Leczenie powinno być rozpoczęte i nadzorowane przez lekarzy specjalistów, doświadczonych w rozpoznawaniu i leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów lub wielostawowego MIZS.. Jeśli odpowiedź na abatacept nie występuje w ciągu 6 m-cy leczenia, należy ponownie wziąć pod uwagę kontynuację leczenia. Reumatoidalne zapalenie stawów. Dorośli. Należy podawać w inf. dożylnej trwającej 30 min, w dawce, szczególy patrz ChPL. Po podaniu dawki początkowej, produkt leczniczy należy podać po 2 i 4 tyg. od 1-szego wlewu, a następnie co 4 tyg. W przypadku stosowania w skojarzeniu z innymi lekami przeciwreumatycznymi modyfikującymi przebieg choroby (ang. DMARDs), kortykosteroidami, salicylanami, NLPZ lub lekami przeciwbólowymi, nie jest wymagane dostosowanie dawki. Łuszczycowe zapalenie stawów. Dorośli. Należy podawać w inf. dożylnej trwającej 30 minut, w dawce określonej analogicznie reumatoidalnego zapalenia stawow. Po podaniu dawki początkowej, produkt leczniczy należy podać po 2 i 4 tyg. od pierwszego wlewu, a następnie co 4 tyg. Wielostawowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów. W przypadku pacjentów z wielostawowym młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów w wieku 6-17 lat o mc. mniejszej niż 75 kg zalecana dawka produktu leczniczego to 10 mg/kg w przeliczeniu na mc. pacjenta w trakcie każdego podania. Pacjenci pediatryczni o mc. 75 kg lub większej powinni przyjmować produkt wg schematu dawkowania ustalonego dla osób dorosłych, ale bez przekraczania maks. dopuszczalnej dawki 1000 mg. Lek powinien być podawany w postaci 30-minu. wlewów dożylnych. Po leczeniu początkowym produkt powinien być podany w okresie 2-4 tyg. po pierwszym wlewie, a następne dawki w 4-tyg. odstępach. Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego podawanego dożylnie u dzieci w wieku poniżej 6 lat, dlatego też nie zaleca się stosowania produktu leczniczego podawanego dożylnie u pacjentów poniżej 6 rż. Lek roztw. do wstrzyk. w ampułkostrzykawce do podawania podskórnego jest dostępny dla dzieci w wieku 2 lat i starszych oraz młodzieży do leczenia wielostawowego MIZS (patrz ChPL roztw. do wstrzyk. w ampułkostrzykawce). Pacjenci w podeszłym wieku. Dostosowanie dawki nie jest wymagane. Zaburzenia czynności nerek i wątroby. Nie prowadzono badań produktu leczniczego w tych populacjach pacjentów. Nie jest możliwe określenie zalecanych dawek.

Cały, dokładnie rozcieńczony roztwór produktu powinien być podawany przez 30 min. koniecznie z zastosowaniem zestawu do infuzji oraz jałowego, niepirogennego filtru wiążącego niskocząsteczkowe białka (wielkość porów 0,2-1,2 µm). Informacje o roztworzeniu i rozcieńczeniu produktu - patrz ChPL.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie i niekontrolowane zakażenia, takie jak posocznica oraz zakażenia oportunistyczne

Doświadczenie dotyczące skojarzonego stosowania abataceptu z inhibitorami TNF jest ograniczone. W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, u pacjentów leczonych inhibitorami TNF w skojarzeniu z abataceptem w porównaniu do pacjentów leczonych inhibitorami TNF oraz placebo, obserwowano zwiększenie całkowitej ilości zakażeń oraz ciężkich zakażeń. Nie zaleca się kojarzenia abataceptu z inhibitorami TNF. W czasie zmiany leczenia inhibitorami TNF na leczenie produktem, pacjentów należy monitorować, czy nie występują u nich objawy zakażenia. W badaniach klinicznych, w trakcie których nie wymagano zastosowania u pacjentów terapii wstępnej w celu zapobiegania wystąpieniu reakcji alergicznych, reakcje alergiczne po podaniu abataceptu były zgłaszane niezbyt często. Reakcje anafilaktyczne były zgłaszane rzadko. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku leczenia pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono występowanie reakcji alergicznych na abatacept lub którąkolwiek substancję pomocniczą. W przypadku wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej lub anafilaktycznej, należy natychmiast przerwać terapię produktem oraz wdrożyć odpowiednie leczenie. Produkty lecznicze wpływające na układ odpornościowy, w tym produkt, mogą wpływać na zdolności obronne organizmu przeciw zakażeniom i nowotworom złośliwym oraz mogą wpływać na odpowiedź na szczepienie. Jednoczesne podawanie produktu z biologicznymi środkami immunosupresyjnymi lub immunomodulacyjnymi może nasilać działania abataceptu na układ odpornościowy. Zgłaszano przypadki ciężkich zakażeń, w tym posocznicę i zapalenie płuc, w czasie stosowania abataceptu. Niektóre z tych zakażeń były zakończone zgonem. Liczne ciężkie zakażenia wystąpiły u pacjentów, u których stosowano jednocześnie leczenie immunosupresyjne, które, oprócz choroby podstawowej, mogło dodatkowo predysponować ich do zakażeń. Nie należy rozpoczynać leczenia produktem u pacjentów z czynnymi zakażeniami, do czasu uzyskania kontroli nad zakażeniem. Lekarze powinni zachować szczególną ostrożność w przypadku rozważania zastosowanie produktu u pacjentów z nawracającymi zakażeniami lub stanami mogącymi predysponować ich do zakażenia w wywiadzie. Pacjentów, u których podczas leczenia produktem wystąpiło nowe zakażenie, należy poddać ścisłej obserwacji. W przypadku wystąpienia u pacjenta ciężkiego zakażenia, należy przerwać podawanie produktu. W podstawowych badaniach klinicznych, kontrolowanych placebo, nie stwierdzono zwiększenia częstości występowania gruźlicy. Niemniej jednak przed rozpoczęciem leczenia produktem, pacjentów należy poddać badaniom w kierunku występowania utajonej gruźlicy. Należy także brać pod uwagę dostępne wytyczne medyczne. Leczenie przeciwreumatyczne wiąże się z uaktywnieniem wirusowego zapalenia wątroby typu B. Dlatego też, zgodnie z opublikowanymi wytycznymi, przed rozpoczęciem leczenia produktem, należy wykonać badania w kierunku wirusowego zapalenia wątroby. Leczenie immunosupresyjne może wiązać się z występowaniem postępującej leukoencefalopatii wieloogniskowej (PML). Jeśli w trakcie leczenia produktem wystąpią objawy neurologiczne sugerujące PML, należy zaprzestać podawania leku i zastosować właściwe środki terapeutyczne. W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, częstość występowania nowotworów złośliwych u pacjentów leczonych abataceptem oraz placebo wynosiła odpowiednio 1,4% oraz 1,1%. Pacjentów z rozpoznanym nowotworem złośliwym nie włączano do tych badań klinicznych. W badaniach karcynogenności na myszach, stwierdzono zwiększenie częstości występowania chłoniaków i nowotworów piersi. Znaczenie kliniczne tej obserwacji nie jest znane . Potencjalna rola abataceptu w rozwoju nowotworów złośliwych u ludzi, w tym chłoniaków, nie jest znana. Nie należy stosować szczepionek zawierających żywe drobnoustroje w czasie stosowania produktu lub w okresie 3 m-cy od jego odstawienia. Produkty lecznicze wpływające na układ odpornościowy mogą osłabić skuteczność niektórych szczepień. Przed zastosowaniem produktu zaleca się, aby pacjenci z młodzieńczym idiopatycznym zapalaniem stawów odbyli wszystkie szczepienia zgodne z aktualnymi wytycznymi. 323 pacjentów w wieku 65 lat i starszych, w tym 53 pacjentów w wieku 75 lat i starszych, otrzymało abatacept w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo. Obserwowano podobną skuteczność działania u tych pacjentów jak u młodszych pacjentów. Częstości występowania ciężkich zakażeń oraz nowotworów złośliwych, w stosunku do placebo, wśród leczonych abataceptem pacjentów w wieku powyżej 65 lat były większe, niż u pacjentów poniżej 65 lat. Ze względu na ogólnie większą częstość występowania zakażeń i nowotworów złośliwych u ludzi w wieku podeszłym, należy zachować ostrożność w trakcie leczenia osób w podeszłym wieku. Teoretycznie istnieje możliwość, że leczenie produktem może zwiększać ryzyko występowania procesów autoimmunizacyjnych u dorosłych i dzieci, na przykład zaostrzenia stwardnienia rozsianego. W badaniach klinicznych, kontrolowanych placebo, leczenie abataceptem nie prowadziło do zwiększonego wytwarzania autoprzeciwciał, takich jak przeciwciała przeciwjądrowe i anty-dsDNA, w porównaniu z placebo. Produkty lecznicze do stosowania parenteralnego, zawierające maltozę, mogą zakłócać odczyt stężenia glukozy we krwi przez urządzenia, w których stosuje się testy paskowe z enzymem dehydrogenazą glukozową pirolochinolinochinonu (GDH-PQQ). Oparte na GDH-PQQ systemy oznaczania stężenia glukozy mogą reagować na obecność maltozy w produkcie, powodując fałszywie zwiększony odczyt stężenia glukozy we krwi w dniu infuzji. Pacjentom wymagającym kontroli stężenia glukozy, u których stosowany jest produkt, należy poradzić, aby rozważyli zastosowanie metod niereagujących na obecność maltozy, takich jak metody wykorzystujące dehydrogenazę glukozową dinukleotydu nikotynoamidoadeninowego (GDH-NAD), oksydazę glukozową lub heksokinazę glukozową. Produkt leczniczy zawiera 1,5 mmola (lub 34,5 mg) sodu w maksymalnej dawce, wynoszącej 4 fiolki, (0,375 mmola lub 8,625 mg sodu na fiolkę). Należy wziąć to pod uwagę w czasie leczenia pacjentów pozostających na diecie ubogosodowej. W oparciu o mechanizm działania można oczekiwać, iż abatacept nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże u pacjentów leczonych produktem obserwowano wystąpienie zawrotów głowy oraz zmniejszenie ostrości widzenia, raportowanych jako częste działania niepożądane, zatem w przypadku wystąpienia u pacjenta takich objawów, należy unikać prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.

Doświadczenie stosowania abataceptu w skojarzeniu z inhibitorami TNF jest ograniczone. Chociaż inhibitory TNF nie wpływały na klirens abataceptu, w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, u pacjentów otrzymujących w skojarzeniu inhibitory TNF i abatacept obserwowano większą ilość zakażeń oraz ciężkich zakażeń, niż u pacjentów leczonych tylko inhibitorami TNF. Z tego względu nie zaleca się leczenia skojarzonego produktem oraz inhibitorami TNF. Populacyjne analizy farmakokinetyczne nie wykazały wpływu metotreksatu, leków z grupy NLPZ i kortykosteroidów na klirens abateceptu. Nie stwierdzono poważnych problemów dotyczących bezpieczeństwa w czasie jednoczesnego stosowania abataceptu i sulfasalazyny, hydroksychlorochiny lub leflunomidu. Jednoczesne stosowanie z innymi produktami leczniczymi wpływającymi na układ odpornościowy oraz ze szczepieniami. Jednoczesne podawanie produktu z biologicznymi produktami immunosupresyjnymi lub immunomodulującymi może nasilać działanie produktu na układ odpornościowy. Brak wystarczających dowodów, aby ocenić bezpieczeństwo stosowania i skuteczność produktu w skojarzeniu z anakinrą lub rytuksymabem. Żywe szczepionki nie powinny być podawane jednocześnie z produktem lub w okresie 3 m-cy po zakończeniu jego stosowania. Brak dostępnych danych dotyczących wtórnego przeniesienia zakażenia od osób otrzymujących żywe szczepionki, na pacjentów leczonych produktem. Dostępne dane dotyczące efektów szczepienia pacjentów otrzymujących produkt są niewystarczające. Produkty lecznicze wpływające na układ odpornościowy mogą osłabić skuteczność niektórych szczepie.

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania abataceptu u kobiet w ciąży. W czasie nieklinicznych badań rozwoju zarodkowo-płodowego nie stwierdzono działań niepożądanych leku, podawanego w dawkach do 29 razy większych w porównaniu do stosowanej u ludzi dawki 10 mg/kg mc., biorąc pod uwagę wartości AUC. Ograniczone zmiany funkcji immunologicznych obserwowano u szczurów w badaniach dotyczących rozwoju pre- i postnatalnego, w przypadku stosowania dawek 11-krotnie większych od stosowanej u ludzi dawki 10 mg/kg mc., biorąc pod uwagę wartości AUC. Produktu nie należy stosować u kobiet w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia produktem i do 14 tyg. po przyjęciu ostatniej dawki abataceptu. Wykazano obecność abataceptu w mleku samic szczurów. Nie wiadomo, czy abatacept jest wydzielany z mlekiem ludzkim. W trakcie leczenia produktem i do 14 tyg. po przyjęciu ostatniej dawki abataceptu, kobiety nie powinny karmić piersią. Nie prowadzono formalnych badań dotyczących potencjalnego wpływu produktu na płodność u ludzi. Nie stwierdzono niepożądanych działań abataceptu na płodność samców i samic szczurów.

Działania niepożądane u dorosłych. Badania kliniczne abataceptu, kontrolowane placebo, przeprowadzono u chorych z czynnym, reumatoidalnym zapaleniem stawów (2 111 pacjentów stosujących abatacept, 1 099 stosujących placebo). W badaniach klinicznych, kontrolowanych placebo, z zastosowaniem abataceptu, działania niepożądane zgłaszano u 51,8% pacjentów leczonych abataceptem oraz 46,4% pacjentów, u których stosowano placebo. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi (≥5%), wśród pacjentów leczonych abataceptem, były bóle głowy, nudności i zakażenia górnych dróg oddechowych. Odsetek pacjentów przerywających leczenie z powodu działań niepożądanych wynosił 3,3% dla chorych leczonych abataceptem oraz 2,0% dla pacjentów stosujących placebo. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenie górnych dróg oddechowych (w tym zapalenie tchawicy, zapalenie błony śluzowej nosa i gardła); (często) zakażenie dolnych dróg oddechowych (w tym zapalenie oskrzeli), zakażenie dróg moczowych, opryszczka, katar, zapalenie płuc, grypa; (niezbyt często) zakażenie zębów, grzybica paznokci, półpasiec, posocznica, zakażenia mięśniowo-szkieletowe, ropień skóry, odmiedniczkowe zapalenie nerek; (rzadko) bakteriemia, zakażenia żołądka i jelit. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (niezbyt często) rak podstawnokomórkowy, brodawczak skóry; (rzadko) chłoniak, złośliwy nowotwór płuc. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) leukopenia; (niezbyt często) trombocytopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) nadwrażliwość. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) depresja, lęk, zaburzenia snu. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy, zawroty głowy, parestezje; (niezbyt często) migreny. Zaburzenia oka: (często) zapalenie spojówek; (niezbyt często) zespół suchego oka, zmniejszenie ostrości wzroku. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy. Zaburzenia serca: (niezbyt często) kołatanie serca, tachykardia, bradykardia. Zaburzenia naczyniowe: (często) nadciśnienie tętnicze, zaczerwienienie skóry twarzy, podwyższenie ciśnienia tętniczego; (niezbyt często) niedociśnienie, nagłe uderzenia gorąca, zapalenie naczyń, obniżenie ciśnienia tętniczego. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) kaszel; (niezbyt często) skurcz oskrzeli, świszczący oddech, duszność; (rzadko) ucisk w gardle. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) ból brzucha, biegunka, nudności, dyspepsja, owrzodzenia jamy ustnej, aftowe zapalenie jamy ustnej, wymioty; (niezbyt często) zapalenie błony śluzowej żołądka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) nieprawidłowy wynik badań czynności wątroby (w tym zwiększenie aktywności aminotransferaz). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka (w tym zapalenie skóry), łysienie, świąd; (niezbyt często) zwiększona skłonność do powstawania siniaków, suchość skóry, pokrzywka, łuszczyca. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle kończyn; (niezbyt często) bóle stawów. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) brak miesiączki, obfite krwawienia miesięczne. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie, osłabienie; (niezbyt często) objawy grypopodobne, zwiększenie mc. W badaniach klinicznych, kontrolowanych placebo, zakażenia o co najmniej prawdopodobnym związku z leczeniem zgłaszano u 23,1% pacjentów leczonych abataceptem, oraz 20,7% pacjentów, u których stosowano placebo. U 1,8% pacjentów leczonych abataceptem i u 1,1% pacjentów otrzymujących placebo stwierdzono ciężkie zakażenia o co najmniej prawdopodobnym związku z leczeniem. Do ciężkich zakażeń, zgłoszonych u co najmniej 1-go pacjenta leczonego abataceptem (0,05% pacjentów) należały: zapalenie płuc, zapalenie tkanki łącznej, zakażenia miejscowe, zakażenia dróg moczowych, zapalenie oskrzeli, zapalenie uchyłka, ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, posocznica, ropień, bakteryjne zapalenie stawów, bakteriemia, odoskrzelowe zapalenie płuc, aspergiloza oskrzelowo-płucna, zakaźne zapalenie kaletki, gronkowcowe zapalenie tkanki łącznej, ropniak, zakażenia żołądka i jelit, wirusowe zapalenie wątroby typu E, zakażone owrzodzenie skóry, ropień okołouchyłkowy, bakteryjne zapalenie płuc, zapalenie płuc wywołane przez Haemophilus influenzae, grypowe zapalenie płuc, zapalenie zatok, posocznica paciorkowcowa, gruźlica. W badaniach z podwójnie ślepą próbą i otwartych z udziałem 4 149 pacjentów leczonych abataceptem w okresie 11 584 pacjentolat, częstość występowania poważnych infekcji wynosiła 2,87 na okres 100 pacjentolat, a roczny wskaźnik zapadalności pozostawał na stałym poziomie. W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, nowotwory złośliwe zgłaszano u 29 spośród 2 111 pacjentów leczonych abataceptem, pozostających w obserwacji przez okres 1 829 pacjentolat, oraz u 12 spośród 1099 chorych, u których stosowano placebo, pozostających w obserwacji przez okres 849 pacjentolat. W badaniach klinicznych z podwójnie ślepą próbą lub otwartych, u 4 149 pacjentów leczonych abataceptem w okresie 11 932 pacjentolat (spośród których >1 000 było leczonych abataceptem przez >5 lat) częstość występowania nowotworów złośliwych wynosiła 1,42 na 100 pacjentolat, a w ujęciu rocznym wskaźnik zapadalności pozostawał na stałym poziomie. Częstość występowania na 100 pacjentolat była następująca: 0,73 dla nieczerniakowego raka skóry, 0,59 dla guzów litych i 0,13 dla nowotworów układu krwiotwórczego. Najczęściej zgłaszanym rakiem narządów był rak płuc (0,15 na 100 pacjentolat), a najczęściej występującym nowotworem układu krwiotwórczego był chłoniak (0,07 na 100 pacjentolat). Częstość występowania nie wzrosła dla ogólnej liczby nowotworów dla głównych typów nowotworów (nieczerniakowy rak skóry, guzy lite i nowotwory układu krwiotwórczego) lub dla poszczególnych typów guza w trakcie badań z podwójnie ślepą próbą oraz badań prowadzonych metodą otwartą w porównaniu do doświadczenia z badań z podwójnie ślepą próbą. Typy nowotworów złośliwych oraz ich rozkład zgłaszane podczas etapu badań prowadzonego metodą otwartą oraz w trakcie badań podwójnie zaślepionych były podobne. Częstość występowania obserwowanych nowotworów złośliwych była zgodna ze spodziewaną w populacji chorych z reumatoidalnym zapaleniem stawów, dobranej pod względem wieku i płci. W Badaniach II. III., IV. i V., ostre odczyny związane z infuzją (działania niepożądane występujące w ciągu 1 h po rozpoczęciu infuzji) były częstsze u pacjentów leczonych abataceptem, niż u pacjentów w grupie placebo (9,4% dla abataceptu; 7,2% dla placebo). Najczęściej zgłaszanymi zdarzeniami w przypadku podawania abataceptu (1-2%) były zawroty głowy, bóle głowy oraz nadciśnienie tętnicze. U >0,1% i ≤1% pacjentów leczonych abataceptem, donoszono o ostrych zdarzeniach związanych z infuzją, do których należały objawy ze strony układu krążenia i układu oddechowego, takie jak: niedociśnienie, podwyższone ciśnienie tętnicze, obniżone ciśnienie tętnicze oraz duszność; inne objawy obejmowały nudności, nagłe zaczerwienienie twarzy, pokrzywkę, kaszel, reakcje nadwrażliwości, świąd, wysypkę oraz świszczący oddech. Większość wymienionych reakcji miała nasilenie łagodne do umiarkowanego. Występowanie anafilaksji było rzadkie, na podstawie zarówno badań z podwójnie ślepą próbą, jak i długoterminowych badań prowadzonych metodą otwartą. Reakcje nadwrażliwości zgłaszano niezbyt często. Inne reakcje potencjalnie związane z nadwrażliwością na produkt leczniczy, takie jak: niedociśnienie, pokrzywka oraz duszność, które występowały w ciągu 24 h od infuzji preparatu były niezbyt częste. Odstawienie leczenia z powodu ostrej reakcji związanej z infuzją miało miejsce u 0,3% pacjentów otrzymujących abatacept oraz u 0,2% pacjentów, którym podawano placebo. W Badaniu IV 37 pacjentów z POChP było leczonych abataceptem, a u 17 stosowano placebo. Działania niepożądane stwierdzano częściej u pacjentów z POChP leczonych abataceptem, niż u tych, u których stosowano placebo (odpowiednio 51,4% vs. 47,1%). Zaburzenia oddechowe występowały częściej u pacjentów leczonych abataceptem niż u przyjmujących placebo (odpowiednio 10,8% vs. 5,9%); obejmowały one zaostrzenie POChP oraz duszność. U pacjentów z POChP ciężkie działanie niepożądane stwierdzono u większego odsetka pacjentów leczonych abataceptem, niż otrzymujących placebo (5,4% vs. 0%), obejmowały one zaostrzenie przebiegu POChP (1 z 37 pacjentów [2,7%]) oraz zapalenie oskrzeli (1 z 37 pacjentów [2,7%]). W porównaniu z placebo, leczenie abataceptem nie prowadziło do zwiększonego powstawania autoprzeciwciał, tj. przeciwciał przeciwjądrowych i przeciwciał anty-dsDNA. Częstość występowania zaburzeń o podłożu autoimmunologicznym utrzymywała się na stałym poziomie w trakcie badań prowadzonych metodą otwartą (1,95 na 100 pacjentolat) w porównaniu z badaniami z podwójnie ślepą próbą (2,36 na 100 pacjentolat). Najczęściej obserwowanymi zaburzeniami o podłożu autoimmunologicznym w trakcie trwania badania otwartego były łuszczyca, zapalenie naczyń oraz zespół Sjögrena. Metodą ELISA oceniano obecność przeciwciał skierowanych przeciwko cząsteczce abataceptu u 3 985 pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów, leczonych abataceptem przez okres do 8 lat. Przeciwciała przeciwko abataceptowi wystąpiły u 187 spośród 3 877 (4,8%) pacjentów podczas leczenia. U pacjentów badanych na obecność przeciwciał przeciwko abataceptowi po ostatnim podaniu abataceptu (>42 dni po ostatniej dawce), 103 z 1 888 (5,5%) było seropozytywnych. Próbki o potwierdzonej zdolności wiązania z CTLA-4 oceniano pod kątem obecności przeciwciał neutralizujących. Znaczną aktywność neutralizującą stwierdzono u 22 spośród 48 pacjentów, u których można był przeprowadzić badania. Potencjalne znaczenie kliniczne powstawania przeciwciał neutralizujących nie jest znane. Ogólnie, nie stwierdzono wyraźnej korelacji pomiędzy powstawaniem przeciwciał a kliniczną odpowiedzią na leczenie lub występowaniem zdarzeń niepożądanych. Jednakże liczba pacjentów, u których powstały przeciwciała, była za mała dla dokonania ostatecznej oceny. Ponieważ wyniki badań immunogenności są specyficzne dla danego produktu, porównanie poziomów przeciwciał z danymi dla innych produktów jest niewłaściwe. Działania niepożądane u dzieci i młodzieży z wielostawowym młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów. Lek został przebadany u 190 pacjentów pediatrycznych w wieku 6-17 lat z wielostawowym MIZS. Działania niepożądane występujące w ciągu 4 m-cy okresu doprowadzającego do badania głównego prowadzonego metodą próby otwartej były podobne jeśli chodzi o typ i częstość występowania do tych, które zaobserwowano u osób dorosłych z następującymi wyjątkami: (często) zakażenia górnych dróg oddechowych (w tym zapalenie zatok, zapalenie błony śluzowej nosa i gardła oraz katar), zapalenie ucha (środkowego i zewnętrznego), krwiomocz, gorączka. Rodzaje zakażeń spotykane w tej grupie pacjentów były podobne do tych powszechnie obserwowanych w populacjach dzieci i młodzieży leczonych ambulatoryjnie. Wszystkie zakażenia ustąpiły bez powikłań. W trakcie 4-miesięcznego leczenia początkowego preparatem odnotowano jedno poważne zakażenie (ospa wietrzna). Wśród 190 pacjentów z MIZS leczonych preparatem w niniejszym badaniu 1 chory (0,5%) zaprzestał dalszego przyjmowania leku z powodu nienastępujących po sobie reakcji związanych z infuzją jak skurcz oskrzeli i pokrzywka. W okresach A, B oraz C ostre reakcje związane z infuzją wystąpiły odpowiednio z częstością 4%, 2% i 3%. Opisywane reakcje były podobne do tych zgłaszanych u osób dorosłych. Metodą ELISA oceniano obecność przeciwciał skierowanych przeciwko cząsteczce abataceptu lub części CTLA-4 abataceptu u pacjentów z wielostawowym MIZS po podaniu powtarzanych dawek preparatu. Odsetek seropozytywności u pacjentów przyjmujących leczenie abataceptem wyniósł 0,5% (1/189) w okresie A, 13,0% (7/54) w okresie B oraz 11,4% (17/149) w okresie C. W przypadku pacjentów z okresu B, którzy zostali zrandomizowani do przyjmowania placebo (dlatego też wycofani z leczenia przez okres do 6 m-cy) odsetek obecności przeciwciał wyniósł 40,7% (22/54). Przeciwciała przeciwko abataceptowi utrzymywały się przez krótki okres czasu i miały niskie miano. Wydaje się, iż brak leczenia towarzyszącego metotreksatem (MTX) nie ma związku z występowaniem wyższego odsetka seropozytywności wśród osób przyjmujących placebo w okresie B. Obecność przeciwciał nie była związana z występowaniem działań niepożądanych lub reakcji podczas infuzji, bądź też ze zmianami w skuteczności lub wielkości stężeń abataceptu w surowicy. W grupie 54 pacjentów, u których zaprzestano leczenia preparatem w części badania prowadzonego metodą podwójnie ślepej próby przez okres do 6 m-cy nie zaobserwowano żadnego przypadku reakcji związanych z infuzją po ponownym włączeniu leczenia. W okresie stanowiącym przedłużenie badania głównego prowadzonym metodą próby otwartej, w którym leczenie było kontynuowane działania niepożądane miały podobną charakterystykę do tych obserwowanych u osób dorosłych. W okresie C u 1-go pacjenta rozpoznano stwardnienie rozsiane (przedłużenie badania głównego prowadzone metodą próby otwartej).

Podanie dawek do 50 mg/kg mc. nie powodowało widocznego działania toksycznego. W przypadku przedawkowania zaleca się monitorowanie pacjenta, czy nie występują subiektywne i obiektywne objawy działań niepożądanych oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia objawowego.

Abatacept jest białkiem fuzyjnym, składającym się z domeny pozakomórkowej ludzkiego antygenu CLTA-4 (ang. cytotoxic T-lymphocyte-associated antigen 4), połączonej ze zmodyfikowanym fragmentem Fc immunoglobuliny ludzkiej G1 (IgG1). Abatacept jest produkowany w technologii rekombinacji DNA w komórkach jajnika chomika chińskiego.

1 fiolka zawiera 250 mg abataceptu. Po rozpuszczeniu 1 ml zawiera 25 mg abataceptu.