1 kroplę do worka spojówkowego chorego oka (oczu) 2x/dobę. Podczas stosowania kilku leków okulistycznych działających miejscowo należy zachowywać co najmniej 10 minut przerwy między zakrapianiem kolejnych leków. Pacjent powinien zostać poinformowany, że należy unikać kontaktu zakraplacza z powierzchnią lub okolicą oka. Należy poinformować pacjenta, że w przypadku nieprawidłowego postępowania krople do oczu mogą ulec zanieczyszczeniu powszechnie występującymi bakteriami, które mogą wywołać zakażenie oka. Stosowanie zanieczyszczonego roztworu może prowadzić do poważnych uszkodzeń oka, a w następstwie do utraty wzroku. Dzieci i młodzież. U dzieci w wieku poniżej 2 lat bezpieczeństwo stosowania dorzolamidu z tymololem nie zostało ustalone.

Stosowanie produktu leczniczego jest przeciwwskazane u pacjentów z: nadreaktywnością dróg oddechowych w tym astmą oskrzelową występującą aktualnie lub w wywiadzie oraz chorych z ciężką przewlekłą obturacyjną chorobą płuc; bradykardią zatokową, blokiem przedsionkowo-komorowym II lub III stopnia, jawną niewydolnością krążenia, wstrząsem kardiogennym; ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) lub kwasicą hiperchloremiczną; nadwrażliwością na jedną lub obie substancje czynne, bądź którykolwiek składnik preparatu. Powyższe przeciwwskazania wynikają z przeciwwskazań dotyczących stosowania każdej z substancji czynnych wchodzących w skład preparatu i nie są charakterystyczne dla leku złożonego.

Produkt leczniczy może być wchłaniany do krążenia ogólnego. Tymolol blokuje receptory β-adrenergiczne. Z tego względu może wywołać takie same działania niepożądane jak β blokery podawane ogólnie, w tym nasilenie dławicy Prinzmetala, nasilenie zaburzeń krążenia obwodowego i ośrodkowego i spadek ciśnienia tętniczego. Z uwagi na zawartość tymololu przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym należy uzyskać odpowiednią kontrolę niewydolności krążenia. Pacjentów z ciężkimi schorzeniami serca w wywiadzie należy monitorować pod kątem ewentualnych objawów niewydolności krążenia i zaburzeń częstości tętna. Po podaniu maleinianu tymololu opisywano objawy niepożądane ze strony układu oddechowego i układu krążenia, w tym zgony z powodu skurczu oskrzeli u pacjentów z astmą oskrzelową oraz zgony związane z niewydolnością krążenia (rzadko). Nie oceniano bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego u pacjentów z upośledzeniem funkcji wątroby, z tego względu należy zachować ostrożność w tej grupie chorych. Lek może być wchłaniany do krążenia ogólnego. Dorzolamid jest sulfonamidem. Z tego względu może wywoływać takie same działania niepożądane jak podane ogólnie sulfonamidy. W przypadku wystąpienia ciężkich działań niepożądanych lub reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie leku. W przypadku stosowania produktu leczniczego obserwowano miejscowe działania niepożądane takie same jak przy stosowaniu kropli zawierających chlorowodorek dorzolamidu. W razie wystąpienia tego typu reakcji należy rozważyć przerwanie stosowania produktu leczniczego. Podczas stosowania β blokerów pacjenci, u których w wywiadzie występuje atopia lub ciężkie reakcje anafilaktyczne na wiele alergenów, mogą wykazywać większą nadwrażliwość na przypadkową, diagnostyczną lub terapeutyczną ekspozycję na alergeny. Pacjenci ci mogą nie reagować na dawki adrenaliny zwykle stosowane w leczeniu reakcji anafilaktycznej. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania następujących leków: dorzolamid i doustne inhibitory anhydrazy węglanowej; leki blokujące receptory β-adrenergiczne do stosowania miejscowego. Jeśli istnieje konieczność zakończenia terapii, tymolol w postaci roztworu kropli do oczu u chorych z chorobą wieńcową należy odstawiać stopniowo. Leczenie lekami blokującymi receptory β-adrenergiczne może maskować niektóre objawy hipoglikemii u pacjentów z cukrzycą lub hipoglikemią, a także objawy nadczynności tarczycy. Nagłe odstawienie leków może być przyczyną nasilenia objawów nadczynności tarczycy. Stosowanie beta blokerów może nasilić objawy myasthenia gravis. Doustne stosowanie inhibitorów anhydrazy węglanowej może prowadzić do powstania kamicy układu moczowego w wyniku zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej, szczególnie u pacjentów, u których wcześniej występowały kamienie nerkowe. Pomimo że w przypadku stosowania dorzolamidu z tymololem nie obserwowano zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej, niezbyt często opisywano występowanie kamicy nerkowej. Ponieważ preparat zawiera stosowany miejscowo inhibitor anhydrazy węglanowej, który jest wchłaniany do krążenia ogólnego, u pacjentów z kamicą nerkową w wywiadzie podawanie produktu leczniczego wiąże się ze zwiększonym ryzykiem powstawania kamieni nerkowych. Pacjenci z ostrą jaskrą zamykającego się kąta przesączania oprócz stosowania leków okulistycznych obniżających ciśnienie śródgałkowe wymagają także interwencji leczniczych. Nie badano stosowania dorzolamidu z tymololem w tej grupie chorych. W przypadku stosowania dorzolamidu u pacjentów z istniejącymi przewlekłymi uszkodzeniami rogówki i/lub wewnątrzgałkowymi zabiegami okulistycznymi w wywiadzie opisywano obrzęk rogówki i nieodwracalną jej dekompensację. W tej grupie chorych dorzolamid może być stosowany miejscowo z zachowaniem szczególnej ostrożności. Podczas stosowania środków hamujących wytwarzanie cieczy wodnistej, stwierdzano występowanie odwarstwienia naczyniówki oka z jednoczesnym obniżeniem ciśnienia w oku po zabiegach filtracyjnych. U niektórych pacjentów, przedłużone podawanie maleinianu tymololu w postaci kropli do oczu powoduje osłabienie reakcji na ten lek. Jednak w badaniach klinicznych z udziałem 164 pacjentów obserwowanych przynajmniej przez 3 lata nie stwierdzono znaczących różnic w wartości średniego ciśnienia śródgałkowego po uzyskaniu początkowej stabilizacji. Działanie dorzolamidu z tymololem nie było badane u pacjentów stosujących soczewki kontaktowe. Produkt leczniczy zawiera jako środek konserwujący chlorek benzalkoniowy, który może powodować podrażnienie oka. Soczewki kontaktowe należy zdjąć przed zakropieniem leku i włożyć ponownie nie wcześniej niż 15 minut po zakropieniu leku. Chlorek benzalkoniowy może odbarwiać miękkie soczewki kontaktowe. Możliwe działania niepożądane, takie jak nieostre widzenie mogą upośledzać u niektórych pacjentów zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.

Nie prowadzono badań interakcji dorzolamidu z tymololem z innymi lekami. W badaniu klinicznym, w którym stosowano dorzolamid z tymololem równocześnie z innymi, działającymi ogólne lekami, nie obserwowano interakcji z: inhibitorami ACE, blokerami kanału wapniowego, diuretykami, NLPZ, oraz z ASA i hormonami (np. estrogenami, insuliną, tyroksyną). Jednak istnieje potencjalne niebezpieczeństwo występowania addycyjnego działania prowadzącego do obniżenia ciśnienia tętniczego i/lub znacznej bradykardii w przypadku jednoczesnego stosowania roztworu maleinianu tymololu w postaci kropli do oczu wraz z doustnymi blokerami kanałów wapniowych, lekami uwalniającymi aminy katecholowe lub blokującymi receptory β adrenergiczne, lekami przeciwarytmicznymi (w tym amiodaronem), glikozydami naparstnicy, parasympatykomimetykami, lekami opioidowymi i blokerami MAO. Podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów CYP2D6 (np. chinidyny, selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny) i tymololu obserwowano nasilone ogólne działanie β-adrenolityczne (np. zwolnienie czynności serca, depresję). Dorzolamid jest inhibitorem anhydrazy węglanowej, który pomimo stosowania miejscowego wchłania się do krążenia ogólnego. W badaniach klinicznych podawanie chlorowodorku dorzolamidu w postaci roztworu kropli do oczu nie wywoływało zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej. Jednak podczas doustnego stosowania inhibitorów anhydrazy węglanowej obserwowano takie zaburzenia, a w kilku przypadkach wystąpiły interakcje z innymi lekami (np. toksyczność związana ze stosowaniem salicylanów w wysokich dawkach). Dlatego zalecając preparat należy brać pod uwagę takie potencjalne interakcje. Pomimo, że preparat podawany w monoterapii wywiera niewielki wpływ lub nie wywiera wpływu na szerokość źrenic, czasem opisywano ich rozszerzenie w przypadku jednoczesnego stosowania kropli do oczu zawierających maleinian tymololu i adrenalinę. β blokery mogą nasilać działanie hipoglikemiczne leków przeciwcukrzycowych. Doustnie podawane leki blokujące receptory β-adrenergiczne mogą nasilać występowanie gwałtownych zwyżek ciśnienia tętniczego obserwowanych po odstawieniu klonidyny.

Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania produktu leczniczego u kobiet będących w ciąży. Po podaniu ciężarnym samicom królików toksycznej dawki dorzolamidu, prowadzącej do kwasicy metabolicznej, u płodów obserwowano wady rozwojowe trzonów kręgów. Produktu leczniczego nie należy stosować w czasie ciąży. Nie wiadomo, czy u ludzi dorzolamid przenika do mleka kobiet karmiących piersią. U potomstwa karmiących samic szczurów otrzymujących dorzolamid, obserwowano zmniejszone przybieranie na wadze. Tymolol przenika do mleka kobiety karmiącej. Produktu leczniczego nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane ograniczają się do obserwowanych uprzednio podczas terapii dorzolamidem i/lub tymololem. W badaniach klinicznych lub po wprowadzeniu leku do obrotu opisano następujące działania niepożądane związane ze stosowaniem dorzolamidu i tymololu lub tylko jednej z tych substancji czynnych. Bardzo często: zmiana odczuwania smaku, uczucie palenia i kłucia w oku. Często: ból głowy, nastrzyknięcie spojówki, niewyraźne widzenie, ubytek nabłonka rogówki, swędzenie, łzawienie, zapalenie powiek, podrażnienie powiek, podrażnienie oka, zapalenie rogówki, zmniejszenie wrażliwości rogówki, suchość oka, zapalenie zatok, nudności. Niezbyt często: zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego, zaburzenia widzenia, w tym zaburzenia refrakcji, zwolnienie czynności serca, omdlenie, duszność, dyspepsja, depresja, zawroty głowy, kamica nerkowa. Rzadko: skurcz oskrzeli, kaszel, toczeń rumieniowaty układowy, zawroty głowy, parestezje, bezsenność, koszmary senne, utrata pamięci, nasilenie objawów przedmiotowych i podmiotowych myastenia gravis, obniżenie libido, zaczerwienienie, ból i sklejanie powiek, przejściowa krótkowzroczność (ustępująca po zaprzestaniu leczenia), obrzęk rogówki, odwarstwienia naczyniówki (po zabiegach filtracyjnych), opadanie powieki, podwójne widzenie, szum w uszach, niskie ciśnienie krwi, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca, obrzęki, zaburzenia rytmu serca, zastoinowa niewydolność krążenia, blok serca, zatrzymanie czynności serca, niedokrwienie mózgu, chromanie, objaw Raynaud'a, skrócenie oddechu, niewydolność oddechowa, nieżyt nosa, krwawienia z nosa, podrażnienie gardła, suchość w ustach, biegunka, kontaktowe zapalenie skóry, wysypka łuszczycopodobna lub zaostrzenie łuszczycy, choroba Peyroniego. Objawy podmiotowe i przedmiotowe ogólnej reakcji alergicznej, w tym obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, świąd, wysypka, reakcja anafilaktyczna, skurcz oskrzeli.

Brak jest danych dotyczących przypadkowego lub umyślnego przedawkowania produktu leczniczego u ludzi. Opisywano przypadki nieumyślnego przedawkowania kropli do oczu zawierających maleinian tymololu prowadzące do wystąpienia objawów ogólnoustrojowych podobnych do obserwowanych po przedawkowaniu leków blokujących receptory β-adrenergiczne działających ogólnie, takich jak: bóle i zawroty głowy, spłycenie oddechu, zwolnienie czynności serca, skurcz oskrzeli i zatrzymanie akcji serca. Najbardziej prawdopodobne objawy, których można oczekiwać po przedawkowaniu dorzolamidu to: zaburzenia elektrolitowe, kwasica i objawy ze strony OUN. Istnieje ograniczona ilość informacji dotyczących skutków przedawkowania chlorowodorku dorzolamidu u ludzi. Opisywano występowanie następujących objawów: po doustnym przyjęciu kropli - senność; po podaniu miejscowym: nudności, zawroty głowy, bóle głowy, uczucie zmęczenia, zaburzenia snu i dysfagia. Należy stosować leczenie objawowe i podtrzymujące. Konieczne jest kontrolowanie stężenia elektrolitów (zwłaszcza potasu) w surowicy oraz pomiary pH krwi. Badania wykazały, że trudno jest usunąć tymolol z organizmu za pomocą dializy.

Preparat zawiera dwa składniki: chlorowodorek dorzolamidu i maleinian tymololu. Oba obniżają podwyższone ciśnienie śródgałkowe przez zmniejszenie wydzielania cieczy wodnistej, jednak mechanizm ich działania jest odmienny. Chlorowodorek dorzolamidu silnie hamuje aktywność ludzkiej anhydrazy węglanowej typu II. Zahamowanie aktywności tego enzymu w aparacie rzęskowym zmniejsza wydzielanie cieczy wodnistej, prawdopodobnie przez spowolnienie tworzenia jonów wodorowęglanowych z następowym ograniczeniem transportu sodu i płynu. Maleinian tymololu nieselektywnie blokuje receptory β-adrenergiczne. Nie określono precyzyjnie mechanizmu, w którym obniża on ciśnienie śródgałkowe, chociaż badania z wykorzystaniem fluoresceiny i tonografii wykazują, że głównym działaniem może być zmniejszenie produkcji cieczy wodnistej. Jednak w niektórych badaniach obserwowano także niewielki wzrost odpływu płynu. Łączne działanie obu substancji prowadzi do obniżenia ciśnienia śródgałkowego w większym stopniu, niż w przypadku ich osobnego podawania. Po zastosowaniu miejscowym preparat obniża podwyższone ciśnienie śródgałkowe, niezależnie od tego czy jest ono związane z jaskrą, czy też nie. Podwyższone ciśnienie śródgałkowe jest głównym czynnikiem ryzyka uszkodzenia nerwu wzrokowego i ograniczenia pola widzenia związanego z jaskrą. Preparat obniża ciśnienie śródgałkowe nie wywołując działań niepożądanych, takich jak: ślepota nocna, skurcz akomodacji i zwężenie źrenicy, które są często obserwowane przy stosowaniu leków zwężających źrenicę.

1 ml roztworu zawiera 22,26 mg chlorowodorku dorzolamidu co odpowiada 20 mg dorzolamidu i 6,83 mg maleinianu tymololu co odpowiada 5 mg tymololu.