Dawkę należy dostosować do rodzaju oraz ciężkości zakażenia grzybiczego. Jeśli w danym zakażeniu konieczne jest stosowanie wielokrotnych dawek, leczenie należy kontynuować do chwili ustąpienia klinicznych lub mikrobiologicznych objawów czynnego zakażenia. Niedostatecznie długi okres leczenia może być przyczyną nawrotu czynnego zakażenia. Dorośli. Kryptokokoza: leczenie kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych: dawka nasycająca: w pierwszym dniu 400 mg, kolejna dawka: 200 do 400 mg/dobę - leczenie trwa zwykle przynajmniej 6-8 tyg., w zakażeniach zagrażających życiu dawkę dobową można zwiększyć do 800 mg; leczenie podtrzymujące jako profilaktyka nawrotu kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u pacjentów z dużym ryzykiem nawrotu: 200 mg/dobę - stosować 200 mg/dobę przez nieokreślony czas. Kokcydiomykoza: dawkowanie 200-400 mg - czas trwania leczenia 11-24 m-cy lub dłużej, w zależności od pacjenta. W przypadku niektórych zakażeń, a zwłaszcza zajęcia opon mózgowo-rdzeniowych, można rozważyć dawkę 800 mg/dobę. Kandydoza inwazyjna: dawka nasycająca: w pierwszym dniu 800 mg, kolejna dawka: 400 mg/dobę - generalnie zalecany czas leczenia kandydemii wynosi 2 tyg. od pierwszego ujemnego wyniku posiewu krwi i ustąpienia podmiotowych i przedmiotowych objawów przypisywanych kandydemii. Leczenie kandydozy błon śluzowych: kandydoza jamy ustnej: dawka nasycająca: w pierszym dniu 200-400 mg, kolejna dawka: 100-200 mg/dobę - leczenie trwa 7-21 dni (do osiągnięcia remisji kandydozy jamy ustnej i gardła). U pacjentów z poważnym upośledzeniem odporności można stosować leczenie przez dłuższy okres; kandydoza przełyku: dawka nasycająca: w pierwszym dniu 200-400 mg, kolejna dawka: 100-200 mg/dobę - leczenie twa 14-30 dni (do osiągnięcia remisji kandydozy przełyku). U pacjentów z poważnym upośledzeniem odporności można stosować leczenie przez dłuższy okres; występowanie drożdżaków w moczu: 200-400 mg/dobę - leczenie trwa 7-21 dni. U pacjentów z poważnym upośledzeniem odporności można stosować leczenie przez dłuższy okres; przewlekła kandydoza zanikowa: 50 mg/dobę - leczenie trwa 14 dni; przewlekła kandydoza skóry i błon śluzowych: 50-100 mg/dobę - leczenie trwa do 28 dni. Dłuższy okres w zależności od zarówno ciężkości zakażenia, jak i zasadniczego upośledzenie odporności i zakażenia. Zapobieganie nawrotom drożdżakowego zapalenia błony śluzowej u pacjentów zakażonych HIV, u których jest zwiększone ryzyko nawrotów: kandydoza jamy ustnej i gardła: 100-200 mg/dobę lub 200 mg/dobę lub 200 mg 3x/tydz. - nieograniczony czas stosowania u pacjentów z przewlekłym osłabieniem czynności układu immunologicznego; kandydoza przełyku: 100-200 mg/dobę lub 200 mg 3x/tydz. - nieograniczony czas stosowania u pacjentów z przewlekłym osłabieniem czynności układu immunologicznego. Kandydoza narządów płciowych: ostra drożdżyca pochwy, drożdżakowe zapalenie żołędzi: pojedyńcza dawka 150 mg; leczenie i zapobieganie nawrotom drożdżycy pochwy: (4 lub więcej zakażeń w roku) 150 mg co trzeci dzień, w sumie 3 dawki (doba 1., 4. i 7.), a następnie dawka podtrzymująca 150 mg raz/tydz. - dawka podtrzymująca: 6 m-cy. Grzybice skóry: grzybica stóp, grzybica tułowia, grzybica podudzi, drożdżyca skóry: 150 mg raz/tydz. lub 50 mg raz/dobę - 2-4 tyg. (w grzybicy stóp może być konieczne stosowanie do 6 tyg.); łupież pstry: 300-400 mg raz/tydz. - 1-3 tyg. lub 50 mg raz/dobę - 2-4 tyg.; grzybica paznokci (onychomikoza): 150 mg raz/tydz. - leczenie należy kontynuować aż do zastąpienia zakażonego paznokcia przez nowy, niezakażony. Czas potrzebny do odrostu nowego paznokcia dłoni lub stopy wynosi odpowiednio 3-6 lub 6-12 m-cy. Szybkość odrostu może jednak różnić się u poszczególnych pacjentów, także w zależności od wieku. Po wyleczeniu przewlekłego zakażenia paznokcie czasami mogą pozostać zniekształcone. Zapobieganie zakażeniom drożdżakowym u pacjentów z przedłużającą się neutropenią: 200-400 mg - leczenie należy rozpocząć kilka dni przed przewidywanym wystąpieniem neutropenii i kontynuować przez 7 dni po ustąpienia neutropenii, gdy liczba neutrofili wzrośnie powyżej 1000/mm³. Pacjenci w podeszłym wieku. Dawkowanie powinno być zmodyfikowane w zależności od czynności nerek. Upośledzenie czynności nerek. Produkt leczniczy jest wydalany głównie z moczem w postaci niezmienionej substancji czynnej. Nie ma konieczności modyfikacji leczenia przy podawaniu jednej dawki. U pacjentów (także dzieci) z upośledzeniem czynności nerek, którzy będą otrzymywali flukonazol podawany wielokrotnie, należy zastosować dawkę początkową 50-400 mg w zależności od dawki dobowej zalecanej dla danego wskazania. Po podaniu tej początkowej dawki nasycającej, dawka dobowa (w zależności od wskazania) powinna być dobrana w oparciu o poniższe wytyczne: Cl_Cr >50 ml/min - 100% zalecanej dawki; Cl_Cr ≤50 ml/min (bez dializ) - 50% zalecanej dawki; regularne dializy - 100% zalecanej dawki po każdej dializie. Pacjenci regularnie dializowani powinni otrzymywać 100% zalecanej dawki po każdej dializie; w dniach bez dializy pacjenci powinni otrzymywać dawkę zmniejszoną w zależności od Cl_Cr. Upośledzenie czynności wątroby. Dostępne są tylko ograniczone dane dotyczących pacjentów z upośledzeniem czynności wątroby, w związku z czym u pacjentów z dysfunkcją wątroby flukonazol należy stosować z ostrożnością. Dzieci i młodzież. U dzieci i młodzieży nie należy przekraczać maks. dawki 400 mg/dobę. Tak jak w przypadku podobnych zakażeń u dorosłych, czas leczenia zależy od reakcji klinicznej i reakcji patogenu odpowiedzialnego za zakażenie. Produkt leczniczy podawany jest w pojedynczej dawce dobowej. W przypadku pacjentów pediatrycznych z upośledzeniem czynności nerek należy odnieść się do dawkowania opisanego w punkcie „Upośledzenie czynności nerek”. Nie badano farmakokinetyki flukonazolu w populacji pacjentów pediatrycznych z niewydolnością czynności nerek (dawkowanie u noworodków urodzonych o czasie, u których często występuje pierwotna niedojrzałość czynnościowa nerek, opisane jest poniżej). Niemowlęta i dzieci (w wieku od 28 dni do 11 lat): kandydoza błon śluzowych: dawka początkowa 6 mg/kg, kolejna dawka: 3 mg/kg/dobę. W pierwszym dniu można podać dawkę początkową, aby szybciej osiągnąć stężenie stanu stacjonarnego; kandydoza inwazyjnadawka: 6-12 mg/kg/dobę zalecenia w zależności od ciężkości choroby; kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: dawka: 6-12 mg/kg/dobę zalecenia w zależności od ciężkości choroby; leczenie podtrzymujące w celu zapobiegania nawrotom kryptokokowego zapalenia opon mózgowych u dzieci z dużym ryzykiem nawrotu choroby: dawka: 6 mg/kg/dobę - zalecenia w zależności od ciężkości choroby; zapobieganie zakażeniom drożdżakami u pacjentów z osłabioną odpornością: dawka 3-12 mg/kg/dobę - zalecenia w zależności od stopnia i czasu trwania wywołanej neutropenii (patrz dawkowanie u dorosłych). Młodzież (12-17 lat): lekarz powinien ocenić, który schemat dawkowania (dla dzieci czy dla dorosłych) byłby odpowiedni, biorąc pod uwagę mc. i stopień dojrzałości płciowej. Dane kliniczne wskazują, że dzieci mają większy klirens flukonazolu niż obserwowany u dorosłych. Dawka 100 mg, 200 mg i 400 mg u dorosłych odpowiada dawce, odpowiednio, 3 mg/kg, 6 mg/kg i 12 mg/kg u dzieci, zapewniając porównywalną ekspozycję ogólnoustrojową. Noworodki (0-27 dni): noworodki wolniej wydalają flukonazol. Jest dostępnych niewiele danych farmakokinetycznych potwierdzających podany sposób stosowania u noworodków. Noworodki urodzone o czasie (0-14 dni): taka sama dawka w mg/kg, jak dla niemowląt i starszych dzieci powinna być podawana co 72 h. Nie należy przekraczać maks. dawki 12 mg/kg co 72 h. Noworodki urodzone o czasie (15-27 dni): taka sama dawka w mg/kg, jak dla niemowląt i starszych dzieci powinna być podawana co 48 h. Nie należy przekraczać maks. dawki 12 mg/kg co 48 h.

Flukonazol można podawać w postaci doustnej lub dożylnej; droga podania zależy od stanu klinicznego pacjenta. W przypadku zmiany drogi podania z dożylnej na doustną i odwrotnie, nie jest konieczna zmiana dawkowania. Tabl. należy połykać w całości, niezależnie od przyjmowanych posiłków. Dla dzieci, które nie mogą połknąć tabl. i dla małych dzieci, u których konieczne jest precyzyjne dawkowanie w zależności od mc., na rynku dostępny jest flukonazol w postaci syropu.

Nadwrażliwość na składniki preparatu.

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów w złym ogólnym stanie zdrowia (z AIDS lub chorobą nowotworową), u których częściej dochodzi do wystąpienia zaburzeń czynności wątroby czy nerek, a także do zaburzeń hematologicznych i biochemicznych. Zaleca się kontrolę aktywności aminotransferaz, fosfatazy alkalicznej, stężenia bilirubiny, czynności nerek - stężenie kreatyniny i azotu mocznikowego w surowicy, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek.

Flukonazol hamuje metabolizm i nasila działanie doustnych leków przeciwcukrzycowych (tolbutamidu, glibenklamidu, glipizydu oraz innych pochodnych sulfonylomocznika). Nasila działanie leków przeciwzakrzepowych, zwiększa stężenie fenytoiny, teofiliny, a po podaniu w dużych dawkach, także stężenie cyklosporyny w osoczu. Flukonazol może zwiększać stężenie w osoczu terfenadyny, astemizolu i cyzaprydu. Ryfampicyna przyspiesza metabolizm flukonazolu, a hydrochlorotiazyd zwiększa stężenie flukonazolu w osoczu.

Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Stosowanie leku w okresie karmienia piersią nie jest zalecane.

Nudności, ból głowy, wysypka, wymioty, bóle brzucha, biegunki, przemijające podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych. W nielicznych przypadkach obserwuje się ciężkie objawy niepożądane ze strony wątroby, jak: zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna, piorunująca niewydolność wątroby prowadząca do zgonu. Niewydolność wątroby o śmiertelnym przebiegu obserwowano przede wszystkim u pacjentów z AIDS lub chorobami nowotworowymi oraz u pacjentów stosujących jednocześnie inne leki o potencjalnym działaniu hepatotoksycznym, przede wszystkim: ryfampicynę, fenytoinę, izoniazyd, kwas walproinowy lub leki przeciwcukrzycowe z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Bardzo rzadko występowały reakcje anafilaktyczne. Donoszono o pojedynczych przypadkach gorączki, obrzęku, skąpomoczu, niedociśnienia, bólów mięśniowych, padaczki, złuszczających chorób skóry, zmiany obrazu krwi (leukopenia, trombocytopenia), zmiany profilu lipidowego (hipertriglicerydemia, hipercholesterolemia), hipokaliemia. U pacjentek stosujących pojedynczą jednorazową dawkę 150 mg flukonazolu obserwowano: ból i zawroty głowy, nudności, ból brzucha, biegunkę, dyspepsję, zaburzenia smaku. Działania niepożądane miały nasilenie łagodne do średniego.

Leczenie zatrucia jest objawowe i podtrzymujące czynności życiowe. W uzasadnionych przypadkach należy wykonać płukanie żołądka. 3 h hemodializa obniża stężenie leku w osoczu o około 50%.

Syntetyczny lek przeciwgrzybiczy z grupy leków azolowych III generacji. Mechanizm działania polega na zaburzeniu biosyntezy ergosterolu, co prowadzi do zmiany przepuszczalności błony komórkowej grzyba, zaburzenia koordynacji syntezy chityny i zniszczenia komórek grzyba. Flukonazol wchłaniany jest szybko z przewodu pokarmowego, niezależnie od przyjmowanych pokarmów. Stężenie maks. w osoczu obserwuje się po upływie od 1-2 h po podaniu leku. Stężenie leku w ślinie, płynie stawowym, płynie otrzewnowym i w wydzielinie z pochwy jest zbliżone do stężenia w osoczu. Wydalany jest głównie z moczem. T_0,5 wynosi ok. 30 h. Flukonazol w dawce od 50-400 mg/dobę nie wywiera wpływu na poziom testosteronu lub kortyzolu u mężczyzn oraz estradiolu u kobiet.

1 tabl. zawiera 50 mg, 100 mg lub 150 mg flukonazolu.