Niepowikłane zakażenie dolnych dróg moczowych (np. zapalenie pęcherza): 400 mg 2x/dobę przez 3 dni. Zakażenia dróg moczowych: 400 mg 2x/dobę przez 7-10 dni. Przewlekłe nawracające zakażenia dróg moczowych: 400 mg 2x/dobę do 12 tyg. Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek. Norfloksacynę można stosować w leczeniu pacjentów z niewydolnością nerek. W badaniach przeprowadzonych u pacjentów z Cl_Cr mniejszym od 30 ml/min/1,73 m², nie wymagających hemodializy, T_0,5 norfloksacyny w osoczu wynosił około 8 h. Badania kliniczne wykazały, że średni T_0,5 u pacjentów z Cl_Cr mniejszym niż 10 ml/min/1,73 m² nie różnił się w porównaniu do pacjentów z Cl_Cr 10-30 ml/min/1,73 m². U tych pacjentów zaleca się stosowanie norfloksacyny w dawce 400 mg raz/dobę. Po podaniu norfloksacyny w tej dawce stężenie w tkankach i płynach ustrojowych przekracza najmniejsze stężenie hamujące wzrost (MIC) większości drobnoustrojów wrażliwych na ten lek. Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku badania farmakokinetyczne nie wykazały znaczących zmian w porównaniu do młodszych pacjentów, poza niewielkim wydłużeniem T_0,5. U pacjentów z wydolnymi nerkami norfloksacyna jest dobrze tolerowana i nie ma konieczności modyfikacji dawki.

Produkt należy przyjmować co najmniej 1 h przed posiłkiem lub 2 h po posiłku lub spożyciu mleka, popijając szklanką wody. Produktów wielowitaminowych oraz innych zawierających żelazo lub cynk, leków zobojętniających zawierających magnez lub glin, sukralfatu, a także produktów zawierających dydanozynę, nie należy przyjmować w ciągu 2 h od przyjęcia norfloksacyny.

Nadwrażliwość na norfloksacynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, lub na inne antybiotyki z grupy fluorochinolonów. Stosowanie u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu.

Norfloksacyny nie należy stosować u pacjentów, u których stwierdzono drgawki w wywiadzie lub u których występuje ryzyko napadów padaczkowych, chyba że jej konieczność zastosowanie jest bezwzględnie konieczne. Rzadko obserwowano wystąpienie drgawek po norfloksacynie. Po antybiotykach chinolonowych może wystąpić zapalenie i/lub pęknięcie ścięgna, najczęściej ścięgna Achillesa. Takie reakcje obserwowano zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku oraz leczonych jednocześnie kortykosteroidami. W razie wystąpienia bólu lub zapalenia ścięgien należy przerwać leczenie norfloksacyną i nie obciążać kończyny. U pacjentów przyjmujących leki z grupy chinolonów mogą wystąpić reakcje fotowrażliwości w wyniku narażenia na intensywne światło słoneczne. Podczas leczenia należy unikać nasłonecznienia. Jeśli wystąpi tego typu reakcja, leczenie należy przerwać. Należy zachować ostrożność stosując norfloksacynę u pacjentów z miastenią, ze względu na ryzyko zaostrzenia przebiegu choroby i zagrażającego życiu osłabienia mięśni oddechowych. Reakcje hemolityczne są rzadko opisywane u pacjentów z utajonym lub jawnym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, przyjmujących antybiotyki z grupy chinolonów z norfloksacyną włącznie. Należy zachować ostrożność podczas stosowania fluorochinolonów, w tym norfloksacyny, u pacjentów, u których występują czynniki ryzyka wydłużenia odstępu QT, np. u pacjentów: z wrodzonym zespołem długiego odstępu QT; jednocześnie stosujących leki wpływające na wydłużenie odstępu QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne); z zaburzoną równowagą elektrolitową (np. hipokaliemia, hipomagnezemia); z chorobami serca (np. niewydolność serca, zawał serca, bradykardia). Pacjenci w podeszłym wieku oraz kobiety mogą być bardziej wrażliwi na leki wydłużające odstęp QT. W związku z tym należy zachować ostrożność stosując fluorochinolony, w tym norfloksacynę, w powyższej populacji. Jeśli w trakcie przyjmowania leku pogorszy się wzrok lub wystąpią inne zaburzenia widzenia, należy natychmiast zasięgnąć porady okulisty. Norfloksacyna może wywoływać artropatię stawów u zwierząt przed zakończeniem okresu dojrzewania. Ze względu na niedostateczną liczbę badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania norfloksacyny u dzieci, nie należy podawać tego leku dzieciom i młodzieży w okresie wzrostu. Produkt leczniczy zawiera laktozę i żółcień pomarańczową: lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek może powodować reakcje alergiczne. Niektóre działania niepożądane związane ze stosowaniem norfloksacyny mogą ograniczać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania.

Probenecyd zmniejsza wydalanie norfloksacyny z moczem, nie wpływając na jej stężenie w surowicy. Nitrofurantoina może zmniejszać działanie przeciwbakteryjne norfloksacyny. Norfloksacyna zwiększa stężenie teofiliny w osoczu oraz ryzyko wystąpienia związanych z tym działań niepożądanych (rzadkie przypadki). Jeśli nie da się uniknąć jednoczesnego stosowania obu tych leków, konieczne jest monitorowanie stężenia teofiliny i odpowiednia modyfikacja dawkowania. Norfloksacyna zwiększa stężenie cyklosporyny w surowicy. Jeśli jednoczesne stosowanie obu tych leków jest konieczne, należy monitorować stężenie cyklosporyny w surowicy i odpowiednio modyfikować jej dawkowanie. Norfloksacyna może nasilać przeciwzakrzepowe działanie warfaryny oraz innych doustnych leków z tej grupy, poprzez wypieranie ich z połączeń z albuminami surowicy. Jeśli nie da się uniknąć jednoczesnego stosowania obu tych leków, konieczne jest oznaczanie parametrów krzepnięcia, a szczególnie czasu protrombinowego. Norfloksacyna nasila hipoglikemizujące działanie glibenklamidu (sulfonylomocznika), zwiększając ryzyko wystąpienia ciężkiej hipoglikemii. Podczas stosowania obu leków należy kontrolować stężenie glukozy we krwi. Jednoczesne stosowanie norfloksacyny z produktami wielowitaminowymi oraz innymi zawierającymi żelazo lub cynk, lekami zobojętniającymi, sukralfatem oraz dydanozyną, może zmniejszać wchłanianie norfloksacyny z przewodu pokarmowego, zmniejszając jej stężenie w surowicy i moczu. Produktów tych nie należy stosować jednocześnie z norfloksacyną oraz do 2 h przed podaniem lub po podaniu norfloksacyny. Niektóre chinolony, w tym norfloksacyna, mogą wpływać na metabolizm kofeiny, zmniejszając jej klirens i wydłużając T_0,5 w osoczu. W badaniach na zwierzętach stwierdzono, że chinolony w połączeniu z fenbufenem mogą wywoływać drgawki. Należy unikać jednoczesnego stosowania obu tych leków. Norfloksacynę, podobnie jak inne fluorochinolony, należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów przyjmujących leki wydłużające odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne).

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania norfloksacyny u kobiet w ciąży. Norfloksacyna, podobnie jak inne chinolony, wywołuje artropatię u zwierząt w okresie dojrzewania, dlatego nie zaleca się stosowania jej podczas ciąży. Nie ustalono także czy norfloksacyna przenika do mleka matki, dlatego też nie zaleca się stosowania jej u kobiet karmiących piersią. W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach nie udowodniono, że norfloksacyna ma działanie teratogenne lub mutagenne. W badaniach przeprowadzonych na samicach królików, którym podawano wysokie dawki norfloksacyny, obserwowano embriotoksyczność. U makaków obserwowano poronienia bez występowania działania teratogennego. Znaczenie tych wyników dla ludzi jest wątpliwe.

W przeprowadzonych badaniach klinicznych częstość występowania niepożądanych działań leku wynosiła około 3%. Do najczęściej występujących objawów należały zaburzenia żołądkowo-jelitowe, neuropsychiatryczne i reakcje skórne, w tym: nudności, bóle głowy, zawroty głowy, wysypka, zgaga, bóle lub skurcze brzuszne oraz biegunka. Do rzadziej występujących działań niepożądanych należały: brak łaknienia, zaburzenia snu, depresja, lęk lub nerwowość, pobudliwość, euforia, dezorientacja, omamy, szumy uszne i łzawienie. Poniżej wymieniono działania niepożądane norfloksacyny, według klasyfikacji układów i narządów. Badania diagnostyczne: leukopenia, zwiększenie aktywności AlAT (SGPT), AspAT (SGOT), eozynofilia, neutropenia, trombocytopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy, duszność, zapalenie naczyń, pokrzywka, zapalenie stawów, bóle stawów i mięśni oraz śródmiąższowe zapalenie nerek. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: nadwrażliwość na światło, zespół Stevens-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, świąd. Zaburzenia żołądka i jelit: rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zapalenie trzustki (rzadko). Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zapalenie wątroby, żółtaczka, w tym żółtaczka cholestatyczna i podwyższone wartości parametrów czynności wątroby. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: zapalenie ścięgien, pęknięcie ścięgna, zaostrzenie przebiegu miastenii, zwiększona aktywność kinazy kreatynowej. Zaburzenia układu nerwowego: polineuropatia, w tym zespół Guillain-Barré, parestezje, drgawki, drżenia, drgawki miokloniczne, zaburzenia smaku. Zaburzenia psychiczne: reakcje psychotyczne, dezorientacja. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: niedokrwistość hemolityczna niekiedy związana z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: grzybica pochwy. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: niewydolność nerek. Zaburzenia oka: zaburzenia widzenia. Zaburzenia serca: (nieznana) arytmia komorowa i zaburzenia typu torsade de pointes (notowane przeważnie u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT), wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG.

Po przedawkowaniu norfloksacyny należy opróżnić żołądek, prowokując wymioty lub stosując płukanie żołądka. Pacjenta należy uważnie obserwować i w razie konieczności zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące czynności życiowe. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie. Należy monitorować zapis EKG, gdyż może wystąpić wydłużenie odstępu QT.

Norfloksacyna jest lekiem o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego, należącym do grupy fluorochinolonów. Bakteriobójcze działanie norfloksacyny związane jest z blokowaniem gyrazy DNA i topoizomerazy IV, enzymów uczestniczących w syntezie bakteryjnego DNA. Norfloksacyna wykazuje szeroki zakres działania przeciwbakteryjnego wobec bakterii tlenowych Gram(+) i Gram(-). Nasilone działanie przeciwko drobnoustrojom Gram(-) jest związane z obecnością atomu fluoru w pozycji 6, natomiast fragment piperazynolowy w pozycji 7 warunkuje działanie przeciwko pałeczkom Pseudomonas.

1 tabl. powl. zawiera 400 mg norfloksacyny.