Dawka 30 mg. Dawka dobowa może wahać się 1-4 tabl./dobę, to jest 30-120 mg gliklazydu przyjmowanego jednorazowo, codziennie w porze śniadania. W przypadku pominięcia dawki, nie należy zwiększać dawki przyjmowanej kolejnego dnia. Jak w przypadku każdego leku hipoglikemizującego, dawka powinna być dostosowana do indywidualnej odpowiedzi metabolicznej pacjenta (stężenie glukozy we krwi, HbA1c). Dawka początkowa. Zalecana dawka początkowa to 30 mg/dobę. Jeśli stężenie glukozy we krwi jest skutecznie kontrolowane, dawka ta może być stosowana w leczeniu podtrzymującym. Jeśli stężenie glukozy we krwi nie jest wystarczająco kontrolowane, dawkę można stopniowo zwiększyć do 60, 90 lub 120 mg/dobę. Odstęp pomiędzy każdym zwiększeniem dawki powinien wynosić przynajmniej 1 m-c. Nie dotyczy to tylko pacjentów, u których stężenie glukozy nie uległo zmniejszeniu po 2 tyg. leczenia. W takich przypadkach dawka może być zwiększona pod koniec drugiego tyg. leczenia. Maks. zalecana dawka dobowa to 120 mg. Zamiana gliklazydu w tabl. 80 mg (postać o natychmiastowym uwalnianiu) na produkt leczniczy, 30 mg, tabl. o zmodyf. uwalnianiu. 1 tabl. gliklazydu 80 mg jest porównywalna do 1 tabl. o zmodyf. uwalnianiu produktu leczniczego, 30 mg. Zamianę można przeprowadzić wyłącznie z jednoczesnym dokładnym monitorowaniem stężenia glukozy we krwi. Zamiana innego doustnego leku przeciwcukrzycowego na produkt leczniczy, tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu. Produkt leczniczy może być stosowany zamiast innego doustnego leku przeciwcukrzycowego. Podczas przejścia na produkt leczniczy należy wziąć pod uwagę dawkowanie i T_0,5 poprzedniego leku przeciwcukrzycowego. Okres przejściowy nie jest zazwyczaj konieczny. Należy zastosować dawkę początkową 30 mg, która powinna być dostosowana w zależności od stężenia glukozy we krwi pacjenta, jak opisano powyżej. Podczas zamiany pochodnej sulfonylomocznika o działaniu hipoglikemizującym i przedłużonym T_0,5, może być konieczna kilkudniowa przerwa w leczeniu. Pozwoli to uniknąć addytywnego działania obu leków, które może spowodować hipoglikemię. Procedura dotycząca rozpoczęcia leczenia powinna być stosowana także podczas przejścia na leczenie za pomocą produktu leczniczego, tabl. o zmodyf. uwalnianiu, np. zastosowanie dawki początkowej 30 mg/dobę i następnie stopniowe zwiększanie dawki, w zależności od odpowiedzi metabolicznej. Leczenie w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi. Produkt leczniczy, tabl. o zmodyf. uwalnianiu może być podawany w skojarzeniu z biguanidami, inhibitorami alfa glukozydazy i insuliną. U pacjentów, u których terapia produktem leczniczym, tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu nie przynosi spodziewanej kontroli stężenia glukozy we krwi, można rozpocząć jednoczesne leczenie insuliną pod ścisłą kontrolą lekarską. Pacjenci w wieku podeszłym. Produkt leczniczy powinien być przepisywany z zachowaniem dawkowania zalecanego dla pacjentów poniżej 65 lat. Pacjenci z niewydolnością nerek. U pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek można stosować dawkowanie takie, jak u pacjentów z prawidłową czynnością nerek, z zastosowaniem dokładnego monitorowania. Niniejsze dane zostały potwierdzone w badaniach klinicznych. Pacjenci z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii. Niedożywionych i źle odżywionych; z ciężkimi lub źle wyrównanymi zaburzeniami endokrynologicznymi (niedoczynność przysadki, niedoczynność tarczycy, niewydolność kory nadnerczy); po wycofaniu długotrwałej i/lub w dużych dawkach terapii kortykosteroidami; z ciężkimi chorobami naczyń (ciężka choroba wieńcowa, ciężkie osłabienie tętnicy szyjnej, rozproszona choroba naczyń krwionośnych). Zaleca się minimalną dawkę początkową 30 mg. Dzieci i młodzież. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży. Brak dostępnych danych dotyczących stosowania u dzieci. Dawka 60 mg. Dawka dobowa produktu wynosi od pół tabl. do 2 tabl./dobę tj. 30-120 mg przyjmowanych doustnie, jednorazowo, w porze śniadania. W przypadku pominięcia dawki, nie wolno zwiększać dawki przyjmowanej następnego dnia. Dawka powinna być dostosowana indywidualnie w zależności od reakcji metabolicznej pacjenta (stężenie glukozy we krwi, HbA1c). Dawka początkowa. Zalecana dawka początkowa wynosi 30 mg/dobę (połowa tabl. produktu leczniczego 60 mg). Jeśli stężenie glukozy we krwi jest skutecznie kontrolowane, dawka ta może być stosowana jako leczenie podtrzymujące. Jeśli stężenie glukozy we krwi nie jest odpowiednio kontrolowane, dawkę można stopniowo zwiększyć do 60, 90 lub 120 mg/dobę. Nie powinno się zwiększać dawki częściej, niż co najmniej po upływie 1 m-ca, z wyjątkiem pacjentów, u których stężenie glukozy we krwi nie uległo zmniejszeniu po 2 tyg. leczenia. W takich przypadkach, dawkę można zwiększyć pod koniec drugiego tyg. leczenia. Maks., zalecana dawka dobowa to 120 mg. 1 tabl. o zmodyf. uwalnianiu 60 mg produktu leczniczego jest równoważna 2 tabl. o zmodyf. uwalnianiu 30 mg produktu leczniczego. Zdolność do przełamania tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu 60 mg produktu leczniczego 60 mg pozwala na łatwe dawkowanie preparatu. Zamiana tabl. produktu zawierającego 80 mg gliklazydu (postać o natychmiastowym uwalnianiu) na produkt leczniczy, 60 mg, tabl. o zmodyf. uwalnianiu. 1 tabl. gliklazydu (80 mg) jest porównywalna z 30 mg produktu w postaci tabl. o zmodyf. uwalnianiu (tj. połowa tabl. produktu leczniczego 60 mg). Zmiana może być przeprowadzona pod warunkiem monitorowania parametrów krwi. Zamiana innego, doustnego leku przeciwcukrzycowego na produkt leczniczy. Produkt leczniczy tabl. o zmodyf. uwalnianiu może być stosowana w celu zastąpienia innego, doustnego leku przeciwcukrzycowego. Podczas zamiany na produkt leczniczy należy wziąć pod uwagę dawkę oraz T_0,5 uprzednio stosowanego leku przeciwcukrzycowego. Zastosowanie okresu przejściowego nie jest konieczne. Należy zastosować dawkę początkową 30 mg i tak ją modyfikować, aby była dostosowana do reakcji stężenia glukozy we krwi danego pacjenta, tak jak to przedstawiono powyżej. W razie zmiany z innych hipoglikemizujących pochodnych sulfonylomocznika o przedłużonym T_0,5 może być konieczna kilkudniowa przerwa w leczeniu, aby zapobiec wystąpieniu efektu addycyjnego 2 preparatów, który może powodować hipoglikemię. Schemat dawkowania w takich sytuacjach powinien być taki sam jak na początku stosowania produktu leczniczego, tzn. leczenie należy rozpocząć od dawki 30 mg/dobę, a następnie ją zwiększać w zależności od reakcji metabolicznej pacjenta. Leczenie skojarzone z innymi lekami przeciwcukrzycowymi. Produkt leczniczy tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu może być stosowany z biguanidami, inhibitorami α-glukozydazy lub insuliną. U pacjentów ze stężeniem glukozy we krwi niedostatecznie kontrolowanym z użyciem produktu leczniczego 60 mg leczenie skojarzone z insuliną powinno być wprowadzone pod ścisłą opieką medyczną. Pacjenci w podeszłym wieku. Produkt leczniczy należy stosować zgodnie z tymi samymi zasadami dawkowania, jakie są zalecane u pacjentów poniżej 65 lat. Zaburzenie czynności nerek. U pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek powinny być zastosowane takie same zasady dawkowania jak u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Pacjenci ci powinni pozostawać pod obserwacją. Dane te zostały potwierdzone w badaniach klinicznych. Pacjenci z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii: pacjenci niedożywieni lub źle odżywieni; z ciężkimi lub niedostatecznie wyrównanymi zaburzeniami endokrynologicznymi (niedoczynność przysadki, niedoczynność tarczycy, niewydolność nadnerczy); po zaprzestaniu długotrwałego leczenia i/lub leczenia dużymi dawkami kortykosteroidów; z ciężkimi chorobami tętnic (ciężka choroba wieńcowa, ciężka niewydolność tętnicy szyjnej, choroba naczyń obwodowych). Zaleca się stosowanie minimalnej dobowej dawki początkowej 30 mg. Dzieci i młodzież. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania oraz skuteczności leku u dzieci i młodzieży. Brak dostępnych danych.

Nadwrażliwość na gliklazyd, lub na którąkolwiek inną substancję pomocniczą lub inne pochodne sulfonylomocznika, sulfonamidy. Cukrzyca typu 1. Stan przedśpiączkowy i śpiączka cukrzycowa, kwasica ketonowa związana z cukrzycą. Ciężka niewydolność nerek lub wątroby (w takich przypadkach zalecane jest stosowanie insuliny). Leczenie mikonazolem. Laktacja.

Produkt leczniczy należy stosować tylko u pacjentów mających możliwość regularnego przyjmowania posiłków (także śniadania). Ważne jest regularne przyjmowanie węglowodanów, ze względu na zwiększone ryzyko hipoglikemii w przypadku opóźnienia lub pominięcia posiłku, albo przyjmowania niewystarczającej ilości pożywienia lub węglowodanów. Hipoglikemia jest bardziej prawdopodobna w przypadku stosowania diety niskokalorycznej i przedłużonej oraz wyczerpującej aktywności fizycznej, spożywania alkoholu lub leczenia w skojarzeniu z lekami hipoglikemizującymi. Hipoglikemia może wystąpić po podaniu pochodnych sulfonylomocznika. Niektóre przypadki mogą być ciężkie i przedłużające się. Konieczna może być hospitalizacja i podawanie glukozy przez kilka dni. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia epizodu hipoglikemii, konieczny jest dokładny dobór pacjentów, dawek i podanie pacjentowi dokładnych wskazówek. Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia hipoglikemii: odmowa lub niemożność współpracy (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku) ze strony pacjenta; złe odżywanie, nieregularne pory posiłków, pomijanie posiłków, okresy poszczenia lub zmian diety; brak równowagi pomiędzy wysiłkiem fizycznym a ilością spożywanych węglowodanów; niewydolność nerek; ciężka niewydolność wątroby; przedawkowanie produktu leczniczego; niektóre zaburzenia endokrynologiczne: zaburzenia tarczycy, niedoczynność przysadki i niewydolność kory nadnerczy, jednoczesne podawanie określonych produktów leczniczych. Farmakokinetyka i/lub farmakodynamika gliklazydu może ulec zmianie u pacjentów niewydolnością wątroby lub ciężką niewydolnością nerek. U tych pacjentów epizod hipoglikemii może się przedłużać, więc należy rozpocząć odpowiednie postępowanie lecznicze. Należy wyjaśnić pacjentowi i członkom jego rodziny ryzyko wystąpienia hipoglikemii i jej objawów, leczenie i stany sprzyjające rozwojowi hipoglikemii. Pacjent powinien być poinformowany o konieczności przestrzegania zaleceń dietetycznych, stosowania regularnego wysiłku fizycznego i monitorowania stężenia glukozy we krwi. Kontrolę stężenia glukozy we krwi u pacjentów otrzymujących leczenie przeciwcukrzycowe mogą zaburzać: gorączka, uraz, zakażenie, zabieg chirurgiczny. W niektórych przypadkach może być konieczne podanie insuliny. U wielu pacjentów skuteczność w zmniejszeniu stężenia glukozy we krwi wszystkich leków przeciwcukrzycowych, w tym gliklazydu, ulega osłabieniu w miarę upływu czasu. Może to prowadzić do pogorszenia stanu chorobowego lub zmniejszenia odpowiedzi na leczenie. Zjawisko to zwane tolerancją, którą należy odróżnić od niewystarczającego działania substancji czynnej na początku leczenia. Przed zaklasyfikowaniem pacjenta jako przypadku, w którym wystąpiła tolerancja na produkt leczniczy należy rozważyć dostosowanie dawki i uzupełnienie dietetyczne. W celu ocenienia stężenia glukozy we krwi, zaleca się wykonanie pomiaru hemoglobiny glikowanej (lub stężenia glukozy w osoczu krwi na czczo). Przydatne może być również badanie stężenia glukozy prze pacjenta. Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego. Pacjentów należy poinformować o objawach hipoglikemii. Pacjenci powinni zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn, zwłaszcza w początkowej fazie leczenia.

Produkty mogące zwiększać ryzyko wystąpienia hipoglikemii podczas stosowania w leczeniu skojarzonym z gliklazydem. Przeciwwskazane. Mikonazol (podanie ogólne, żel do stosowania w jamie ustnej): nasila działanie hipoglikemizujące z ryzykiem zapoczątkowania objawów hipoglikemii lub nawet śpiączki. Niezalecane. Fenylbutazon (podanie ogólne): nasila działanie hipoglikemizujące pochodnych sulfonylomocznika (wypiera ich wiązanie z białkami w osoczu i/lub zmniejsza ich eliminację).Preferowane jest użycie innego leku przeciwzapalnego lub ostrzeżenie pacjenta i podkreślenie konieczności samobadania. Jeśli istnieje konieczność jego zastosowania, należy dostosować dawkę podczas i po zakończeniu leczenia tym lekiem przeciwzapalnym. Alkohol: nasila działanie hipoglikemizujące (hamując reakcje wyrównawcze), co może prowadzić do zapoczątkowania śpiączki. Należy unikać spożywania alkoholu lub produktów leczniczych zawierających alkohol. Wymagające zachowania środków ostrożności dotyczących stosowania. Nasilenie działania zmniejszającego stężenia glukozy we krwi i w konsekwencji, w niektórych przypadkach, hipoglikemia, mogą wystąpić po przyjęciu jednego z następujących produktów leczniczych: inny lek przeciwcukrzycowy (insulina, akarboza, biguanidy), leki blokujące receptory β-adrenergiczne, flukonazol, inhibitory ACE (captopryl, enalapryl), antagoniści receptora H₂, inhibitory MAO, sulfonamidy i NLPZ. Produkty mogą zwiększać stężenie glukozy we krwi podczas stosowania w leczeniu skojarzonym z gliklazydem. Niezalecane. Danazol: diabetogenne działanie danazolu. Jeśli nie można uniknąć zastosowania tej substancji czynnej, należy ostrzec pacjenta i podkreślić konieczność monitorowania stężenia glukozy we krwi i moczu. Konieczne może być dostosowanie dawki leku przeciwcukrzycowego w trakcie i po zakończeniu leczenia danazolem. Wymagające zachowania środków ostrożności dotyczących stosowania. Chlorpromazyna (lek neuroleptyczny): duże dawki (>100 mg chlorpromazyny na dobę) zwiększają stężenie glukozy we krwi (zmniejszone uwalnianie insuliny). Należy ostrzec pacjenta i podkreślić konieczność monitorowania stężenia glukozy we krwi. Konieczne może być dostosowanie dawki leku przeciwcukrzycowego w trakcie i po zakończeniu leczenia lekiem neuroleptycznym. Glikokortykosteroidy (podanie ogólne i miejscowe: podanie do stawowe, na skórę i doodbytnicze) i tetrakozaktyd: zwiększone stężenie glukozy we krwi z ryzykiem wystąpienia ketozy (zmniejszona tolerancja na węglowodany z powodu przyjmowania glikokortykosteroidów). Należy ostrzec pacjenta i podkreślić konieczność monitorowania stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza na początku leczenia. Konieczne może być dostosowanie dawki leku przeciwcukrzycowego w trakcie i po zakończeniu leczenia glikokortykosteroidami. Rytodryna, salbutamol, terbutalina: podanie dożylne. Zwiększone stężenie glukozy we krwi, ze względu na działanie antagonistyczne na receptory β-2. Należy podkreślić konieczność monitorowania stężenia glukozy we krwi. Jeśli istnieje konieczność, należy przejść na insulinę. Leki, które należy wziąć pod uwagę podczas stosowania w leczeniu skojarzonym z gliklazydem. Terapia lekami przeciwzakrzepowymi (np. warfaryną): pochodne sulfonylomocznika mogą nasilać działanie przeciwzakrzepowe jednocześnie stosowanych leków przeciwzakrzepowych. Może być konieczne dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego.

Brak danych dotyczących stosowania gliklazydu w okresie ciąży u ludzi, jednakże istnieją pewne dane dotyczące stosowania innych pochodnych sulfonylomocznika. W badaniach na zwierzętach nie wykazano działania teratogennego gliklazydu. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia wrodzonych nieprawidłowości należy uzyskać odpowiednie stężenie glukozy we krwi przed zajściem w ciążę. Doustne leki przeciwcukrzycowe nie są odpowiednie do stosowania w ciąży; lekiem z wyboru stosowanym w leczeniu cukrzycy w ciąży jest insulina. Zalecana jest zamiana doustnego leku hipoglikemizującego na insulinę przed zajściem w ciążę lub jak najszybciej po potwierdzeniu ciąży. Brak danych dotyczących przenikania gliklazydu lub jego metabolitów do mleka matki. Biorąc pod uwagę możliwość wystąpienia hipoglikemii u noworodka, stosowanie tego produktu leczniczego w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Jak w przypadku innych pochodnych sulfonylomocznika, leczenie produktem leczniczym może często spowodować wystąpienie hipoglikemii, zwłaszcza w przypadku nieregularnego przyjmowania posiłków lub ich pomijania. Możliwe objawy hipoglikemii to: ból głowy, silny głód, mdłości, wymioty, znużenie, zaburzenia snu, wzburzenie, agresja, kłopoty z koncentracją, zaburzenia świadomości i spowolnione reakcje, depresja, dezorientacja, zaburzenia wzroku lub mowy, afazja, drżenie, niedowład, zaburzenia czucia, zawroty głowy, uczucie bezsilności, utrata samokontroli, delirium, drgawki, płytki oddech, bradykardia, senność i utrata świadomości, które mogą skutkować śpiączką i śmiercią. Ponadto mogą wystąpić oznaki kompensacyjnej regulacji adrenergicznej: pocenie, wilgotna skóra, niepokój, tachykardia, nadciśnienie, palpitacje, dusznica bolesna i arytmia serca. Zazwyczaj objawy ustępują po przyjęciu węglowodanów (cukru). Jednakże sztuczne słodziki nie mają tego działania. Doświadczenia z innymi pochodnymi sulfonylomocznika pokazują, że mimo podejścia początkowo skutecznych środków zaradczych, hipoglikemia może nawrócić. Jeśli epizod hipoglikemii jest ciężki lub przedłuża się, nawet jeśli jest czasowo kontrolowany poprzez spożycie cukru, konieczne jest natychmiastowe leczenie lub nawet hospitalizacja. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe, w tym ból brzucha, nudności, wymioty, dyspepsja, biegunka i zaparcia są niezbyt częste: jeśli się pojawią, można ich uniknąć lub zminimalizować, przyjmując gliklazyd w trakcie śniadania. Zaburzenia skory i tkanki podskórnej: (rzadko) wysypka, świąd, pokrzywka, rumień, wysypki grudkowo-plamkowe, pęcherzyki. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) zmiany hematologiczne występują rzadko. Mogą one obejmować niedokrwistość, leukopenię, trombocytopenię, granulocytopenię. Zmiany te są zwykle odwracalne po zaprzestaniu stosowania gliklazydu. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zwiększone stężenie enzymów wątrobowych (AspAT, AIAT, fosfataza zasadowa), zapalenie wątroby (pojedyncze przypadki). Jeśli pojawi się żółtaczka z zastojem żółci, należy przerwać leczenie. Zaburzenia oka: (rzadko) przemijające zaburzenia widzenia mogą wystąpić zwłaszcza na początku leczenia, w wyniku zmiany stężenia glukozy we krwi. Działania niepożądane związane z przynależnością gliklazydu do pochodnych sulfonylomocznika: po zastosowaniu innych pochodnych sulfonylomocznika opisywano przypadki erytrocytopenii, agranulocytozy, anemii hemolitycznej, niedokrwistości aplastycznej i alergicznego zapalenia naczyń. Obserwowano także przypadki zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych i zaburzenia czynności wątroby (np. cholestaza i żółtaczka) oraz zapalenia wątroby. Objawy te ustępowały po odstawieniu sulfonylomocznika lub, w pojedynczych przypadkach, prowadziły do zagrażającego życiu uszkodzenia wątroby.

Przedawkowanie pochodnych sulfonylomocznika może spowodować hipoglikemię. Umiarkowane objawy hipoglikemii, bez utraty świadomości lub objawów neurologicznych należy złagodzić, przyjmując węglowodany, dostosowując dawkę i/lub zmieniając dietę. Ścisłe monitorowanie pacjenta powinno być prowadzone do momentu, kiedy lekarz będzie pewien, że niebezpieczeństwo minęło. Ciężkie reakcje hipoglikemiczne ze śpiączkę, drgawkami i innymi zaburzeniami neurologicznymi, należy traktować jako nagły przypadek, wymagający natychmiastowej hospitalizacji. W przypadku zdiagnozowania lub podejrzenia śpiączki glikemicznej, pacjentowi należy podać dożylnie 50 ml stężonego roztworu glukozy (20% do 30%). Następnie należy kontynuować podawanie wlewów z bardziej rozcieńczonego roztworu glukozy (10%) z częstotliwością, która pozwoli utrzymać stężenie glukozy we krwi powyżej 1 g/l. Pacjenci powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską i w zależności od ich późniejszego stanu, lekarze zadecydują, czy konieczne jest ich dalsze monitorowanie. Dializy nie są korzystne w związku z silnym wiązaniem gliklazydu z białkami.

Gliklazyd jest doustnym lekiem przeciwcukrzycowym, pochodną sulfonylomocznika, różniącą się od związków pokrewnych pierścieniem heterocyklicznym zawierającym azot z wiązaniem endocyklicznym. Gliklazyd zmniejsza stężenie glukozy we krwi, stymulując wydzielanie insuliny przez komórki β wysepek Langerhansa. Zwiększone wydzielanie poposiłkowe insuliny i białka C utrzymuje się po 2 latach leczenia. Poza tymi właściwościami dotyczącymi wpływu na metabolizm, gliklazyd wpływa na naczynia.

1 tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 30 mg lub 60 mg gliklazydu.