Zalecana dawka produktu leczniczego odpowiada ilości imipenemu i cylastatyny, którą należy podać. Dawkę dobową produktu leczniczego należy ustalać na podstawie rodzaju i ciężkości zakażenia, wyizolowanego(ych) patogenu(ów), czynności nerek i masy ciała pacjenta. Dorośli i młodzież. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny >70 ml/min/1,73 m²) zalecane są następujące schematy dawkowania: 500 mg + 500 mg co 6 godz. lub 1000 mg + 1000 mg co 8 godz. lub co 6 godz. Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi, że zakażenie jest wywołane przez mniej wrażliwe gatunki bakterii (takie jak Pseudomonas aeruginosa) lub jest bardzo ciężkie (np. u pacjentów z gorączką neutropeniczną), zaleca się podawanie co 6 godz. dawki 1000 mg + 1000 mg. Zmniejszenie dawki jest konieczne, jeśli: klirens kreatyniny wynosi ≤70 ml/min/1,73 m² lub masa ciała wynosi <70 kg. Dawkę proporcjonalną dla pacjentów o masie ciała <70 kg wylicza się z następującego wzoru: Rzeczywista mc. [kg] × dawka standardowa/70 [kg]. Nie należy przekraczać maks. całkowitej dawki dobowej wynoszącej 4000 mg + 4000 mg. Dorośli pacjenci z niewydolnością nerek. Określanie zmniejszonej dawki u dorosłych pacjentów z zaburzeniami czynności nerek: 1. Należy wybrać całkowitą dawkę dobową (tj. 2000 mg + 2000 mg, 3000 mg + 3000 mg lub 4000 mg + 4000 mg), stosowaną zazwyczaj u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Zmniejszona dawka u dorosłych z zaburzoną czynnością nerek i masą ciała ≥70 kg - Całkowita dawka dobowa 2000 mg + 2000 mg: Cr_Cl 41-70 ml/min/1,73 m²: 500 mg + 500 mg (co 8 h); Cr_Cl 21-40 ml/min/1,73 m²: 250 mg + 250 mg (co 6 h); Cr_Cl 6-20 ml/min/1,73 m²: 250 mg + 250 mg (co 12h). Całkowita dawka dobowa 3000 mg + 3000 mg: Cr_Cl 41-70 ml/min/1,73 m²: 500 mg + 500 mg (co 6 h); Cr_Cl 21-40 ml/min/1,73 m²: 500 mg + 500 mg (co 8 h); Cr_Cl 6-20 ml/min/1,73 m²: 500 mg + 500 mg (co 12 h). Całkowita dawka dobowa 4000 mg + 4000 mg: Cr_Cl 41-70 ml/min/1,73 m²: 750 mg + 750 mg (co 8 h); Cr_Cl 21-40 ml/min/1,73 m²: 500 mg + 500 mg (co 6 h); Cr_Cl 6-20 ml/min/1,73 m²: 500 mg + 500 mg (co 12 h). U pacjentów o mc. <70 kg należy proporcjonalnie zmniejszyć dawkę leku. Dawkę proporcjonalną dla pacjentów o mc. <70 kg można wyliczyć, dzieląc rzeczywistą mc. pacjenta (w kg) przez 70 kg i mnożąc wynik przez wielkość odpowiedniej dawki zgodnej ze wskazaniami podanymi powyżej. Jeśli dawkę 500 mg + 500 mg stosuje się u pacjentów z klirensem kreatyniny 6-20 ml/min/1,73m², może zwiększać się ryzyko drgawek. Pacjenci z klirensem kreatyniny ≤5 ml/min/1,73 m². Nie należy tym pacjentom podawać produktu leczniczego, chyba że będą poddani hemodializie w ciągu następnych 48 h. Pacjenci hemodializowani. Pacjentom poddawanym dializom, z klirensem kreatyniny wynoszącym ≤5 ml/min/1,73 m², zaleca się podawanie takich dawek leku, jak pacjentom z klirensem kreatyniny 6-20 ml/min/1,73 m². Zarówno imipenem, jak i cylastatyna są usuwane z krwiobiegu podczas hemodializy. Pacjentowi należy podać preparat po zabiegu hemodializy, a następnie co 12 h od zakończenia sesji hemodializy. Pacjentów dializowanych, zwłaszcza osoby ze współistniejącą chorobą OUN, należy starannie obserwować; u pacjentów hemodializowanych preparat jest zalecany tylko w przypadku, gdy korzyści z zastosowania leku przewyższają ryzyko wystąpienia drgawek. Obecnie dostępne dane kliniczne są niewystarczające, aby zalecać stosowanie produktu leczniczego u pacjentów poddawanych dializie otrzewnowej. Niewydolność wątroby. U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby nie zaleca się modyfikacji dawki. Osoby w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek nie jest konieczna modyfikacja dawki. Dzieci w wieku ≥1 roku. U dzieci w wieku ≥1 roku zaleca się podawanie co 6 h dawki (15 mg + 15 mg) lub (25 mg + 25 mg)/kg mc. Jeśli podejrzewa się lub potwierdzi, że zakażenie jest wywołane przez mniej wrażliwe gatunki bakterii (takie jak Pseudomonas aeruginosa) lub jest ono bardzo ciężkie (np. u pacjentów z gorączką neutropeniczną), należy podawać co 6 h dawkę (25 mg + 25 mg)/kg mc. Dzieci w wieku <1 roku. Dane kliniczne są niewystarczające do zalecenia dawkowania u dzieci w wieku poniżej 1. roku życia. Dzieci z zaburzeniem czynności nerek. Dane kliniczne są niewystarczające do zalecenia dawkowania u dzieci z zaburzeniem czynności nerek (stężenie kreatyniny w surowicy wynoszące >2 mg/dl).

Przed podaniem preparat należy rozpuścić, a następnie rozcieńczyć. Każdą dawkę ≤(500 mg + 500 mg) należy podawać w infuzji dożylnej trwającej 20-30 minut. Każdą dawkę >(500 mg + 500 mg) należy podawać w infuzji trwającej 40–60 minut. Jeśli podczas infuzji u pacjenta wystąpią nudności, można zmniejszyć szybkość wlewu.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Nadwrażliwość na jakiekolwiek inne karbapenemowe leki przeciwbakteryjne. Ciężka nadwrażliwość (np. reakcja anafilaktyczna, ciężka reakcja skórna) na jakikolwiek inny rodzaj β -laktamowych leków przeciwbakteryjnych (np. penicyliny lub cefalosporyny).

Wybierając imipenem z cylastatyną do leczenia konkretnego pacjenta należy rozważyć, czy zastosowanie antybiotyku z grupy karbapenemów jest właściwe, opierając się na takich czynnikach, jak ciężkość zakażenia, rozpowszechnienie oporności na inne odpowiednie leki przeciwbakteryjne oraz ryzyko rozwoju bakterii opornych na karbapenemy. Informowano o występowaniu ciężkich i czasami śmiertelnych reakcji nadwrażliwości (anafilaktycznych) u pacjentów leczonych antybiotykami β -laktamowymi. Reakcje takie występują częściej u osób, u których w przeszłości stwierdzono wrażliwość na wiele alergenów. Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym należy dowiedzieć się, czy u pacjenta wcześniej występowały reakcje nadwrażliwości na karbapenemy, penicyliny, cefalosporyny, inne antybiotyki β -laktamowe i inne alergeny. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna na preparat, należy natychmiast przerwać leczenie. W razie wystąpienia ciężkiej reakcji anafilaktycznej konieczne jest zastosowanie leczenia przewidzianego w stanach zagrożenia życia. W trakcie leczenia imipenemem z cylastatyną należy ściśle kontrolować czynność wątroby ze względu na ryzyko hepatotoksyczności (np. zwiększenie się aktywności aminotransferaz, niewydolność wątroby i piorunujące zapalenie wątroby). Stosowanie u pacjentów z chorobami wątroby: u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej chorobami wątroby należy w trakcie stosowania imipenemu z cylastatyną ściśle kontrolować czynność wątroby. Nie jest konieczna modyfikacja dawki leku. Podczas leczenia imipenemem z cylastatyną może wystąpić dodatni wynik bezpośredniego lub pośredniego testu Coombsa. Przed podjęciem próby leczenia empirycznego należy wziąć pod uwagę spektrum przeciwbakteryjnego działania imipenemu z cylastatyną, zwłaszcza w stanach zagrożenia życia. Ponadto należy zachować ostrożność ze względu na to, że określone drobnoustroje, wywołujące na przykład bakteryjne zakażenia skóry i tkanek miękkich, mają ograniczoną wrażliwość na działanie imipenemu z cylastatyną. Stosowanie imipenemu z cylastatyną nie jest odpowiednie do leczenia tych zakażeń, chyba że udokumentowano już rodzaj drobnoustrojów chorobotwórczych i wiadomo, że są one wrażliwe na te antybiotyki albo jest bardzo prawdopodobne, że drobnoustroje wywołujące zakażenie będą wrażliwe na tę terapię. Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi, że zakażenie wywołał oporny na metycylinę szczep Staphylococcus aureus (MRSA, ang. methicillin-resistant Staphylococcus aureus), w zatwierdzonych wskazaniach może być właściwe jednoczesne stosowanie odpowiedniego leku przeciw MRSA. Jeśli podejrzewa się lub stwierdzi zakażenia Pseudomonas aeruginosa, w zatwierdzonych wskazaniach może być właściwe jednoczesne stosowanie antybiotyku aminoglikozydowego. Nie zaleca się stosowania imipenemu z cylastatyną jednocześnie z kwasem walproinowym lub walproinianem sodu. Notowano przypadki poantybiotykowego zapalenia okrężnicy i rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy, związane ze stosowaniem imipenemu z cylastatyną oraz prawie każdego z leków przeciwbakteryjnych. Zapalenie okrężnicy może mieć różny przebieg - od zaburzeń lekkich do zagrażających życiu. Należy wziąć pod uwagę takie rozpoznanie u pacjentów, u których wystąpi biegunka w trakcie lub po zakończeniu leczenia imipenemem z cylastatyną. W takim przypadku należy rozważyć zakończenie stosowania imipenemu z cylastatyną oraz podanie leków działających swoiście na Clostridium difficile. Nie należy podawać produktów leczniczych hamujących perystaltykę. Produkt leczniczy nie jest zalecany w leczeniu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. U pacjentów z upośledzoną czynnością nerek dochodzi do kumulacji imipenemu i cylastatyny w organizmie. W przypadku niedostosowania dawki do wydolności nerek mogą wystąpić działania niepożądane ze strony OUN. Zgłaszano występowanie działań niepożądanych dotyczących OUN, takich jak mioklonie, stany splątania lub drgawki, zwłaszcza po przekroczeniu zalecanych dawek ustalonych na podstawie masy ciała i czynności nerek. Obserwowano to najczęściej u pacjentów z zaburzeniami OUN (np. zmianami w mózgu lub napadami drgawkowymi w wywiadzie) i/lu osłabioną czynnością nerek, gdy mogło dojść do kumulacji podanych dawek. Wskazane jest ścisłe przestrzeganie zalecanych schematów dawkowania, szczególnie u tych pacjentów. U pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami drgawkowymi należy kontynuować leczenie przeciwdrgawkowe. Należy zwrócić szczególną uwagę na objawy neurologiczne lub drgawki u dzieci, u których występują czynniki ryzyka napadów drgawkowych albo które przyjmują jednocześnie produkty lecznicze obniżające próg drgawkowy. Jeśli wystąpią ogniskowe drżenia, mioklonie lub drgawki, należy przeprowadzić badanie neurologiczne pacjenta oraz wdrożyć leczenie przeciwdrgawkowe, jeśli nie zostało ono wcześniej zastosowane. Jeśli objawy ze strony OUN utrzymują się, należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego lub odstawić lek. Nie należy podawać produktu leczniczego pacjentom z klirensem kreatyniny wynoszącym ≤1,73 m², jeżeli nie będą oni poddani hemodializie w ciągu następnych 48 h. U pacjentów hemodializowanych preparatem jest zalecany tylko wtedy, gdy korzyści z zastosowania leku przewyższają ryzyko drgawek. Ilość danych klinicznych jest niewystarczająca do zalecenia stosowania produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 1. roku życia lub u dzieci z zaburzeniami czynności nerek (stężenie kreatyniny w surowicy >2 mg/dl). Ten produkt leczniczy zawiera 1,6 mmol (lub 37,6 mg) sodu na dawkę. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak niektóre działania niepożądane (takie jak omamy, zaburzenia równowagi, senność i zawroty głowy) związane ze stosowaniem tego preparatu mogą wpływać u niektórych pacjentów na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

U pacjentów otrzymujących jednocześnie preparat i gancyklowir odnotowano występowanie uogólnionych drgawek. Nie należy stosować jednocześnie tych produktów leczniczych, chyba że potencjalne korzyści przeważają ryzyko. Notowano zmniejszanie się stężenia kwasu walproinowego, nawet poniżej zakresu wartości terapeutycznych, podczas jednoczesnego stosowania kwasu walproinowego z lekami z grupy karbapenemów. Zmniejszone stężenie kwasu walproinowego może doprowadzić do niedostatecznego opanowania napadów padaczkowych; dlatego nie zaleca się jednoczesnego stosowania imipenemu i kwasu walproinowego lub walproinianu sodu - należy wówczas rozważyć podanie innych leków przeciwbakteryjnych lub przeciwdrgawkowych. Stosowanie antybiotyków jednocześnie z warfaryną może spowodować nasilenie jej działania przeciwzakrzepowego. Istnieje wiele doniesień dotyczących nasilania się działania przeciwzakrzepowego stosowanych doustnie leków przeciwzakrzepowych, w tym warfaryny, u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki przeciwbakteryjne. Ryzyko takie może zależeć od rodzaju zakażenia, wieku oraz ogólnego stanu pacjenta, zatem trudno jest ocenić, w jakim stopniu antybiotyk przyczyni się do wzrostu wartości wskaźnika INR (międzynarodowy współczynnik znormalizowany). Zaleca się częste kontrole wartości INR w trakcie jednoczesnego leczenia antybiotykami i lekiem przeciwzakrzepowym oraz tuż po zakończeniu takiego leczenia. Podczas jednoczesnego podawania produktu leczniczego i probenecydu w niewielkim stopniu zwiększało się stężenie i wydłużał się T_0,5 imipenemu w osoczu. Podczas jednoczesnego stosowaniu produktu leczniczego z probenecydem wydalanie z moczem czynnej (niezmetabolizowanej) postaci imipenemu zmniejszyło się do około 60% podanej dawki. Podczas jednoczesnego podawania produktu leczniczego i probenecydu stężenia w osoczu oraz T_0,5 cylastatyny zwiększały się dwukrotnie, jednak nie zmieniła się jej ilość wydalona z moczem.

Brak odpowiednich, dobrze kontrolowanych badań dotyczących stosowania imipenemu z cylastatyną u kobiet w ciąży. W badaniach na małpach wykazano toksyczny wpływ na reprodukcję. Zagrożenie dla ludzi nie jest znane. Preparat można stosować w okresie ciąży tylko wtedy, kiedy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko dla płodu. Imipenem i cylastatyna przenikają w niewielkiej ilości do pokarmu kobiecego. Po podaniu doustnym każdy ze składników leku wchłania się w niewielkim stopniu. Dlatego jest mało prawdopodobne, aby karmione piersią dziecko było narażone na działanie leku w znaczącym stopniu. Jeśli stosowanie tego produktu leczniczego uzna się za konieczne, należy rozważyć stosunek korzyści związanych z karmieniem piersią do ryzyka dla dziecka. Brak dostępnych danych dotyczących możliwego wpływu imipenemu z cylastatyną na płodność kobiet lub mężczyzn.

W badaniach klinicznych, prowadzonych z udziałem 1 723 pacjentów leczonych imipenemem z cylastatyną, podawanymi dożylnie, do najczęściej zgłaszanych ogólnoustrojowych działań niepożądanych, uznanych za co najmniej przypuszczalnie związane z leczeniem, należały: nudności (2,0%), biegunka (1,8%), wymioty (1,5%), wysypka (0,9%), gorączka (0,5%), hipotensja (0,4%), drgawki (0,4%), zawroty głowy (0,3%), świąd (0,3%), pokrzywka (0,2%), senność (0,2%). Najczęściej zgłaszane miejscowe działania niepożądane, to zapalenie żył lub zakrzepowe zapalenie żył (3,1%), ból w miejscu wstrzyknięcia (0,7%), rumień w miejscu wstrzyknięcia (0,4%) oraz zgrubienie żyły (0,2%). Często zgłaszano również zwiększenie aktywności aminotransferaz oraz fosfatazy zasadowej w surowicy. Podczas badań klinicznych i w okresie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano występowanie następujących działań niepożądanych. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (rzadko) rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy, kandydoza; (bardzo rzadko) zapalenie żołądka i jelit. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) eozynofilia; (niezbyt często) pancytopenia, neutropenia, leukopenia, trombocytopenia, trombocytoza; (rzadko) agranulocytoza; (bardzo rzadko) niedokrwistość hemolityczna, zahamowanie czynności szpiku kostnego. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje anafilaktyczne. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) zaburzenia psychiczne, w tym omamy i stany dezorientacji. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) drgawki, mioklonie, zawroty głowy, senność; (rzadko) encefalopatia, parestezje, drżenie ogniskowe, zmiana smaku; (bardzo rzadko) nasilenie objawów miastenii, bóle głowy. Zaburzenia ucha i błędnika: (rzadko) utrata słuchu; (bardzo rzadko) zawroty głowy, szumy uszne. Zaburzenia serca: (bardzo rzadko) sinica, tachykardia, kołatanie serca. Zaburzenia naczyniowe: (często) zakrzepowe zapalenie żył; (niezbyt często) hipotensja; (bardzo rzadko) uderzenia gorąca. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo rzadko) duszność, hiperwentylacja, ból gardła. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, wymioty, nudności, nudności i/lub wymioty związane z zastosowaniem produktu leczniczego występują częściej u pacjentów z granulocytopenią niż u innych pacjentów leczonych imipenemem z cylastatyną; (rzadko) przebarwienia zębów i/lub języka; (bardzo rzadko) krwotoczne zapalenie okrężnicy, ból brzucha, zgaga, zapalenie języka, przerost brodawek języka, wzmożone wydzielanie śliny. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) niewydolność wątroby, zapalenie wątroby; (bardzo rzadko) piorunujące zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka (np. osutkowa); (niezbyt często) pokrzywka, świąd; (rzadko) martwica toksyczno-rozpływna naskórka, obrzęk naczynioruchowy, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry; (bardzo rzadko) nadmierna potliwość, zmiany struktury skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo rzadko) bóle wielostawowe, ból kręgosłupa piersiowego. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) ostra niewydolność nerek, skąpomocz lub bezmocz, wielomocz, zmiana zabarwienia moczu (nieszkodliwa, nie mylić z krwiomoczem); trudno jest ocenić znaczenie stosowania imipenemu z cylastatyną w odniesieniu do czynności nerek, ponieważ zazwyczaj stwierdzano obecność czynników predysponujących do wystąpienia azotemii przednerkowej lub zaburzeń czynności nerek. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (bardzo rzadko) świąd sromu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) gorączka, ból oraz stwardnienie w miejscu wstrzyknięcia, rumień w miejscu wstrzyknięcia; (bardzo rzadko) dyskomfort w klatce piersiowej, astenia lub osłabienie. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej w surowicy; (niezbyt często) dodatni wynik bezpośredniego testu Coombsa, wydłużenie czasu protrombinowego, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, zwiększenie stężenia mocznika azotowego we krwi. Dzieci i młodzież (w wieku ≥3 m-cy). Działania niepożądane zgłaszane w badaniach przeprowadzonych z udziałem 178 dzieci w wieku ≥3 m-cy były zgodne z działaniami zgłaszanymi u osób dorosłych.

Objawy przedawkowania, które mogą wystąpić, są zgodne z profilem działań niepożądanych; mogą to być drgawki, stany dezorientacji, drżenie, nudności, wymioty, hipotensja, bradykardia. Brak szczegółowych danych na temat leczenia przedawkowania produktu leczniczego. Imipenem z solą sodową cylastatyny ulega hemodializie. Nie jest jednak znana przydatność tego zabiegu w przypadku przedawkowania.

Preparat zawiera dwa składniki: imipenem i sól sodową cylastatyny w stosunku wagowym 1:1. Imipenem, znany także jako N-formimidoilotienamycyna, jest półsyntetyczną pochodną tienamycyny, macierzystego związku wytwarzanego przez bakterię nitkowatą Streptomyces cattleya. Mechanizm działania bakteriobójczego imipenemu polega na hamowaniu syntezy ściany bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych w wyniku wiązania z białkami wiążącymi penicylinę (PBP, ang. penicillin-binding proteins). Cylastatyna w postaci soli sodowej jest kompetycyjnym, odwracalnym i specyficznym inhibitorem dehydropeptydazy-I, enzymu nerkowego metabolizującego i unieczynniającego imipenem. Cylastatyna nie wykazuje wewnętrznej aktywności przeciwbakteryjnej ani nie wpływa na działanie przeciwbakteryjne imipenemu.

1 fiolka zawiera 500 mg imipenemu, w postaci imipenemu jednowodnego (530 mg) oraz 500 mg cylastatyny, w postaci soli sodowej cylastatyny (530 mg).