Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku) i dzieci (w wieku powyżej 6 lat). Produkt leczniczy nakłada się cienką warstwą raz/dobę na zmienione chorobowo obszary skóry. Następnie częstość stosowania jest stopniowo zmniejszana. W przypadku klinicznej poprawy często zaleca się stosowanie kortykosteroidu o słabszym działaniu. Preparat jest przeznaczony do leczenia zmian skórnych na skórze głowy, ale może być również stosowany na inne części ciała. Leku nie należy stosować na skórę twarzy bez ścisłego nadzoru lekarza. Produktu nie należy stosować przez długi czas (ponad 3 tyg.) lub na duże powierzchnie skóry (ponad 20% pc.). Dzieci i młodzież. Dzieci w wieku poniżej 6 lat. U dzieci można leczyć maks. 10 % pc. Preparat jest silnym glikokortykosteroidem (grupa III) i zwykle nie jest zalecany do stosowania u dzieci poniżej 6 lat, ponieważ brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania.

Nadwrażliwość na substancję czynną, mometazonu furoinian lub na inne kortykosteroidy, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Lek jest przeciwwskazany do stosowania u pacjentów z trądzikiem różowatym twarzy, trądzikiem pospolitym, zanikiem skóry, okołoustnym zapaleniem skóry, świądem okołoodbytniczym i narządów płciowych, pieluszkowym zapaleniem skóry, zakażeniami bakteryjnymi (np. liszajec), zakażeniami wirusowymi (np. opryszczka pospolita, półpasiec i ospa wietrzna) i zakażeniami grzybiczymi (np. kandydoza lub dermatofitoza), ospą wietrzną, gruźlicą, kiłą lub z reakcjami poszczepiennymi. Nie stosować produktu leczniczego na rany lub owrzodzoną skórę.

Jeśli w trakcie stosowania produktu pojawia się podrażnienie lub uczulenie, należy odstawić preparat i zastosować odpowiednie leczenie. Jeśli wystąpi zakażenie, należy zastosować odpowiedni lek przeciwgrzybiczy lub przeciwbakteryjny. Jeśli korzystne działanie nie wystąpi w krótkim czasie, należy przerwać stosowanie kortykosteroidu do czasu odpowiedniego wyleczenia zakażenia. Ogólnoustrojowe wchłanianie kortykosteroidów stosowanych miejscowo może powodować przemijające zahamowanie osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej (HPA) z możliwością niewydolności glikokortykosteroidowej nadnerczy po odstawieniu produktu leczniczego. U niektórych pacjentów w wyniku wchłaniania ogólnoustrojowego kortykosteroidów stosowanych w leczeniu miejscowym mogą wystąpić objawy zespołu Cushinga, hiperglikemia i glikozuria. Pacjenci stosujący steroid do stosowania miejscowego na duże powierzchnie skóry lub na skórę pod opatrunkiem okluzyjnym powinni być okresowo kontrolowani w kierunku zahamowania osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej. Często występują objawy toksyczności miejscowej i ogólnoustrojowej, szczególnie po długotrwałym stosowaniu lub stosowaniu na dużej powierzchni uszkodzonej skóry, w zgięciach i w miejscach zakrytych polietylenem. W przypadku stosowania na skórę twarzy, nie należy stosować okluzji. W przypadku stosowania produktu na skórę twarzy okres leczenia należy ograniczyć do 5 dni. U wszystkich pacjentów niezależnie od wieku należy unikać długotrwałego ciągłego leczenia. Stosowanie glikokortykosteroidów miejscowo w leczeniu łuszczycy może wiązać się m.in. z ryzykiem efektu z odbicia, w następstwie wystąpienia tolerancji na produkt leczniczy, ryzykiem uogólnionej łuszczycy krostkowej i wystąpienia objawów toksyczności miejscowej lub ogólnoustrojowej w związku z zaburzoną funkcją bariery skórnej. Jeśli produkt leczniczy jest stosowany w łuszczycy, ważna jest obserwacja pacjenta. Należy unikać nagłego przerywania leczenia. Jeśli nastąpi przerwanie długotrwałego leczenia miejscowego silnie działającym glikokortykosteroidem, może pojawić się efekt z odbicia w postaci zapalenia skóry z silnym zaczerwienieniem, kłuciem i pieczeniem. Można temu zapobiec powoli ograniczając leczenie np. stosując leczenie z przerwami przed odstawieniem leku. Glikokortykosteroidy mogą zmieniać wygląd niektórych zmian chorobowych i utrudniać prawidłowe rozpoznanie, a ponadto mogą opóźniać proces gojenia. Nie należy stosować produktu leczniczego na powieki w związku z potencjalnym ryzykiem jaskry prostej lub zaćmy podtorebkowej. Postacie preparatu do stosowania miejscowego nie są przeznaczone do leczenia okulistycznego. Produkt zawiera glikol propylenowy, który może powodować podrażnienie skóry oraz alkohol cetostearylowy, który może powodować miejscowe reakcje skórne (np. kontaktowe zapalenie skóry). Produkt należy stosować ostrożnie u dzieci. Działania niepożądane zgłaszane podczas ogólnoustrojowego stosowania kortykosteroidów, w tym zahamowanie czynności kory nadnerczy, mogą również wystąpić podczas miejscowego stosowania kortykosteroidów, szczególnie u dzieci. Dzieci, bardziej niż dorośli, mogą być wrażliwe na działanie glikokortykosteroidów stosowanych miejscowo na układ podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowy (oś HPA) i na wystąpienie objawów zespołu Cushinga, ponieważ u dzieci stosunek powierzchni skóry do mc. jest większy niż u dorosłych. Długotrwałe leczenie glikokortykosteroidami może prowadzić do zaburzeń wzrostu i rozwoju u dzieci. Nie należy stosować produktu leczniczego pod opatrunkiem okluzyjnym u dzieci. Ponieważ nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności mometazonu furoinianu u dzieci poniżej 2 rż., nie zaleca się stosowania produktu leczniczego w tej grupie wiekowej.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji.

Kortykosteroidy przenikają przez łożysko. Brak danych klinicznych dotyczących stosowania mometazonu furoinianu u kobiet w ciąży. Badania mometazonu furoinianu na zwierzętach po podaniu doustnym wykazały działanie teratogenne. Potencjalne ryzyko u ludzi jest nieznane. Pomimo ograniczonej ekspozycji ogólnoustrojowej, mometazonu furoinian może być stosowany u kobiet w ciąży jedynie po wnikliwym rozważeniu stosunku korzyści z terapii do ryzyka. W okresie ciąży należy przepisywać słabiej działające kortykosteroidy do dłuższego stosowania na większych powierzchniach skóry. Nie określono, czy mometazonu furoinian przenika do mleka ludzkiego. Mometazonu furoinian można stosować u kobiet karmiących piersią wyłącznie po dokładnym rozważeniu ryzyka i korzyści. Nie stosować leku na piersi lub sąsiednie obszary skóry podczas karmienia piersią. Wpływ na płodność nie jest znany.

Działania niepożądane zgłaszane podczas miejscowego stosowania glikokortykosteroidów obejmują: Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (nieznana) zakażenie wtórne, czyraczność; (bardzo rzadko) zapalenie mieszków włosowych. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) parestezje; (bardzo rzadko) pieczenie. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo rzadko) teleangiektazje. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) alergiczne kontaktowe zapalenie skóry, zapalenie skóry wokół ust, odbarwienia, nadmierne owłosienie, rozstępy, maceracja skóry, potówki, reakcje trądzikowate, miejscowy zanik skóry, podrażnienie, zapalenie skóry (skóra twarzy) podobne do trądziku różowatego grudkowatego, kruchość naczyń włosowatych (krwawe wybroczyny), suchość skóry, nadwrażliwość (mometazon); (bardzo rzadko) świąd. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) pieczenie w miejscu podania, reakcje w miejscu podania. Zwiększone ryzyko niepożądanych działań ogólnoustrojowych i miejscowych towarzyszy częstemu stosowaniu leku, stosowaniu leku na duże powierzchnie skóry, długotrwałemu leczeniu, a także stosowaniu leku w fałdach skóry lub pod opatrunkiem okluzyjnym. W rzadkich przypadkach zgłaszano odbarwienia lub nadmierną pigmentację skóry w związku ze stosowaniem innych produktów zawierających kortyzon i w związku z tym takie objawy mogą również wystąpić podczas stosowania mometazonu furoinianu. Działania niepożądane, zgłaszane w związku z ogólnoustrojowym stosowaniem glikokortykosteroidów – w tym zahamowanie czynności nadnerczy – mogą również wystąpić podczas miejscowego stosowania kortykosteroidów. Leczenie rozległej łuszczycy lub nagłe przerwanie leczenia silnym kortykosteroidem może wywołać łuszczycę krostkową lub erytrodermię łuszczycową. Po nagłym przerwaniu leczenia może wystąpić nasilenie wyprysku jako efekt z odbicia. U dzieci i młodzieży, w związku z większym stosunkiem powierzchnii skóry do mc. niż u dorosłych pacjentów, może występować większa podatność na zahamowanie czynności osi podwzgórzowo-przysadkowo nadnerczowej i zespół Cushinga, wywoływane przez miejscowo stosowane glikokortykosteroidy. Długotrwałe leczenie glikokortykosteroidami może prowadzić do zaburzeń wzrostu i rozwoju u dzieci. Zgłaszano nadciśnienie wewnątrzczaszkowe u dzieci leczonych miejscowymi glikokortykosteroidami. Objawy nadciśnienia wewnątrzczaszkowego obejmują uwypuklone ciemiączko, bóle głowy i obustronną tarczę zastoinową.

Nadmiernie, długotrwałe miejscowe stosowanie glikokortykosteroidów może hamować czynność osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej (HPA) i zwiększać ryzyko wtórnych zaburzeń czynności kory nadnerczy. W przypadku zgłoszenia zahamowania czynność osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej należy zmniejszyć liczbę aplikacji produktu leczniczego lub przerwać leczenie przy zachowaniu ostrożności niezbędnej w takich sytuacjach. Zawartość steroidów w każdym opakowaniu jest na tyle mała, aby nie powodować lub powodować tylko niewielkie działanie toksyczne w mało prawdopodobnym przypadku połknięcia produktu.

Mometazonu furoinian jest silnym glikokortykosteroidem należącym do grupy III. Substancja czynna, mometazonu furoinian, jest syntetycznym nie-fluorowanym glikokortykosteroidem z estrem furoinianowym w pozycji 17. Furoinian mometazonu wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwświądowe i przeciwuczuleniowe.

1 g kremu/roztw. na skórę zawiera 1 mg mometazonu furoinianu.