Preparat należy podawać wyłącznie przez lub pod nadzorem doświadczonych klinicystów znających działanie i sposób stosowania tych produktów leczniczych. Dawkowanie należy dostosować indywidualnie do każdego pacjenta. Dawka powinna zostać określona z uwzględnieniem metody znieczulenia i przewidywanego czasu trwania zabiegu chirurgicznego, metody wprowadzania w stan uspokojenia polekowego i przewidywanego czasu trwania wentylacji mechanicznej, możliwych oddziaływań z innymi produktami leczniczymi podawanymi jednocześnie pacjentowi oraz stanu pacjenta. Zaleca się stosowanie odpowiedniej techniki monitorowania funkcji złącza nerwowo-mięśniowego w celu oceny blokady nerwowo-mięśniowej oraz procesu jej ustępowania. Wziewne leki znieczulające wzmagają działanie zwiotczające preparatu. Działanie to staje się jednak istotne podczas znieczulania w warunkach klinicznych wówczas, kiedy stężenia lotnych leków znieczulających w tkance osiągną stężenie niezbędne do wystąpienia takiego wzajemnego oddziaływania. Dlatego też w trakcie długotrwałych zabiegów (trwających ponad 1 h) pod znieczuleniem wziewnym należy regulować ilość podawanego preparatu zmniejszając wielkość dawek podtrzymujących i częstość ich podawania, bądź też zmniejszając szybkość infuzji. W przypadku dorosłych pacjentów, poniższe zalecenia dotyczące dawkowania mogą służyć jako ogólne wytyczne do intubacji dotchawiczej i zwiotczania mięśni w krótko- i długotrwałych zabiegach chirurgicznych oraz w oddziałach intensywnej opieki medycznej. Zabiegi chirurgiczne. Intubacja dotchawicza: standardowa dawka bromku rokuronium do intubacji dotchawiczej w trakcie rutynowego znieczulania wynosi 0,6 mg /kg mc., co pozwala osiągnąć w ciągu 60 sekund warunki odpowiednie do wykonania intubacji u prawie każdego pacjenta. W celu ułatwienia intubacji dotchawiczej w trakcie szybkiej indukcji znieczulenia zaleca się dawkę wynosząca 1 mg /kg mc., bromku rokuronium, która u prawie wszystkich pacjentów pozwala osiągnąć warunki odpowiednie do wykonania intubacji w ciągu 60 sekund. Jeżeli podczas szybkiej indukcji znieczulenia stosuje się dawkę wynoszącą 0,6 mg /kg mc., bromku rokuronium wówczas zaleca się wykonanie intubacji pacjenta 90 sekund po jej podaniu. Większe dawki: badania kliniczne nie wskazują na większą częstotliwość ani intensywność objawów sercowo-naczyniowych u pacjentów, u których z indywidualnych powodów zdecydowano się na podanie większej dawki produktu leczniczego, do 2 mg/kg mc. bromku rokuronium. Stosowanie większych dawek bromku rokuronium przyspiesza i wydłuża jego działanie. Dawki podtrzymujące: zalecana dawka podtrzymująca to 0,15 mg/kg mc. bromku rokuronium; w przypadku długotrwałego znieczulenia wziewnego należy ją zmniejszyć do 0,075-0,1 mg/kg mc. bromku rokuronium. Dawki podtrzymujące najlepiej podawać wówczas, kiedy gdy reakcja skurczowa mięśni na bodziec powróciła do 25% kontrolnej wysokości pobudzenia, lub kiedy zaobserwowano odpowiedź na 2-3 pobudzenia kontrolne (podczas stymulacji ciągiem czterech pobudzeń). Ciągła infuzja: w przypadku podawania bromku rokuronium metodą ciągłej infuzji dożylnej, zaleca się podanie dawki nasycającej wynoszącej 0,6 mg/kg mc. bromku rokuronium, a następnie, kiedy blokada nerwowo-mięśniowa zacznie ustępować, rozpoczęcie podawania produktu drogą infuzji dożylnej. Szybkość infuzji należy dostosować tak, aby utrzymać odpowiedź na stymulację impulsem na poziomie 10% kontrolnej wysokości pobudzenia, bądź też uzyskać 1 - 2 odpowiedzi na pobudzenia kontrolne (przy stymulacji ciągiem czterech pobudzeń). W przypadku osób dorosłych znieczulanych dożylnie, szybkość infuzji wymagana do utrzymania blokady nerwowo-mięśniowej waha się między 0,3 a 0,6 mg/kg/h (300-600 μg/kg/h), podczas gdy u osób dorosłych znieczulanych wziewnie wymagana szybkość infuzji waha się od 0,3 do 0,4 mg/kg/h. Konieczne jest stałe monitorowanie blokady nerwowo-mięśniowej, ponieważ wymagana szybkość infuzji różni się w zależności od konkretnego pacjenta i stosowanej metody znieczulania. U pacjentek poddających się zabiegowi cesarskiego cięcia zaleca się stosowanie dawki nie przekraczającej 0,6 mg bromku rokuronium na kilogram masy ciała, gdyż w tej grupie pacjentek nie badano skutków dawki 1 mg/kg masy ciała. U pacjentek otrzymujących sole magnezu z powodu zatrucia ciążowego ustępowanie blokady nerwowo-mięśniowej wywołanej przez leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe może być hamowane lub niewystarczające, ponieważ sole magnezu nasilają blokadę. Z tego względu dawkę bromku rokuronium należy u tych pacjentek zmniejszyć i dostosowywać do reakcji skurczowej na bodziec. W przypadku niemowląt (28 dni - 23 m-ce), dzieci (2-11 lat) i młodzieży (12-18 lat), zalecana dawka do intubacji podczas rutynowego znieczulenia oraz dawka podtrzymująca są podobne, jak w przypadku dorosłych. Szybkość ciągłej infuzji u młodzieży, z wyjątkiem dzieci, jest taka sama, jak u dorosłych. W przypadku dzieci mogą być konieczne zwiększenie szybkości infuzji. Początkowa szybkość infuzji zalecana dla dzieci jest taka sama, jak w przypadku dorosłych, i należy ją dostosować tak, aby utrzymać odpowiedź na stymulację impulsem na poziomie 10% kontrolnej wysokości pobudzenia, bądź też uzyskać 1-2 odpowiedzi na pobudzenia kontrolne (podczas stymulacji ciągiem czterech pobudzeń). Brak jest wystarczających danych do sformułowania zaleceń dotyczących dawkowania bromku rokuronium noworodkom (0 -1 miesiąc). Doświadczenie dotyczące stosowania bromku rokuronium podczas szybkiej indukcji znieczulenia u dzieci i młodzieży są ograniczone. Z tego powodu nie zaleca się stosowania bromku rokuronium do ułatwiania intubacji u dzieci i młodzieży poddawanych znieczuleniu metodą szybkiej indukcji. Standardowa dawka intubacyjna dla pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z chorobą wątroby i/lub przewodów żółciowych i/lub niewydolnością nerek poddawanych rutynowemu znieczuleniu wynosi 0,6 mg/kg mc. bromku rokuronium. Również podanie dawki 0,6 mg/kg mc. należy rozważyć w przypadku wprowadzenia do znieczulenia w stanach nagłych u pacjentów, u których spodziewane jest przedłużone działanie produktu, ale nie można uzyskać odpowiednich warunków do intubacji przed upływem 90 sekund po podaniu bromku rokuronium. W przypadku takich pacjentów, niezależnie od zastosowanej techniki znieczulania, dawka podtrzymująca to 0,075-0,1 mg/kg mc. bromku rokuronium, a zalecana prędkość infuzji wynosi 0,3-0,4 mg/kg/h. Dawki stosowane u pacjentów z nadwagą lub otyłością (zdefiniowanych jako pacjenci, których masa ciała przekracza prawidłową masę ciała o 30%) należy zredukować uwzględniając beztłuszczową masę ciała. Zabiegi wykonywane w oddziale intensywnej opieki medycznej. Intubacja dotchawicza: do intubacji dotchawiczej stosuje się te same dawki, jak opisane powyżej dla zabiegów chirurgicznych. Preparat nie jest zalecany do ułatwiania wentylacji mechanicznej na oddziałach intensywnej terapii z powodu braku danych na temat jego bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w takich warunkach.

Niniejszy produkt medyczny jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użytku. Wszelkie pozostałości roztworu należy wyrzucić. Preparat podaje się dożylnie jako bolus lub infuzja ciągła.

Nadwrażliwość na rokuronium, jony bromkowe lub którąkolwiek z substancji pomocniczych.

Bromek rokuronium należy podawać wyłącznie przez doświadczony personel znający zastosowanie leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Należy zapewnić natychmiastową dostępność urządzeń i personelu potrzebnych do wykonania intubacji dotchawiczej i prowadzenia sztucznej wentylacji. Preparat powoduje zwiotczenie mięśni oddechowych, dlatego też pacjenci poddawani działaniu tego produktu wymagają wspomagania czynności oddechowych do czasu odzyskania przez nich zdolności do samodzielnego oddychania. Należy przewidzieć wystąpienie trudności podczas intubacji, szczególnie podczas stosowania techniki szybkiej indukcji znieczulenia. Znane są przypadki występowania resztkowej blokady nerwowo-mięśniowej po zastosowaniu preparatu. Aby zapobiec powikłaniom wynikającym z resztkowej blokady nerwowo-mięśniowej, zaleca się usuwanie rurki intubacyjnej dopiero po dostatecznym ustąpieniu blokady nerwowo-mięśniowej u pacjenta. Należy również uwzględnić inne czynniki mogące powodować resztkową blokadę nerwowo-mięśniową w fazie pooperacyjnej po ekstubacji (takie jak wzajemne oddziaływania leków lub stan pacjenta). Jeżeli standardowo nie jest stosowany żaden lek odwracający blokadę nerwowo-mięśniową, należy rozważyć jego użycie, szczególnie w przypadkach zwiększonego prawdopodobieństwa wystąpienia blokady resztkowej. Podawanie leków zwiotczających mięśnie może powodować wystąpienie reakcji anafilaktycznych. Należy zawsze zabezpieczyć się na wypadek konieczności złagodzenia takich reakcji. Specjalne środki ostrożności należy zachować szczególnie w przypadku wcześniejszego wystąpienia reakcji anafilaktycznych po podaniu leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, ponieważ istnieją doniesienia o krzyżowych reakcjach alergicznych na leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Preparat może przyspieszyć akcję serca. Ogólnie zauważono, że po długotrwałym stosowaniu leków zwiotczających mięśnie w oddziale intensywnej opieki medycznej (OIOM) może występować przedłużone zwiotczenie mięśni i/lub osłabienie mięśni szkieletowych. Aby łatwiej zapobiegać ewentualnemu przedłużonemu utrzymywaniu się blokady nerwowo-mięśniowej i/lub przedawkowaniu, zdecydowanie zaleca się monitorowanie przewodnictwa nerwowo-mięśniowego przez cały czas stosowania leków zwiotczających mięśnie. Oprócz tego pacjenci powinni być poddawani działaniu odpowiednich środków znieczulających i uspokajających. Ponadto, skuteczne dawki blokerów nerwowo-mięśniowych u poszczególnych pacjentów należy dostosowywać indywidualnie przez lub pod nadzorem doświadczonych klinicystów znających działanie tych produktów leczniczych oraz odpowiednie techniki monitorowania przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Regularnie pojawiają się doniesienia o występowaniu miopatii po długotrwałym podawaniu na oddziale intensywnej opieki medycznej innych niedepolaryzujących blokerów nerwowo-mięśniowych w trakcie terapii kortykosteroidowej. Dlatego też w przypadku pacjentów otrzymujących równocześnie leki zwiotczające mięśnie jak i kortykosteroidy należy jak najwięcej skrócić okres podawania wspomnianych leków zwiotczających mięśnie. Jeżeli na potrzeby intubacji stosuje się suksametonium (sukcynylocholinę), podawanie preparatu należy opóźnić do momentu ustąpienia u pacjenta klinicznych objawów blokady nerwowo-mięśniowej wywołanej przez suksametonium. Na właściwości farmakokinetyczne i/lub farmakodynamiczne preparatu mogą wpłynąć poniższe czynniki. Zaburzenia wątroby i/lub dróg żółciowych oraz niewydolność nerek: bromek rokuronium wydalany jest w moczu i z żółcią, z tego względu produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z klinicznie istotnymi zaburzeniami czynności wątroby i/lub dróg żółciowych i/lub z niewydolnością nerek. W tych grupach pacjentów zaobserwowano przedłużone działanie bromku rokuronium podawanego w dawce 0,6 mg/kg mc. Spowolniony przepływ krwi: uwarunkowania związane ze spowolnieniem krążenia, takie jak choroby układy sercowo-naczyniowego, podeszły wiek i obrzęk powodujące zwiększoną objętość dystrybucji, mogą przyczynić się do wolniejszego działania produktu. Czas działania produktu może również ulec przedłużeniu na skutek zmniejszonego klirensu osoczowego. Choroba nerwów i mięśni: preparat należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z chorobą nerwowo-mięśniową lub po przebytym zapaleniu istoty szarej rdzenia, ponieważ mogą one przyczyniać się do znacznej zmiany reakcji takich pacjentów na leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Skala i kierunek takiej zmiany mogą być bardzo zróżnicowane. U pacjentów z miastenią rzekomoporaźną lub zespół miasteniczny (Eatona-Lamberta) nawet niewielkie dawki preparatu mogą mieć silne działanie, dlatego dawkowanie należy dostosować do uzyskania odpowiedzi na działanie. Hipotermia: w przypadku, gdy zabieg chirurgiczny wykonywany jest w obniżonej temperaturze, działanie blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe produktu jest zwiększone i wydłużone. Otyłość: preparat może wydłużać działanie blokujące połączenia nerwowo-mięśniowe i okres ustępowania bloku u otyłych pacjentów, gdy produkt leczniczy podawany jest w dawkach obliczonych na podstawie aktualnej masy ciała. Oparzenia: wiadomo, że u pacjentów z oparzeniami rozwija się oporność na działanie niedepolaryzujących leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Zaleca się dostosowanie dawki leku do uzyskanego działania terapeutycznego. Czynniki mogące nasilać działanie: hipokaliemia (np. po ciężkich wymiotach, biegunce i leczeniu moczopędnym), hipermagnezemia, hipokalcemia (po masywnych transfuzjach), hipoproteinemia, odwodnienie, kwasica, hiperkapnia, kacheksja. Należy w miarę możliwości skorygować ciężkie zaburzenia równowagi elektrolitowej, zmiany pH krwi i odwodnienie. Bromek rokuronium ma znaczny wpływ na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Przez pierwsze 24 h od całkowitego ustąpienia blokady nerwowo-mięśniowej nie należy obsługiwać żadnych maszyn, a do ruchu drogowego można się włączać wyłącznie z osobą towarzyszącą.

Wykazano, że wymienione poniżej produkty lecznicze mają wpływ na intensywność i/lub czas działania niedepolaryzujących leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Zwiększone działanie: halogenowane wziewne leki znieczulające; duże dawki: tiopentalu, metoheksytalu, ketaminy, fentanylu, gamma-hydroksymaślanu, etomidatu i propofolu; inne niedepolaryzujące leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe; wcześniejsze podanie suksametonium; długotrwałe, jednoczesne stosowanie kortykosteroidów i preparatu na oddziale intensywnej terapii może wydłużać czas utrzymywania się blokady nerwowo-mięśniowej lub powodować miopatię. Inne produkty lecznicze: antybiotyki: aminoglikozydy, linkozamidy (np. linkomycyna i klindamycyna) i antybiotyki polipeptydowe, antybiotyki acyloamino-penicylinowe, tetracykliny, duże dawki metronidazolu; leki moczopędne, tiamina, inhibitory MAO, chinidyna i będąca jej izomerem chinina, protamina, blokery receptora adrenergicznego, sole magnezu, blokery kanału wapniowego, sole litu, leki do znieczulania miejscowego (lidokaina podawana dożylnie, bupiwakaina, epidural), doraźne podanie fenytoiny lub leków blokujących receptory β-adrenergiczne. Zmniejszone działanie: neostygmina, edrofonium, pirydostygmina, pochodne aminopirydyny; wcześniejsze przewlekłe podawanie kortykosteroidów, fenytoiny lub karbamazepiny; noradrenalina (norepinefryna), azatiopryna (działanie wyłącznie przejściowe i ograniczone), teofilina, chlorek wapnia i chlorek potasu; inhibitory proteaz (gabeksat, ulinastatyna). Zmienne działanie: podawanie innych niedepolaryzujących leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe jednocześnie z preparatem może spowodować osłabienie lub wzmocnienie blokady nerwowo-mięśniowej, w zależności ich rodzaju i kolejności podawania; suksametonium podane po podaniu preparatu może spowodować wzmocnienie lub osłabienie blokady nerwowo-mięśniowej wywoływanej produktem. Produkt podany jednocześnie z lidokainą może przyspieszyć jej działanie. Zgłaszano przypadki rekuraryzacji (powtórnego zwiotczenia mięśni) po pooperacyjnym podaniu: aminoglikozydu, linkozamidu, antybiotyków polipeptydowych i acylamino-penicylinowych, chinidyny i soli magnezu.

Brak dostępnych danych klinicznych dotyczących wpływu bromku rokuronium na ciążę. Brak wystarczających badań na zwierzętach dotyczących wpływu tego produktu na ciążę i/lub rozwój zarodka lub płodu i/lub poród i/lub rozwój poporodowy. Bromek rokuronium należy podawać kobietom w ciąży wyłącznie wtedy, kiedy jest to bezwzględnie konieczne. Stosowanie bromku rokuronium podczas zabiegu cesarskiego cięcia w dawkach 0,6 mg/kg masy ciała nie wpływa na punktację w skali Apgar, napięcie mięśniowe i adaptację układu krążenia i oddechowego płodu. Badania próbek krwi pępowinowej wyraźnie pokazują, że przez łożysko przenika jedynie niewielka ilość bromku rokuronium, która nie powoduje klinicznie istotnych działań niepożądanych u noworodka. Uwaga: badano wpływ dawek 1 mg/kg mc. podczas szybkiej indukcji znieczulenia, jednakże nie u pacjentek poddających się zabiegowi cesarskiego cięcia. Nie jest wiadome, czy bromek rokuronium przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Badania na zwierzętach wykazały nieznaczne ilości bromku rokuronium w mleku samic. Nieznaczne ilości bromku rokuronium wykryto w mleku karmiących samic szczurów. Nie ma dostępnych danych o stosowaniu preparatu u kobiet w okresie laktacji. Wykazano, że inne produkty lecznicze z tej grypy przenikają do mleka matek i wchłaniane przez dzieci karmione piersią w niewielkim stopniu. Preparat można podawać kobiecie karmiącej piersią wyłącznie w przypadku, kiedy lekarz stwierdzi, że wynikające z tego korzyści są większe, niż ewentualne zagrożenia.

Najczęściej występujące niepożądane reakcje na produkt obejmują ból/odczyn w miejscu wkłucia, zmiany oznak czynności życiowych oraz przedłużający się blok nerwowo-mięśniowy. Poważne niekorzystne reakcje zgłaszane najczęściej podczas badań prowadzonych po wprowadzeniu produktu do obrotu to 'reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne' oraz związane z nimi objawy. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) reakcja anafilaktyczna, np. "wstrząs anafilaktyczny", reakcja anafilaktoidalna, np. "wstrząs anafilaktoidalny", nadwrażliwość. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko) porażenie wiotkie. Zaburzenia serca: (bardzo rzadko) tachykardia. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo rzadko) niedociśnienie tętnicze, zapaść krążeniowa i wstrząs krążeniowy, zaczerwienienie skóry. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia; (bardzo rzadko) skurcz oskrzeli; (nieznana) bezdech, niewydolność oddechowa. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo rzadko) wysypka, rumień, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, świąd, wykwity. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (nieznana) osłabienie mięśni, miopatia steroidowa. Zaburzenia ogólne i zmiany w miejscu podania: (bardzo często) ból i/lub odczyn w miejscu podania; (bardzo rzadko) obrzęk twarzy. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (bardzo rzadko) przedłużający się blok nerwowo-mięśniowego, opóźnione ustępowanie znieczulenia, zaburzenia dróg oddechowych związane ze znieczuleniem. Istnieją doniesienia, chociaż bardzo rzadkie, o poważnych reakcjach anafilaktycznych po zastosowaniu leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Do reakcji anafilaktycznych/anafilaktoidalnych należą: skurcz oskrzeli, zmiany w układzie sercowo-naczyniowym (np. niedociśnienie, tachykardia, zapaść krążeniowa/wstrząs krążeniowy) oraz zmiany skórne (np. obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka). W niektórych przypadkach takie reakcje prowadziły do zgonu. Ze względu na możliwą intensywność wspomnianych reakcji należy zawsze zakładać możliwość ich wystąpienia i podejmować odpowiednie środki ostrożności. Wiadomo, iż leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe mogą powodować uwalnianie histaminy, zarówno lokalnie w miejscu wkłucia, jak i ogólnoustrojowo, dlatego też podając te produkty lecznicze należy zawsze uwzględniać możliwość wystąpienia świądu i zarumienienia w miejscu wkłucia i/lub uogólnionych reakcji histaminowych (anafilaktoidalnych) (patrz również reakcje anafilaktyczne opisane powyżej). Podczas badań klinicznych zaobserwowano jedynie niewielkie zwiększenie średniego stężenia histaminy w osoczu po szybkim podaniu w formie bolusa 0,3-0,9 mg/kg mc. bromku rokuronium. Najczęstszą niepożądaną reakcją na niedepolaryzujące blokery jest nadmierne przedłużanie się farmakologicznego działania produktu. Może ona przybierać różne formy, od osłabienia mięśni szkieletowych do poważnego i długotrwałego paraliżu powodującego niewydolność oddechową lub bezdech. Istnieją doniesienia o występowaniu miopatii po stosowaniu różnych leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe na oddziale intensywnej opieki medycznej w połączeniu z kortykosteroidami. Pacjenci znieczulani metodą szybkiej indukcji zgłaszali ból w momencie wkłucia, szczególnie wtedy, kiedy pozostawali jeszcze częściowo przytomni oraz kiedy do indukcji stosowano propofol. Podczas badań klinicznych występowanie bólu w momencie wkłucia odnotowano u 16% pacjentów znieczulanych drogą szybkiej indukcji z użyciem propofolu oraz u mniej niż 0,5% pacjentów znieczulanych drogą szybkiej indukcji z użyciem fentanylu i tiopentalu.

W przypadku przedawkowania i przedłużającej się blokady nerwowo-mięśniowej, pacjent powinien nadal korzystać ze wspomagania oddechu i otrzymywać środki uspokajające. Wraz z początkiem samoistnego ustępowania blokady należy rozpocząć podawanie inhibitora acetylocholinoesterazy (np. neostygminę, edrofonium, pirydostygminę) w odpowiednich dawkach. Jeżeli podanie leku hamującego działanie acetylocholinoesterazy nie odwróci nerwowo-mięśniowego działania preparatu, należy kontynuować wentylowanie pacjenta to momentu odzyskania przez niego zdolności do samodzielnego oddychania. Podawanie powtórnych dawek inhibitora acetylocholinoesterazy może być niebezpieczne. Podczas badań na zwierzętach poważne zahamowanie czynności układu sercowo-naczyniowego, prowadzące ostatecznie do zapaści serca, nie wystąpiło do momentu podania łącznej dawki wynoszącej 750 x ED90 (135 mg kg/mc. bromku rokuronium).

Bromek rokuronium jest szybko działającym, pośrednim niedepolaryzującym lekiem blokującym przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, posiadającym wszelkie cechy charakterystyczne produktów leczniczych tej klasy (leki kuraropodobne). Jego działanie polega na łączeniu się z nikotynowymi receptorami cholinergicznymi w płytce motorycznej. Działanie to jest antagonizowane przez inhibitory acetylocholinoesterazy, takie jak neostygmina, edrofonium i pirydostygmina.

1 ml roztworu zawiera 10 mg rokuroniowego bromku.