Dawkowanie i prędkość podawania roztw. do inf. zależą od kilku czynników obejmujących: wskazania do stosowania, wiek pacjenta, mc. i stan kliniczny. Ze względu na ryzyko hiponatremii, przed podaniem i w trakcie podawania produktu konieczne jest kontrolowanie bilansu płynów, stężenia glukozy w surowicy oraz stężenia sodu i innych elektrolitów w surowicy, zwłaszcza u pacjentów, u których stwierdza się nieosmotyczną stymulację wydzielania wazopresyny (zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego) oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki należące do grupy agonistów wazopresyny. Kontrola stężenia sodu w surowicy jest szczególnie ważna podczas podawania płynów hipotonicznych w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego. Produkt leczniczy może stać się po podaniu skrajnie hipotoniczny ze względu na metabolizm glukozy w organizmie. Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku: zalecane dawki służą jako wskazówki w odniesieniu do pacjentów dorosłych ze średnią mc. ok. 70 kg, szczegóły dotyczące dawkowania patrz ChPL. Dzieci i młodzież: szybkość i objętość inf.i zależą od wieku, mc., stanu klinicznego i metabolicznego pacjenta oraz współistniejącego leczenia i powinien je określić lekarz doświadczony w leczeniu dzieci i młodzieży płynami dożylnymi. Szczegóły dotyczące zalecanych dawek, patrz ChPL. Uwaga: duże objętości w zakresie zalecanej dawki powinny być podane w ciągu 24 h, w celu uniknięcia hemodylucji. Szybkość inf. nie powinna przekraczać metabolicznych zdolności pacjenta do utleniania glukozy, w celu uniknięcia wystąpienia hiperglikemii. W zależności od stanu klinicznego pacjenta, można zmniejszyć zalecaną prędkość podawania, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia niepożądanej diurezy osmotycznej. Kiedy roztw. jest stosowany do rozcieńczania lub dostarczania dodatkowych, zgodnych produktów leczniczych dożylnie, zalecenia dotyczące stosowania dodawanych produktów leczniczych będą decydować o wyborze odpowiednich objętości w danym rodzaju leczenia.

Roztw. podawany jest zwykle przez żyłę obwodową lub centralną. Produkt leczniczy jest roztworem hipertonicznym. W przypadku, gdy rozważane jest podawanie do naczyń obwodowych, należy wziąć pod uwagę osmolarność roztw. do inf. zawierającego dodany produkt leczniczy. Informacja o osmolarności roztworu, patrz ChPL. Należy rozważyć stopniowe zwiększanie szybkości przepływu w przypadku rozpoczęcia podawania roztworów zawierających glukozę. Środki ostrożności, które należy podjąć przed użyciem lub podaniem produktu leczniczego. Roztw. do infuzji należy skontrolować wizualnie przed zastosowaniem. Produkty lecznicze do podawania pozajelitowego należy przed podaniem sprawdzić, czy nie zawierają widocznych cząstek lub nie zmieniły barwy, jeśli roztwór i opakowanie na to pozwala. Stosować tylko, jeśli roztw. jest przezroczysty, bez widocznych cząstek i jeśli pojemnik nie jest uszkodzony. Podawać natychmiast po podłączeniu zestawu do infuzji. Roztw. należy podawać za pomocą jałowego sprzętu z zastosowaniem zasad aseptyki. Zestaw do inf. należy wstępnie wypełnić roztw., aby zapobiec przedostaniu się powietrza do układu. Może być wskazana suplementacja elektrolitów, w zależności od klinicznych potrzeb pacjenta. Dodatkowe produkty lecznicze można wprowadzać przed inf. lub w trakcie inf., przez port do dodawania leku. W trakcie dodawania do roztworu dodatkowych produktów leczniczych, należy potwierdzić końcową osmolarność roztworu. Podawanie roztworów hiperosmolarnych może powodować podrażnienie i zapalenie żył. Obowiązkowe jest dokładne i ostrożne wymieszanie w warunkach aseptycznych z dodatkowym produktem leczniczym. Roztw. zawierające dodane produkty lecznicze należy zużyć natychmiast, bez przechowywania. Otrzymana mieszanina, w zależności od jej końcowej osmolarności, musi być podawana przez podłączenie do żyły centralnej lub obwodowej. Informacje o niezgodnościach farmaceutycznych, przygotowaniu produktu i dodawanych produktów leczniczych, patrz ChPL. Ryzyko wystąpienia zatoru powietrznego, patrz ChPL.

Roztw. jest przeciwwskazany u pacjentów z: niewyrównaną cukrzycą i moczówką prostą, śpiączką hiperosmolarną, hemodylucją i przewodnieniem zewnątrzkomórkowym lub hiperwolemią, hiperglikemią i podwyższonym stężeniem mleczanu we krwi, ciężką niewydolnością nerek (ze skąpomoczem/bezmoczem), niewyrównaną niewydolnością serca, obrzękami uogólnionymi (obejmującymi obrzęk płuc i mózgu) i marskością wątroby z wodobrzuszem, innymi znanymi stanami nietolerancji glukozy (takimi jak sytuacje stresu metabolicznego). Należy wziąć pod uwagę przeciwwskazania związane z każdym produktem leczniczym dodawanym do roztw. glukozy.

Produkt jest roztworem hipertonicznym o osmolarności około 555 mOsm/l. Infuzja dużej objętości płynu u pacjentów z nadmiernym nawodnieniem, niewydolnością serca, niewydolnością oddechową i niewydolnością nerek musi być wykonywana pod specjalnym nadzorem. Ponieważ u pacjentów z cukrzycą, niewydolnością nerek lub w stanie krytycznym może występować zaburzona tolerancja glukozy, należy szczególnie dokładnie monitorować parametry kliniczne i biologiczne, a zwłaszcza stężenie elektrolitów w osoczu, w tym magnezemię lub fosfatemię oraz glikemię. W przypadku wystąpienia hiperglikemii należy zmodyfikować prędkość infuzji lub podać insulinę. W przypadku przedłużonego podawania lub dużej dawki glukozy należy zachować ostrożność, aby uniknąć hipokaliemii, monitorując stężenia potasu w osoczu i w zależności od potrzeby uzupełniając potas. W ciągu pierwszych 24 h po urazie głowy infuzja roztworów zawierających glukozę jest przeciwwskazana i podczas epizodów występowania nadciśnienia wewnątrzczaszkowego należy dokładnie monitorować stężenie glukozy we krwi. Podawanie roztw. zawierających glukozę może powodować hiperglikemię. Z tego powodu zaleca się nie stosowanie roztw. glukozy po ostrym udarze niedokrwiennym, ponieważ hiperglikemia ma wpływ na niedokrwienne uszkodzenie mózgu i zaburza procesy naprawcze. Roztw. glukozy nie powinien być podawany za pomocą tego samego zestawu co pełna krew, ponieważ może dojść do hemolizy i aglutynacji. Nie stosować plastikowych pojemników w połączeniach szeregowych. Takie stosowanie może spowodować zator powietrzny wywołany resztkowym powietrzem zaciągniętym z pierwszego pojemnika zanim zakończy się podawanie z drugiego pojemnika. Wymagane jest specjalne monitorowanie parametrów klinicznych na początku każdej infuzji dożylnej.

Podczas stosowania roztworu glukozy u pacjentów leczonych innymi substancjami, które mogą wpływać na kontrolę glikemii oraz równowagę płynów i/lub elektrolitów, należy wziąć pod uwagę zarówno wpływ roztworu glukozy na glikemię, jak i na równowagę wodno-elektrolitową. Jednoczesne podawanie katecholamin i steroidów zmniejsza przyswajanie glukozy. Nie przeprowadzono badań interakcji.

Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie ciąży. Jednakże, należy zachować ostrożność w przypadku stosowania roztworu glukozy w trakcie porodu. Brak odpowiednich danych dotyczących wpływu glukozy na kobiety karmiące piersią. Jednakże, nie oczekuje się wpływu na kobiety karmiące piersią. Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie karmienia piersią.

Podawanie roztw. może prowadzić do wystąpienia: hiperglikemii, zaburzeń równowagi płynów (hiperwolemia), zaburzeń elektrolitowych (hipokaliemii, hipomagnezemii i hipofosfatemii). Działania niepożądane mogą być związane z drogą podawania, w tym reakcje gorączkowe, zakażenie w miejscu wkłucia, reakcja miejscowa lub ból w miejscu podania, podrażnienie żyły, zakrzep żyły lub zapalenie żyły rozchodzące się od miejsca podania, wynaczynienie i hiperwolemia. Działania niepożądane mogą być związane z produktem leczniczym dodanym do roztworu; wystąpienie innych działań niepożądanych zależy od rodzaju dodanego produktu. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych infuzję należy przerwać.

Długotrwałe podawanie produktu może spowodować hiperglikemię, hiperosmolarność, glukozurię, diurezę osmotyczną i odwodnienie. Szybka infuzja może spowodować nadmiar płynów z hemodylucją i hiperwolemią oraz, po przekroczeniu zdolności do utleniania glukozy, z hiperglikemią. Ponadto może wystąpić zmniejszenie stężenia osoczowego potasu i fosforanów nieorganicznych. W przypadku stosowania produktu jako rozcieńczalnika dla innych produktów leczniczych, objawy przedawkowania zależą od dodanego produktu leczniczego. Jeśli przypadkowo podano zbyt dużą objętość infuzji, leczenie należy przerwać i obserwować pacjenta w kierunku objawów przedmiotowych i podmiotowych związanych z podanym produktem leczniczym. W razie konieczności należy podjąć działania odpowiednie do sytuacji oraz wspomagające.

Właściwości farmakodynamiczne roztw. odpowiadają właściwościom glukozy, która jest głównym źródłem energii w metabolizmie komórek. Glukoza jest stosowana jako źródło węglowodanów w monoterapii, lub w razie potrzeby w żywieniu pozajelitowym. Produkt dostarcza energii w ilości 400 kcal/l. Ponadto roztwór glukozy do infuzji umożliwia nawodnienie bez suplementacji jonów. W przypadku dodania innego produktu leczniczego do preparatu, właściwości farmakodynamiczne uzyskanego roztworu będą zależeć od dodanego produktu leczniczego.

1 ml zawiera 100 mg glukozy (w postaci glukozy jednowodnej)