Dorośli z prawidłową czynnością nerek (GFR ≥90 ml/min). Pacjenci z glikemią nieodpowiednio kontrolowaną największymi tolerowanymi dawkami metforminy w monoterapii. U pacjentów niewystarczająco kontrolowanych metforminą w monoterapii, należy stosować ten produkt leczniczy w dawce odpowiadającej całkowitej dawce dobowej saksagliptyny wynoszącej 5 mg, podawanej w dawkach 2,5 mg 2x/dobę, oraz wcześniej stosowanej dawce metforminy. Pacjenci stosujący wcześniej oddzielnie tabletki saksagliptyny i metforminy. Pacjenci stosujący wcześniej saksagliptynę i metforminę, powinni przyjmować lek w dawkach odpowiadających wcześniej stosowanym. Pacjenci z glikemią nieodpowiednio kontrolowaną dwulekową terapią skojarzoną - insuliną i metforminą, lub pacjenci z glikemią kontrolowaną trzylekową terapią skojarzoną - insuliną oraz metforminą i saksagliptyną, przyjmowanymi w osobnych tabl. Dawka tego produktu leczniczego powinna dostarczyć 2,5 mg saksagliptyny 2x/dobę (całkowita dawka dobowa saksagliptyny wynosi 5 mg) oraz dawkę metforminy podobną do aktualnie stosowanej dawki. W przypadku, gdy ten produkt leczniczy jest stosowany w skojarzeniu z insuliną, może być konieczne zmniejszenie dawki insuliny, aby zmniejszyć ryzyko hipoglikemii. Pacjenci z glikemią nieodpowiednio kontrolowaną dwulekową terapią skojarzoną - pochodną sulfonylomocznika i metforminą lub pacjenci zmieniający trójlekową terapię skojarzoną - saksagliptyną, metforminą i pochodną sulfonylomocznika, przyjmowanymi w osobnych tabl. Dawka tego produktu leczniczego powinna dostarczyć 2,5 mg saksagliptyny 2x/dobę (całkowita dawka dobowa saksagliptyny wynosi 5 mg) oraz dawkę metforminy podobną do aktualnie stosowanej dawki. W przypadku, gdy ten produkt leczniczy jest stosowany w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika, może być konieczne zastosowanie mniejszej dawki pochodnej sulfonylomocznika aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Pacjenci z glikemią nieodpowiednio kontrolowaną dwulekową terapią skojarzoną - dapagliflozyną i metforminą lub pacjenci zmieniający trójlekową terapię skojarzoną - saksagliptyną, metforminą i dapagliflozyną, przyjmowanymi w osobnych tabl. Dawka tego produktu leczniczego powinna dostarczyć 2,5 mg saksagliptyny 2x/dobę (całkowita dawka dobowa saksagliptyny wynosi 5 mg) oraz dawkę metforminy podobną do aktualnie stosowanej dawki. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek nie jest zalecane dostosowywanie dawek (GFR 60-89 ml/min). Wartość GFR należy oznaczyć przed rozpoczęciem leczenia produktem zawierającym metforminę, a następnie co najmniej raz na rok. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem dalszego pogorszenia czynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek należy oceniać częściej, np. co 3-6 m-cy. Maks. dawka dobowa metforminy powinna być optymalnie podzielona na 2-3 dawki/dobę. Przed rozważeniem rozpoczęcia leczenia metforminą u pacjentów z wartością GFR <60 ml/min należy przeanalizować czynniki mogące zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej. Jeśli nie ma postaci produktu leczniczego o odpowiedniej mocy, należy zastosować jego poszczególne składniki osobno zamiast produktu złożonego o ustalonej dawce. Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Metformina. GFR 60-89 ml/min: maks. dawka dobowa wynosi 3000 mg. Można rozważyć zmniejszenie dawki w reakcji na pogarszającą się czynność nerek. GFR 45-59 ml/min: maks. dawka dobowa wynosi 2000 mg. Dawka początkowa nie jest większa niż połowa dawki maks. GFR 30-44 ml/min: maks. dawka dobowa wynosi 1000 mg. Dawka początkowa nie jest większa niż połowa dawki maks. GFR <30 ml/min: metformina jest przeciwwskazana. Saksagliptyna. GFR 60-89 ml/min: maks. całkowita dawka dobowa wynosi 5 mg. GFR 45-59 ml/min: maks. całkowita dawka dobowa wynosi 5 mg. GFR 30-44 ml/min: maks. całkowita dawka dobowa wynosi 2,5 mg. GFR <30 ml/min: maks. całkowita dawka dobowa wynosi 2,5 mg. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie należy stosować tego produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Osoby w podeszłym wieku (≥65 lat). Metformina i saksagliptyna wydalane są przez nerki, dlatego też ten produkt leczniczy należy stosować ostrożnie w tej grupie pacjentów. Konieczne jest kontrolowanie czynności nerek, aby zapobiec kwasicy mleczanowej związanej ze stosowaniem metforminy, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania tego produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku od urodzenia do poniżej 18 lat. Brak dostępnych danych.

Produkt powinien być przyjmowany podczas posiłków, aby zmniejszyć reakcje niepożądane ze strony układu pokarmowego związane z przyjmowaniem metforminy.

Produkt jest przeciwwskazany, jeśli u pacjenta występuje: nadwrażliwość na którąkolwiek substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub ciężkie reakcje nadwrażliwości w wywiadzie z reakcjami anafilaktycznymi włącznie, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy z powodu stosowania leków z grupy inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 (DPP4), cukrzycowa kwasica ketonowa, stan przedśpiączkowy w cukrzycy, umiarkowana do ciężkiej niewydolność nerek (klirens kreatyniny <60 ml/min), ostre stany mogące zaburzać czynność nerek (odwodnienie, ciężkie zakażenia, wstrząs), ostre i przewlekłe choroby mogące powodować niedotlenienie tkanek (niewydolność serca lub układu oddechowego, niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, wstrząs), zaburzenia czynności wątroby, ostre zatrucie alkoholowe, choroba alkoholowa, karmienie piersią.

Ogólne: produktu nie należy stosować u pacjentów z cukrzycą typu 1 ani w leczeniu kwasicy ketonowej w przebiegu cukrzycy. Zapalenie trzustki: po wprowadzeniu do obrotu produktu zawierającego saksagliptynę były zgłaszane działania niepożądane w postaci ostrego zapalenia trzustki. Pacjenci powinni być poinformowani o charakterystycznych objawach ostrego zapalenia trzustki: uporczywym, silnym bólu brzucha. Rozwój zapalenia trzustki był obserwowany po odstawieniu saksagliptyny. Jeśli podejrzewa się zapalenie trzustki, produkt i inne potencjalnie groźne produkty powinny być odstawione. Kwasica mleczanowa: jest rzadko występującym, lecz ciężkim powikłaniem metabolicznym (duża umieralność w przypadku nie zastosowania odpowiedniego leczenia) spowodowanym kumulacją metforminy, substancji czynnej wchodzącej w skład produktu. Odnotowano przypadki kwasicy mleczanowej u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, u których stosowano metforminę w leczeniu cukrzycy. Częstość występowania kwasicy mleczanowej może i powinna być ograniczana również poprzez monitorowanie innych czynników ryzyka, takich jak: źle kontrolowana glikemia, kwasica ketonowa, długotrwałe głodzenie, nadmierne spożywanie alkoholu, niewydolność wątroby oraz stany niedotlenienia. Rozpoznanie kwasicy mleczanowej: kwasica mleczanowa charakteryzuje się występowaniem duszności kwasiczej, bólów brzucha, hipotermii, a następnie śpiączki. W diagnostycznych badaniach laboratoryjnych stwierdzić można obniżenie pH krwi, zwiększenie stężenia mleczanów w osoczu powyżej 5 mmol/l, zwiększenie luki anionowej oraz zwiększenie stosunku stężenia mleczanów do stężenia pirogronianów we krwi. W przypadku podejrzenia kwasicy metabolicznej, należy przerwać stosowanie produktu i natychmiast rozpocząć leczenie pacjenta w szpitalu. Czynność nerek: z uwagi na to, że metformina jest wydalana przez nerki, należy regularnie oznaczać stężenie kreatyniny w surowicy- co najmniej raz w roku u pacjentów z prawidłową czynnością nerek i co najmniej dwa do czterech razy w roku u pacjentów, u których stężenie kreatyniny w surowicy jest bliskie lub przekracza górną granicę normy oraz u osób w podeszłym wieku. Pogorszenie czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku występuje często i przebiega bezobjawowo. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadkach, w których może dojść do zaburzenia czynności nerek, np. w przypadku rozpoczęcia stosowania leków obniżających ciśnienie krwi, leków moczopędnych lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Zabiegi chirurgiczne: ze względu na to, że produkt zawiera metforminę, jego stosowanie należy przerwać na 48 h przed planowanym zabiegiem chirurgicznym w znieczuleniem ogólnym, podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym. Wznowienie terapii powinno nastąpić nie wcześniej niż po upływie 48 h po zabiegu i tylko po wcześniejszej ocenie czynności nerek, i stwierdzeniu, że jest prawidłowa. Środki kontrastowe zawierające jod: w przypadku badań radiologicznych, zastosowanie podawanych donaczyniowo środków kontrastowych zawierających jod u pacjentów stosujących metforminę może prowadzić do niewydolności nerek, której towarzyszy kwasica mleczanowa. Dlatego też, stosowanie produktu musi być przerwane przed badaniem i wznowione nie wcześniej niż po upływie 48 h po badaniu oraz po upewnieniu się, że czynność nerek jest prawidłowa. Zaburzenia skóry: w nieklinicznych badaniach toksykologicznych zgłaszano wrzodziejące i martwicze zmiany skóry kończyn małp. W badaniach klinicznych nie obserwowano zwiększonej częstości uszkodzeń skóry, jednak doświadczenie kliniczne u pacjentów z powikłaniami skórnymi w przebiegu cukrzycy jest ograniczone. W raportach działań niepożądanych po wprowadzeniu do obrotu leków z grupy inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 opisywano wysypkę. Wysypka jest także zdarzeniem niepożądanym obserwowanym po zastosowaniu saksagliptyny. Dlatego jako jeden z elementów rutynowej kontroli pacjentów z cukrzycą zaleca się monitorowanie zaburzeń skóry, jak zmiany pęcherzowe, owrzodzenia lub wysypka. Reakcje nadwrażliwości: ze względu na to, że produkt zawiera saksagliptynę, nie należy go stosować u pacjentów, u których wystąpiły ciężkie reakcje nadwrażliwości po zastosowaniu leków z grupy inhibitorów dipeptydylopeptydazy 4 (DPP4). Po wprowadzeniu do obrotu produktu zawierającego saksagliptynę były zgłaszane następujące działania niepożądane, spontaniczne i z badań klinicznych: ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne, wstrząs anafilaktyczny i obrzęk naczynioruchowy. Jeśli podejrzewa się reakcję nadwrażliwości na saksagliptynę należy odstawić produkt, wykluczyć inne potencjalne przyczyny i włączyć alternatywne leczenie cukrzycy. Zmiany stanu klinicznego pacjentów z wcześniej kontrolowaną cukrzycą typu 2: ze względu na to, że produkt zawiera metforminę, pacjenci z cukrzycą typu 2 właściwie kontrolowaną produktem, u których wystąpiły nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych i objawy kliniczne choroby (szczególnie niewyraźne i słabo zdefiniowane schorzenia) powinni być natychmiast zbadani pod względem kwasicy ketonowej lub mleczanowej. Ocena stanu pacjenta powinna dotyczyć stężenia elektrolitów i ketonów w surowicy, glukozy we krwi, wartości pH, stężenia mleczanów, pirogronianów i metforminy we krwi. Jeśli wystąpi jakakolwiek postać kwasicy, należy natychmiast przerwać stosowanie produktu i podjąć odpowiednie leczenie. Pacjenci w podeszłym wieku: doświadczenie w stosowaniu saksagliptyny u pacjentów w wieku powyżej 75 lat jest bardzo ograniczone i dlatego należy zachować ostrożność w leczeniu tej grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzeniami odporności: pacjenci z zaburzeniami odporności np. po przeszczepach narządów lub pacjenci z ludzkim zespołem upośledzenia odporności, nie brali udziału w programie badań klinicznych dotyczących saksagliptyny. Zatem nie ustalono skuteczności i profilu bezpieczeństwa saksagliptyny w tej grupie pacjentów. Stosowanie z lekami potencjalnie indukującymi enzym CYP 3A4: stosowanie leków indukujących enzym CYP 3A4 takich, jak karbamazepina, deksametazon, fenobarbital, fenytoina i ryfampicyna może zmniejszać działanie hipoglikemizujące saksagliptyny. Saksagliptyna lub metformina mogą mieć nieznaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn należy wziąć pod uwagę, że podczas badań dotyczących stosowania saksagliptyny obserwowano zawroty głowy.

Jednoczesne stosowanie wielokrotnych dawek saksagliptyny (2,5 mg 2x/dobę) i metforminy (1000 mg 2x/dobę) nie zmieniało znacząco farmakokinetyki zarówno saksagliptyny jak i metforminy u pacjentów z cukrzycą typu 2. Nie prowadzono formalnych badań dotyczących interakcji produktu. Poniższe informacje dotyczą danych dostępnych dla poszczególnych substancji czynnych. Saksagliptyna: dane kliniczne przedstawione poniżej sugerują, że ryzyko wystąpienia istotnych klinicznie interakcji podczas stosowania z innymi produktami jest małe. Metabolizm saksagliptyny zachodzi przede wszystkim z udziałem cytochromu P-450 3A4/5 (CYP3A4/5). W przeprowadzonych badaniach in vitro saksagliptyna i jej główny metabolit nie hamowały aktywności enzymów CYP1A2, 2A6, 2B6, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4, ani nie pobudzały enzymów CYP1A2, 2B6, 2C9 lub 3A4. W badaniach przeprowadzonych z udziałem zdrowych ochotników farmakokinetyka saksagliptyny i jej głównego metabolitu nie była istotnie zmieniona przez metforminę, glibenklamid, pioglitazon, digoksynę, symwastatynę, omeprazol, leki zobojętniające lub famotydynę. Dodatkowo, saksagliptyna nie zmieniała znacząco farmakokinetyki metforminy, glibenklamidu, pioglitazonu, digoksyny, symwastatyny, składników czynnych złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiol i norgestrel), diltiazemu lub ketokonazolu. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i diltiazemu, umiarkowanie hamującego enzym CYP3A4/5, zwiększa C_max i AUC saksagliptyny odpowiednio o 63% i 2,1 raza, a wartości aktywnego metabolitu były zmniejszone odpowiednio o 44% i 34%. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i ketokonazolu, silnego inhibitora enzymu CYP3A4/5, zwiększa C_max i AUC dla saksagliptyny odpowiednio o 62% i 2,5 raza, a wartości aktywnego metabolitu były zmniejszone odpowiednio o 95% i 88%. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i ryfampicyny, silnie pobudzającej enzym CYP3A4/5, zmniejsza C_max i AUC dla saksagliptyny odpowiednio o 53% i 76%. Ryfampicyna nie wpłynęła na ekspozycję na aktywny metabolit i jego działanie hamujące aktywność DPP4 w osoczu, w okresie pomiędzy podaniem dawek. Jednoczesne stosowanie saksagliptyny i leków indukujących enzym CYP3A4/5 innych niż ryfampicyna (takich, jak karbamazepina, deksametazon, fenobarbital i fenytoina) nie było badane i może powodować zmniejszenie stężenia saksagliptyny i zwiększenie stężenia jej głównego metabolitu. Należy uważnie kontrolować glikemię, jeśli saksagliptyna jest stosowana jednocześnie z silnym induktorem CYP3A4. Nie przeprowadzono szczegółowych badań nad wpływem palenia tytoniu, diety, leków roślinnych i alkoholu na farmakokinetykę saksagliptyny. Metformina. Skojarzenia leków nie zalecane: podczas ostrego zatrucia alkoholem istnieje zwiększone ryzyko kwasicy mleczanowej (szczególnie w przypadku głodzenia lub niedożywienia, niewydolności wątroby) z powodu metforminy, substancji czynnej produktu. Należy unikać spożywania alkoholu i leków zawierających alkohol. Substancje kationowo-czynne wydalane za pomocą wydzielania kanalikowo-nerkowego (np. cymetydyna) mogą wchodzić w interakcje z metforminą jako substancje konkurencyjne dla wspólnego układu transportowego kanalikowo-nerkowego. Badanie prowadzone na siedmiu zdrowych ochotnikach wykazało, iż cymetydyna, stosowana w dawkach 400 mg 2x/dobę, zwiększała ekspozycję systemową metforminy (AUC) o 50% i C_max o 81%. Dlatego też należy rozważyć dokładną kontrolę glikemiczną, dostosowanie dawki w zakresie zalecanych dawek i zmiany w leczeniu cukrzycy, kiedy stosowane są produkty lecznicze zawierające substancje kationowo-czynne eliminowane poprzez wydzielanie kanalikowo-nerkowe jednocześnie z metforminą. Donaczyniowe podawanie środków kontrastowych zawierających jod w badaniach radiologicznych może prowadzić do niewydolności nerek, co z kolei powoduje kumulację metforminy i zwiększenie ryzyka wystąpienia kwasicy mleczanowej. Dlatego też, stosowanie produktu trzeba przerwać przed badaniem i wznowić nie wcześniej niż po 48 h po badaniu i tylko po stwierdzeniu, że czynność nerek jest prawidłowa. Skojarzenia leków wymagające zachowania ostrożności: glikokortykosteroid (do podawania ogólnego i miejscowego), leki β₂-adrenomimetyczne i leki moczopędne wykazują wewnętrzną aktywność hiperglikemiczną. Należy poinformować pacjenta o konieczności częstego kontrolowania stężenia glukozy we krwi, szczególnie na początku leczenia takimi produktami. Jeżeli to konieczne, należy dostosować dawkę leków obniżających stężenie glukozy w trakcie jednoczesnej terapii tymi lekami i po ich odstawieniu.

Nie prowadzono badań dotyczących stosowania produktu lub saksagliptyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po podaniu dużych dawek saksagliptyny samej lub w skojarzeniu z metforminą. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Ograniczone dane sugerują, że stosowanie metforminy u kobiet ciężarnych nie jest związane ze zwiększonym ryzykiem wrodzonych wad rozwojowych. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu metforminy na przebieg ciąży, rozwój zarodka i płodu, porodu i rozwój pourodzeniowy. Produktu nie należy stosować podczas ciąży. Jeśli pacjentka chce zajść w ciążę lub gdy zajdzie w ciążę podczas leczenia produktem, należy zaprzestać stosowanie tego produktu leczniczego i zmienić leczenie na stosowanie insuliny, najszybciej jak to jest możliwe. Badania na zwierzętach wykazały, że saksagliptyna i/lub jej metabolit oraz metformina przenikają do mleka. Nie wiadomo czy saksagliptyna przenika do mleka ludzkiego, ale metformina przenika w niewielkich ilościach. Produktu nie należy zatem stosować u kobiet karmiących piersią. Nie badano wpływu saksagliptyny na płodność u ludzi. Wpływ na płodność obserwowano u męskich i żeńskich osobników szczurów po zastosowaniu dużych dawek wywołujących objawy toksyczności. W badaniach metforminy na zwierzętach nie wykazano toksycznego wpływu na reprodukcję.

W badaniach wykazano biorównoważność produktu z saksagliptyną i metforminą stosowanymi w skojarzeniu. Saksagliptyna. Podsumowanie profilu bezpieczeństwa: w sześciu randomizowanych podwójnie zaślepionych, kontrolowanych badaniach klinicznych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności, przeprowadzonych w celu oceny wpływu saksagliptyny na kontrolę glikemii, uczestniczyło 4148 pacjentów z cukrzycą typu 2, w tym 3021 otrzymywało saksagliptynę. W analizie łącznej, ogólna częstość występowania zdarzeń niepożądanych w grupie pacjentów leczonych saksagliptyną w dawce 5 mg była zbliżona do placebo. Przerwanie udziału w badaniu z powodu wystąpienia zdarzeń niepożądanych było częstsze w grupie pacjentów otrzymujących saksagliptynę w dawce 5 mg w porównaniu do placebo (3,3% w porównaniu do 1,8%). Wśród działań niepożądanych wyróżniono działania, które występowały często: zakażenia górnych dróg oddechowych, zakażenia układu moczowego, zakażenia błony śluzowej żołądka i jelit, zakażenia zatok nosa, zakażenia nosa i gardła, bóle głowy, wymioty. Działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu do obrotu produktu zawierającego saksagliptynę: - występujące często: nudności, wysypka; - występujące niezbyt często: zapalenie trzustki, reakcje nadwrażliwości, zapalenie skóry, świąd, pokrzywka; - rzadko: reakcje anafilaktyczne, w tym wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy. Opis wybranych działań niepożądanych: zdarzenia niepożądane ocenione przez badacza jako przynajmniej prawdopodobnie związane z lekiem i zgłoszone u przynajmniej dwóch pacjentów w grupie stosującej saksagliptynę w dawce 5 mg w porównaniu do grupy kontrolnej, zależnie od sposobu stosowania, są opisane poniżej. Stosowanie w monoterapii: zawroty głowy (często) i zmęczenie (często). Stosowanie w skojarzeniu z metforminą: dyspepsja (często) i bóle mięśni (często). Rozpoczynanie leczenia w skojarzeniu z metforminą: zapalenie błony śluzowej żołądka (często), bóle stawów (niezbyt często), bóle mięśni (niezbyt często) i zaburzenia erekcji (niezbyt często). Hipoglikemia: skutki hipoglikemii bazują na wszystkich raportach dotyczących hipoglikemii; równoległe badanie poziomu glukozy nie jest konieczne. Częstość zgłaszanych przypadków hipoglikemii podczas stosowania saksagliptyny w dawce 5 mg w porównaniu do placebo jako terapia dodana do samej metforminy wynosiła 5,8% vs. 5%. Częstość zgłaszanych przypadków hipoglikemii wynosiła 3,4% u pacjentów stosujących 5 mg saksagliptyny w skojarzeniu z metforminą i 4% w grupie stosującej metforminę w monoterapii. Badania diagnostyczne: we wszystkich przeprowadzonych badaniach częstość nieprawidłowych wyników badań laboratoryjnych była zbliżona w grupie pacjentów leczonych saksagliptyną w dawce 5 mg w porównaniu do grupy otrzymującej placebo. Obserwowano niewielkie zmniejszenie bezwzględnej liczby limfocytów. W zbiorczej analizie badań klinicznych kontrolowanych placebo, w porównaniu do placebo obserwowano średnie zmniejszenie bezwzględnej liczby limfocytów w przybliżeniu o 100 komórek/µl, przy czym bezwzględna liczba limfocytów wynosiła na początku badań około 2200 komórek/µl. Średnia bezwzględna liczba limfocytów pozostała niezmieniona do 102. tyg. codziennego podawania leku. Zmniejszenie liczby limfocytów nie było związane z klinicznie istotnymi działaniami niepożądanymi. Znaczenie kliniczne tego zmniejszenia liczby limfocytów w porównaniu do placebo jest nieznane. Metformina: działania niepożądane z badań klinicznych oraz zebrane po wprowadzeniu produktu do obrotu: (bardzo często) objawy ze strony układu pokarmowego (objawy ze strony żołądka i jelit, takie jak nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha i zmniejszenie łaknienia, występują częściej na początku leczenia i w większości przypadków ustępują samoistnie); występujące często: metaliczny posmak w ustach; występujące bardzo rzadko: kwasica mleczanowa, niedobór witaminy B₁₂, zaburzenia czynności wątroby,zapalenie wątroby, pokrzywka, rumień, świąd.

Brak dostępnych danych dotyczących przedawkowania produktu leczniczego. Saksagliptyna: wykazano, że saksagliptyna podawana doustnie, w dawkach dobowych do 400 mg/dobę przez 2 tyg. (dawka 80 razy większa od zalecanej dawki) jest dobrze tolerowana, bez znaczącego klinicznie wpływu na odstęp QTc lub na częstość pracy serca. W przypadku przedawkowania należy wdrożyć leczenie podtrzymujące, stosownie do stanu klinicznego pacjenta. Saksagliptyna i jej główny metabolit mogą być usunięte za pomocą hemodializy (23% dawki przez 4 h). Metformina: przedawkowanie metforminy lub współistnienie innych czynników ryzyka może spowodować kwasicę mleczanową. Kwasica mleczanowa jest to stan zagrożenia życia, który wymaga leczenia szpitalnego. Najskuteczniejszą metodą usuwania mleczanów i metforminy z organizmu jest hemodializa.

Lek łączy w sobie dwa produkty lecznicze zmniejszające stężenie glukozy we krwi z uzupełniającymi się mechanizmami działania, aby zapewnić właściwą kontrolę glikemiczną u pacjentów z cukrzycą typu 2: saksagliptynę, inhibitor dipeptydylopeptydazy 4 (DPP-4), i metforminy chlorowodorek, pochodną biguanidu.

1 tabl. zawiera 2,5 mg saksagliptyny (w postaci chlorowodorku) i 850 mg lub 1000 mg metforminy chlorowodorku.