15 mg/kg mc w dawce jednorazowej. Schemat dawkowania: Mc. 6 kg (wiek 3 m-ce): 3,5 ml. Mc. 8 kg (wiek 6 m-cy): 5 ml. Mc. 9 kg (wiek 9 m-cy): 5,5 ml. Mc. 10 kg (wiek 1 rok): 6 ml. Mc. 12,5 kg (wiek 2 lata): 8 ml. Mc. 15 kg (wiek 3 lata): 9 ml. Mc. 17 kg (wiek 4 lata): 10,5 ml. Mc. 19 kg (wiek 5 lat): 12 ml. Mc. 21 kg (wiek 6 lat): 13 ml. Mc. 30 kg (wiek 9 lat): 19 ml. Mc. 42 kg (wiek 12 lat): 26 ml. Nie należy zalecać podawania leku częściej niż co 4 h ani stosować więcej niż 4 dawki/dobę (60 mg paracetamolu/kg mc./24 h). Maks. dawka dobowa paracetamolu: 60 mg/kg mc./24 h. podawane w dawkach podzielonych 10-15 mg/kg mc. Bez konsultacji z lekarzem leku nie należy stosować regularnie dłużej niż przez 3 dni. Nie stosować dawki większej niż zalecana, nie częściej niż co 4 h. Należy stosować możliwie najniższą skuteczną dawkę leku, przez możliwie najkrótszy czas.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność wątroby lub nerek.

Nie przekraczać zalecanego dawkowania. Nie przyjmować innych leków zawierających paracetamol. Stosowanie produktu przez osoby z niewydolnością wątroby oraz niedożywione stwarza ryzyko uszkodzenia wątroby. Równoczesne picie alkoholu zwiększa ryzyko hepatotoksyczności. Należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek. Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów w stanach obniżonego poziomu glutationu (takich jak posocznica). Stosowanie paracetamolu może zwiększyć ryzyko wystąpienia kwasicy metabolicznej. Należy zachować ostrożność stosując paracetamol u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej i reduktazy methemoglobinowej. Jeżeli objawy utrzymują się pacjent powinien skonsultować się z lekarzem. Produkt zawiera azorubinę i może powodować reakcje alergiczne. Ze względu na obecność sorbitolu produktu nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy. Ze względu na zawartość maltitolu ciekłego produktu nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy i z rzadkimi zaburzeniami związanymi z nietolerancją glukozy. Estry parahydroksybenzoesanów mogą powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego). Lek zawiera 0,63-4,68 mg sodu na dawkę, należy wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.

Regularne codzienne przyjmowanie paracetamolu może nasilać działanie środków przeciwzakrzepowych, dawki przyjmowane sporadycznie nie mają na to istotnego wpływu. Równoczesne stosowanie paracetamolu i leków zwiększających metabolizm wątrobowy, tj. niektóre leki nasenne lub przeciwpadaczkowe (np. fenobarbital, fenytoina, karbamazepina) oraz ryfampicyna może prowadzić do uszkodzenia wątroby nawet podczas stosowania zalecanych dawek paracetamolu. Salicylamid wydłuża czas wydalania paracetamolu. Kofeina nasila działanie przeciwbólowe paracetamolu. Paracetamol stosowany jednocześnie z inhibitorami MAO może wywołać stan pobudzenia i wysoką temperaturę. Skojarzone podawanie paracetamolu i NLPZ zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek. Absorbcja paracetamolu jest przyspieszona przez leki przyspieszające opróżnianie żołądka (np metoklopramid, domperidon) i opóźniona przez leki opóźniające opróżnianie żołądka (np. cholestyramina). Stosowanie paracetamolu w skojarzeniu z zydowudyną może powodować neutropenię. Stosowanie paracetamolu może być przyczyną fałszywych wyników niektórych badań laboratoryjnych (np. oznaczanie stężenia glukozy we krwi).

Duża liczba danych dotyczących kobiet w ciąży wskazuje na to, że paracetamol nie powoduje anomalii rozwojowych ani nie jest toksyczny dla płodów i noworodków. Paracetamol można stosować podczas ciąży, jeżeli jest to klinicznie uzasadnione. Należy wówczas podawać najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie jak najkrótszy czas i jak najrzadziej. Paracetamol przenika do mleka matki w ilościach niemających znaczenia klinicznego. Dostępne dane nie wykazują przeciwwskazań do karmienia piersią w czasie przyjmowania leku.

Działania niepożądane opisane w badaniach klinicznych są niezbyt częste i zaobserwowane na małej populacji pacjentów. Z tego powodu działania niepożądane pochodzące z rozległych doświadczeń postmarketingowych przy stosowaniu leku przez pacjentów zgodnie z zalecanym dawkowaniem i mające związek ze stosowaniem leku zostały zgromadzone poniżej. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) trombocytopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) reakcje anafilaktyczne, reakcje nadwrażliwości skórnej włącznie z wysypką skórną, obrzękiem naczynioruchowym i ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevens-Johnsona (pęcherzowy rumień wielopostaciowy). Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo rzadko) skurcz oskrzeli u pacjentów z nadwrażliwością na ASA i inne NLPZ. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo rzadko) zaburzenia czynności wątroby.

Przedawkowanie paracetamolu może prowadzić do uszkodzenia wątroby. W przypadku przedawkowania niezbędna jest konsultacja lekarska. Przedawkowanie może spowodować ostre uszkodzenie wątroby. Sporadycznie może wystąpić ostra martwica kanalików nerkowych. Przypadkowe przedawkowanie jest zazwyczaj bardzo rzadkie ze względu na wysoki indeks terapeutyczny paracetamolu (różnica między dawką terapeutyczną a toksyczną). Objawy przedawkowania: wymioty, ból brzucha, spadek ciśnienia, pocenie się, pobudzenie OUN z ożywieniem i drgawkami u dzieci, sennością, depresją oddechową, sinicą i śpiączką. Przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie produktu może spowodować w ciągu kilku, kilkunastu h objawy takie jak nudności, wymioty, nadmierną potliwość, senność i ogólne osłabienie. Objawy te mogą ustąpić następnego dnia, pomimo że zaczyna się rozwijać uszkodzenie wątroby, które następnie daje o sobie znać rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności i żółtaczką. W każdym przypadku przyjęcia jednorazowo paracetamolu w dawce 5 g lub więcej (u osoby dorosłej) trzeba sprowokować wymioty, jeśli od spożycia nie upłynęło więcej czasu niż 1 h i skontaktować się natychmiast z lekarzem. Warto podać 60-100 g węgla aktywowanego doustnie, najlepiej rozmieszanego z wodą. Wiarygodnej oceny ciężkości zatrucia dostarcza oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi. Wysokość tego stężenia w stosunku do czasu, jaki upłynął od spożycia paracetamolu jest wartościową wskazówką, czy i jak intensywne leczenie odtrutkami trzeba prowadzić. Jeśli takie badanie jest niewykonalne a prawdopodobna dawka paracetamolu była duża, to trzeba wdrożyć bardzo intensywne leczenie odtrutkami: należy podać co najmniej 2,5 g metioniny i kontynuować (już w szpitalu) leczenie acetylocysteiną i/lub metioniną, które są bardzo skuteczne w pierwszych 10-12 h od zatrucia, ale prawdopodobnie są także pożyteczne i po 24 h. Leczenie zatrucia paracetamolem musi odbywać się w szpitalu w warunkach intensywnej terapii. U dzieci poziom toksyczny nie jest dokładnie określony, ale dane z literatury wskazują, że objawy toksyczne mogą wystąpić po przyjęciu pojedynczej dawki większej od 150 mg/kg mc. lub większej od 120 mg/kg mc./dobę w przypadku przyjmowania długotrwałego. Brak jest dobrze zdefiniowanych danych dotyczących przedawkowania paracetamolu u dzieci. Objawy w ciągu dwóch pierwszych dni ostrego zatrucia paracetamolem nie odzwierciedlają skali zatrucia. Większość objawów uszkodzenia wątroby jak żółtaczka, hipoglikemia i kwasica metaboliczna może wystąpić dopiero po 2 dniach od przedawkowania.

Paracetamol działa przeciwbólowo i przeciwgorączkowo. Hamuje biosyntezę prostaglandyn poprzez hamowanie cyklooksygenazy kwasu arachidonowego w OUN. Tylko w niewielkim stopniu hamuje obwodowo enzym cyklooksygenazę, nie powodując uszkodzenia błony śluzowej żołądka. Paracetamol nie wpływa na agregację płytek krwi.

5 ml zawiesiny zawiera 120 mg paracetamolu.