Dawkowanie może różnić się w znacznym zakresie w zależności od wskazania do stosowania oraz wielkości znieczulanego obszaru. Jedno rozpylenie aerozolu uwalnianego przez uruchomienie zaworu dozującego zawiera 4,8 mg lidokainy. W celu uniknięcia wysokich stężeń w osoczu krwi, istotne znaczenie ma stosowanie najmniejszej dawki dającej zadowalające działanie lecznicze. Zazwyczaj wystarczają 1-3 rozpylenia, chociaż w położnictwie stosuje się 15-20 i więcej rozpyleń (maks. 40 rozpyleń/70 kg mc.). Wskazówki dotyczące dawkowania przy różnych wskazaniach: stomatologia 1-3 rozpylenia, chirurgia jamy ustnej1-4 rozpylenia, choroby uszu, nosa i gardła 1-4 rozpylenia, endoskopia 2-3 rozpylenia, położnictwo 15-20 rozpyleń, ginekologia 4-5 rozpyleń, dermatologia 1-3 rozpylenia. Preparat może być także stosowany w formie pędzlowania nasączonym wacikiem. Dzieci i młodzież. Na podstawie danych przedstawionych w piśmiennictwie, preparat może być także stosowany w stomatologii i chirurgii jamy ustnej u dzieci, najlepiej w formie pędzlowania, co eliminuje strach wywoływany rozpylaniem preparatu oraz uczucie kłucia odbierane zazwyczaj jako działanie niepożądane. Preparat może być także stosowany w tej formie u dzieci w wieku poniżej 2 lat.

Nadwrażliwość na lidokainę, którykolwiek inny składnik aerozolu lub inne preparaty o budowie amidowej. Z powodu ryzyka aspiracji, preparat jest przeciwwskazany do stosowania, gdy jako materiału do wycisku używa się gipsu.

Istotne jest zapobieganie przedostaniu się lidokainy do dróg oddechowych (ryzyko aspiracji). Stosowanie w okolicy gardła wymaga szczególnej ostrożności. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu lidokainy na uszkodzone błony śluzowe i/lub obszary zakażone. Wymagane jest zachowanie ostrożności przy stosowaniu produktu leczniczego u pacjentów z padaczką, a także w przypadkach rzadkoskurczu, zaburzeń przewodnictwa sercowego, niskiego ciśnienia tętniczego, upośledzenia czynności wątroby lub nerek, porfirii oraz ciężkiego wstrząsu, zwłaszcza gdy na podstawie zastosowanej dawki oraz wielkości znieczulanego obszaru można spodziewać się wchłonięcia znacznej ilości lidokainy. Gdy tylko to możliwe, przy stosowaniu produktu należy trzymać butelkę pionowo. Aerozol nie powinien dostać się do oczu. Dzieci i młodzież Przed zastosowaniem produktu w zabiegach chirurgicznych gardła lub jamy nosowo-gardłowej należy brać pod uwagę, że przez hamowanie odruchu gardłowego oraz przedostanie się do krtani i tchawicy lidokaina hamuje także odruch kaszlowy, co może spowodować odoskrzelowe zapalenie płuc. Ma to szczególne znaczenie u dzieci, z powodu częściej występującego odruchu połykania produktu. Z tego powodu, nie zaleca się aerozolu do stosowania w znieczuleniu miejscowym przed zabiegami wycinania migdałków oraz adenoidów u dzieci w wieku poniżej 8 lat. Stosowanie w okolicy policzków zagraża wystąpieniem utrudnienia połykania i w konsekwencji aspirację produktu, zwłaszcza u dzieci. Z powodu drętwienia języka i błony śluzowej policzków istnieje ryzyko ich urazu przez ugryzienie. Lidokaina dobrze się wchłania przez błony śluzowe (zwłaszcza tchawicy), a także przez uszkodzoną skórę. Należy wziąć to pod uwagę, zwłaszcza przy stosowaniu na duże powierzchnie u dzieci. Należy stosować mniejsze dawki produktu w leczeniu pacjentów wyniszczonych, w podeszłym wieku, ciężko chorych oraz dzieci, odpowiednio do ich wieku i ogólnego stanu zdrowia. U dzieci w wieku poniżej 2 lat najlepiej stosować produkt w postaci pędzlowania wacikiem nasączonym roztworem. Zależnie od wielkości dawki leki miejscowo znieczulające mogą wywierać nieznaczny wpływ na funkcje psychiczne, jak również mogą przejściowo zaburzać funkcje motoryczne i koordynację ruchową.

Lidokaina powinna być stosowana z zachowaniem ostrożności u pacjentów otrzymujących leki przeciwarytmiczne grupy IB (np.tokainid) z powodu ryzyka sumowania się działania toksycznego.

Dane z badań u ludzi. Nie ma dostępnych danych pochodzących z kontrolowanych badań klinicznych. Pomimo to, lidokaina była stosowana przez długi czas bez żadnego niekorzystnego wpływu na proces rozrodu u ludzi. Przy braku bardziej bezpiecznego sposobu leczenia lidokaina może być także stosowana w ciąży. Lidokaina przenika do mleka kobiecego, jednak przy stosowaniu zwykłych dawek leczniczych, jej ilość leku w mleku jest tak mała, że nie stanowi zagrożenia dla dziecka karmionego piersią.

Gdy preparat jest stosowany zgodnie ze wskazówkami, częstość występowania działania ogólnoustrojowego jest bardzo niewielka, ponieważ ilość substancji czynnej, która mogłaby dostać się do krążenia jest bardzo mała. W razie stosowania dużych dawek, szybkiego wchłaniania się leku oraz nadwrażliwości, idiosynkrazji lub zmniejszonej tolerancji leku przez pacjenta, mogą wystąpić następujące działania niepożądane. Zaburzenia układu immunologicznego: w skrajnie ciężkich przypadkach wstrząs. W razie wystąpienia reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie produktu. Zaburzenia psychiczne: (bardzo rzadko) objawy ze strony OUN, pobudzenie, nerwowość. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) objawy zahamowania ośrodkowego układu nerwowego. Zawroty głowy, senność, drgawki, utrata przytomności. Zaburzenia serca: osłabienie mięśnia serca, zatrzymanie czynności serca. Zaburzenia naczyniowe niedociśnienie tętnicze. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: skurcz oskrzeli, porażenie czynności oddechowej. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy. Urazy, zatrucie i powikłania zabiegowe. Łagodne uczucie kłucia w momencie rozpylania preparatu. Uczucie to ustępuje, gdy lidokaina zaczyna działać (w ciągu 1 min.). W miejscu zastosowania aerozolu może wystąpić przemijający rumień, obrzęk i zaburzenia czucia.

W przypadku przedawkowania mogą wystąpić objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego oraz sercowo-naczyniowego. Należy utrzymywać drożność dróg oddechowych, w razie potrzeby podawać tlen i stosować sztuczne oddychanie. W razie wystąpienia (rzadko) drgawek należy jak najszybciej podać 50-100 mg sukcynylocholiny i/lub 5-15 mg diazepamu. Ponieważ sukcynylocholina może spowodować zatrzymanie oddechu, powinna być podawana wyłącznie przez specjalistów z doświadczeniem w przeprowadzaniu intubacji dotchawiczej oraz postępowaniu z pacjentem z porażeniem czynności oddechowej. Przydatne może być także podanie krótko działającego barbituranu - tiopentalu. W leczeniu objawów sercowo-naczyniowych (rzadkoskurcz, zaburzenia przewodnictwa) wskazane jest podanie atropiny (0,5-1 mg dożylnie) oraz leków pobudzających układ współczulny (sympatykomimetyków). Migotanie komór i zatrzymanie czynności serca wymaga resuscytacji.

Mechanizm działania leków miejscowo znieczulających polega na hamowaniu niezbędnego do powstania bodźca przepływu jonów przez błonę komórki nerwowej. Lidokaina hamuje pobudzony przez bodziec przejściowy wzrost przepuszczalności błony komórkowej dla jonów sodowych, a w mniejszym zakresie zmniejsza także przepuszczalność spoczynkową błony dla jonów potasowych i sodowych, przez co stabilizuje błonę komórkową neuronów. Lidokaina zmniejsza szybkość depolaryzacji występującej pod wpływem bodźców fizjologicznych oraz amplitudę potencjału czynnościowego, a to hamuje przewodnictwo nerwowe. Działanie farmakodynamiczne. Substancja czynna, lidokaina, jest amidowym lekiem miejscowo znieczulającym, który stabilizuje błonę komórkową. Leki miejscowo znieczulające hamowanie przewodzenie impulsów nerwowych w zakończeniach nerwów czuciowych skóry i błon śluzowych, tzn. hamują przewodnictwo nerwowe (w neuronach, aksonach i synapsach). Wśród efektów działania na poszczególne elementy zmysłu czucia, leki miejscowo znieczulające najpierw hamują odczuwanie bólu, a następnie ciepła i dotyku. W razie wchłonięcia po stosowaniu miejscowym, lidokaina może wywołać zarówno pobudzenie, jak i zahamowanie ośrodkowego układu nerwowego. Wpływ na układ sercowo-naczyniowy przejawia się zaburzeniami przewodnictwa sercowego i rozszerzeniem naczyń obwodowych.

38 g roztworu alkoholowego zawiera 3,80 g lidokainy. Jedno rozpylenie zawiera 4,8 mg lidokainy. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: glikol propylenowy, etanol 96%