Dorośli. Profilaktycznie: 600 mg/dobę, w trzech równych dawkach. Leczniczo: dawkę dobiera się indywidualnie w zależności od wskazań i zapotrzebowania na jony magnezowe. W celu uzupełnienia niedoborów magnezu zwykle stosuje się 1500 mg/dobę, w trzech równych dawkach. W celu odpowiedniego dostosowania dawki dostępny jest również produkt leczniczy zawierający 52 mg jonów magnezowych w postaci 200 mg magnezu węglanu ciężkiego. Dzieci. Doświadczenie, dotyczące stosowania u dzieci, jest ograniczone. Czas trwania leczenia ustala się na podstawie reakcji chorego i wyników badań dodatkowych.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hipermagnezemia. Ciężka niewydolność nerek. Blok przedsionkowo-komorowy. Myasthenia gravis. Hipotonia. Biegunka.

U pacjentów z postępującą niewydolnością nerek magnezu węglan należy stosować ostrożnie ze względu na ryzyko kumulacji magnezu w organizmie i hipermagnezemii. Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Tetracykliny, produkty lecznicze zawierające żelazo, fluorochinolony i doustne leki przeciwzakrzepowe - pochodne warfaryny: węglan magnezu zmniejsza wchłanianie wymienionych produktów leczniczych. Fosforany, duże dawki wapnia, nadmiar lipidów, fityniany: wymienione produkty lecznicze i substancje mogą zmniejszać wchłanianie magnezu z jelit. Diuretyki pętlowe, antybiotyki aminoglikozydowe, mineralokortykosteroidy, cisplatyna, cykloseryna, amfoterycyna B: wymienione produkty lecznicze nasilają eliminację magnezu z moczem. Sole wapnia podane dożylnie osłabiają działanie magnezu, natomiast wit. B₆ nasila jego działanie.

Z prawidłowo przeprowadzonych badań epidemiologicznych nie wynika szkodliwe działanie magnezu węglanu na przebieg ciąży lub stan zdrowia płodu/noworodka. Lek można stosować w okresie ciąży. Lek można stosować w okresie laktacji.

Produkty lecznicze z zawartością magnezu węglanu są na ogół dobrze tolerowane po podaniu doustnym. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) miękkie stolce, nudności, wymioty.

Objawami przedawkowania związków magnezu mogą być: biegunka, rumień, hipotonia, bradykardia, zaburzenia przewodnictwa, bezsenność, uczucie osłabienia, osłabienie mięśniowe, blokada nerwowo-mięśniowa, stany splątania, śpiączka, zatrzymanie czynności serca. W przypadku przyjęcia dawki wyższej niż zalecana wskazane może być wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka. Dalsze leczenie jest objawowe. Jako antidotum stosuje się sole wapnia, podawane dożylnie.

Stosowanie produktu leczniczego uzupełnia w organizmie niedobory magnezu, wynikające z jego niskiej zawartości w diecie, bądź spowodowane nadmierną utratą ze stolcem i z moczem. Stężenie magnezu w organizmie, podobnie jak wapnia, regulowane jest przez parathormon (PTH), kalcytoninę oraz wit. D₃. W regulacji homeostazy tego kationu w ustroju prawdopodobny jest udział aldosteronu. Niedobór magnezu może być spowodowany niedostatecznym wchłanianiem z przewodu pokarmowego w następstwie stosowania diety wysokowapniowej i wysokofosforanowej lub obfitej w kwasy tłuszczowe. Niedobór magnezu może również wystąpić w następstwie częstych biegunek, u osób uzależnionych od alkoholu i w chorobach nerek.

1 tabl. zawiera 130 mg jonów magnezowych w postaci 500 mg magnezu węglanu ciężkiego.