenie wspomagające.

Preparat jest produktem złożonym zawierającym określone dawki atowakwonu i proguanilu chlorowodorku, który działa schizontobójczo na znajdujące się we krwi oraz wątrobie schizonty Plasmodium falciparum - pierwotniaka wywołującego malarię.

1 tabl. produktu leczniczego zawiera 250 mg atowakwonu i 100 mg proguanilu chlorowodorku.