Cienką warstwę kremu nakładać na zakażoną powierzchnię skóry 5x/dobę co 4 h (z przerwą nocną). Produkt należy nakładać za pomocą pałeczki kosmetycznej, nabierając ilość kremu wystarczającą do nałożenia na zakażoną powierzchnię skóry. Krem należy stosować nie tylko na widoczne zmiany chorobowe wywołane przez opryszczkę (pęcherzyki, grudki obrzękowe, zaczerwienienie), ale i na sąsiadującą z nimi powierzchnię skóry. W przypadku nakładania kremu bezpośrednio palcami, przed i po zastosowaniu kremu należy dokładnie umyć ręce, aby nie dopuścić do zakażenia zmienionej chorobowo powierzchni skóry (np. przez bakterie) oraz rozprzestrzenienia wirusa opryszczki na niezakażoną błonę śluzową i skórę. Krem stosuje się zwykle przez 5 dni. Jeżeli nie nastąpiło zagojenie zmian skórnych, leczenie można kontynuować do czasu wygojenia zmian lub utworzenia się strupów. Czas leczenia nie powinien jednak być dłuższy niż 10 dni. Produkt jest najbardziej skuteczny, jeżeli jest zastosowany natychmiast po wystąpieniu 1-szych objawów zakażenia wirusem opryszczki (pieczenie, swędzenie, uczucie napięcia i zaczerwienienie). Leczenie nie jest skuteczne w stadium, gdy wykwity skórne utworzą strupy.

Nadwrażliwość na acyklowir, walacyklowir, glikol propylenowy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą produktu.

Kremu nie należy stosować na błony śluzowe (np. jamy ustnej, oczu, pochwy) ze względu na możliwość podrażnienia. Szczególnie należy unikać kontaktu produktu z oczami. Stosowanie kremu na narządy płciowe i w okolicy odbytu może zmniejszyć wytrzymałość prezerwatywy z lateksu na rozdarcie. Parafina i wazelina zawarte w kremie mogą zmniejszyć bezpieczeństwo stosowania prezerwatyw. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami układu odpornościowego (np. pacjentów z AIDS lub po przeszczepieniu szpiku kostnego) należy rozważyć podawanie acyklowiru w postaci doustnej. Pacjenci ci powinni zasięgnąć porady lekarza w sprawie leczenia każdego zakażenia. Glikol propylenowy może powodować podrażnienie skóry, a alkohol cetylowy może wywołać miejscowe reakcje skórne (tj. kontaktowe zapalenie skóry). Produkt nie zaburza zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie są znane istotne klinicznie interakcje.

Stosowanie acyklowiru w czasie ciąży można rozważać jedynie w przypadkach, gdy potencjalne korzyści przeważają nad możliwym nieznanym ryzykiem, chociaż ogólnoustrojowa ekspozycja na acyklowir zastosowany miejscowo w postaci kremu jest bardzo mała. Rejestry ciąż z okresu po wprowadzeniu acyklowiru do obrotu przedstawiają dane dotyczące kobiet, które w okresie ciąży otrzymywały acyklowir w jakiejkolwiek postaci farmaceutycznej. Dane te nie wskazują na zwiększenie liczby wad wrodzonych w porównaniu z ogólną populacją. Nie wykazano również, aby któraś z wad wrodzonych była swoista dla acyklowiru ani nie wykazano żadnej spójności w odniesieniu do ich wspólnej przyczyny. Standardowe testy na królikach, szczurach lub myszach nie wykazały embriotoksycznego ani teratogennego działania acyklowiru podawanego ogólnie. W niestandardowych testach przeprowadzonych na szczurach wady rozwojowe płodów obserwowano jedynie po podskórnym podaniu acyklowiru w takich dawkach, które były toksyczne dla matek. Kliniczne znaczenie tych obserwacji nie jest ustalone. Ograniczone dane uzyskane u ludzi wskazują, że acyklowir podawany w postaci o ogólnoustrojowym działaniu przenika do mleka kobiecego. Jednak dawka otrzymywana przez niemowlę z pokarmem matki stosującej acyklowir w kremie jest nieznaczna.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) przemijające uczucie pieczenia lub kłucia bezpośrednio po nałożeniu kremu. Nieznaczne wysuszenie lub złuszczenie skóry. Świąd; (rzadko) rumień. Kontaktowe zapalenie skóry po zastosowaniu produktu (przeprowadzone testy wrażliwości wykazywały, że wpływ na to miały częściej składniki podłoża kremu niż sam acyklowir). Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) natychmiastowe reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka.

Nie opisywano objawów przedawkowania po miejscowym stosowaniu acyklowiru. Przyjęcie doustne zawartości całej tubki kremu (500 mg acyklowiru) nie spowodowało żadnych działań niepożądanych.

Acyklowir jest lekiem przeciwwirusowym, syntetycznym analogiem nukleozydu purynowego, o silnym działaniu na wirusa opryszczki Herpes simplex (HSV) typu 1 i 2 oraz na wirusa Varicella zoster (VZV). Hamujące działanie acyklowiru na HSV-1 i HSV-2 jest wysoce wybiórcze. Acyklowir po wniknięciu do zakażonej komórki ulega fosforylacji do czynnej biologicznie postaci trifosforanu. 1-wszy etap tego procesu jest zależny od obecności kinazy tymidynowej kodowanej przez HSV. Acyklowir nie jest substratem dla enzymu kinazy tymidynowej w zdrowych, niezakażonych komórkach, dlatego jego toksyczność dla komórek ssaków jest mała. Kinaza tymidynowa pochodzenia wirusowego, kodowana przez HSV, przekształca acyklowir do monofosforanu acyklowiru, analoga nukleozydu, a enzymy komórkowe przekształcają go do difosforanu i wreszcie do trifosforanu. Trifosforan acyklowiru stanowi substrat dla wirusowej polimerazy DNA, jest przez nią wbudowywany w DNA wirusa, hamuje jego replikację i w konsekwencji powoduje przerwanie syntezy łańcucha DNA. Proces ten ogranicza namnażanie wirusa. W przypadku pacjentów ze znacznie zmniejszoną odpornością, długotrwałe lub powtarzane leczenie acyklowirem może prowadzić do selekcji szczepów wirusa o zmniejszonej wrażliwości i spowodować brak reakcji na dalsze leczenie acyklowirem. Większość wyizolowanych szczepów wirusów o zmniejszonej wrażliwości na acyklowir wykazywało deficyt kinazy tymidynowej. W części szczepów stwierdzono zmiany kinazy tymidynowej lub zmiany polimerazy DNA. Poddawanie in vitro wirusa HSV działaniu acyklowiru prowadzi także do powstania szczepów o obniżonej wrażliwości. Związki pomiędzy wrażliwością izolowanych wirusów HSV określoną in vitro, a działaniem leczniczym acyklowiru są jak dotychczas niewyjaśnione.

1 g kremu zawiera 50 mg acyklowiru.