Dorośli. W anestezjologii. Zalecana dawka początkowa wynosi 0,2 mg i ma być podawana dożylnie w ciągu 15 sekund. Jeśli nie uzyskano w ten sposób pożądanego stanu świadomości pacjenta w czasie 60 sekund, można podać kolejną dawkę 0,1 mg i jeśli istnieje taka konieczność, powtarzać ją, w odstępach co 60 sekund, do całkowitej maksymalnej dawki 1,0 mg. Zwykle potrzebna dawka wynosi od 0,3 mg do 0,6 mg, ale może być inna, w zależności od indywidualnych cech pacjenta oraz rodzaju zastosowanych benzodiazepin. Intensywna terapia. Zalecana dawka początkowa wynosi 0,3 mg, podane dożylnie. Jeśli nie uzyskano w ten sposób pożądanego stanu świadomości pacjenta w ciągu 60 sekund, można podać kolejną dawkę 0,1 mg. Jeśli istnieje taka konieczność, powtarzać dawkę w odstępach co 60 sekund, do całkowitej dawki maksymalnej 2 mg lub do momentu wybudzenia pacjenta. W przypadku nawracającej senności można podać kolejną dawkę produktu, w bolusie. Można stosować wlew dożylny w dawce 0,1 – 0,4 mg/h. Dawkę i szybkość wlewu należy ustalać indywidualnie w celu osiągnięcia pożądanego stanu świadomości pacjenta. Jeżeli po zastosowaniu wielu dawek produktu nie następuje istotna poprawa świadomości lub czynności oddechowej pacjenta, należy przypuszczać, że przyczyną tego stanu nie jest działanie benzodiazepin. Wlew należy przerywać co 6 h w celu sprawdzenia, czy nastąpił nawrót sedacji. Aby uniknąć wystąpienia objawów z odstawienia u pacjentów długo leczonych dużymi dawkami benzodiazepin w oddziałach intensywnej terapii, dawkowanie flumazenilu musi być dostosowywane indywidualnie, a produkt podawany w powolnym wstrzyknięciu. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma danych, dotyczących stosowania produktu u osób w podeszłym wieku, jednak należy pamiętać, że jest to populacja bardziej wrażliwa na działanie benzodiazepin. Leczenie należy prowadzić z zachowaniem ostrożności. Dzieci i młodzież. Niemowlęta i małe dzieci, dzieci i młodzież (w wieku od ukończenia 1. rż. do 17 lat). W celu odwrócenia sedacji wywołanej benzodiazepinami u dzieci starszych niż 1. rż. zalecana dawka początkowa, podawana dożylnie w ciągu 15 sekund, wynosi 0,01 mg/kg mc. (do 0,2 mg). Jeżeli po 45 sekundowym okresie oczekiwania nie uzyskano pożądanego stanu świadomości, można wówczas podać we wstrzyknięciu kolejną dawkę 0,01 mg/kg mc. (do 0,2 mg), i jeśli potrzeba, powtarzać podawanie dawek w odstępach co 60 sekund (maks. 4x) do całkowitej maks. dawki 0,05 mg/kg mc. lub 1 mg, w zależności od tego, która dawka jest mniejsza. Dawka powinna być dostosowywana w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności wielokrotnego podawania flumazenilu dzieciom w celu zniesienia sedacji. Noworodki, niemowlęta i małe dzieci przed ukończeniem 1. rż. Ilość danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania produktu u dzieci przed ukończeniem 1 rż. jest niewystarczająca. Dlatego w tej grupie pacjentów produkt można podawać wyłącznie w sytuacji, gdy potencjalna korzyść z jego stosowania jest większa niż możliwe ryzyko. Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek lub wątroby. U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby, wydalanie flumazenilu może być zwolnione, dlatego zaleca się ostrożne dostosowywanie dawki. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek nie ma konieczności zmiany dawkowania.

Lek powinien być podawany dożylnie przez anestezjologa lub doświadczonego lekarza. Produkt leczniczy może być podawany we wstrzyknięciach dożylnych lub we wlewie kroplowym można stosować z innymi metodami stosowanymi w resuscytacji. Produkt leczniczy jest przeznaczony wyłącznie do jednokrotnego użytku. Przed użyciem należy obejrzeć roztwór i używać wyłącznie wówczas, gdy jest przejrzysty i nie zawiera wytrąconych cząstek.

Nadwrażliwość na flumazenil lub którąkolwiek z substancji pomocniczych, pacjenci, u których benzodiazepiny podawane są w związku z leczeniem stanu potencjalnie zagrażającego życiu (np. kontrola ciśnienia śródczaszkowego lub w stanie padaczkowym).

Lek wybiórczo odwraca działanie benzodiazepin. W związku z tym, jeżeli pacjent nie budzi się po podaniu flumazenilu, trzeba rozważyć inną przyczynę, podczas stosowania w anestezjologii pod koniec operacji, produktu należy podawać do czasu pełnego zniesienia działania zwiotczającego, ponieważ czas działania flumazenilu jest zwykle krótszy niż benzodiazepin i sedacja może wystąpić ponownie, pacjent powinien pozostawać pod stałym nadzorem, najlepiej na oddziale intensywnej terapii, do momentu ustąpienia działania flumazenilu, u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem, należy wziąć pod uwagę korzyści wywołania sedacji za pomocą benzodiazepin i ryzyko związane z raptownym wybudzeniem. U pacjentów (z zaburzeniami pracy serca) zaleca się utrzymywanie stałego poziomu sedacji, a nie całkowite wybudzenie. Należy unikać wykonywania szybkich wstrzyknięć flumazenilu. U pacjentów, u których stosowano dużą dawkę i/lub długotrwale leczonych benzodiazepinami, u których leczenie kończy się w dowolnym momencie w przeciągu tygodnia poprzedzającego zastosowanie flumazenilu, szybkie wstrzyknięcia dawki 1 mg lub większej doprowadziły do wystąpienia objawów z odstawienia, w tym także kołatania serca, pobudzenia, lęku, niestabilności emocjonalnej, a także lekkiej dezorientacji i zaburzeń czucia. U pacjentów z nasilonym lękiem w okresie przedoperacyjnym oraz u osób z wywiadem przewlekłych lub sporadycznych stanów lękowych, dawki produktu muszą być dostosowywane indywidualnie. Należy brać pod uwagę odczuwanie bólu pooperacyjnego po ciężkim zabiegu chirurgicznym; w takiej sytuacji może być wskazane utrzymanie u pacjenta lekkiego działania uspokajającego, pacjentów leczonych długotrwale dużymi dawkami benzodiazepin korzyści płynące z zastosowania flumazenilu powinny przeważać nad możliwością wystąpienia objawów z odstawienia. Jeżeli pomimo zastosowania odpowiednich dawek leku, wystąpią objawy z odstawienia, należy podać w powolnym dożylnym wstrzyknięciu indywidualnie dobraną dawkę 5 mg diazepamu lub 5 mg midazolamu. Nie zaleca się podawania antagonisty u pacjentów z padaczką, leczonych przewlekle benzodiazepinami. Chociaż flumazenil wywiera słabe wewnętrzne działanie 308043.0SL0420D14 przeciwdrgawkowe, to jednak przerwanie zabezpieczającego działania agonistycznego u pacjentów z padaczką może spowodować wystąpienie drgawek, u pacjentów z ciężkim urazem mózgu i/lub nieustabilizowanym ciśnieniem śródczaszkowym otrzymujących flumazenil - w celu odwrócenia działania benzodiazepin - może wystąpić podwyższone ciśnienie śródczaszkowe, u pacjentów z niewydolnością wątroby wydalanie może być opóźnione. Należy zachować szczególną uwagę stosując flumazenil w przypadku przedawkowania wielolekowego. W szczególności w przypadku zatrucia benzodiazepinami i trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi pewne działania toksyczne tj. drgawki i zaburzenia rytmu serca, które są wywołane przez leki przeciwdepresyjne i pojawiają się wolniej w przypadku zastosowania z benzodiazepinami, stają się zaostrzone po zastosowaniu flumazenilu, pacjenci leczeni flumazenilem w celu zniesienia działania benzodiazepin powinni być monitorowani pod kątem nawrotu sedacji, depresji oddechowej lub innych objawów resztkowych benzodiazepin przez odpowiedni okres w zależności od dawki i okresu utrzymywania się działania zastosowanej benzodiazepiny. Ponieważ u pacjentów z współistniejącym upośledzeniem czynności wątroby wyżej opisane działania mogą wystąpić z opóźnieniem, konieczny może być dłuższy okres obserwacji. Nie zaleca się stosowania produktu w leczeniu uzależnienia od benzodiazepin, jak również w leczeniu utrzymujących się objawów zespołu z odstawienia benzodiazepin. Donoszono o przypadkach napadów paniki wywołanych działaniem produktu u pacjentów, u których zaburzenia takie występowały w przeszłości, z powodu zwiększonej częstości występowania uzależnienia i tolerancji na benzodiazepiny wśród pacjentów uzależnionych od innych leków lub alkoholu, flumazenil powinien być stosowany w tej grupie pacjentów z dużą ostrożnością. Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na ml, tzn. zasadniczo nie zawiera sodu. Dzieci i młodzież. Z powodu ryzyka nawrotu sedacji oraz depresji oddechowej, dzieci, u których stosowano do sedacji midazolam, muszą być monitorowane przez co najmniej 2 h od podania flumazenilu. W przypadku zastosowania innych benzodiazepin, czas monitorowania musi być dostosowany do czasu ich oczekiwanego działania. Do czasu uzyskania wystarczających danych, flumazenil nie powinien być stosowany u dzieci przed ukończeniem 1rż, chyba że korzyści płynące z terapii przeważają nad ryzykiem (zwłaszcza w przypadku niezamierzonego przedawkowania) związanym z zastosowaniem leku. Nie zaleca się stosowania produktu u dzieci w innych wskazaniach niż odwrócenie sedacji z zachowaniem świadomości, ponieważ nie przeprowadzono kontrolowanych badań. To samo dotyczy dzieci przed ukończeniem 1rż. Pacjentów należy ostrzec, że przez co najmniej 24 godziny po podaniu flumazenilu nie należy prowadzić pojazdów mechanicznych, obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu ani wykonywać jakichkolwiek innych czynności wymagających sprawności fizycznej i umysłowej, ze względu na ryzyko powrotu działania benzodiazepin.

Flumazenil odwraca ośrodkowe działanie benzodiazepin w mechanizmie kompetycyjnej interakcji na poziomie receptora: działanie substancji niebędących agonistami benzodiazepiny, działających poprzez receptor benzodiazepinowy, takich jak: zopiklon, triazolopirydazyna i innych, jest również blokowane przez flumazenil. Flumazenil nie blokuje jednak tych leków, które nie działają w wyżej wymieniony sposób. Nie obserwowano interakcji z innymi lekami działającymi hamująco na ośrodkowy układ nerwowy. Konieczne jest jednak zachowanie szczególnej ostrożności podczas stosowania produktu w przypadkach niezamierzonego przedawkowania, ponieważ działanie toksyczne innych leków psychotropowych (zwłaszcza trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych), przyjętych w tym samym czasie, może narastać wraz ze zmniejszaniem się działania benzodiazepin. Właściwości farmakokinetyczne flumazenilu nie zmieniają się pod wpływem benzodiazepin takich jak: midazolam, flunitrazepam oraz lormetazepam. Lek nie wpływa na właściwości farmakokinetyczne tych benzodiazepin. Nie obserwowano interakcji farmakokinetycznych między etanolem i flumazenilem.

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania flumazenilu u kobiet w ciąży, umożliwiających ocenę możliwego szkodliwego działania i skuteczności na płód. W związku z tym wymagana jest ostrożność. Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wskazują na toksyczny wpływ reprodukcję. Dlatego flumazenil powinien być stosowany w czasie ciąży tylko w przypadku, w którym korzyści płynące z jego zastosowania przeważają nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Nie ma przeciwwskazań do stosowania flumazenilu w okresie ciąży w nagłych przypadkach. Nie wiadomo, czy flumazenil jest wydzielany z mlekiem ludzkim. Karmienie piersią powinno być przerwane na 24 h w trakcie podawania flumazenilu. Nie ma przeciwwskazań do stosowania flumazenilu w okresie karmienia piersią w nagłych przypadkach.

Zgłaszano występowania niżej wymienionych zdarzeń niepożądanych. Zdarzenia niepożądane zwykle ustępowały szybko bez konieczności specjalnego leczenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) mogą wystąpić reakcje alergiczne, w tym reakcje anafilaktyczne. Zaburzenia psychiczne: (często) bezsenność, senność; (niezbyt często) niepokój*, lęk*; objawy z odstawienia (np. pobudzenie, lęk, niestabilność emocjonalna, dezorientacja, zaburzenia czucia) występujące po szybkich wstrzyknięciach dawek 1 mg lub większych u pacjentów, u których stosowano dużą dawką i/lub długotrwale leczonych benzodiazepinami, u których leczenie kończy się w dowolnym momencie w przeciągu tygodni poprzedzających zastosowanie flumazenilu; napad lęku panicznego (u pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono reakcje lęku panicznego) nietypowy płacz, pobudzenie*, reakcje agresji. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, bóle głowy, pobudzenie, drżenie, suchość w ustach, hiperwentylacja, zaburzenia mowy, parestezje; (nieznana) drgawki, szczególnie u pacjentów chorych na padaczkę lub ciężką niewydolność wątroby, głównie pod wpływem długotrwałego leczenia benzodiazepinami lub w przypadku przedawkowania wielolekowego. Zaburzenia oka: (często) podwójne widzenie, zez, nasilone łzawienie. Zaburzenie ucha i błędnika: (niezbyt często) zaburzenia słuchu. Zaburzenia serca: (niezbyt często) kołatanie serca*, tachykardia lub bradykardia, skurcze dodatkowe. Zaburzenia naczyniowe: (często) niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne; (nieznana) przejściowe podwyższenie ciśnienia krwi (po przebudzeniu). Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) duszność, kaszel, niedrożność nosa, ból w klatce piersiowej. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności i wymioty w okresie pooperacyjnym, szczególnie jeżeli stosowano również leki opioidowe, czkawka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) nasilone pocenie; (nieznana) uderzenia gorąca. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) uczucie zmęczenia, ból w miejscu wstrzyknięcia; (niezbyt często) dreszcze*.*po szybkim wstrzyknięciu, nie wymaga leczenia. Działania niepożądane u dzieci są na ogół podobne do działań występujących u dorosłych. Po użyciu flumazenilu w celu zniesienia sedacji odnotowywane były: napady płaczu, pobudzenie oraz agresja.

W przypadku przedawkowania wielolekowego, w szczególności, jednocześnie trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, wraz ze znoszeniem działania benzodiazepin przez flumazenil mogą wystąpić pewne działania toksyczne (tj. drgawki i zaburzenia rytmu serca). Dane o ostrym przedawkowaniu flumazenilu u ludzi są bardzo ograniczone. Brak specyficznej odtrutki do leczenia przedawkowania flumazenilu. Należy stosować wówczas ogólne leczenie podtrzymujące, w tym także monitorować czynności życiowe i stan kliniczny pacjenta. Nie obserwowano żadnych objawów przedawkowania produktu, nawet po podaniu dożylnie dawki 100 mg.

Flumazenil jest imidazobenzodiazepiną, wybiórczym, kompetycyjnym inhibitorem substancji działających poprzez receptor benzodiazepinowy. Flumazenil powoduje odwrócenie reakcji paradoksalnych. Badania przeprowadzone na zwierzętach potwierdzają, że działanie substancji nie działających poprzez receptor benzodiazepinowy (barbiturany, GABA-mimetyki oraz agoniści receptora adenozynowego) nie jest blokowane przez flumazenil. Nie–benzodiazepinowi agoniści, tacy jak cyklopirolon (zopiklon) oraz triazolopirydazyna, są blokowani przez flumazenil. Działanie hipnosedatywne benzodiazepin jest natychmiast blokowane przez flumazenil w (ciągu 1 - 2 minut) po padaniu dożylnym. W zależności od różnicy czasu wydalania leku działającego agonistycznie i antagonistycznie skutki działania mogą powrócić po kilku godzinach. Flumazenil wywiera słabe, agonistyczne działanie przeciwdrgawkowe. U zwierząt, którym długotrwale podawano flumazenil obserwowano występowanie objawów z odstawienia, w tym drgawki.

1 ml zawiera 0,1 mg flumazenilu.