Dorośli: jednorazowo 220 mg co 8-12 h do ustąpienia objawów. U niektórych osób zastosowanie dawki początkowej 440 mg, a następnie 220 mg po upływie 12 h może spowodować zwiększenie działania przeciwbólowego. Nie wolno przekraczać dawki dobowej 660 mg (3 tabl.), chyba że lekarz zdecyduje inaczej. Nie należy stosować produktu leczniczego dłużej niż 10 dni w przypadku bólu lub dłużej niż 3 dni w przypadku gorączki bez wyraźnych wskazań lekarza. Działania niepożądane można minimalizować stosując najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy czas konieczny do ustąpienia objawów. Pacjenci w podeszłym wieku: nie należy przyjmować więcej niż 1 tabl. co 12 h, chyba, że lekarz zaleci inaczej. Dawkowanie u dzieci: nie należy stosować produktu leczniczego u dzieci w wieku <16 lat, chyba że lekarz zaleci inaczej. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania u dzieci. Dawkowanie u osób z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, wątroby lub serca: U osób z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, wątroby lub serca może być konieczne zmniejszenie dawki.

Każdą dawkę należy przyjmować popijając szklanką wody – produkt leczniczy można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Pokarm może nieznacznie spowalniać wchłanianie leku.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik leku lub inne NLPZ. Nie stosować z innymi środkami przeciwbólowymi, jak: ASA, ibuprofen, paracetamol oraz innymi lekami, które zawierają naproksen. Czynna lub niedawno przebyta choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, skaza krwotoczna, ciężka niewydolność wątroby i nerek, ciężka niewydolność serca, okres karmienia piersią.

Przyjmowanie leku w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych. Wpływ na układ krążenia i naczynia mózgowe: z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie inhibitorów cyklooksygenazy i niektórych NLPZ (szczególnie w dużych dawkach przez długi okres czasu) może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar). Mimo że z danych wynika, że przyjmowanie naproksenu w dawce dobowej 1000 mg wiąże się z małym ryzykiem, jednak całkowicie ryzyka tego nie można wykluczyć. Dostępne dane są niewystarczające, aby zdecydowanie określić wpływ małych dawek naproksenu (220 mg - 660 mg) na ryzyko występowania zakrzepów. Stosowanie naproksenu ze spożywaniem 3 lub więcej napoi alkoholowych w ciągu dnia, może spowodować krwawienia z błony śluzowej żołądka. U pacjentów z astmą lub innymi chorobami przebiegającymi ze skurczem oskrzeli stosowanie naproksenu może spowodować ciężki napad duszności. Długotrwałe stosowanie NLPZ (w tym naproksenu) może być przyczyną uszkodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego, choroby wrzodowej żołądka i/lub dwunastnicy, krwawienia a nawet perforacji. U pacjentów długotrwale stosujących naproksen należy okresowo kontrolować czynność nerek, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością serca, marskością wątroby oraz zaburzeniami czynności. U pacjentów w podeszłym wieku oraz u których występują wyżej wymienione choroby, należy stosować najmniejsze dawki skuteczne. Naproksen zmniejsza agregacje płytek i może powodować zaburzenia krzepnięcia. Z uwagi na działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, stosowanie naproksenu może utrudniać diagnostykę choroby. Nie stosować w przypadku skłonności do reakcji anafilaktoidalnych na NLPZ. Lek należy odstawić, jeśli wystąpią objawy nadwrażliwości takie jak: pokrzywka, duszność, obrzęk naczynioruchowy, lub wystąpią takie objawy niepożądane jak: nudności, wymioty, bóle brzucha. Istnieją dowody na to, że leki hamujące cyklooksygenazę (syntezę prostaglandyn) mogą powodować zaburzenia płodności u kobiet przez wpływ na owulację. Działanie to jest przemijające i ustępuje po zakończeniu terapii. Lek (ze względu na zawartość laktozy) nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. W czasie stosowania leku może zostać ograniczona sprawność psychofizyczna (senność, zaburzenia widzenia, zawroty głowy). Jeśli występują takie objawy należy wstrzymać się od czynności powodującej konieczność zachowania pełnej sprawności psychofizycznej.

Nie stosować z innymi NLPZ. Naproksen nasila działanie fenytoiny, hydantoiny, sulfonamidów, doustnych leków przeciwzakrzepowych. Probenecyd i sulfinpyrazon przedłuża działanie leku poprzez zwiększenie stężenia naproksenu w surowicy krwi. Naproksen nasila toksyczne działanie metotreksatu i działania niepożądane litu; zmniejsza natomiast moczopędne działanie furosemidu i przeciwnadciśnieniowe działanie propranololu.

Lek przenika do mleka matki. Stosowanie leku podczas ciąży i karmienia piersią jest możliwe wyłącznie z zalecenia lekarza. Lek może być stosowany w I i II trymestrze ciąży, jeśli jest to bezwzględnie konieczne. Stosowanie podczas ostatnich 3 m-cy ciąży, może spowodować uszkodzenie płodu oraz komplikacje w czasie porodu. Leku nie należy stosować w III trymestrze ciąży i w okresie karmienia piersią.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie naproksenu, szczególnie długotrwale w dużych dawkach może być związane ze zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar). Zaburzenia żołądka i jelit: (często) bóle brzucha, nudności, zaparcia, zgaga; (niezbyt często) biegunka, niestrawność, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej; (rzadko) krwawienie lub perforacje przewodu pokarmowego nieżyt okrężnicy, choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy z krwawieniem lub perforacją, wymioty, wymioty z krwią. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) żółtaczka, zapalenie wątroby. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy, senność, zawroty głowy; (niezbyt często) uczucie oszołomienia, bezsenność; (bardzo rzadko) drgawki, zapalenie opon mózgowych. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) bóle lub osłabienie siły mięśniowej. Zaburzenia psychiatryczne: (rzadko) depresja, niezwykłe sny. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) obrzęki; (rzadko) ogólne złe samopoczucie, trudności w koncentracji, dreszcze, gorączka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd, wybroczyny, wysypka, nadmierne pocenie; (niezbyt często) plamica; (rzadko) nadwrażliwość na światło, łysienie, toksyczna rozpływna martwica naskórka (ang.TEN). Zaburzenia ucha i błędnika: (często) szumy uszne; (niezbyt często) zaburzenia słuchu; (rzadko) niedosłuch. Zaburzenia oka: (niezbyt często) zapalenie nerwu wzrokowego, obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, zmętnienie rogówki. Zaburzenia serca: (często) duszność; (niezbyt często) kołatanie serca; (rzadko) niewydolność serca. Zaburzenia naczyniowe: nadciśnienie. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) nadmierne pragnienie; (rzadko) hiperkaliemia. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko): kłębuszkowe zapalenie nerek, krwiomocz, martwica brodawek nerkowych, niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) agranulocytoza, eozynofilia, granulocytopenia, leukopenia, trombocytopenia. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) eozynofilowe zapalenie płuc. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (rzadko) zaburzenia miesiączkowania. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko): reakcje anafilaktyczne.

W przypadku, jeśli od przedawkowania nie upłynęła 1 h można wykonać płukanie żołądka; dalsze postępowanie jest objawowe. Znaczne przedawkowanie leku może objawić się: sennością, zgagą, niestrawnością, nudnościami. W przypadku przedawkowania naproksenu należy opróżnić żołądek i zachować zwykłe środki zapobiegawcze (nie jest znana dawka leku zagrażająca życiu pacjenta).

Sól sodowa naproksenu działa przeciwbólowo, przeciwgorączkowo i przeciwzapalnie. Hamuje agregację płytek krwi. Naproksen (pochodna kwasu propionowego) należy do grupy NLPZ. Wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe. Działanie preparatu wynika z jego zdolności do hamowania syntezy prostaglandyn. Zmniejszenie syntezy prostaglandyn następuje w wyniku hamowania enzymu cyklooksygenazy kwasu arachidonowego (COX-2) indukowanej w przebiegu procesu zapalnego, co prowadzi do zahamowania syntezy cyklicznych nadtlenków, bezpośrednich prekursorów prostaglandyn. Niewybiórcze równoczesne hamowanie drugiej formy cyklooksygenazy - izoenzymu COX-1 (tzw. postaci konstytutywnej), powoduje występowanie działań niepożądanych preparatu, takich jak: zmniejszenie syntezy prostaglandyn (chroniących błonę śluzową przewodu pokarmowego), uszkodzenie nerek oraz zmniejszenie syntezy tromboksanu.

Tabl. powl. zawiera: (sól sodowa naproksenu) 220 mg.