Dawka początkowa wynosi 5 mg raz/dobę. W zależności od wyników oceny tolerancji po 6 m-cach, dawkę należy zwiększyć do 10 mg raz/dobę w celu osiągnięcia optymalnej odpowiedzi. W przypadku pacjentów przyjmujących kwas obetycholowy dostosowanie dawki podawanego równolegle UDCA nie jest wymagane. Postępowanie oraz dostosowanie dawki w przypadku występowania silnego świądu. Sposób postępowania obejmuje jednoczesne stosowanie żywic wiążących kwasy żółciowe lub leków przeciwhistaminowych. U pacjentów, u których wystąpi ciężka nietolerancja ze względu na świąd, należy rozważyć jedno z poniższych: zmniejszenie dawki kwasu obetycholowego do: 5 mg co 2-gi dzień u pacjentów z nietolerancją dawki 5 mg raz/dobę; 5 mg raz/dobę u pacjentów z nietolerancją dawki 10 mg raz/dobę; czasowe przerwanie stosowania kwasu obetycholowego na okres do 2 tyg., a następnie ponowne podanie leku w zmniejszonej dawce; następnie dalsze zwiększanie dawki do 10 mg raz/dobę, jeśli dawka taka będzie przez pacjenta tolerowana, w celu osiągnięcia optymalnej odpowiedzi; u pacjentów, u których nadal występuje przewlekły, niemożliwy do zaakceptowania świąd, należy rozważyć przerwanie leczenia kwasem obetycholowym. Pacjenci w podeszłym wieku ( ≥ 65 lat). Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania leku u osób w podeszłym wieku. Dostosowywanie dawki u osób w podeszłym wieku nie jest wymagane. Pacjenci z niewydolnością nerek. Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania leku u osób z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek oraz brak jest danych na temat stosowania leku u chorych z ciężkim zaburzeniami czynności nerek. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Dostępne są ograniczone dane dotyczące stosowania leku u osób z zaburzeniami czynności wątroby o natężeniu od umiarkowanego do ciężkiego. Zalecana dawka początkowa w przypadku umiarkowanych (klasy B w skali Child-Pugha) oraz ciężkich (klasy C w skali Child-Pugha) zaburzeń czynności wątroby wynosi 5 mg raz/tydz. Jeżeli po upływie 3 m-cy stosowania leku o dawce 5 mg raz/tygodniu nie zostanie osiągnięte odpowiednie zmniejszenie aktywności fosfatazy zasadowej lub stężenia bilirubiny całkowitej, ale pacjent toleruje produkt leczniczy, należy zwiększyć dawkę do 5 mg 2x w tyg. (w co najmniej 3-dniowych odstępach między dawkami), a następnie do 10 mg 2x w tyg. (w co najmniej 3-dniowych odstępach między dawkami) w zależności od odpowiedzi na leczenie i tolerancji leku. Nie ma konieczności dostosowania dawki w przypadku łagodnych zaburzeń czynności wątroby (klasy A w skali Child-Pugha). Dzieci i młodzież. Kwas obetycholowy nie jest wskazany do stosowania w leczeniu pierwotnej marskości żółciowej wątroby u dzieci i młodzieży.

Tabl. należy przyjmować podczas posiłków lub niezależnie od posiłków. Pacjentom przyjmującym żywice wiążące kwasy żółciowe należy podać kwas obetycholowy na co najmniej 4-6 h przed lub 4-6 h po przyjęciu żywic wiążących kwasy żółciowe lub w jak najdłuższym odstępie czasu.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Całkowita niedrożności dróg żółciowych; całkowita niedrożności dróg żółciowych.

Zdarzenia niepożądane związane z czynnością wątroby: u pacjentów stosujących kwas obetycholowy zaobserwowano zwiększenie stężenia aminotransferazy alaninowej (AlAT) i aminotransferazy asparaginianowej (AspAT). Zaobserwowano również kliniczne objawy podmiotowe i przedmiotowe dekompensacji wątroby. Zdarzenia te wystąpiły już w 1-szym m-cu leczenia. Zdarzenie niepożądane związane z czynnością wątroby obserwowano głównie podczas stosowania dawek większych niż maks. zalecana dawka 10 mg raz/dobę. W trakcie stosowania leku należy kontrolować wyniki testów biochemicznych wątroby pod kątem zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych oraz rozwinięcia się zdarzeń niepożądanych związanych z czynnością wątroby. Należy dostosować dawkę u pacjentów z umiarkowanymi (klasy B w skali Child-Pugha) oraz ciężkimi (klasy C w skali Child-Pugha) zaburzeniami czynności wątroby. Występowanie silnego świądu zgłoszono u 23 % w grupie leczonej produktem w dawce 10 mg, 19 % pacjentów z grupy, w której dawka leku była dostosowywana, oraz u 7% pacjentów z grup placebo. Mediana czasu do wystąpienia silnego świądu wynosiła 11, 158 i 75 dni odpowiednio dla pacjentów stosujących produkt w dawce 10 mg, dostosowywaną dawkę leku oraz w grupie placebo. Sposób postępowania obejmuje jednoczesne stosowanie żywic wiążących kwasy żółciowe lub leków przeciwhistaminowych, zmniejszenie dawki, zmniejszenie częstości dawkowania lub tymczasowe przerwanie stosowania leku. Kwas obetycholowy nie ma wpływu lub wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Produkty lecznicze, na które kwas obetycholowy może wpływać. Międzynarodowy współczynnik znormalizowany (INR) może zmniejszyć się po jednoczesnym zastosowaniu warfaryny i kwasu obetycholowego. W przypadku jednoczesnego stosowania warfaryny i kwasu obetycholowego należy kontrolować wartość INR i jeśli będzie to konieczne, dostosować dawkę warfaryny, tak aby utrzymać wartość INR w docelowym zakresie. Kwas obetycholowy może zwiększać ekspozycję na podawane równolegle produkty lecznicze będące substratami CYP1A2. Zaleca się kontrolowanie leczenia produktami będącymi substratami CYP1A2 o wąskim indeksie terapeutycznym (np. teofilina, tizanidyna). Produkty lecznicze potencjalne mające wpływ na kwas obetycholowy. Żywice wiążące kwasy żółciowe, takie jak cholestyramina, kolestypol, i kolesewelam adsorbują kwasy żółciowe i zmniejszają ich absorpcję, co może zmniejszać skuteczność kwasu obetycholowego. Pacjenci przyjmujący jednocześnie żywice wiążące kwasy żółciowe powinni przyjmować kwas obetycholowy na co najmniej 4-6 h przed lub 4-6 h po przyjęciu żywicy wiążącej kwasy żółciowe lub w jak najdłuższym odstępie czasu.

Brak jest danych dotyczących stosowania kwasu obetycholowego przez kobiety w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. W ramach ostrożności nie zaleca się stosowania kwasu obetycholowego w okresie ciąży. Nie wiadomo, czy kwas obetycholowy przenika do mleka kobiecego. Na podstawie badań na zwierzętach oraz przeznaczenia farmakologicznego nie należy spodziewać się, aby kwas obetycholowy kolidował z karmieniem piersią lub wzrostem i rozwojem dziecka karmionego piersią. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy przerwać/unikać podawania kwasu obetycholowego, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Brak jest dostępnych danych dotyczących wpływu na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego wpływu na płodność lub reprodukcję.

Najczęściej zgłaszanymi reakcjami niepożądanymi były świąd (63 %) i zmęczenie (22 %). Reakcje niepożądane prowadzące do przerwania leczenia stanowiły 1 % w grupie dostosowywania dawki oraz 11 % w grupie leku o dawce 10 mg. Zdarzeniem niepożądanym, które najczęściej prowadziło do przerwania leczenia był świąd. Większość przypadków świądu występowała w 1-szym m-cu leczenia, a objawy często ustępowały wraz z kontynuacją leczenia. Działania niepożądane zdefiniowano jako zdarzenia występujące u więcej niż lub w ilości równej 5% pacjentów w grupie leczenia kwasem obetycholowym i z częstością większą lub równą 1% więcej niż w grupie otrzymującej placebo. Zaburzenia endokrynologiczne: (często) nieprawidłowości w czynności tarczycy. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy. Zaburzenia serca: (często) kołatanie serca. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) ból jamy ustnej i gardła. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) bóle brzucha i dyskomfort; (często) zaparcia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd; (bardzo często) wypryski, wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) ból stawu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) zmęczenie; (często) obrzęk obwodowy, gorączka. Świąd stwierdzono w wywiadzie u około 60 % pacjentów włączanych do badania fazy III. Pojawiający się w trakcie leczenia świąd występował zazwyczaj w okresie 1-go m-ca po rozpoczęciu leczenia. Częstość występowania świądu u pacjentów w grupie dostosowywania dawki produktu była niższa w stosunku do pacjentów, którzy rozpoczęli leczenie od dawki 10 mg raz/dobę (56 % i 70 %), a odsetek przypadków przerwania leczenia z powodu wystąpienia świądu również był niższy (odpowiednio 1 i 10 % ). Odsetek pacjentów, którzy wymagali interwencji (czyli dostosowania dawki, przerwania leczenia lub rozpoczęcia stosowania leków przeciwhistaminowych lub żywic wiążących kwasy żółciowe) stanowił 41 % w grupie leczenia leczenia lekiem o dawce 10 mg, 34 % w grupie dostosowywania dawki leku i 19 % w grupie placebo.

Najwyższa ekspozycja na pojedynczą dawkę kwasu obetycholowego u zdrowych ochotników występowała w przypadku dawki w wysokości 500 mg. U niektórych pacjentów otrzymujących powtarzaną dawkę 250 mg przez 12 kolejnych dni wystąpił świąd i odwracalne zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych. Pacjenci z pierwotną marskością żółciową wątroby, którzy przyjmowali lek w dawce 25 mg raz/dobę (2,5 raza więcej niż największa zalecana dawka) lub 50 mg raz/dobę (5 razy więcej niż największa zalecana dawka) zgłaszali występowanie zależnych od dawki zdarzeń niepożądanych związanych z czynnością wątroby (np. wodobrzusze, zaostrzenie pierwotnego żółciowego zapalenia dróg żółciowych, pojawienie się żółtaczki) oraz wzrost aktywności aminotransferaz i podwyższone stężenie bilirubiny (aż do wartości ponad 3-krotnie powyżej górnej granicy normy [GGN]). W przypadku przedawkowania pacjent powinien być pod stałą obserwacją oraz należy wdrożyć odpowiednie leczenie podtrzymujące.

Kwas obetycholowy jest selektywnym i silnym agonistą receptora farnezoidowego X (FXR), receptora jądrowego ulegającego znacznej ekspresji w wątrobie i jelitach. Uważa się, że receptor FXR pełni kluczową rolę regulatorową szlaków sygnałowych związanych z syntezą kwasów żółciowych, powstawaniem stanu zapalnego, zwłóknienia oraz szlaków metabolicznych. Aktywacja receptora FXR powoduje zmniejszenie wewnątrzkomórkowego stężenia kwasów żółciowych w hepatocytach poprzez zahamowanie syntezy de novo z cholesterolu, a także przez zwiększenie transportu kwasów żółciowych z hepatocytów. Mechanizm ten zmniejsza ogólną pulę krążących kwasów żółciowych poprzez promowanie wydzielania kwasów żółciowych, przez co zmniejszona zostaje ekspozycja na kwasy żółciowe w wątrobie.

1 tabl. powl. zawiera 5 mg i 10 mg kwasu obetycholowego.